δίκταμο

  ...τούτο το βότανο είναι άγριο . -

Αν δοκιμάσεις δίκταμο
   είσαι ένα τολμηρό κοπέλι,
που θα το ξέρει...ότι το θέλει

   το δίκταμο δεν είναι για πολύ
κόβει τη σούπα, τη χαλεί
    αν θες πολύ, πάρε αντιβίωση
να φύγει απ' τα μυαλά σου η ίωση

   το δίκταμο για να σιμώσεις
πρέπει επάνω στα όρη τα λευκά
να σκαρφαλώσεις
    ...  άμα το βρεις στη λαϊκή
σίγουρα θα είναι γιαλαντζί

   το δίκταμο λεν είναι μαγικό καλάθι
για όλα τα πάθη, όμως πρόσεξε ...
        άμα με 'κείνο σου το πάθος, το ένα, θες να ασχοληθείς
   προϋποθέτει λάθη
και τη ζωή να πάρεις στην αλλιώς
κι όχι ασφαλώς

   γι αυτό, αν φύγεις κι ούτε το μυρίσεις
πίσω σου τίποτε άλλο δε θα αφήσεις
   παρά μια πλήξη
να της ανάβουνε κεριά
   με δήθεν θλίψη

Το στερεο__φονικό του

      Ο Ταξιάρχης Τριχάκης σιδέρωνε ένα σώβρακο όταν χτύπησε το θυροτηλέφωνο. Έριξε μια αγχωμένη ματιά στο σαλόνι και περπάτησε δήθεν ψύχραιμα προς την εξώπορτα. Όλο και συχνότερα του χτυπούσαν την πόρτα απροειδοποίητα. Αν ήταν επισκέψεις, θα τους ζητούσε να φύγουν.
      - Ένα κάρο είναι στραβά και ενοχλεί, είπε μια αγενής φωνή.
- Δεν έχω αφήσει άμαξα στραβά εγώ... Και έχω VOLVO.
     Ο Ταξιάρχης Τριχάκης ακούμπησε μαλακά το ακουστικό, έντονα ενοχλημένος. Έβαλε σε ίσες αποστάσεις τρία κεριά στο έπιπλο της εισόδου, έσπρωξε ένα αριστερό παπούτσι να σταθεί παράλληλα με το δεξί του, απόστρεψε το βλέμμα από ένα σκουπιδάκι και περπάτησε ξυπόλυτος προς... όχι.
    Γύρισε και έσκυψε να μαζέψει το σκουπιδάκι. Το τσαλάκωσε πέντε φορές όπως έκανε με όλα. Το πέταξε σε μια άκρη του κάδου που έχασκε ένα χάσμα. Μετά περπάτησε προς το σίδερο και αποτελείωσε το καβάλο από το σώβρακο, περνώντας το με μικρές κυκλικές κινήσεις της καυτής επιφάνειας,  λοξοκοιτάζοντας τα ξεθωριάσματα με τη γνωστή συνταγή : τρία κύπελλα στωϊκότητα και μια πρέζα σιχασιάς.
    Το μάτι του έπεσε σε ένα από τα ψηφιακά ρολόγια, εκείνο της συσκευής DVD. Ήταν μονίμως ένα λεπτό και λίγα δεύτερα πίσω από της τηλεόρασης. Αποφάσισε να το βγάλει από την πρίζα, από πότε είχε να δει DVD άλλωστε... Μάζεψε τα σιδερωμένα εσώρουχα σε ισοϋψείς στίβες  Πήγαινε ήδη να ετοιμάσει τον δεξί χώρο στο συρτάρι, ( πάντοτε έπαιρνε τα ρούχα από αριστερά προς τα δεξιά, μπορούσε να διαλέξει ένα φανελάκι μέσα στο μαύρο σκοτάδι ), όταν ξαναχτύπησε το θυροτηλέφωνο.
    Αυτή τη φορά τα βήματά του ήταν ατσούμπαλα, εντελλώς σπασμωδικά, ουσιαστικά κάλπασε σαν κουτσό άλογο προς ένα όρνιο που απειλούσε το άρρωστο πουλάρι του.
     - Ποιόόόός ;  είπε με αηδία .
- Κύριε Τριχάκη, κατεβείτε παρακαλώ, έχουμε ένα ζήτημα. Είμαι ο διαχειριστής.
     - Δεν καταλαβαίνω, η συνέλευση είναι την άλλη Τετάρτη, το διάβασα ξεκάθ...
- Κύριε Τριχάκη είναι κάτω η Αστυνομία. Ελάτε σχετικά σύντομα παρακαλώ, δείχνουν αρκετά εχμ.. αναστατωμένοι για να μην πω απειλητικοί ...
     - Κατεβαίνω , με συγχωρείτε κύριε διαχειριστά .  
     Άφησε το ακουστικό πάνω στο έπιπλο σκουντώντας τα κεριά κακήν κακώς. Τα πόδια του κόπηκαν σε φέτες, όσο χαμηλότερα τόσο πιο λεπτές. Οι πατούσες του σα μουρταδέλας. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη. Πρέπει να είχαν βρει το κουφάρι... Ένιωσε μια αναγούλα και τρέχοντας προς το μπάνιο σκόνταψε στο πόδι της σιδερώστρας. Με το νύχι ελαφρώς ματωμένο και σκουντουφλώντας στο διάδρομο κατάφερε να τραβήξει ένα πουλόβερ σε αθώο γαλάζιο από το τρίτο ράφι δεξιά δεξιά. Η ντουλάπα του, του φάνηκε ότι τον περιπαίζει. Την έκλεισε, με τρόπο, και άρπαξε την χτένα του, ισιώνοντας όλα τα καλλιεργημένα του μαλλιά πάνω από το ραξάκι. Τα πασουμάκια του ήταν ότι πρέπει, έσπρωξε μέσα τα πόδια του τσιρίζοντας λίγο από την επαφή του νυχιού του με το τραχύ μέσα ύφασμα. Έσπευσε προς την εξώπορτα ρίχνοντας μια τελευταία ματιά στο είδωλλό του. Φαινόταν ανύποπτος, και μάλλον εντελλώς αθώος.
    Το ασανσέρ ήταν στον έκτο. Το κάλεσε. Προβάριζε ήδη τα λόγια του, - Καλησπέρα σας... όχι όχι,  Τι συμβαίνει κύριε διαχειριστά ;,  ωωω η Αστυνομία ,καλησπέρα σας κύριοι, με συγχωρείτε, περάστε μέσα να μην βρέχεστε...  όχι όχι, Ελπίζω να μην είναι πάλι η απέναντι τρελή, εγώ έχω να την βρίσω από πέρυσι... Ναι, αυτό θα έλεγε... Μπήκε και πάτησε ισόγειο.
    Το ταρακούνημα που κάνουν τα ασανσέρ στο ξεκίνημα μοιάζει με το ταρακούνημα που παθαίνεις άμα αντιληφθείς ότι ξαφνικά ένα σοβαρό πρόβλημα περιλαμβάνει και το τομάρι σου.
    3ος ..  Λοιπόν δε ξέρεις τίποτα για το σκύλο, δεν ξέρεις γενικώς από σκυλιά, πόσο μάλλον για αυτό το άμοιρο ζώο που οι διπλανοί ταλαιπωρούν σε μια αυλή τρία επί τρία,  2ος... Λοιπόν τα ζώα δεν θα έπρεπε ούτε καν να καταδέχονται να κάνουν παρέα με εμάς τα κτήνη, καλύτερα μάλιστα να ήταν όλα σαρκοβόρα να ξέρουμε ότι δεν εξημερώνονται,  1ος... Εγώ αρνήθηκα να φέρω στο διαμέρισμα το κανίς της αδικοχαμένης της μάνας μου, το ελευθέρωσα στο χωριό της την Άνω Στρωμνίτσα,  πόσο μάλλον να κακοποιήσω ένα υπέροχο πιτμπουλ σαν αυτό, Ισόγειο..  κοίταγμα στον καθρέφτη, σπρώξιμο της πόρτας με τον αγκώνα, ποτέ με γυμνά χέρια σε κοινόχρηστα αντικείμενα, μικρόβια, τρία βήματα προς την είσοδο της πολυκατοικίας και βουαλά :
    - Ελπίζω να μην είναι πάλι η απέν...
- Κύριε Τριχάκη συλλαμβάνεστε !  ο αστυφύλακας φαινόταν να το απολαμβάνει σαν πρωϊνό σε Τούρκικο ξενοδοχείο...
    - Ορίστε ;
- Κύριε Τριχάκη συλλαμβάνεστε ...ανημέρωτος ! είπε και τον κοίταξε έτοιμος να σκάσει στα γέλια, ήταν ένας νεαρός αστυφύλαξ με αδύναμο μουστακάκι. Φορούσε το σιέλ κοντομάνικο παρ' όλο που είχε 8 βαθμούς, στα σώματα ασφαλείας οι στολές δεν αλλάζουν με τον καιρό αλλά με μια εγκύκλιο.
 - Είχατε κληθεί ως δικαστικός επιμελητής στις τελευταίες εκλογές και δεν παραστήκατε στο εκλογικό σας τμήμα. Σας επιδίδω μια κλήση για .... Κύριε Τριχάκη, ξέρετε ότι τρέχει αίμα από τη μύτη της παντόφλας σας ; Ελπίζω να μη διέκοψα το σφάξιμο μιας αρραβωνιάρας, θα βλέπετε φαντάζομαι τη δίκη Πιστόριους... χα χα... τι μακελειό...
    - Εχμ, ναι, Όχι, δε... όχι δεν εννοώ για το σφάξιμο, δε βλέπω λέω τη δίκη... αίμα, πονάει ξέρετε ταράχτηκα και χτύπησα στο κατώφλι βγαίνοντας, η αστυνομία, το νύχι καταλαβαίνετε , δεν είναι αυτό που περιμένεις καθώς σηκώνεις το θυροτηλέφωνο ...
   - Αχααα, ραντεβουδάκι  ;  δείχνετε ταραγμένος ..ο αστυφύλακας έκλεισε το μάτι στον διαχειριστή που με τη σειρά του μειδίασε διακριτικά.
      Και όλα αυτά μέσα σε κλάσματα ενός δευτερολέπτου. Φαντάσου πως μπορούν να δημιουργηθούν λανθασμένες εντυπώσεις από δυό ατάκες... και δυό νοήματα... τι αίσχος !
    - Κε Τριχάκη σας αφήνω. Βαγγέλης Γαργανουράκης, καμιά σχέση με τον αηδό, εγώ διαθέτω άλλα προσόντα για να ισορροπήσω ως γαϊδουροφωνάρας. Καλό σας βράδυ. Να είστε πιό τυπικός, κοτζάμ δικηγόρος, θα τη βγάλετε με ένα προστιμάκι, αλλά γιατί ; Δε μπορούσατε να τα φάτε σε ταβέρνες ;
    Ο Ταξιάρχης, έδωσε το χέρι του στον εκπρόσωπο του νόμου, μετά ασυναίσθητα του έδειξε ένα κουμπί στη τσέπη του αμάνικου που ήτανε έτοιμο να πέσει.
   - Να το ράψετε, του είπε. Ευχαριστώ για την επίδοση, γενικώς. Είστε καλός στη δουλειά σας.  
    Γύρισε και έσπευσε στο ασανσέρ κάνοντας ένα νεύμα δήθεν ευγνωμοσύνης στον διαχειριστή. Έβαζε τώρα σε τάξη το μυαλό του : Ο νεκρός σκύλος τελικά δεν βρέθηκε ακόμα.  Η θάλασσα εδώ παρακάτω είναι άγρια. Υπάρχει και θεός των ενόχων. Χαμογελούσε υποχθόνια στον καθρέφτη του θαλάμου. Το κουφάρι του ροντβάϊλερ δεν έπρεπε να βρεθεί ποτέ. Είχε όλα τα τεκμήρια "μέσα του". Είχε υποβληθεί σε τρίμηνη νηστεία για να καταβροχθίσει όλα τα κομμάτια της Αντιγόνης.Οσονούπο εκείνο θα το έχουν φάει τα ψάρια. Θα είναι καλύτερα να μην αγοράσω ψάρια για λίγες εβδομάδες, σκέφτηκε... Το υπόγειο είχε καθαριστεί εξονυχιστικότατα... Τα πράγματά της ερωμένης του ήτανε στάχτες ριγμένες σε είκοσι φρεάτια ομβρίων. Τα πάντα φαίνονταν να είναι εν τάξει. Εν τάξει.
    Μπήκε στο σπίτι του με αναπτερωμένο ηθικό. Κλείνοντας πίσω του την πόρτα τακτοποίησε τα κεριά και έκλεισε το θυροτηλέφωνο. Ύστερα ασχολήθηκε με την πληγή του στο νύχι. Πολύ ώρα. Στο τέλος δε μπορούσε να διακρίνει αίμα πουθενά. Ήτανε εκπαιδευμένος σε αυτό.
    Ταξινόμησε έπειτα τα σώβρακα κατά βαθμό παλαιότητας και παράχωσε τα πιό ξασπρισμένα στο βάθος του συρταριού.Πήγε στο σαλόνι, κι αφού εξέτασε τις γωνίες για πουφ, κάθησε στην πολυθρόνα με το λαμπατέρ. Ο φάκελος της δικαστικής κλήσης ήταν ένα κοφτερό αντικείμενο στα μαλακά του χέρια. Τον περιεργάστηκε ... Μετά τον σφήνωσε κάτω από τα προσανάματα στο τζάκι. Κι έστειλε το sms.

    Η Περσεφόνη σχεδόν πήδηξε από το κρεβάτι με τον ήχο του μυνήματος. Διάβασε και αμέσως πήρε την αδελφική της φίλη.
     - Κολλητή ; τσίμπησε το ψάρι. Θα φάμε δικηγόρο παρ' Αρείω Πάγω λέμε κολλητάρι μου ...
  - μμμ χχχ  μμμ   χχ
     - Kούκλος είναι. Και δε ξέρεις τι μου πήρε στη γιορτή μου ..
 - ννν  μμμ νννν
    - Ένα μωρούλι ρονβάϊλερ ρε μαλάκα... το έχω στο κρεβάτι μου, είναι τόσο γλύκας
  --- κκκ μμμ χμμμμ 
    - Απόψε στις εννέα θα με πάρει με το Volvo. Πάμε εξοχή, όπως πάντα, παράμερα και ήσυχα, κι έχει έναν ήχο το στερεο___φονικό του...

Το κύκνειο χάσμα ( εισαγωγή )

Να σου πω , λίγο ; Άκουσα μια κραυγή. Εσύ ;

   Μιλάμε συχνότερα για το χάσμα των γενεών από όσο μιλάμε για το χάσμα μεταξύ των συνομήλικων.  Καταλαβαίνεις γιατί… Κανείς μας δε θέλει να ζορίσει πολύ την ψυχή του.

   Μιλάμε συχνότερα για το χάσμα μεταξύ αλλοθρήσκων από όσο μιλάμε για το χάσμα μεταξύ ομοθρήσκων. Κανείς μας δε θέλει να ανακατέψει πολύ την ηθική του.

   Με την ίδια άνεση αναλύουμε μεγαλόφωνα τις ρήξεις μεταξύ ηλιθίων και εύστροφων,  απαίδευτων και μορφωμένων, ανοργάνωτων και συστηματικών, δειλών και τολμηρών,  δίνοντας άφεση στην αδυναμία μας να επικοινωνήσουμε σωστά. Όμως η αδυναμία επικοινωνίας δεν περιορίζεται σε αυτά τα κλισέ δίπολα εμπλεκομένων.  
    Τα άτομα, στη συντριπτική μας πλειοψηφία, ομαδοποιούμαστε με μια συγκαλυμμένη αλλά ισχυρή εκλεκτικότητα. Αποφεύγουμε την ανάμιξή μας με το διαφορετικό όπως ο διάολος το λιβάνι. Δεν συζούμε παρά με προσομοιώσεις μας ! Λοιπόν διεκδικούμε, κατακτούμε, κουράζουμε, φθείρουμε και σκοτώνουμε εκείνους που πρώτα έχουμε επιλέξει ως ομοίους μας ! Τούτη η κατά συρροή τρομακτική μας αποτυχία δημιουργεί ένα χάσμα που πολλές φορές αποδεικνύεται αγεφύρωτο. Οι αποτυχίες μας, αν τις γιορτάζαμε θα έφτιαχναν πλήρες εορτολόγιο.

    Σε αυτή τη σειρά διηγημάτων με τίτλο το κύκνειο χάσμα, σκοπεύω να ασχοληθώ χωρίς πολύ πολύ να το επιδεικνύω, με τα αγεφύρωτα ρήγματα μεταξύ ομοειδών προσώπων.
   Θέλω να πω, κάθε ιστορία έχει την δική της ουσία, είναι αυτόφωτη και διδακτική από μόνη της, αλλά το μοιραίο ρήγμα που “τελειώνει” απρόσμενα τις περισσότερες σχέσεις, προκαλείται σχετικά αναπάντεχα. Όταν όμως ανεβάσεις την καταγραφή όλων των καταστάσεων, ή την ανάγνωσή τους, αγαπημένε μου, δυο τρία επίπεδα ψηλότερα, όταν καταφέρεις να πιάσεις το γενικότερο πλάνο, αντιλαμβάνεσαι ότι όλες σε ανεξαιρέτως τις περιστάσεις βάδιζες με μια ηλίθια σιγουριά προς τον τοίχο.    

    Ένα βιβλίο είναι ένα βιβλίο. Δεν είναι παρά μια κοινή φωτογραφική μηχανή με ένα πανάκριβο ζουμ. Καλή χρήση. 

ο Αλχημιστής ( μοχθηρό )

     Ο Ίντε Ρεύσι ήταν Ιταλοελβετός αλχημιστής. Οραματιστής και μεγαλομανής. Αφιέρωσε όλη του την ενεργητικότητα σε ένα μοναδικό φιλόδοξο εγχείρημα που σκοπεύω να το συνεχίσω, ναι. Θέλησε να στρέψει την σεξουαλικότητά του προς ένα καινοτόμο δρόμο, καθώς εγκαίρως αντιλήφθηκε ότι η γυναίκες ήταν μάταιος κόπος. Ένας Ιταλοελβετός με πλούσια Ευρωπαϊκομεσογειακή κουλτούρα δε θα στρεφόταν ούτε στις προβατίνες ούτε στα αγόρια, μη πάει εκεί ο νους σου. Ο Ρεύσι επιχείρησε να αναβαθμίσει την σχέση του άντρα εραστή με το άλλο αντικείμενο του πόθου όλων των ευδαιμόνων αυτού του πλανήτη που είναι η μαύρη σοκολάτα.
    Στην αρχή απλώς πασαλειβόταν ολάκερος και μύριζε τα χαρμάνια του ξαναμένου του ερωτισμού μπλεγμένα με τη βαριά μοναδικά επιβλητική μυρωδιά της. Ύστερα άρχισε να γονιμοποιεί κομμάτια σοκολάτας σε σχήματα μήτρας και περίμενε να δεί τα πρώτα δικής του παραγωγής σοκολατάκια. Αν και Ελβετός, απέτυχε παταγωδώς. Κάτι του διέφευγε. Γέμισε ωστόσο πολλές εκατοντάδες ψυκτικούς θαλάμους με όλων των ειδών τα ασπρόμαυρα αντικείμενα, που διόλου ήξερε πως να τα αξιοποιήσει περαιτέρω.
    Εγώ συνέλαβα την ιδέα ! Να ταϊσω τούτα τα μούλικα του Ρεύσι στα μούλικα όλων των γυναικών που αφού τεκνοποιήσουν καλά καλά, μετά βάζουν σκοπό της ζωής τους να δαιμονοποιήσουν και να εξαϋλώσουν και να γελοιοποιήσουν και να ... καταλαβαίνεις τώρα, εκείνο που στην πραγματικότητα κινεί τον ντουνιά, δηλαδή το περίσσεμα σπέρματος των υπέροχων πλασμάτων αυτού του κόσμου που κυκλοφορεί και σκέφτεται με το κάτω κεφάλι. . Φώναξα τον Ίντερ και του είπα Τό και Τό...
    Δυό χρόνια αργότερα, το 1991 αν θυμάμαι τώρα καλά, γεμίσαμε την αγορά με τις ΚίντεΡ εκπλήξεις μας. Έγινε χαμός, αν κρίνω από το ότι οι παγωμένες ρεύσεις του αλχημιστή βρέθηκαν από τα ράφια των Carrefur μέχρι και του τελευταίου μπακάλη της Αγίας Τριάδας. Του χωριού εννοώ. Όλες οι βλαμένες μωρομάνες περίμεναν στην ουρά να εξασφαλίσουν για τα καμάρια τους αυγά σοκολάτας με μια εσωτερική γλυκερή άσπρη επίστρωση. Πολύ μεγάλη επιτυχία. Η μεγαλύτερη μετά την Barbie.
    Σήμερα είναι πιά δυσεύρετα. Ο Ρεύσι είναι πλέον παρελθόν. Έπαθε καρδιακό και έφυγε γελαστός καθώς προσπαθούσε να γεμίσει από μέσα ένα ολάκερο Kinder κολοσσό που προοριζόταν για Χριστουγεννιάτικο δώρο του νέου μωρού του Βρετανικού πριγκηπικού ζεύγους. Το στοκ τελειώνει.
    Εγώ, κρατάω αυτό το μυστικό και  περιμένω απλά την περίοδο που το σπέρμα μου θα πάψει να ενδιαφέρει και την τελευταία σαπιομούνα γύρω μου. Ακριβώς εκείνη την περίοδο θα κυκλοφορήσω κάψουλες Nespresso, καθώς η καταναλωτική έξαψη των γυναικών θα έχει καταφέρει να στρέψει το μισό μηνιάτικο κάθε νοικοκυριού στην αναζήτηση εξελιγμένων γεύσεων για το εσπρεσάκι τους.
   Στις 9 του μήνα Γενάρη του 2015 θα πέσει στην αγορά το δημιούργημά μου. Nespreso Fatale . Μια δόση σπέρμα και μιά κώνειο μέσα σε κατάμαυρες κάφουλες με το αλουμινόχαρτο να μυρίζει βανίλια και με μια εξωπραγματική τιμή, ας πούμε 125 ευρώ η κάψουλα. Οι πρώτες 50 που θα το δοκιμάσουν θα είναι 49 γυναίκες και ο Jeorge fucin'Clunei, καταλαβαίνεις γιατί, ε ; Ο παππούς μου, μεγάλος πηδήχτουλας καλή του ώρα, το έλεγε με επίταση... Αυτές κινούν την αγορά.
   Δεν θα είναι τα φράγκα η ευχαρίστησή μου.

Το εκκαθαριστικό

    Δε μπορούσα πάλι να συγκεντρωθώ, ήταν απλώς αδύνατον κάτω από τις συνθήκες...
    Από το σαλόνι ερχόταν ο ήχος της τηλεόρασης. Πρέπει να ήταν κάτι σημαντικό, ένας Αμερικάνος περιέγραφε τους κανόνες του παιχνιδιού με μια υποβλητική υπόκρουση από εκείνες που χρησιμοποιούσε ο Άλφρεντ στο Ψυχώ. Δεν κατάλαβα αν ήταν ανακοίνωση για τον επόμενο πόλεμο ή απλώς Master Chef. Έσπρωξα με το πόδι την ενδιάμεση πόρτα. Κάποιος πρέπει να δυνάμωσε ισόποσα την TV γιατί ο Αμερικάνος τρυπούσε το ίδιο δυνατά τα αυτιά μου. Σηκώθηκα και έκλεισα την ενδιάμεση πόρτα. Η μουσική υπόκρουση έβαινε αυξανόμενη. Μια ταχυπαλμία άρχισε να με κυριεύει. Άνοιξα ψιλοέξαλλος πάλι την πόρτα και ετοιμάστηκα να ορμήσω στο σαλόνι. Τότε είδα το πρόσωπο του παρουσιαστή. Οι βαθιές χαρακιές στο πρόσωπό του και το αναμαλλιασμένο του κεφάλι με τρόμαξαν. Είχε το σκληρό πρόσωπο του Σταλλόνε χωρίς εκείνη την αγελαδινή ηλιθιότητα που ανέδιδε ο Σταλλόνε. Σκέφτηκα ότι κάποτε κάποιος πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από τις αγελάδες, για αυτή την απλούστευση. Αυτός εδώ, ο αναμαλλιασμένος με τις χαρακιές, φαινόταν αληθινά επικίνδυνος. Περίμενα ένα λεπτό για να κάνει την ανακοίνωση. Κοντοστάθηκα είναι η έκφραση. Αυτός κοίταξε τους απέναντι που έτρεμαν σα τα ψάρια. Σκέφτηκα ότι κάποτε κάποιος πρέπει να ζητήσει ένα σύστημα θέρμανσης για τα ψάρια. Ο σκληρός αφού τσεκάρισε ένα ένα όλα τα θύματα με τις άσπρες μπλούζες γύρισε και με κοίταξε κατάματα. Ένας από εσάς, είπε, απόψε θα πάει στο σπίτι του. Εγώ κοίταξα γύρω μου και αποφάνθηκα ότι μια χαρά είμαι στο σπίτι μου. Τότε η κάμερα έδειξε τα πρόσωπα των παιχτών που είχαν αποδεχτεί την ετοιμηγορία σαν ένα κοπάδι πρόβατα. Σκέφτηκα ότι κάποτε κάποιος πρέπει να μας αποδείξει ότι τα πρόβατα δεν έχουν αντανακλαστικά. Οι παίχτες έστρεψαν τα νώτα στους θεατές και αποσύρθηκαν με αξιοσημείωτη τάξη. Ο Αμερικάνος γύρισε και με ξανακοίταξε. Τότε εγώ αυθόρμητα έκανα εκείνη την κίνηση που κάνουν τώρα τελευταία οι Έλληνες όταν έρχεται το εκκαθαριστικό.
- Δε παίρνεις τα αρχίδια μου ; του είπα.
Η ομήγυρη γύρισε και με κοίταξε έντρομη...
- Θεός φυλάξει είπε κάποιος. Θεός φυλάξει...
Σκέφτηκα ότι κάποτε θα πρέπει να μας μας εξηγήσουν ποιές ακριβώς υποχρεώσεις έχουν οι Θεοί. 

Εχμ... ;

   Τι ήμουν τώρα έτοιμος να γράψω ;  Μου μίλησες και ..  με τριγυρίζει ρε γμτ, ένα σμάρι μέλισσες βουϊζει μέσα στην κεφάλα μου και εγώ προσπαθώ να αρπάξω τη βασίλισσα. Εχμ .. εδώ το έχω... εδώ το έχω...  ΑΑΑΑ  . ναι :
   Όχι. Άλλο ήθελα να πω..
   Λοιπόν, που λες,  εχμ . Συγγνώμη τώρα, μπορείς να μην με αποσπάς ;  Κάθεσαι μπροστά στην οθόνη σου και αδημονείς φανερά, κατ΄αρχήν δες πόσες κινήσεις κάνει το κορμί σου. Το ποντίκι παιδί μου, τι το κουνάς πέρα δώθε με το δάχτυλο έτοιμο να με στείλλεις ; Δηλαδή συγγνώμη, μπορώ εγώ να γράψω κάτι αξιόλογο υπό αυτές τις συνθήκες πίεσης ;
  Τι ήμουν έτοιμος ; ΑΑΑ  , ναι :
  Θα τον πιείς αυτόν τον καφέ ;  Να ρουφήξω μια γουλιά ; Δε πειράζει. Και πικρό τον πίνω.
  Συγγνώμη, συγγνώμη. Οκ.  Μπαίνω στο θέμα .

Που είσαι καλέ ;

  Τώρα πάει, έφυγες. Τώρα ό,τι και να γράψω δε θα το δει κανείς. Δεν έχει νόημα πλέον.
Ας πάω να κάνω κι εγώ έναν απολαυστικό καφέ. Δε σας προλαβαίνω.

  Ουφ, αυτή η βιασύνη σας. Μερικές φορές χτυπάει το τηλέφωνο δυό φορές και την ώρα που το σηκώνω το κατεβάζετε. Μα το Θεό, και να τιναχτώ να το αρπάξω πάλι δε θα προλάβαινα ! Όχι που είμαι με άλλα πράγματα στα χέρια. Αμαν η βιασύνη σας.
  Δε ξέρω που έχετε να πάτε, αλλά αν συνεχίσετε έτσι, όπου και να βρεθείτε δε θα ξέρετε ούτε πως πήγατε, ούτε τι είδατε στο δρόμο, ούτε πως να γυρίσετε σε περίπτωση που...
  Ούτε πως να γυρίσετε θα ξέρετε. Και αν είναι εκεί όλος ο κόσμος, θα έχετε χαθεί.  Τέρμα Θεού θα είστε κι ούτε ένας δε θα θυμάται πως να φύγει. Οριστικά. Και αμετέκλητα. Ναι !

  Γιατί εγώ δε πρόκειται να έλθω να σας βρω. Έχω να κάνω πράγματα και είμαι και ξεχασιάρης. Ο καθένας ας φροντίζει τους ρυθμούς και τους δρόμους του.

  Κλείνω, χτυπάει το τηλέφωνο. Έρχομαιαιαιαιαι  !!!
Γειά, γειά. 

τεχνολογία στην υπηρεσία εκτοπισμένων

Και να !   Πως δε το είχαμε σκεφτεί κι εμείς ; 
    Νταλίκες χωρίς οδηγό ! Στη Βρετανία λέει, το διαβάζω στη σημερινή εφημερίδα, ξεκινάει πιλοτικά ένα πρόγραμμα για ...μη επανδρωμένες μετακινήσεις φορτηγών. Σειρές από δεκάδες βαριά οχήματα θα κινούνται χωρίς οδηγούς, απλά ακολουθώντας, με ένα ειδικό λογισμικό, ένα προπορευόμενο στο κομβόϊ όχημα. Αυτό βέβαια  θα το οδηγεί άρτια εκπαιδευμένος χειριστής. Οι εθνικές οδοί της Αγγλίας θα γεμίσουν έτσι με βαριά οχήματα χωρίς την παρουσία νταλικιέρη πίσω από το τιμόνι. Με αυτό τον τρόπο οι μεταφορικές εταιρίες σκέφτονται να μειώσουν το εργατικό και ασφαλιστικό κόστος στο ένα τέταρτο.Αληλούϊα.

       Έτσι, θα λυθεί και ένα ακόμη ζήτημα, το πώς θα μετακινούνται οι ρακένδυτοι Σύριοι κατά μήκος της Βρετανικής κοινοπολιτείας : Εθελοντές χορηγοί , μέλη των γνωστών ευαγών μη κυβερνητικών οργανώσεων, θα τους μοιράζουν από ένα καπελάκι της Pirelli και ένα μπλουζάκι με το μότο make love not war και θα τους βάζουν να κάθονται στο τιμόνι φορτηγών, δήθεν οδηγώντας, με τρόπο που ουδεμία υποψία θα μπορούν να κινήσουν στην υπηρεσία αλλοδαπών. Με αυτόν τον τρόπο ανοίγεται ένα ακόμα παραθύρι ευκαιριών στους άτυχους μετανάστες των οποίων τη χώρα πρόκειται να ισοπεδώσει με βόμβες το ΝΑ ΤΟ μήπως και καμιά πετύχει και κανέναν Τζιχανιστή. Με ένα σμπάρο τέσσερα τρυγόνια. Και λιγότερα έξοδα, και προβολή της Pirelli, και ανακούφιση των γκρινιάρηδων μεταναστών, και πεδίον δόξης για τους Lions.  Για να μη βάλω κάτω να εξηγήσω τον πολλαπλασιαστή στο ΑΕΠ των νέων τεχνολογιών.
     Κάτω από κάθε συμφορά υπάρχει μια ευκαιρία. Νομίζω ότι το διάβασα στον Paolo fuckin’ Coelo.

δωμάτιο απόγνωσης

     Παρ' όλο που είσαι μόνη, έχεις κλείσει την πόρτα. Η δύναμη της συνήθειας. Τώρα το μόνο που μπορείς να παρατηρείς είναι ένας φθαρμένος καπλαμάς στο ένα μέτρο. Και κάτι. Οι σκέψεις ορμάνε σε όλο σου το κεφάλι σα θεριά που είναι ώρα να ταϊστούν. Διώχνεις. Διώχνεις του κάκου. Σκουπίζεις φύλλα στο ανεμόδαρμα.
     Η μια λάμπα καίει. Η άλλη όχι, φταίει μάλλον το ντουϊ αφού την άλλαξες. Στο μισόφως το λουτρό είναι πιο φιλόξενο, ο καθρέφτης πιό ήπιος με το είδωλλό σου. Κοιτάς μοναχά φευγαλέα. Δεν επιθυμείς την αναμέτρηση. Μια άλλη φορά. Σήμερα όχι.
     Κάθεσαι στη λεκάνη με το κεφάλι μέσα στα δυό χέρια. Οι αγκώνες σου ακουμπάνε στα γόνατα. Πότε σου επιβλήθηκε τούτη η στάση ; Θυμώνεις, ευνοεί την ενδοσκόπηση. Ενώ αν ήσουνα όρθια τα πράγματα θα κυλούσαν πιο ανάλαφρα, ε ; Γελάς. Γαμώτο, οι Αμερικάνοι το έχουν κι αυτό μελετήσει επαρκέστερα : Πρέπει να βάζουμε τηλεόραση στο μπάνιο. Οι Γάλλοι επιμένουν σε ένα βιβλίο και οι Βρετανοί στον Obzerver. Εσύ εκεί ! Τίποτα. Ανεπίδεκτη. Μόνο τον κάδο με τα κωλόχαρτα.
    Παίρνεις αποφάσεις... Αυτή την εβδομάδα θα αγοράσεις ένα ζευγάρι παντούφλες με αυτιά σκύλου. Ντάξει. Αν δε βρεις με αυτιά σκύλου θα πάρεις γουρουνάκια. Όχι Πολύ κλισέ. Ίσως να έχουνε φέρει καινούργιες. ΜΙΝΙΟΝ ! Ναι, μίνιον θα ψάξεις. Κάτι αθώο να καλύψει τούτα τα άκρως υπαίτια άκρα.  Δεν έπρεπε να έχεις πάει σε πολλά μέρη κι αυτή την εβδομάδα. Και δε θα έπρεπε να έχεις κλωτσήσει κάμποσα από εκείνα της ζωής που κλώτσησες. Όποιος έχει ποδια, δε σημαίνει ότι έχει και μυαλό...
     Έχουν περάσει σαρράντα μέρες. Τίποτα. Ούτε ένα αναθεματισμένο sms.Τον καργιόλη !
     Ακούγονται ήχοι. Τεντώνεις αυτιά να δεις αν είναι επερχόμενη εισβολή. Είναι η ψάθα στην μπαλκονόπορτα. Ησυχάζεις. Να χαλαρώσεις, ούτε συζήτηση. Απλώς ησυχάζεις. Θα ήσουνε πιο χαλαρή τελικά, αν από έξω γινόταν χαμός από κόσμο. Αλλά είσαι μόνη. Σε ολόκληρο το σπίτι, για να μη πούμε σε ολόκληρο το ντουνιά. Αποδιώχνεις τη σκέψη.
     Μέσα στην μπανιέρα μια τρίχα. Άλλη εποχή θα ήταν τεκμήριο παρουσίας. Τώρα δεν υπάρχει ελπίδα. Απλώς είναι μια ασχήμεια που δεσπόζει.  Ρίχνεις νερό να την πάρει από εκεί. Εκείνη φεύγει.  Για ώρα η εικόνα της είναι χαραγμένη σαν αποτύπωμα στον αμφιβληστροειδή σου. Αφήνει πίσω μια επίγευση σιχαμάρας. Μέχρι να κυλήσει το νερό η ματιά σου εντοπίζει ακόμη μια. Αποστρέφεις το βλέμμα. Δεν είναι δουλειά αυτή, να καθοδηγείς τις τρίχες στην μαύρη τρύπα... Σκέφτεσαι μια στιγμή. Η τρύπα έπρεπε να είναι άσπρη. Γεμάτη φως και ελπίδα. Αυτό σου φταίει με τις μπανιέρες. Ό, τι ξεφορτώνεσαι, μαζί με τις μυρωδιές του, οδηγείται σε μια μαύρη τρύπα. Σιγά σιγά εξαψανίζεις τις αποδείξεις της παρουσίας του. Λες και θα γλυτώσεις. Πάντα υπάρχουν χαρακιές εκτός από τις τρίχες.
    Καθώς σηκώνεσαι και βγαίνεις αφήνοντας πίσω σου το τραγούδι του φλωτέρ, χτυπάει το τηλέφωνο. Τρέχεις. Ισοπεδώνεσαι. Κάθεσαι. Γνώριμη φωνή, οικεία σειρά ερωτήσεων. Βιάζεσαι να πεις το τίποτά σου. Η καθημερινή επαφή με την κολλητή σου. Περνάει έτσι λίγη ακόμη ώρα.Η πουτάνα η απόγνωση δε καμουφλάρεται.Μονάχα χώνεται κάτω από το χαλί.
    Εκείνος που έπρεπε να σου τηλεφωνήσει, σε έχει μάλλον στο χέσιμο. Αν το πάρεις τοις μετρητοίς, έχει και δίκιο. Θυμάσαι. ..το χέσιμο εννοώ, ξαναμπαίνεις να σαπουνίσεις τα χέρια. Ξαθώς τα νίπτεις η δεύτερη λάμπα κάνει να ανάψει. Την ακουμπάς και ξανασβήνει. Είναι πλέον ηλίου φαεινότερον. Δε φταίει η φουκαριάρα η λάμπα. Για όλα φταίει το ντουϊ.
    Και για να αλλάξεις το ντουί, ουουουου, είναι μεγάλο μπλέξιμο. Προτιμάς το ημίφως. Γυρίζεις και βγαίνεις από το δωμάτιο απόγνωσης. Η τηλεόραση στο σαλόνι παίζει. Εσύ απλά τη δυναμώνεις. Στη διαπασών. Δια πασών των σκέψεων λύσις. Ούούούραααα. 

μια Δεσποσύνη αδέσποτη κι ένας Δεσπότης πότης

  ... σεβντά λέγαν να πνίξουνε, κάηκε η ανθρωπότης !

   Που λες ...   τι να ..  ....  τέλος πάντων ..

  σχέσις ανάρμοστος => ψυχή αποφράς

   Όχι, θα το πω. Θα το πωπωπωπωπω...
 να ρε γμτ , είναι πολύπλοκες και οι δήθεν οι απλές οι σχέσεις, μη κοιτάς τα κίνητρα που κρεμάει ο καθείς στη ταμπέλλα, η ταμπέλλα είναι για να σταματάει ο συνήθως βιαστικός  περαστικός, εκεί τελειώνει η σκοπιμότης. Της ταμπέλλας εννοώ, όχι των σχέσεων. Σταματούν λοιπόν οι βιαστικοί , βλέπουν και μπαίνουν. Χα...Μετά οι αφελείς πορεύονται ευθεία προς το μπάχαλο με τα κεφάλια σκυφτά, χαμπάρι σου λέω, γιατί άμα μπεις μέσα στο μαγαζί αρχίζει ο καθένας να πηγαίνει για μαλλί και βγαίνει ο έρως κουρεμ έρως . Τούτος ο μαξιμαλισμός έχει περάσει από την αγορά σε όλα. Ακόιμη και στις αδήλωτες σχέσεις. Ακόμη και στα όνειρα θερινής νυχτός. Καταναλωτική μανία και στα συναισθήματα. Ταμπέλλες, επιγραφές, βιτρίνες, συνθήματα ευκαιρίες και το χειρότερο όλων είναι ότι ανεπισήμως όλο τον χρόνο γίνονται ...εκπτώσεις. Δε καταλαβαίνεις ότι ο άλλος το μόνο που θέλει είναι να απλώσει το στοκ του ; Το στοκ του. Το καλό εμπόρευμα ποτέ δεν εκποιείται.
 
   Κατάλαβες ;     Όχι ε ;

    Εσύ ακόμη άμα βαδίζεις έξω κοιτάς τις ταμπέλλες, γι αυτό. Άμα μπεις θα δεις.   

   Είναι τόσο πολύπλοκες ακόμη και οι πιό απλές οι σχέσεις.

σηκώσαμε κεφάλι ( ευθυμογράφημα )

   Δε το κατάλαβε κανείς στην αρχή. Ότι είχε εξαφανιστεί κάθε μορφής περιστολή. Και θεσμική και ηθική. Για αρκετές μέρες κυκλοφορούσαν ανύποπτοι. Μόνον οι φιλόλογοι αντιλήφθηκαν ότι δε μπορούσες να γκουγκλάρεις πλέον καμία λέξη σχετική με τους κανόνες καλής συμπεριφοράς. Είχαν διαγραφεί με μαγικό τρόπο όλα τα σχετικά λήμματα όπως για παράδειγμα το ντροπή, το τιμωρία, το άσεμνος, καταλαβαίνεις τώρα πια, ε ;   

   Ύστερα πύκνωσαν τα φαινόμενα αθώας συμπεριφοράς. Τα παιδιά σκάλιζαν μανιωδώς τη μύτη τους και οι ηλικιωμένοι πείραζαν τις πιτσιρίκες στο δρόμο. Οι παπάδες έξυναν με αναίδεια ό,τι τους φαγούριζε και οι αστυνομικοί έπαιζαν μπάλα στις αλάνες. Οι γυναίκες άρχισαν να φτύνουν από το παράθυρο οδηγώντας. Μικρούλες κάπνιζαν αρειμανίως μες στα λεωφορεία και  χοντρούληδες ετοίμαζαν και χλαπάκιαζαν τεράστια σάντουϊτς μες την εκκλησία. Καλέ την ώρα της θείας λειτουργίας σου λέω !
   Με τούτα και με τ' άλλα σταδιακά απαλλοίφθηκαν κι άλλες, συνθετότερες έννοιες από την wikipedia κι όσο κι αν έψαχνες για ενοχή, ατόπημα, επιπτώσεις, υπόλογους, ποινές, διορίες και αποπομπές, τσάμπα έκαιγε η ... οθόνη. Οι φυσιογνωμίες των ατόμων έπιασαν να απελευθερώνονται από τις γνωστές εκφράσεις αποδοκιμασίας, καταγγελίας, απαίτησης, αποτροπιασμού που τόσο ασχημαίνουν το ανθρώπινο είδος. Το γέλιο απενεχοποιήθηκε, η χαρά, το καμάρι, η επίδειξη και το κυνήγι έδωσαν άλλη κορμοστασιά σε ολάκερη την κοινωνία. Οι νεότεροι ζευγάρωναν πλέον πάνω στα παγκάκια, οι γηραιότεροι έβριζαν με όλη τους την ευχαρίστηση και οι στάσεις των αστικών χρωματίστηκαν από τις αγγελίες για εθελοντικές ανταλλαγές κατοικιών, αντικειμένων, συζύγων, κατοικίδιων και ούτω καθεξής. Παραδείγματος χάριν, ένα αυτοκόλλητο στη Χανθ έγραφε, ανταλλάσσεται νταρντάνα μάνα με δύστροπη αδελφή, bonus σκρίνιο πλήρες κρυστάλλινων σερβιτσίων. Τηλ. 2310 κλπ κλπ. Σε λίγα τέρμινα αποκαταστάθηκαν οι αδικίες της τύχης με μια αυτορρύθμιση απίστευτη !

      Με το ένα και το άλλο, να μη τα πολυγραφώ, ένας σουρεαλιστικός εκσυγχρονισμός σάρωσε τα πάντα στο διάβα του. Τα ένστικτα ανέλαβαν τα ηνία. Δεν έκανε τίποτε εντύπωση σε κανέναν. Η πόλη μοσχοβόλησε χασίς και τσίκνα. Κάτι παίρνεις, κάτι χάνεις. Εκείνο που προκάλεσε κατάπληξη ήταν ότι η παραβατικότητα δεν προχώρησε σε μορφές εγκληματικές, με κάποιο τρόπο η χαλάρωση των ηθών δημιούργησε ένα δίχτυ ασφαλείας : ο λαός ήταν συναδελφωμένος κάτω ένα αίσθημα συνενοχής, σα μια παρέα παιδιών που νύχτα ανάβει φωτιά να ψήσει μέσα στο βοτανικό κήπο και ένα κίνητρο περιφρούρησης των νέων κεκτημένων. Η νέα αταξία πραγμάτων έγινε το σύμβολο στα στόματα αμόρφωτων και καλλιεργημένων, μονόχνωτων και καλλιτεχνών, συντηρητικών και παρεκβατικών , σαν ένα ώριμο αίτημα που μια αναίμακτη επανάσταση το έκανε πραγματικότητα σε μία νύχτα…  Ο κόσμος σταμάτησε να κλειδώνει και να αμπαρώνει, απλά με το που άκουγες κλέφτης κατέβαιναν τρεις νταγλαράδες και τον πλάκωναν στις μπουνιές. Στην αρχή έγιναν κανά δυό σταβές, σιγά σιγά ισορρόπησε το πράμα. Ναι, σου λέω !  Ξέρεις τι είναι να παρατάς το ποδήλατο χύμα στο κύμα ;

    Και ένα πρωί ήρθε η Νταίζη. Ήρθε από την ομογένεια της Μελβούρνης. Δεν την άντεχε η μάνα της και την έστειλε εδώ, θυμάσαι τον Καραμανλή να τον διώχνουν από το Παρίσι ; Η Νταίζη κατέβηκε από το αεροπλάνο στην Αλεξανδρούπολη και διάσχισε με ένα σακίδιο τη χώρα καταγράφοντας τις νέες ανάγκες της με επιμέλεια. Κάπου στα Τρίκαλα στα δυό στενά ακούστηκε ότι τράκαρε τον αρχηγό του Ποταμιού με ένα όμοιο σακίδιο και τον έπνιξε εκεί επί τόπου στο ρέμα του Ανοιχτομάτη για να μην έχει να ασχολείται και με μαλακίες. Καθώς διέσχιζε την επικράτεια , πάντα με ποδήλατο, πάντα με χαμόγελο και πάντα χωρίς κιλότα,  η Νταίζη αντιλήφθηκε το αυτονόητο. Ότι δηλαδή, εκείνο που πειράζει τούτον το λαό, δεν είναι άμα λιγοστέψουν τα φράγκα, δεν είναι άμα χάσει η Εθνική, δεν είναι άμα κάνουν το κουμάντο στην Ευρώπη οι Γερμανοί, δεν είναι άμα βάλει ο Σαμαράς το γιό του δήμαρχο αλλά ένα μοναχά τον κάνει έξαλλο τον κόσμο στην Ελλάδα. Να του βάνεις κανόνες. Είναι να του λες : μάσα καλά , την ώρα που βάζει μια μπουκιά στο στόμα. Τον τρελαίνεις . Έτσι η Νταίζη, που δε την άντεχε η μάνα της, έγραψε ένα νέο σύνταγμα για τον λαό που δεν τον άντεχαν ούτε οι πρόγονοί του. Νέτο σκέτο. Απαγορεύονται οι οδηγίες . Τρείς λέξεις. Την σήκωσαν στα χέρια, λίγο γιατί ήταν αντιηγέτης, λίγο για να δουν το πράμα της από κάτω, τέλος πάντων έγινε η δουλειά. Κηρύχτηκε Ελληνική λαοκρατία με βασίλισσα καρναβαλιού και τα κουκιά μπαγλάν. Καλά… μερικοί εκεί πάνω στο Βορρά έμειναν κάγκελο.Γιατί έβλεπαν ότι έχουμε και ηγέτη και σχέδιο. Μόκο.

      Με κάποιο τρόπο, δε ξέρω λεπτομέρειες, μας άφησαν στη τύχη μας έκτοτε. Όχι η τρόϊκα δε ματάρθε αλλά ούτε βέλγος γυμνασιάρχης σε πενταθέσιο. Όχι το Νάτο στο Αιγαίο, αλλά ούτε Γερμανός Ενωμοτάρχης σε συνοριακό φυλάκιο. Πώς να στο δώκω να το καταλάβεις. Μας άφησαν ήσυχους. Και έτσι φτάσαμε στο απόγειο μιας νέας εποποιίας.  Όλη η ομογένεια άφησε γένεια και μαζεύτηκε στους τόπους των γοννέων. Γέμισε η επαρχία. Η νεολαία έβαφε, τα γηρατειά λογοτεχνούσαν και οι μεσαίες ηλικίες, αυτές με την ροπή στην αυτοκαταστροφή λέω, παρήγαγαν τον πλούτο με έναν άναρχο μεν, επαρκή δε, προσανατολισμό. Φούντα στην Ελούντα και στα Κάστρα πάστρα. Στο Γεντί ρακή και έρωντα στον Αχέροντα. Πεπόνια στα Άνω Αλώνεια και ρετσίνα στη Ρεντίνα. Μεταρεμπέτικο κύμα και τσίπουρα χύμα. Η χώρα ολάκερη χαρά γεμάτη και τα σκυλιά δεμένα.

     Εντάξει, μερικούς τους πείραξε που έχασαν το "στάτους", γιατί δεν έδινε κανένας σημασία αν έβαφες το τζιπ σου μαύρο ματ, αλλά από δω παν κι άλλοι. Λίγοι ήτανε, κι όλοι τους μετακόμισαν στην Ελβετία. Καμιά τρείς εκατοντάδες νοματαίοι σου λέω ! Αυτοί που πάντοτε γαμούσαν τους πολλούς. Κοπρόσκυλα, ανέραστα, κοράκια της πολιτικής και της διαπλοκής, της δημοσιογραφίας και της σπέκουλας, του παραεμπορίου και της παραϊατρικής, της παραπαιδείας και της παπαρολογίας. Άδειασε ο κόπρος του Αυγείου.

    Άδειασε ο κόπρος του Αυγείου, αδελφέ.  Σηκώσαμε κεφάλι. 
    Το κάτω λέω !

not ment to ..μπει

     Και τότε συναντήθηκαν τα βλέμματά τους. Ήταν συγκλονιστικό.

     Εκείνος, πενήντα πέντε ετών, με υπερβολικά προσεγμένο νεανικό ντύσιμο, ευρισκόμενος σε φάση σεξουαλικής εγκατάλειψης, κυνικός στο γάμο του και στη ζωή, με ένα καταπληκτικό παλμαρέ από ατάκες, με ένα ονειροπόλο βλέμμα, εκφραστικά μάτια, μαλλιά που τα γκριζάριζε η πατίνα του χρόνου, ειδικά στους κροτάφους, μόνο στους κροτάφους δηλαδή, κατασταλαγμένος και έμπειρος στα μάτια της, ένας αυτοδημιούργητος αφού όλα τα ερείπια γύρω του ήταν δικής του υπαιτιότητας, με την μισή αγορά να τον κυνηγάει και απόρρητο καρτοκινητό των εικοσιπέντε ευρώ που δε ντρεπόταν να το δείχνει, τόσο πολύ διαφορετικός από τον Jimmy, απαλλαγμένος από το κυνήγι της κατανάλωσης, μεστός και εύστοχος καθώς κοίταζε κατευθείαν πάνω της εκείνα που του άρεζαν, και τα δυό , πάρα πολύ ειλικρινής για να παραστήσει ότι δε θέλει να τη πηδήξει, πάρα πολύ κατατρεγμένος αν έπιανες εκείνη την λεπτή συγκίνηση έως ρίγος που έκανε τα μάτια του να υγραίνονται όταν η Ρένια έσκυβε να του μιλήσει στο αυτί, γενικώς όταν η Ρένια έσκυβε εμπρός, ένα ευχάριστο σοκ γενικώς.

      Εκείνη, είκοσι επτά, ετών, και φορές πηδηγμένη, έμοιαζε στα μάτια του ένας ανέγγιχτος άγγελος. Τα μαλλιά της πρέπει να έφταναν στο πάτωμα αν τα έλυνε, τόσο υγιή, τόσο  ατόφια ξανθά, σαν ένας χείμαρρος από χρυσάφι, τα κατάμαυρά της φρύδια, που πρέπει να τα είχε βάψει,  το γέλιο της, αχ εκείνο το αστραφτερό γέλιο, που φανέρωνε την οικονομική κατάσταση του μπαμπά, μια τέλεια ορθοδοντική, ααα και ένα στραπατσαρισμένο Audi TT από έξω, στραπατσαρισμένο από άποψη, αφού λεφτά υπήρχαν,το κορμί της, το κορμί της με όλα του τόσο μικρά και στενά, απίστευτες διαστάσεις ανθρώπινου οργα(νι)σμού, τα βραχιόλια της, τα τόσο υπέροχα τσαλακωμένα μικροσκοπικά της ρούχα, μια κοκκινοσκουφίτσα που γλύτωσε μόλις από τον κακό της λύκο και ψάχνει μια αγκαλιά για να κοιμηθεί.

-          Θέλω να κοιμηθώ του είπε μόλις μπήκαν στη σουϊτα. Ο Jimmy μου πέταξε τα μάτια όλη νύχτα χθες. Γι αυτό δε τους θέλω τους ανώριμους. Δε σέβονται τις στοιχειώδεις ανάγκες του παρτενέρ τους.Καληνύχτα Αγησίλαε. Το πρωί θα σου κάνω μια έκπληξη.

Την σκέπασε σα να ήταν το θείο βρέφος. Ήταν και θείο, και βρέφος. Εκείνος ήταν ο θείος. Πήρε τηλέφωνο την Αγλαία.

-          Τι φαϊ έχεις ;

-          …

-          Έρχομαι σε λίγη ώρα. Θα δω Ολυμπιακό,άμα θες βγες.

     Κατέβηκε και πλήρωσε τη σουϊτα. Έβρεχε. Πήρε να περπατάει με τα πόδια με μια ανεξήγητα καλή διάθεση. Δεν είχε δει τον Αφελάϊ και τον Ογιοκόμπο με τη νέα τους φανέλλα, πρέπει να έχουν δώσει άλλη διάσταση στις διεισδύσεις της ομάδας από το κέντρο. Η βροχή του ομόρφαινε το πρόσωπο. Δεν είχε καμιά διάθεση να δείχνει ωραίος σε τούτο το σκοτεινό σημείο της Αθήνας. Απλά δεν είχε λεφτά για ταξί.