Ὕπνε πού παίρνεις τά παιδιά
πάρε κι ἐμᾶς μαζί σου,
μέ τούς ἀνήλικους γονεῖς,
παιδάκια τῶν παιδιῶν μας.
Σέ στρωματσάδα ρίξε μας
μιά νύχτα τοῦ χειμώνα,
πίσω ἀπ’ τά ματοτσίνορα
ν’ ακοῦμε τούς μεγάλους,
νά βήχουν, να σωπαίνουνε,
νά βλαστημοῦν τό χιόνι.
Κι ἐμεῖς νά τούς λυπόμαστε
πού γίνανε μεγάλοι
καί νά βιαζόμαστε πολύ
νά μοιάσουμε σ’ εκείνους,
νά δοῦν πώς μεγαλώσαμε
νά παρηγορηθοῦνε.
Από την συλλογή Γυάλινα Γιάννενα,