Εγώ αν δεν σταθώ σε προκυμαία, σε αποβάθρα, σε κάγκελα, να μου υγραίνει ο αέρας τα μαλλιά και να νοτίζουνε τα μάτια μου, από κλάμα, από βροχή, από χαλασμένο κλιματιστικό, από κάτι τέλος πάντων, αδυνατώ να αποδεχτώ το γειά σου και χαρά σου. Πόσο μάλλον το άντε και γαμήσ...στην οθόνη. Πόσο μάλλον.
Αφου, να καταλάβεις, δε το θεωρώ καν αποχαιρετισμό. Το θεωρώ SPAM. Sιχτίρισμα Pου Aρμόζει σε Μαλάκες.
Γι αυτό σου λέω Στέλλα. Αν είναι να με ερωτευτείς σωστά, θέλω να το βάλεις στο μυαλό σου ότι πρέπει να με διώξεις και σωστά. Με μια φθαρμένη βαλίτσα δίπλα στα πόδια μας, τα στραβά καπέλα μας να εμποδίζουν ελαφρώς το φιλί, το φιλί... αχ το φιλί του αποχαιρετισμού, πόσο χάνετε ρε κοθώνια που δε το δίνετε, τέλος πάντων, να μου δώσεις το τελευταίο φιλί καθώς η μπουρού του καραβιού θα σαλπίζει αδημονώντας, έστω, καθώς ο βαριεστημένος στον ΟΣΕ θα διαβάζει την τελευταία αναγγελία για την αμαξοστοιχία 669, καθώς ο εισπράκτορας θα γκαρίζει "άλλος βαλίτσα για Αμύνταιο", ότι θες εσύ, αλλά όχι με το ντουτ του sms. Δε θέλω να ακούσω ντουτ ξανά, όχι αν είναι να περιέχει ένα τόσο ιερό μήνυμα όπως ο αποχαιρετισμός της ερωμένης μου. Αρνούμαι !
Αρνούμαι.
Αρνούμαι ρε παιδάκι μου, τι να κάνω ; Αφού από μέσα μου αρνούμαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο καταλαβαμε
ΑπάντησηΔιαγραφή