Τη γνώμη του Sharlie ποιός τη ρώτησε ; Θέλω να πω, τι λένε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι σε αυτό το ανατρεπτικό περιοδικό ; Τι λένε τα αδέλφια των θυμάτων ; Οι μάνες ;
Βιώνουμε μια προσωρινή συμμετοχή μας στο παγκόσμιο σύστημα δημοσιότητας. Πολύ γρήγορα ένα άλλο γεγονός θα μας επικαλύψει και θα μας ξεχάσουν όλοι μαζί, ακριβώς όπως μας "έμαθαν", αφήνοντάς μας πάλι να ζήσουμε τη ζωή μας. Ευτυχώς !
Αυτό λένε οι άνθρωποι εκεί, γύρω από ένα λιτό κτίριο του Παρισιού και το καταλαβαίνουν αυτό μονάχα οι ...ομοιοπαθείς σε πολλά μέρη του κόσμου. Το καταλαβαίνουν οι συγγενείς των θυμάτων όλων των θηριωδιών που έχουν επισυμβεί σχολιαστεί και μετά λησμονηθεί μέσα στο αλέτρι της παγκόσμιας καταιγιστικής δημοσιότητας.
Αυτή τη στιγμή οι δημοσιογράφοι, οι φίλοι και οι συγγενείς των θυμάτων του Παρισιού έχουν να αντιμετωπίσουν μια λαίλαπα. Δεν την επικροτούν. Η εισβολή στις ζωές των άλλων γίνεται εδώ και κάμποσα χρόνια με απροκάλυπτο και εκκωφαντικό τρόπο. Χωρίς αναισθητικό.
Je suis Sharlie. Τι φαρισαϊσμός ! Είναι σα να ισχυρίζομαι εγώ ότι θα μπω για λίγο στα παπούτσια του Ζαϊρινού που το παιδάκι του πεθαίνει από μια ελαφριά γρίπη. Με διακυρήξεις δε γίνονται ρήξεις. Η συμπαράσταση είναι κάτι που απαιτεί φυσική παρουσία και συμμετοχή, πρωτοβουλία, δουλειά, έργο.
Πολλές φορές επισκέφτηκα οργανώσεις αλληλεγγύης και ρώτησα για τις ανάγκες τους. Όσες από αυτές ζήτησαν μακαρόνια ή κάλτσες μου φάνηκαν βολικές. Εκείνες που ζήτησαν ώρες έργου, μια δέσμευση σε απογεύματα, ελεύθερο χρόνο, φαιά ουσία και ταλέντο, δε με ξανάδανε ζωγραφιστό.
Αυτό είναι ένα ζήτημα κουλτούρας που δε μπαίνει κάτω από το χαλί. Το να ντυθείς και να πας μέχρι το Γαλλικό προξενείο για να είσαι στα ρεπορτάζ με τα αναμμένα ρεσώ και τα Α4 με το je suis Sharlie είναι κάτι σαν τις επισκέψεις πολιτικών στις βασιλόπιτες των σωματείων. Καλύτερα να μη το κάνεις.
Καλύτερα να διαβάσεις για λίγα απογεύματα Αλγερινούς συγγραφείς για να κατανοήσεις τι έλεγε ο αυτόχειρας εκτελεστής όταν ηχογραφούσε το απονενοημένο του διάβημα. Θα γίνεις χρησιμότερος πολίτης του κόσμου, αύριο κι όλας το πρωί. Καλύτερα να ξοδέψεις λίγες ώρες πάνω στα στατιστικά του ΟΗΕ και την σύγχρονη ιστορία των εθνών. Θα γίνεις καλύτερος σχολιαστής και μέσα από αυτό ίσως να γίνεις άλλος ένας φάρος γνώσης. Μετά θα μπορείς να μεταβείς σε κινητοποιήσεις χωρίς να τεντώνεις το κεφάλι προς τις φωτογραφικές μηχανές. Γιατί θα σε έχει συγκλονίσει η επίσκεψή σου στις ζωές των άλλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;