αχινοί 5G

 " Ζούσα μέσα στη χαρά, αλλά μόνο μέσα από φοβερές οδύνες και από την απελπισία μπορείς να ενωθείς με το Θεό." Eric Vuillard "Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ" σελίδα 8 εκδόσεις ΠΟΛΙΣ

   Θαρρείς και οι παλάμες μου δεν έχουν πια δάχτυλα, θαρρείς μετά τις καραντίνες ότι τελειώνουν σε 'κείνους τους πειρατικούς γάντζους . Νιώθεις κι εσύ έτσι ; Σαν να μη δουλεύουν το ίδιο τα δάχτυλα ;

 Όταν τελειώσει αυτό θα αγκαλιαζόμαστε πάλι, ..δεν είναι ; Εγώ το θέλω πολύ.Πως γίνεται να σε συναντώ και να μην ;

    Θα απλώνω τα χέρια μου αυθόρμητα, είναι έμφυτη ανάγκη, εντάξει, με τρόπο, να μην πληγώσουν οι γάντζοι την πλάτη σου, να μη σε τρομάξω με την κίνηση που δεν είναι πλέον κι η πιο ευπρόσδεκτη, αλλά εγώ θα σε παίρνω αγκαλιά. Θες δε θες. Δε τη γλυτώνεις.

    Θα ψαχουλευόμαστε λίγο, εκείνα τα λίγα δεύτερα που θες παραπάνω από μια αγκαλιά και λιγότερο από κάτι απρεπές και, πιστεύω, θα βρίσκουμε ικμάδες γλύκας και οι δύο.

   Θα κάνουμε μια ανάσα πίσω και θα αναζητούμε ξανά 'κείνη ΤΗΝ ματιά.  Μια κάποια λίγο ανώτερη της διεκπεραιωτικής , την ματιά που ρωτάει την βασική ερώτηση. Είσαι εντάξει ;

   Θα αφήνουμε μετά τα χέρια να πέσουν, πιο πεινασμένοι από πριν, πριν την αγκαλιά εννοώ, πιο χορτάτοι από τώρα που δεν αγγιζόμαστε όμως. Μια δεύτερη σκέψη θα περνάει αέρας πανί. Δε θα βρίσκει να σκαλώσει. Η εμβάθυνση είναι ο εχθρός της μικρής χαράς.

  Μετά θα λέμε τα ελαφριά δέοντα καθώς θα πισωπατούμε προς το καβούκι μας. 

  Θα ανεβαίνουμε ο καθένας στο δικό του όστρακο και θα βολευόμαστε προσεχτικά, μη χαλάσει η τσάκιση. Θα έχουμε μάθει πλέον πώς να φαινόμαστε σχετικώς ισορροπημένοι. Όχι για το εγώ μας, αλλά γιατί κανένας δεν θα έχει χώρο να ρωτήσει σε κανέναν την άλλη ερώτηση : την παλεύεις ; 

   Θα σταυρώνουμε τα χέρια στα γόνατα και θα γέρνουμε λίγο από την απογοήτευση, εγώ γέρνω δεξιά γιατί βάζω από κάτω το δεξί χέρι, λίγο τόσο λίγο ώστε να μη θιχτεί ο μύθος μας. 

   Τα βράδια θα κλείνουμε την μπουκαπόρτα από το φρούριο και χαϊδεύοντας την τρυφερή του εσωτερική πλευρά, που θα 'ναι στρωμένη με ό,τι απόμεινε από εκείνες τις λευκές μνήμες, θα προσπαθούμε να εκσπερματώσουμε. Αυτό θα είναι το καλύτερο εφικτό σεξ. 

  Το πρωί, οι μπουκαπόρτες θα ανοίγουν με τρίξιμο ολοένα και πιο οικείο ώστε στο τέλος θα το μπερδεύουμε με τις καλημέρες των αηδονιών. 

  Εαν χρειάζεται, θα κατεβαίνουμε να κάνουμε πράγματα, αλλιώς όχι. Τα περισσότερα εξάλλου θα είναι εφικτά με ένα tablet. Οι δικοί μας αχινοί θα είναι 5G.

  Όταν τελειώσει αυτό θα αγκαλιαζόμαστε πάλι, ..δεν είναι ; Το θες ; Ή δεν το θες ;

 YΓ :  ευχαριστώ τον φίλο Χρήστο Ντουλματζή που κρέμασε τούτο το εκπληκτικό εικαστικό ερέθισμα και με "ανάγκασε" να το ντύσω με λέξεις.

Είναι δυνατόν να έχουμε τζάμπα τα εμβόλια και να ξανακλειστούμε σπίτι ;

    

     Πρώτα σηκώνουμε ένα σύννεφο σκόνης και μετά παραπονιόμαστε ότι δε μπορούμε να δούμε  G. Barkelay 

       ( Ιρλανδός φιλόσοφος )

   -  Που οφείλεται ρε φίλε όλη αυτή η αλλοπρόσαλλη αντίδραση εναντίον των εμβολίων ; Και πως συντάσσονται ξαφνικά νεοδημοκράτες, πασόκοι, κκέδες , παπάδες, αναρχικοί, μαθητές,  εξτρεμιστές, παππούδια και τεκνά σε ένα ετερόκλητο συντεταγμένο κίνημα του παραλόγου ; με ρωτάει σαστισμένος ο πιο αγαπημένος μου φίλος . 

   Τον κοιτώ , λίγο αποσβολωμένος και γυρίζω την κουβέντα αλλού. Δε θέλω να γίνουμε πάλι κώλος. Θα με ρωτάει μετά γιατί συγχύζομαι και γιατί φωνάζω.  Υπήρξε πρωταγωνιστής ...

   Οι τόποι κυβερνιούνται από εκλεγμένες αντιπροσωπείες. Έχουν θεσμούς. Η κυβερνησιμότητα των κρατών εξαρτάται από την πίστη στους μόνιμους μηχανισμούς υλοποίησης των ψηφισμένων νόμων. Οι μηχανισμοί αυτοί είναι :  η αστυνομία,  η πολιτική προστασία, η ιατροφαρμακευτική υποδομή με τους εκπροσώπους της και τις επιστημονικές επιτροπές της, η πυροσβεστική, οι μηχανισμοί της τοπικής αυτοδιοίκησης, ο στρατός, οι υπάλληλοι των διοδίων, οι λιμενικοί, οι δημοτική αστυνομία, τα κρατικά κανάλια στις ζώνες πληροφόρησης, ο στρατός κ.ο.κ. Δεν ακυρώνονται κάθε τετραετία, εφαρμόζουν τον νόμο .

   Υπάρχουν συγκεκριμένοι πολιτικοί χώροι που ανέχονται από τα στελέχη τους τον λαϊκισμό. Έχουν επιτελεία και μηχανισμούς που εκφράζονται χυδαία εναντίον όλων αυτών των θεσμών, στήνουν στον τοίχο το πολιτικό δυναμικό και ξεσηκώνουν τον κόσμο εναντίον της εφαρμογής των ψηφισμένων στη βουλή νόμων του κράτους. Αν ξεφτιλίσεις τον αρχηγό της πυροσβεστικής το πλήθος δεν θα αποδέχεται τις οδηγίες του την ώρα της πυρκαϊάς. Φυσικό δεν είναι ; Οι ρητορική στο φινάλε είναι η ακόλουθη :

  Ο νόμος αυτός θα αυτοκαταργηθεί στο πεδίο ( πεζοδρόμιο ) και στην πράξη. Θα πάρουμε το νόμο στα χέρια μας.

   Η δικαιοσύνη είναι διεφθαρμένη. Θα πάρουμε τον νόμο στα χέρια μας.

  Δεν πληρώνω. Σπάζω τη μπάρα και συνεχίζω. Παίρνω το νόμο στα χέρια μου.

  Μέχρι να πάρει αυτό το νομοσχέδιο πίσω ο υπουργός , από τον Πειραιά πάνω σε καράβι δεν ανεβαίνει κανένας. Παίρνουμε το νόμο στα χέρια μας.

  Τα μέλη της επιτροπής λοιμωξιολόγων είναι ένα τσούρμο καραγκιόζηδες. Εμείς, οι φοιτητές,  δε φοράμε μάσκα, παίρνουμε το νόμο στα χέρια μας.

  Ο κάμπος θα μιλήσει. Η Ελλάδα θα κοπεί στη μέση. Δεν περνάει κουνούπι από τα Τέμπη. Εμείς, η πραγματική η εργατιά του χωραφιού παίρνουμε το νόμο στα χέρια μας.

  Η αστυνομία δεν μπορεί να επιβάλλει την τάξη σε όλη την επικράτεια , δεν μπορεί να εμφανίζεται στα Εξάρχεια ή στα ΑΠΘ διμοιρία των Ματ, γιατί  είναι κάλεσμα σε μπάχαλο. Θα διώξουμε την αστυνομία από τη γειτονιά μας. Παίρνουμε το νόμο στα χέρια μας.

  Δε βγάζω εγώ τη νέα ταυτότητα, παίρνω το νόμο στα χέρια μου.

  Εγώ δεν θα κάνω εμβόλιο. Θα μπω στην τάξη με το έτσι θέλω. Παίρνω τον νόμο στα χέρια μου. 

  Τα ακούσαμε, τα ακούμε, θα τα ακούμε. Πρόκειται για μικρά πραξικοπήματα που δείχνουν αθώα.

  Δε βγαίνει άκρη έτσι. Ή μετέχουμε στο κράτος ή φτιάχνουμε ο καθένας από ένα ατομικό...

  Όταν γίνονται εκλογές υπάρχει η δυνατότητα να εκλεγεί πρωθυπουργός της χώρας ακόμα κι ο πιο απίθανος τύπος. Η κυβέρνησή του θα νομοθετήσει για μια θητεία. Ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί εάν είχε όραμα είναι να δούμε στην πράξη τις νομοθετικές του πρωτοβουλίες. Αν θα παράγουν βελτίωση των συνθηκών για το σύνολο των πολιτών της χώρας. Εάν παίρνουμε τον νόμο στα χέρια μας , γιατί να κάνουμε εκλογές ; Οι εκλογές γίνονται για να εφαρμόζονται άλλες πολιτικές και να κρίνονται στις επόμενες εκλογές. Τον νόμο εφαρμόζουν οι μηχανισμοί της συντεταγμένης πολιτείας.

   Πρόκειται για βαθύτατα ηθικό και θεσμικής σημασίας ερώτημα. Εσύ ως πολίτης, παίρνεις τον νόμο στα χέρια σου εκπροσωπώντας ποιόν και αντλώντας εξουσία από ποιά διαδικασία επικύρωσης της προσωπικότητάς σου ; 

   Φωνάζω πάρα πολύ μερικές φορές και με ρωτάει ο φίλος μου γιατί χάνω την ψυχραιμία μου. Γιατί όταν υπάρχει φωτιά δεν φωνάζουμε γιατρούς και όταν υπάρχει μπάχαλο δε φωνάζουμε παπάδες. Αυτά έπρεπε να τα έχουμε λύσει. Μικροί μεγάλοι. Η επαναστατική γυμναστική σε κάθε χώρο μονάχα για το χαβαλέ και την τόνωση του ναρκισσισμού μας φέρνει χάος.

 Φωνάζουμε την πυροσβεστική στη φωτιά και την αστυνομία στο μπάχαλο. Και αν στη πυροσβεστική υπάρχει ένα επίορκος και στην αστυνομία ένας φασίστας , εναντίον του ξεσηκώνουμε καταγγελία. Όχι εναντίον όλου του θεσμού. 

  ΤΙ ΔΕΝ καταλαβαίνουμε ;

 

18 7 3021 πρωί , κανένα ζήτημα

       Βάζω στο μπαμπού φλυτζάνι το ρόφημα με το veganόγαλο και απλώνομαι στην αιώρα με i-glass ηλίου στα μάτια για να σερφάρω. Βαρετό πρωινό Κυριακής... Δεν έχω να στείλω επιστολική ψήφο για εβδομαδιαίο δημοψήφισμα, ο τελευταίος ανίκανος υπουργός απολύθηκε με δημοσκόπηση προχθές. Η κυλιόμενη κυβέρνηση μέσω διαρκούς διαδικτυακής ψηφοφορίας είναι πλέον τόσο αποτελεσματική που δεν υπάρχουν άλυτα κοινωνικά αιτήματα. Είμαι στην Ελλάδα του 3021, μια Σκανδιναβική χώρα αλλά με ήλιο και αμμουδιές. Κανένα ζήτημα. 

     Προβάλλω στα γυαλιά μου με φωνητικές εντολές τις ευχές από τα φιλαράκια μου, μπαίνει η μάνα στο αριστερό παράθυρο να ενοχλήσει , ανοιγοκλείνω αριστερό μάτι πάει κάτω μπάρα , η περίπτωση σεξ δεν έχει ξυπνήσει ακόμα, οπότε ζητάω chat room Σαλλονίκη Χαλαρά 3.0

   Τι γίνεται ρε μάγκα μου εδώ ;  Πόλεμος. 123 post του Κουτρούλη ο γάμος. Όρεξη ακόρεστη πρωί πρωί. Ρουφάω καφεϊνη, παίρνω ανάσα, σκρολάρω, πω ρε... εδώ έχει χαβαλέ, αψού.... φτερνίζομαι και κάνει reset το κινέζικο γυαλί γαμώ τη μάνα του, περιμένω , αποκατάσταση, 98%, οκ... αρχίζω και διαβάζω....

   John the boss / Ο μαλάκας από κάτω συνεχίζει να τα ταϊζει και μαζεύονται, γουρ γουρ, γουρ γουρ από τις έξι το πρωί, δε μπορώ να χουζουρέψω, μέχρι και τον γάτο μου κρέμασα ανάποδα και πάνε και του τσιμπάνε τα μουστάκια και ουρλιάζει, κάτι να γίνει με τα κωλοπερίστερα

   Katiagreen /   κατ αρχήν δεν είναι κωλοπερίστερα, δεν υπάρχουν κωλοπλάσματα εκτός από ένα που διαβάζω εδώ κάθε πρωί και μου γυρίζει το μάτι, είναι περιστεράκια που έχουν να θρέψουν νεοσσούς και να χτίσουν φωλιές και να μαζέψουν τα ψίχουλα από τα πιτόγυρα σε όλη την πόλη που θα μας είχαν φάει οι κατσαρίδες όλους μας για πρωϊνό

  John the boss / => Katiagreen, να τα μαζέψεις στο σαλόνι σου να δείτε ΕΤ3 

  Katiagreen /  αν έβλεπες ένα, ένα μονάχα πρωί ΕΤ3 θα ήξερες ότι χρωστάς την διατροφή σου στις μέλισσες και τα σκαθάρια χαμένε

  John the boss / προσφέρω ένα magic λευκή σοκολάτα με coocies για κάθε ζευγάρι πόδια από περιστέρι , στα 4 ζεύγη οικογενειακό nirvana που σπάει με πιρούνι

  Mana tou Christou / που να ζεματιούνται τα πόδια σου στην κόλαση μέχρι να σου λιώσουν τα νύχια αντίχριστε αχρείε

  Syriza prooeytiki symaxia / τάση Άνω Σκοτίνας / ομάδα για την αναβάθμιση του εσωτερικού διαλόγου στο κίνημα / εγγόνια Νίκου Βούτση / => Katiagreen μην αναλώνεσαι με τούτους εδώ τους εκπρόσωπους της οπισθοδρόμησης, ενίσχυσε τώρα την τάση μας για ένα συνέδριο που θα βάλει το δάχτυλο επί τον τύπον των ήλων για όσα γίνανε το 2015 και θα επαναφέρει την ουσία του μόνου εναπομείναντος προβλήματος στο τραπέζι. Τα περιστέρια είναι σύμβολο της ειρήνης , ζώα ιερά από τότε που τα αμόλησε από την εξέδρα ο αείμνηστος Αλέξης και κάθε μα κάθε σκατουλάκι τους είναι μια υπενθύμιση του μέλλοντος που μας ετοιμάζει η δεξιά

   Velopoulos / i-books => καλά κατούρα εσύ

   Tatiannadakrismenipotenikimeni/ παιδιά κατουράνε τα περιστέρια ; είναι κάτι που δεν έχω τουλάχιστον εγώ παρατηρήσει ποτέ, δε μου αφήνει και πολύ χρόνο το κλάμα

   Greenclubcosial/ => Tatianadakrismenipotenikimeni, κατουράνε μονάχα στις μπουγάδες των κυνηγών τα παντελόνια παραλλαγής και τα παγούρια τους

  Kynikoskynigostimoros/  αδερφέ χθες το στιφάδο δε ξέρεις τι ποίημα ήτανε, και βάλαμε και κερασμένο nirvana στη μέση, 22 λεπτά χτυπούσαμε με το σουγιά να σπάσει η σοκολάτα, σαν το μπουτάκι του περιστεριού ούτε το κοκορέτσι με τα έντερά σου αδερφέ 

   ( σουϊπ/γλουκ ) ΑΝΕΡΧΟΜΕΝΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ / η μανούλα λέει "καλημέρα"

πατάω " 👍 "  , κατεβάζω μάνα στη μπάρα και παίρνω την κατάσταση πάνω μου : 

    periklesmytesticlesforfree/ ΕΚΦΩΝΩ : μου τα κάνατε καρπούζια πρωί πρωί, σωτηρία εσείς δεν έχετε κι αν αύριο εξαερωθούν τα περιστέρια θα μαλώνετε με τις πυτζάμες σας βλαμμένοι πολίτες μιας βλαμμένης πόλης μιας βλαμμένης χώρας ... γιατί δεν μπορείτε απλά να βγάλετε το σκασμό ;

   Σηκώνομαι από την αιώρα μου και πετάω τα i-glass από το μπαλκόνι. Δεν θα ξανασερφάρω Κυριακή, υπόσχομαι. Αφού γίνομαι Τούρκος. Πηγαίνω κουζίνα, όλα καθαρά, ανοίγω ψυγείο, δεν πεινάω, βάζω στο στόμα ένα μεταβερύκοκο και κάθομαι στο pc. Έχω ακόμα ώρα. 

   τσατρουμ /... ... ...   όλο και κάτι .... 

 

      

ΠΕΝΗΝΤΑ. ΔΥΟ. ΜΗΔΕΝ. ΤΡΙΑΝΤΑ

   

    Η ιδέα της απόσυρσης από τον στίβο φυτρώνει μέσα σου στα ΠΕΝΗΝΤΑ και ριζώνει βαθύτερα όσο πυκνότερα γίνονται τα σημάδια της ψυχικής κούρασης. Στην αρχή την αντιμετωπίζεις με ασπιρίνες καθώς εκεί στα πενήντα γίνεσαι ευάλωτος σε κάθε είδους δωράκια προς τον εαυτό σου. Με την ευκαιρία περνάς κι από μια δεύτερη επιμέλεια του αξιακού σου συστήματος. Βάζεις λίγο νερό βρε αδερφέ στο κρασί σου : μπορεί να γίνεις λίγο πιο σπάταλος, λίγο πιο μουρντάρης, λίγο πιο πότης, λίγο πιο ερειστικός και γενικώς αν "σε έβλεπες" με το μάτι των τριάντα θα έλεγες λίγο πιο ξεφτίλας.   

   Η ιδέα της απόσυρσης από τον στίβο απωθείται εν πάσει περιπτώσει ως πρόωρη στα πενήντα σου καθώς λειτουργούν αποτελεσματικά δυό ειδών ανασχέσεις. Οι σχέσεις και οι υποσχέσεις. 

   Σπανίως ένας άνθρωπος πενήντα ετών έχει κατακτήσει τους υπερφίαλους στόχους των τριάντα. Δεν έχει χειραφετημένα παιδιά, δεν έχει επαρκή περιουσία και δεν έχει χορτάτο ΕΓΩ. Το δυστυχές είναι ότι από την ηλικία αυτή κι έπειτα δεν έχει ούτε την φρεσκάδα, ούτε την επικαιροποιημένη κατάρτιση ούτε το ένστικτο του killer για να είναι παραγωγικός. Με αποτέλεσμα συνήθως να σπαταλάει την επόμενη δεκαετία της ζωής του ζώντας μέσα σε χίμαιρες. Το συνηθέστερο απραγματοποίητο τριπάκι των πενηντάρηδων είναι το σημείο ΔΥΟ. 

( Για τους αμύητους, αυτό θα πει, δυό δουλειές, δύο δάνεια, δυό αυτοκίνητα, δυό ερωτικούς συντρόφους και δύο σπίτια... και ναι γυναίκες και άντρες γίναμε ίσοι και σε αυτό ).

   Οι σχέσεις και οι υποσχέσεις δεν θα σταματήσουν ωστόσο ποτέ να κοστίζουν ακριβά. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη βεβαιότητα από εκείνου που κάθε πρωί στις έξι πάει να αρμέξει τη γελάδα του. Άπαντες πίσω στη κουζίνα περιμένουν το αχνιστό κανάτι... Το ζήτημα είναι πότε θα αγγίξεις εσύ το σημείο ΜΗΔΕΝ. 

  ( Για τους αμύητους σημείο μηδέν είναι όταν δεν "προφταίνεις" να εξυπηρετείς τυπικά ούτε μια δουλειά, ούτε ένα δάνειο, ούτε ένα αυτοκίνητο, ούτε έναν εραστή, ούτε ένα σπίτι ).

   Το σημείο μηδέν του καθενός, τι έκπληξη , δεν μπορεί να καθοριστεί με νομοθετική διάταξη. Θέλω να πω, μπορεί να οριστεί σύντομα ότι είναι τα εβδομήντα αν έτσι βγαίνουν τα νούμερα με τις συντάξεις των δυτικών οικονομιών. Ωστόσο, εκείνο που θα εισπράττουν οι οικονομίες από τους εργαζόμενους μεταξύ πενήντα και εβδομήντα θα είναι ασθενικό, ανόρεχτο, και θα πρέπει ολοένα να το αθροίζουν στην οργή και την παραβατικότητα των νεαρών ανέργων.

   Το πράγμα κάνει μπαμ. Οι εικοσιπεντάρηδες πρέπει να ξεκινούν καριέρα και οι γονείς τους να αποσύρονται για να ανοίξουν χώρο. Στην Ιταλία , 37% των τριαντάρηδων μένουν με τους γονείς τους. Αυτό είναι άρρωστο. Εκεί γύρω είναι τα νούμερα και σε άλλες χώρες με αγαπησιάρηδες μεσήλικες. Αντιθέτως στα βόρεια, οι νέοι εξωθούνται σε ενηλικίωση από τα είκοσι.  

   Νομίζω ότι κάπου στη μέση είναι η σωστή κατάσταση. ΤΡΙΑΝΤΑ χρόνια καλής απόδοσης είναι εκείνο που πρέπει να περιμένει το σύστημα από τον καθένα μας. Έτσι είναι και το σκαρί μας. Από εκεί και πέρα πρέπει να χαμηλώνουμε το στρές, τον κατεβάζουμε τον πήχυ και να ανακαθορίζουμε τις σχέσεις και τις υποσχέσεις μας. Τώρα θα μου πείτε, θα θυμώσει κόσμος... 

   Ξύδι.

            "Τα χρόνια ανάμεσα στα πενήντα και τα εβδομήντα είναι τα χειρότερα...   Συνεχώς σου ζητούν να κάνεις πράγματα, και δεν είσαι αρκετά ετοιμόρροπος για να τα απορρίψεις".  T. S. Eliot