Δεν είναι η απόφαση που θα πάρεις , μερικές φορές το σημαντικό για την ευτυχία σου, είναι το αν θα την πάρεις με όλη σου την καρδιά !
Παγωμένος εμπρός στην ομορφιά, μπορείς να απομείνεις ; Αυτό συνέβη την πρώτη μου βραδιά στον τόπο που με τόσο επιμέλεια και αγάπη καθ-όρισα να μείνω. Νύχτωσε στο χωριό, το φαράγγι γέμισε με τα κελαηδίσματα και την ηχώ των κελαϊδισμάτων να ντουμπλάρει , μια συναυλία μικροσκοπικών, άφαντων πουλιών, κι εκείνη την υγρασία που προστάζει για τη ζακέτα.
Συμπλήρωνα παλούκια στο τζάκι και αφουγκραζόμουνα το τσίκ τσίκ με την λαιμαργία του απόδημου. Αχ Θεέ μου, πόσο πολύ αγαπάω τούτη τη συνθήκη.
( συνεχίζεται ... )
" Σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους ἔρχεται μιὰ μέρα
ποῦ πρέπει τὸ μεγάλο Ναὶ ἢ τὸ μεγάλο τὸ Ὄχι
νὰ ποῦνε. Φανερώνεται ἀμέσως ὅποιος τὤχει
ἕτοιμο μέσα του τὸ Ναί, καὶ λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στὴν τιμὴ καὶ στὴν πεποίθησί του.
Ὁ ἀρνηθεὶς δὲν μετανοιώνει. Ἄν ρωτιοῦνταν πάλι,
ὄχι θὰ ξαναέλεγε. Κι’ ὅμως τὸν καταβάλλει
ἐκεῖνο τ’ ὄχι — τὸ σωστὸ — εἰς ὅλην τὴν ζωή του".
K.Π.Καβάφης *
Υ.Γ.
Όπως δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Αλεξανδρινή Τέχνη,
χρονιά Α΄,
τεύχος 1,
Δεκέμβριος 1926.