Κυριακή, Σεπτεμβρίου 7

σηκώσαμε κεφάλι ( ευθυμογράφημα )



   Δε το κατάλαβε κανείς στην αρχή. Ότι είχε εξαφανιστεί κάθε μορφής περιστολή. Και θεσμική και ηθική. Για αρκετές μέρες κυκλοφορούσαν ανύποπτοι. Μόνον οι φιλόλογοι αντιλήφθηκαν ότι δε μπορούσες να γκουγκλάρεις πλέον καμία λέξη σχετική με τους κανόνες καλής συμπεριφοράς. Είχαν διαγραφεί με μαγικό τρόπο όλα τα σχετικά λήμματα όπως για παράδειγμα το ντροπή, το τιμωρία, το άσεμνος, καταλαβαίνεις τώρα πια, ε ;   
   Ύστερα πύκνωσαν τα φαινόμενα αθώας συμπεριφοράς. Τα παιδιά σκάλιζαν μανιωδώς τη μύτη τους και οι ηλικιωμένοι πείραζαν τις πιτσιρίκες στο δρόμο. Οι παπάδες έξυναν με αναίδεια ό,τι τους φαγούριζε και οι αστυνομικοί έπαιζαν μπάλα στις αλάνες. Οι γυναίκες άρχισαν να φτύνουν από το παράθυρο οδηγώντας. Μικρούλες κάπνιζαν αρειμανίως μες στα λεωφορεία και  χοντρούληδες ετοίμαζαν και χλαπάκιαζαν τεράστια σάντουϊτς μες την εκκλησία. Καλέ την ώρα της θείας λειτουργίας σου λέω !
   Με τούτα και με τ' άλλα σταδιακά απαλλοίφθηκαν κι άλλες, συνθετότερες έννοιες από την wikipedia κι όσο κι αν έψαχνες για ενοχή, ατόπημα, επιπτώσεις, υπόλογους, ποινές, διορίες και αποπομπές, τσάμπα έκαιγε η ... οθόνη. Οι φυσιογνωμίες των ατόμων έπιασαν να απελευθερώνονται από τις γνωστές εκφράσεις αποδοκιμασίας, καταγγελίας, απαίτησης, αποτροπιασμού που τόσο ασχημαίνουν το ανθρώπινο είδος. Το γέλιο απενεχοποιήθηκε, η χαρά, το καμάρι, η επίδειξη και το κυνήγι έδωσαν άλλη κορμοστασιά σε ολάκερη την κοινωνία. Οι νεότεροι ζευγάρωναν πλέον πάνω στα παγκάκια, οι γηραιότεροι έβριζαν με όλη τους την ευχαρίστηση και οι στάσεις των αστικών χρωματίστηκαν από τις αγγελίες για εθελοντικές ανταλλαγές κατοικιών, αντικειμένων, συζύγων, κατοικίδιων και ούτω καθεξής. Παραδείγματος χάριν, ένα αυτοκόλλητο στη Χανθ έγραφε, ανταλλάσσεται νταρντάνα μάνα με δύστροπη αδελφή, bonus σκρίνιο πλήρες κρυστάλλινων σερβιτσίων. Τηλ. 2310 κλπ κλπ. Σε λίγα τέρμινα αποκαταστάθηκαν οι αδικίες της τύχης με μια αυτορρύθμιση απίστευτη !
      Με το ένα και το άλλο, να μη τα πολυγραφώ, ένας σουρεαλιστικός εκσυγχρονισμός σάρωσε τα πάντα στο διάβα του. Τα ένστικτα ανέλαβαν τα ηνία. Δεν έκανε τίποτε εντύπωση σε κανέναν. Η πόλη μοσχοβόλησε χασίς και τσίκνα. Κάτι παίρνεις, κάτι χάνεις. Εκείνο που προκάλεσε κατάπληξη ήταν ότι η παραβατικότητα δεν προχώρησε σε μορφές εγκληματικές, με κάποιο τρόπο η χαλάρωση των ηθών δημιούργησε ένα δίχτυ ασφαλείας : ο λαός ήταν συναδελφωμένος κάτω ένα αίσθημα συνενοχής, σα μια παρέα παιδιών που νύχτα ανάβει φωτιά να ψήσει μέσα στο βοτανικό κήπο και ένα κίνητρο περιφρούρησης των νέων κεκτημένων. Η νέα αταξία πραγμάτων έγινε το σύμβολο στα στόματα αμόρφωτων και καλλιεργημένων, μονόχνωτων και καλλιτεχνών, συντηρητικών και παρεκβατικών , σαν ένα ώριμο αίτημα που μια αναίμακτη επανάσταση το έκανε πραγματικότητα σε μία νύχτα…  Ο κόσμος σταμάτησε να κλειδώνει και να αμπαρώνει, απλά με το που άκουγες κλέφτης κατέβαιναν τρεις νταγλαράδες και τον πλάκωναν στις μπουνιές. Στην αρχή έγιναν κανά δυό σταβές, σιγά σιγά ισορρόπησε το πράμα. Ναι, σου λέω !  Ξέρεις τι είναι να παρατάς το ποδήλατο χύμα στο κύμα ;
    Και ένα πρωί ήρθε η Νταίζη. Ήρθε από την ομογένεια της Μελβούρνης. Δεν την άντεχε η μάνα της και την έστειλε εδώ, θυμάσαι τον Καραμανλή να τον διώχνουν από το Παρίσι ; Η Νταίζη κατέβηκε από το αεροπλάνο στην Αλεξανδρούπολη και διάσχισε με ένα σακίδιο τη χώρα καταγράφοντας τις νέες ανάγκες της με επιμέλεια. Κάπου στα Τρίκαλα στα δυό στενά ακούστηκε ότι τράκαρε τον αρχηγό του Ποταμιού με ένα όμοιο σακίδιο και τον έπνιξε εκεί επί τόπου στο ρέμα του Ανοιχτομάτη για να μην έχει να ασχολείται και με μαλακίες. Καθώς διέσχιζε την επικράτεια , πάντα με ποδήλατο, πάντα με χαμόγελο και πάντα χωρίς κιλότα,  η Νταίζη αντιλήφθηκε το αυτονόητο. Ότι δηλαδή, εκείνο που πειράζει τούτον το λαό, δεν είναι άμα λιγοστέψουν τα φράγκα, δεν είναι άμα χάσει η Εθνική, δεν είναι άμα κάνουν το κουμάντο στην Ευρώπη οι Γερμανοί, δεν είναι άμα βάλει ο Σαμαράς το γιό του δήμαρχο αλλά ένα μοναχά τον κάνει έξαλλο τον κόσμο στην Ελλάδα. Να του βάνεις κανόνες. Είναι να του λες : μάσα καλά , την ώρα που βάζει μια μπουκιά στο στόμα. Τον τρελαίνεις . Έτσι η Νταίζη, που δε την άντεχε η μάνα της, έγραψε ένα νέο σύνταγμα για τον λαό που δεν τον άντεχαν ούτε οι πρόγονοί του. Νέτο σκέτο. Απαγορεύονται οι οδηγίες . Τρείς λέξεις. Την σήκωσαν στα χέρια, λίγο γιατί ήταν αντιηγέτης, λίγο για να δουν το πράμα της από κάτω, τέλος πάντων έγινε η δουλειά. Κηρύχτηκε Ελληνική λαοκρατία με βασίλισσα καρναβαλιού και τα κουκιά μπαγλάν. Καλά… μερικοί εκεί πάνω στο Βορρά έμειναν κάγκελο.Γιατί έβλεπαν ότι έχουμε και ηγέτη και σχέδιο. Μόκο.
      Με κάποιο τρόπο, δε ξέρω λεπτομέρειες, μας άφησαν στη τύχη μας έκτοτε. Όχι η τρόϊκα δε ματάρθε αλλά ούτε βέλγος γυμνασιάρχης σε πενταθέσιο. Όχι το Νάτο στο Αιγαίο, αλλά ούτε Γερμανός Ενωμοτάρχης σε συνοριακό φυλάκιο. Πώς να στο δώκω να το καταλάβεις. Μας άφησαν ήσυχους. Και έτσι φτάσαμε στο απόγειο μιας νέας εποποιίας.  Όλη η ομογένεια άφησε γένεια και μαζεύτηκε στους τόπους των γοννέων. Γέμισε η επαρχία. Η νεολαία έβαφε, τα γηρατειά λογοτεχνούσαν και οι μεσαίες ηλικίες, αυτές με την ροπή στην αυτοκαταστροφή λέω, παρήγαγαν τον πλούτο με έναν άναρχο μεν, επαρκή δε, προσανατολισμό. Φούντα στην Ελούντα και στα Κάστρα πάστρα. Στο Γεντί ρακή και έρωντα στον Αχέροντα. Πεπόνια στα Άνω Αλώνεια και ρετσίνα στη Ρεντίνα. Μεταρεμπέτικο κύμα και τσίπουρα χύμα. Η χώρα ολάκερη χαρά γεμάτη και τα σκυλιά δεμένα.
     Εντάξει, μερικούς τους πείραξε που έχασαν το "στάτους", γιατί δεν έδινε κανένας σημασία αν έβαφες το τζιπ σου μαύρο ματ, αλλά από δω παν κι άλλοι. Λίγοι ήτανε, κι όλοι τους μετακόμισαν στην Ελβετία. Καμιά τρείς εκατοντάδες νοματαίοι σου λέω ! Αυτοί που πάντοτε γαμούσαν τους πολλούς. Κοπρόσκυλα, ανέραστα, κοράκια της πολιτικής και της διαπλοκής, της δημοσιογραφίας και της σπέκουλας, του παραεμπορίου και της παραϊατρικής, της παραπαιδείας και της παπαρολογίας. Άδειασε ο κόπρος του Αυγείου.
    Άδειασε ο κόπρος του Αυγείου, αδελφέ.  Σηκώσαμε κεφάλι. 
    Το κάτω λέω !

4 σχόλια:

  1. Στην αρχή, ομολογώ, μπερδεύτηκα. Πως δηλαδή πνίγοντας τον τύπο με το σακίδιο στο ποτάμι, στερούμενοι το Βέλγο χωροφύλακα και τη στρατηγική του Νάτο-Νάτο το δαχτυλίδι, σηκώσαμε το πάνω κεφάλι. Μετά διαπίστωσα πως μιλούσαμε για το κάτω. Το κεφάλι! Έπειτα σκέφτηκα πως τα κεφάλια πάνε στις περισσότερες των περιπτώσεων μαζί. Για να σηκωθεί το κάτω, δεν μπορεί να περπατάς σκυφτός. Κι' όταν το πάνω είναι περήφανο, το κάτω ακολουθεί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είσαι τύπαρος, ρε Περικλή, να σε χαρώ!
    Αλλά να μου πνίξεις το παιδί με το σακίδιο, αυτό μου κακοφάνηκε!
    Πού είσαι στο φμπ και δε σε βρίσκω;
    Ξεγράφτηκες;
    Έφη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ξεγράφτηκα τον Ιούνιο , στην αρχή το έσπαζα στη μέση, μετά έπαιρνα μισό κάθε δυό μέρες, στο τέλος ξεχνούσα να το πάρω, όλα καλά . Σε φιλώ πολύ .

      Διαγραφή

εντυπώσεις ;