γιατί να ζευγαρώνoυμε σε πεδία μάχης ;

      Έρωτας είναι η συνάντηση των τραυμάτων δυό πληγωμένων ανθρώπων. ( από συνέντευξη της ηθοποιού Λένας Παπαληγούρα που φέτος ερμηνεύει έργο της αυτόχειρος Σάρα Κέϊν )

      Από μια άποψη το να περιφέρεις το τραύμα σου μέχρι να το ταιριάξεις με κάποιου άλλου είναι λογικό. Από μια άλλη το πιό λογικό θα ήταν να γίνεις πρώτα καλά και μετά να βγείς κυνήγι.

     Θέλω να πω, δε χρειάζεται να ψάχνουμε όλοι να τα φτιάξουμε με παθολόγο. Μπορεί να αδικήσουμε τους κηπουρούς, τους ποιητές, τους αρχιτέκτονες και τους οδηγούς ανεμοπλάνων. Εκείνοι δε χρειάζονται ταίρι δηλαδή ; Εεεεέ ;

     Είμαι τόσο κουρασμένος να συναναστρέφομαι πλάσματα που οι σάρκες τους κρέμονται μέχρι το χώμα. Μερικές φορές νομίζω πως οι πληγές τους είναι αποτέλεσμα καλλιτεχνικού μεϊκ απ.

    Εκείνο που μου έχει λείψει είναι να με πλησιάσει κάποια χωρίς τη δυστυχία της στα δυό της χέρια. Να μου δείξει το κορμί της ακέραιο και να μου ζητήσει να το κάνω να βγάλει μουσική ξανά. Να βγάλει μουσική ξανά. Καταλαβαίνετε ; Σκέτη μουσική χωρίς τις γάζες και τα Betadin που βρωμάνε. Η χειρότερή μου είναι να σκύβω πάνω σε μουνί και να με χτυπάει η μυρωδιά του Betadin. Μουσική. Μουσική είναι κάτι που τα απολαμβάνεις με ελεύθερες τις αισθήσεις σου και αφοσιωμένος στα κεντρίσματα που σου προξενεί. Όπως και το γαμήσι.

    Τι, δεν έχετε ακούσει κορμί να βγάζει μουσική ; Μήπως έχετε λιγουλάκι επιλεκτική μνήμη ; Όλα τα κορμιά μπορούν να βγάλουν μουσική, μικρά χαζά πλάσματα που κατουράτε καθισμένα. Όλα τα κορμιά που δεν περνούν τις μέρες τους παρακολουθώντας στα σήριαλ - καμουφλαριμένα ριάλιτι μέχρι που θα μπορούσε να φτάσει η δυστυχία της διπλανής, όλα τα κορμιά που δεν ανεμογαμιούνται στις μηχανές κοινωνικής διαδικτίωσης φτιασιδώνοντας το προφίλ τους μέχρι να μοιάζει με της διπλανής, όλα τα κορμιά που δεν επιλέγουν ερωτικό fuckin' FM για να θυμηθούν ότι ο έρωτας καραδοκεί εκεί που δεν τον περιμένεις, κι όχι στα αποκαϊδια της διπλανής. Όλα τα κορμιά που δεν διασκεδάζουν σε εξάδες ομοσέξουαλ πληγωμένων γαζέλων πάνω σε υπερβολικά τακούνια αφιερώνοντας χλεύη στον υποτιθέμενο πρόσφατο μαλάκα. Όλα τα κορμιά που δεν είναι χαμένα.

     Τι, έχετε πέσει σε πολλούς μαλάκες τελευταία ;   Είναι που κοιτάτε να ταιριάξετε το τραύμα σας. Και άμα ψάχνεις τραύμα, μπορεί να είναι παντού. Ακόμη και στον εγκέφαλο. 

    

τα μαύρα πιόνια παίζουν δεύτερα

      Τα μαύρα πιόνια παίζουν πάντα δεύτερα στις οργανωμένες αγορές και στο σκάκι βεβαίως.

     Στοιχηθείτε μαύρα πιόνια. Ένα σε κάθε κουτάκι και αναμείνατε το σύνθημα. Τα μαύρα πιόνια παίζουν δεύτερα. Εκείνοι, εκείνοι με τα λευκά βάζουν τα ερωτήματα. Εσύ σκοτώνεσαι να βρεις τις απαντήσεις , αλλά στα συγκεκριμένα ερωτήματα. Πως θα επιβιώσεις με τις λιγότερο τραγικές απώλειες.
       Να τώρα κουνήθηκε το πιόνι τους. Άνοιξαν δρόμοι για τον αξιωματικό σου αλλά απειλείται ο πύργος σου. Θέλω να πω, μικρέ μου μπορείς να ανοίγεις Κυριακές το μαγαζάκι σου αλλά ίσως και να μην πρόσεξες ότι θα ανοίγουν και τα πολυκαταστήματα μέρα νύχτα.
     Τώρα κουνήθηκε το άσπρο άλογο ! Ω... μπορείς να κάνεις όσες απολύσεις θές. Μέχρι να γίνεις υπάλληλός τους θέλω να πω. Μετά μπορεί να μη σου αρέσει, που μπορούν να κάνουν όσες θένε.
    Ροκέ ο άσπρος πύργος ! Έρχεται πολυνομοσχέδιο. Ασφαλώς μπορείς να πάρεις το φαρμακείο σου και να το κρύψεις στις ψηλές ραχούλες. Όμως δε θα θες να το πεις ισοπαλία, ε ; Φάρμακα στη μεγάλη αγορά εσύ λευκέ δε θα ξαναπουλήσεις.
    Ωωωωω, κοηνήθηκε η βασίλισσά τους.  Δε μπορείς να αποτραβηχτείς πλέον. Πρέπει να συνεχίσεις να ζεις στον ανταγωνισμό μέχρι τα 67. Εκείνο το καταφύγιο στο χωριό θα το χαρούν οι ξένοι γέροι. Πρέπει να τελειώσεις την παρτίδα σου, και θα παίζεις πάντα δεύτερος, θέλω να πω, θέλει μεγάλη σκακιστική εμπειρία για να ανατρέψεις τη σειρά και να αρχίσεις να βάζεις εσύ τα ερωτήματα. Την έχεις ; Είσαι βέβαιος ; 

     Εκτός αν δε χρειάζεται να παίξεις σκάκι. Αν δε χρειάζεται να παίξεις στο ταμπλώ τους. Δε θέλει παρά λίγο θράσσος.. Αφήνεσαι να ξαπλώσεις, κυλάς και πέφτεις από το ταμπλώ. Μετά αναμιγνύεσαι με τα καμμένα πούλια και πλησιάζεις το χείλος. Ενδέχεται να μη σε προσέξει κανείς από τους δυό τους, ένεκα η προσήλωση του παιχνιδιού τους...Στο τέλος μαζεύεις όλη σου την δύναμη και φουντάρεις από το τραπέζι με τα δυό ρολόγια. Αυτό θέλει κότσια, ντάξει ! Μπορεί να καταλήξεις σε ένα κομμάτι μπορεί και σε χίλια.

      Ύστερα μπορείς να παίζεις αν θέλεις πάλι δεύτερος αλλά είναι αλλιώς. Δεν είναι πια σκάκι. Είναι ότι παιχνίδι θέλεις εσύ. Μπορείς ακόμη και να παίζεις πρώτος !!! Ντάξει ;


    

O Μάρτης είναι γυναίκα

      Ομίχλη χώνεται παντού. Μέσα στα ρούχα μου, μέσα στα σκέλια μου, μέσα στα ρουθούνια μου κι από κει πιό μέσα. Από όλες τις εισόδους που ‘χα κλειδωμένες. Νόμιζα ! Είναι που είναι Μάρτης, στα ντουζένια του κι όλας, όχι στην αρχή...

       Δεν τον πήγα ποτέ τον Μάρτη. Πάντα άφηνα να με πάει εκείνος. Με πετυχαίνει παραιτημένο από τάσεις ηγεσίας. Είναι που μετά την γιορτή της συνεύρεσης έρχεται αυτός και βάζει στο ημερολόγιο τις γιορτές του κατά μόνας. Ο μπάσταρδος !

     Εγώ είμαι άντρας. Εκείνος πάλι όχι.  Ooooooooχι... Ο Μάρτης είναι γυναίκα !

     
Ο Μάρτης είναι γυναίκα. Αυτός και ο Αύγουστος είναι γυναίκες. Ο Δεκέμβρης είναι ...γκέϊ. Οι υπόλοιποι μήνες ξεκινάνε από «ο» και το λέει η καρδούλα τους. Είναι αρσενικά. Δηλαδή κατώτερα όντα με συναίσθηση της κατωτερότητάς τους. Και έτσι πορεύονται αποδοτικά. Δεν σπαταλάνε τον χρόνο τους με ατέρμονες αναζητήσεις. Απλά μαστορεύουν τις μέρες. Κάθε βράδυ έχουν να δείξουν πέντε βίδες καλά σφιγμένες. Αυτό είναι όλο.

       Ο Μάρτης είναι γυναίκα. Οι σφιγμένες βίδες τον κάνουν να νιώθει άβολα. Υπάρχει ένα χάσμα ανάμεσα στο πως αντιλαμβάνεσαι εσύ την τάξη και πως ο Μάρτης. Ο Μάρτης θέλει να μπορεί να κοιτάξει τι έχουν μέσα τα πράγματα. Δεν τα θέλει βιδωμένα. Τον συγχίζουν οι βίδες. Τον τρελαίνει η τάξη. Τα συρτάρια ανοιχτά και τα μυαλά στα κάγκελα είναι το μότο του.

       Ο Μάρτης είναι γυναίκα. Ποτέ δεν τελειώνει μια μέρα με τα συναισθήματα που την ξεκίνησε. Θεωρεί δικαίωμα την επανατοποθέτηση σε όλα τα ζητήματα κάθε δυό ώρες. Και κάθε δυό ώρες το οικοδόμημα με τα επιχειρήματά του μοιάζει ακλόνητο. Ο Μάρτης είναι εκπαιδευμένος να σε αφήνει σύξυλο. Ναι. Αποσβολωμένο.

      Ο Μάρτης είναι γυναίκα. Με όλα θέλει να παίξει. Και με τη βροντή και με τη σιγαλιά. Και με την καταχνιά και με τον ήλιο. Όλα τα παιχνίδια του τα αφήνει στη μέση. Κάτι άλλο του τραβά την προσοχή. Εσύ νομίζεις ότι παράτησε την παρτίδα. Αλλά η παρτίδες του Μάρτη είναι απλώς στην παύση. Παραμένουν όλες ανοιχτές.

     Ο Μάρτης είναι γυναίκα. Αργεί να τελειώσει. Θέλει 31 προκαταρκτικά και 62 διεισδύσεις και πάλι την επόμενη μέρα όλος του ο οργασμός μπορεί να είναι ένα ψέμα. Πρωταπριλιά.

     Ο Μάρτης είναι γυναίκα. Μερικές αυγές ξεχνά να σε ξημερώσει. Το τραβάει μέχρι τις δώδεκα  και εσύ αναρωτιέσαι αν πρόκειται. Μην βασίζεσαι στον Μάρτη. Ξεκίνα τη μέρα σου μόνος σου, αν τούτο είναι κατά κάποιο τρόπο σημαντικό για σένανε. Μικρούλη !

     Ο Μάρτης είναι γυναίκα.  Είναι μήνας ανώτερος. Είναι μήνας που δε θες να τον ξηγήσεις. Απλά κάθεσαι και ζωγραφίζεις τις πόζες του. Έκθαμβος κι ερωτευμένος με το μοντέλο σου. Όπως ο Ρενουάρ.

     Ο Μάρτης είναι γυναίκα. Βγαίνει στην πιάτσα και νομίζεις ότι διαλέγει να ψωνίσει. Ο τρόπος που εξετάζει τα ενδεχόμενα σου δίνει την βεβαιότητα ότι θέλει να ψωνίσει. Όμως όχι. Θέλει απλώς να έχει υλικό όταν βρεθεί με τους άλλους μήνες και χρειαστεί να σχολιάσει τι επικρατεί εκεί έξω. Τις τάσεις στους άντρες, τα χρώματα στον έρωτα, τα νέα ποδήλατα που για να στέκονται όρθια δε χρειάζεται να κάνεις συνεχώς πετάλι, όλα αυτά. Ο Μάρτης συζητά και θέλει να ξέρει. Δεν έχει κανέναν σκοπό να ψωνίσει. Απλά κοιτά.

      Ο Μάρτης είναι γυναίκα. Δεν κάνει πετάλι. Κάθεται σταυροπόδι καβάλα στο ποδήλατο και δίνει συγκαλυμμένες εντολές για τη διαδρομή. Εσύ που κάνεις πετάλι νομίζεις ότι κρατάς το τιμόνι. Μέχρι κι Νιόνιος ξέρει ότι αυτό είναι η κορυφαία ουτοπία.

     Ο Μάρτης δεν είναι ατέρμονος. Μπορεί να είναι μακρύς αλλά περνάει. Βιάσου. Βιάσου. Θέλω να πω, δε θές από Φλεβάρη να πέσεις καρφωτός Απρίλη. Θέλεις ; Εγώ είμαι άντρας. Και δε θέλω. Αν θες να ξέρεις, Μάρτη μου. Γι αυτό και στον καρπό μου ποτέ δεν έβαλα κλωστές. Πάντα φορούσα πόθο. Και είμαι καμμένος.

     Ο καμμένος το κάψιμο γιατί να το εφοβηθεί ;