Μέσα σε παραισθήσεις που τονίζει το σκοτάδι πίσω από την άσπρη οθόνη, με ρίγη από το κρύο της κάμαρας, και με τις ωδίνες του μυαλού μου να με σχίζουν σα ξυράφια, μέσα σε ένα ογκώδες συνονθύλευμα από θυμούς και σκισμένα χαρτιά με σκίτσα σου μουτζουρωμένα σκουπίζω τη ψυχή μου με επιμέλεια παστρικιάς νησιώτισσας για να μαζέψω αρκετά στη γωνιά, αρκετά θρύμματα ώστε να αξίζει να σκύψεις εσύ με το φαράσι και να τα περισυλλέξεις. Θα έχει και υλικά αμφισβητούμενης αξίας, ω ναι, χθεσινά μασημένα, νοητικά περιττώματα και άδειες κούτες τσιγάρων που βρωμούν μεθύσια. Και θα είσαι τυχερή αν μέσα σε όλα αυτά βρεθεί ένας σβώλος που να αξίζει δυο παράδες, κανένα δυο πέταλα μποκαμβίλιας της προκοπής και μια ρώγα σταφύλι που δε σάπισε εντελώς. Είσαι συχνά ; Τυχερή σου λέω… Είσαι ;
Είσαι αρκετά τυχερή για να μπορείς να σκύψεις καμιά φορά στους σωρούς που έχουν σκουπίσει άλλοι και να γυρέψεις κάτι ;
Πρέπει να είσαι τυχερή. Αναλογίζομαι την έκταση της δύναμης που κρύβει το ανεκπλήρωτο. Αυτό δε σηκώνει την ανθρωπότητα από το κρεβάτι κάθε πρωί ; Ε; Μερικοί μαλάκες λένε πως είναι ο φόβος. Η κινητήρια δύναμη είναι, λέει ο φόβος. Πούτσες. Ο φόβος δε μπορεί να σηκώσει από τον ύπνο ούτε ακρίδα που πήραν φωτιά τα πίσω της πόδια. Το ανεκπλήρωτο είναι.
Η πιο συχνή παραίσθησή μου είσαι εσύ. Δε με πιστεύεις ; Θα το αντέξω. Είσαι διαφορετική όπως σε βλέπω εγώ στο δικό μου το σκοτάδι. Είσαι ένα μυρωδένιο μουνί που με αποζητάει για να με κλείσει μέσα του ολάκερο , να με καταπιεί. Γύρω ακούγεται ξανά εκείνος ο Βιβάλντι που έκαμε μάρμαρα να λιώνουν σα παγωτά. Τότες που η γυναίκα ήταν ντυμένη σα κρεμμύδι στους κορσέδες και το άγγιγμά της μοναχά στο χέρι ήταν έγκλημα ειδεχθές. Σε είδε χθες το μάτι μου να πλησιάζεις με ένα μπούστο σαν εκείνα που έκαναν κάποιον να χρειαστεί τη λέξη μπούστο, σε λευκή δαντέλα, λικνίζοντας μπούκλες και κρατώντας ένα ποτήρι χολή. Και ήξερα πως αν με κάμεις δικό σου, για μια στιγμή θα ζήσω… και θα φύγω από πόνο σφαδάζοντας καθώς κανείς δε θα μου συγχωρήσει ένα τέτοιο ονειρεμένο γαμήσι. Θα γίνω μια μέλισσα που εκδικήθηκε μα χωρίς να ζήσω να με δω να εκδικούμαι. Τι σκατά εκδίκηση θα ήταν αυτή ;
Αν κοιτάξω πολύ ώρα την οθόνη φεύγεις ! Γι αυτό χτυπάω κάθε πέντε αράδες μαζεμένα γράμματα οοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο έτσι για να με κάμουν να κοιτώ μέσα στις τρύπες τους και να με ζαλίζω. Μα δε φεύγουν οι πουτάνες. Η περιφερειακή όραση ενεργοποιεί ξανά την περιφερειακή σκέψη και ξαναπέφτω στις παραισθήσεις σα ψάρι από τη σακούλα στη γυάλα. Με ένα γλούπ που από μέσα μου είναι ουπς και σε σένα φαίνεται σπλάτς.
Η δεύτερη πιο δυνατή μου παραίσθηση είναι η μυρωδιά του ιδρώτα σου όταν φυτεύεις στη μαρκίζα τους κάκτους. Είμαι ικανός να παρακάμψω όλη τη σκουπιδίλα του σοκακιού που μας χωρίζει και εκείνη τη μυρωδιά του χώματος που έχεις ανακατέψει και να χώσω τη μύτη μου στις μασχάλες σου. Για μένα δεν υπάρχει πιο γερό ποτό από μια εισπνοή στη μασχάλη σου από απόσταση. Από κοντά δε ξέρω, δε ξέρω αν είσαι και καθαρό άτομο. Δεν είναι αστείο τώρα αυτό. Μερικές, τι μερικές, οι περισσότερες κάνετε και μια προσπάθεια να βρωμάτε προς αποφυγήν περιστατικών.
Τα περιστατικά είναι ανεπιθύμητες καταστάσεις γιατί κάνουν κακό στα πέριξ στατικά.
Η τρίτη παρ-αίσθηση είναι η φαρμακερή όπως πάντα. Μη γελάς κοθώνι. Δεν είναι τυχαίο ότι λατρεύεις τους κάκτους και ούτε ότι μένω σε ικανή απόσταση για να μου φέρνει η αύρα τους χυμούς του κορμιού σου απέναντι. Είναι ένα κυνικά στημένο από τη μοίρα ανεκπλήρωτο. Εσύ έχεις αγκάθια στα χέρια, εγώ πρέπει να πηδήξω στο κενό και η ιστορία μας ίσως να μη γραφτεί ποτέ γιατί στο κρίσιμο διάστημα που μεσολαβεί μέχρι να ιδρώσεις και μέχρι να νικήσω την υψοφοβία μου έρχεται άλλη στο μπαλκόνι σου καινούργια νοικάρισσα με καινούργιο ιδρώτα. Η τρίτη αίσθηση που διαθέτω με καθοδηγεί να μη σε ψάξω, εσύ μετακομίζεις χωρίς αυταπάτες και τελειώνει εκεί, τελειώνει γαμώτι μου, τε.. οοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο αει στο διάολο και συ!
Μέσα σε παραισθήσεις που τονίζει το σκοτάδι πίσω από την άσπρη οθόνη, με ρίγη από το κρύο της κάμαρας, και με τις ωδίνες του μυαλού μου να με σχίζουν σα ξυράφια, προλαβαίνω να θυμηθώ τη μυρωδιά σου που και που. Είναι μυρωδιά μιας δυνατής επιθυμίας. Οι αγγλοσάξονες έχουν τη λέξη lust που μεταφράζεται ως άμετρος επιθυμία. Εμείς λέμε καύλα αλλά δε το γράφουμε.
Τώρα πρέπει να αποσύρω την άμετρο φλυαρία μου γιατί πίσω από την άσπρη οθόνη έχει ένα άλλο παράθυρο που λέγεται με νου. Menu, what ever…. Με το νου στη γη θα κάνω μερικές από τις απαραίτητες ρυθμίσεις που οι άνθρωποι λέμε ζωή και πολύ πολύ γρήγορα θα επανέλθω εδώ που ανήκω. Στις παραισθήσεις. Να είσαι εκεί, πιο αποφασισμένη ή πιο ιδρωμένη τέλος πάντων.
Καλά ;