farmville... και μετά ;

Μήπως εικονικές κοινωνίες;

Στη Κοπενχάγη αυτή την εποχή ο ήλιος φοράει βιαστικά τις τσαλακωμένες μαύρες πυτζάμες του από τις 4 το απόγευμα.
Ο Jionas ήταν καθισμένος στο λογιστήριο και έκοβε κάπως βαριεστημένα μερικά τελευταία τιμολόγια. Ήταν 6. H ώρα που ο μέσος Ευρωπαίος εργαζόμενος χασμουριέται φωναχτά. Δίπλα από τον εταιρικό υπολογιστή, στο νέο laptop του, ελάμβανε χώρα το απογευματινό άρμεγμα των αγελάδων.
- ΑΑΑΑΑΑααααααααχμμμμμ. Γκχρβ χμερμις. (Δανέζικο ρητό).
Το φωναχτό χασμουρητό συνοδεύεται από κλείσιμο των ματιών.
Η πόρτα άνοιξε και έκλεισε τόσο αθόρυβα που θα ορκιζόσουν ότι δε συνέβη τίποτα. Υποψία βημάτων ακούστηκε στην παχιά μοκέτα και μετά πάλι ησυχία. Ο Jionas νόμισε πως είδε ένα άγνωστο ζευγάρι παπούτσια ανοίγοντας τα μάτια. Μα είδε και αστεράκια και έτσι έμεινε προσηλωμένος στην οθόνη του. Τα φώτα ήταν χαμηλωμένα εδώ και μια ώρα γιατί κανένας άλλος δεν είχε απομείνει στο 431 γραφείο. Έκλεισε ξανά σφιχτά τα βλέφαρά του και έκανε εκείνο το μασάζ στα φρύδια και τα μάγουλα που κάνει ο μέσος Ευρωπαίος όταν έχει μετανιώσει για το επάγγελμά του. Μετά ξανάνοιξε τα μάτια και...

- Τι στο διάολ... ! ο Jionas με μιά αντανακλαστική κίνηση κύλησε προς τα πίσω τη καρέκλα ώσπου σωριάστηκε ανάσκελα πάνω στο μικροσκοπικό ασημί καλαθάκι ανακύκλωσης του μέσου Ευρωπαίου νεο-οικολόγου.

- Κύριε Jiohansen ! Σηκωθείτε παρακαλώ. Μην πανικοβάλλεστε.

Τα ορθάνοιχτα μάτια του Jionas εξέταζαν δυο πολύ νεαρούς άντρες ντυμένους ανάρμοστα. Μπεζ σακάκια του συρμού πάνω από ριγέ καφέ πουκάμισα δεμένα με κόκκινες πολύ κοντές γραβάτες που είχαν ένα μονόγραμμα f στο τελείωμά τους. Κοντά παντελονάκια σκούρα, κόκκινη κάλτσα ορειβασίας και μποτάκια με λαχανί σόλες να αποτελειώνουν το “cult” σύνολο. Στα μπράτσα τους φορούσαν περιβραχιόνια με ένα μεγάλο γκρι σύμβολο [ f ]. Kρατούσαν έναν αστείο αναγνώστη barcode που έσφιγγαν σαν να ήταν το περίστροφο με την τελευταία τους σφαίρα απέναντι σε αγέλη με 7 πεινασμένα λιοντάρια. Ο ένας, ο πιό κοντός, είχε ένα τετράγωνο μικρό μουστακάκι πάνω από το χείλος, που του Jionas κάτι του θύμιζε, αλλά δεν έπαιρνε και όρκο. Ο μέσος Ευρωπαίος εργαζόμενος είναι παντελώς ανιστόρητος.

- Πρόκειται για φάρσα λεβέντες ; δήλωσε ο Jionas τινάζοντας ταπεινωμένος το δικό του τρίκουμπο στενό μπλέ σακάκι.
- Πρόκειται για έναν τυπικό έλεγχο της υπηρεσίας προστασίας του facebook, δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτε αν υπάρξετε απόψε συνεργάσιμος κύριε Jiohanson. Στους όρους που αποδεχθήκατε τσεκάροντας το καρέ κατά την εγκατάσταση του προγράμματος αναφέρονται ξεκάθαρα οι αρμοδιότητες της υπηρεσίας μας. Σας παρακαλώ τώρα βγάλτε το παντελόνι σας.
- Ορίστε ;
Ο Jionas αυτή τη φορά δεν έπεσε. Έριξε με το χέρι του το κάδρο με τη φωτογραφία της πεθεράς του πάνω στο φλυτζάνι με τον κρύο καφέ καταστρέφοντας δουλειά δυό (αποδοτικών) ημερών. Πιτσιλιές εγκαταστάθηκαν στο laptop του ομορφαίνοντας τις νεαποκτηθείσες αγελάδες του στη farmville.
-Τι ακριβώς μου λέτε ;
-Χα, μην ανησυχείτε, έκανε ο κοντός κοιτάζοντας τσαχπίνικα τον λίγο πιό ψηλό. - Όλοι αυτό παθαίνουν. Απλά θα σας μεταφέρουμε στα κεντρικά και πρέπει να φορέσετε ένα παντελονάκι και την κάρτα επισκέπτου με τον κωδικό που θα σας περάσουμε. Κατόπιν, αν περάσετε τον έλεγχο, θα σας παραδώσουμε το παντελόνι σας και όλες τις αναβαθμίσεις για να επιστρέψετε στην ως βλέπω ανιαρή ρουτίνα σας. Piece of cake !
Ο ψηλός επιδοκίμασε τη ρητορική του κοντού με ένα νεύμα.
- Λυπάμαι, αλλά δε θα μπορέσω να συνεργαστώ. Έκανε ο Jionas. Και για την ακρίβεια έχω ήδη πατήσει το κουμπί ασφαλείας και όπου να'ναι θα εμφανιστεί ο νταγλαράς που βρήκατε στη πόρτα κάτω και που είχε μάλλον αδυναμία στους κοντούς προσκόπους.
- Α, ο αξιότιμος κύριος Bohnerman , ναι, είναι δίπλα και αλλάζει.. Ήταν αρκετά πιο εύστροφος από εσας παρά το μπόϊ του..
-Σας παρακαλώ κύριοι, η πλάκα έχει τα όριά της. Τελειώνετε ! Ο Jionas ήταν απλά εκτός εαυτού. Έκανε ένα βήμα προς τη πόρτα δείχνοντάς τους τη πρόθεσή του να τους πετάξει ευγενικά έξω.

Τότε έγινε κάτι που σε μιά ταινία Γαλλικού κινηματογράφου θα προκαλούσε τρανταχτά γέλια στην αίθουσα αλλά σε Ιαπωνικό κινηματογράφο ή σε videoταινία του ’70 στην Ελλάδα θα το έλεγες εύρημα. ( Του Jionas δε του φάνηκε καθόλου κωμικό ) : Άνοιξε η πόρτα και τέσσερις από τους συνεργάτες της εταιρίας, ανάμεσά τους και ο νταγλαράς, μπήκαν κρατώντας τα παντελόνια τους στο χέρι και κοιτώντας αμήχανα τον Jionas παρατάχθηκαν στη σειρά σαν υποψήφιοι για κωλονοσκόπηση.
- Τι στο διάολ... ! έκανε πάλι ο Jionas προδίδοντας ένδοια εναλλακτικού λεξιλογίου.
Τα μάτια του έψαξαν τα μάτια των συναδέλφων. Ο Bohnerman του έγνεψε καθησυχαστικά αλλά φαινόταν γελοίος με τις μαύρες κάλτσες του ξεχειλωμένες πάνω στα βρώμικα λουστρίνια του. Οι τρίχες στις γάμπες του ήταν τεράστιες για έναν υπεύθυνο ασφαλείας μιας τόσο sic εταιρίας. Ο Jionas έμασε τη ψυχραιμία του και δήλωσε :
-Κύριοι, εγώ αποχωρώ. Ότι στο διάολο συμβαίνει εδώ είναι για μένα too much. Καλό σας βράδυ. Και καλά ξεμπερδέματα αύριο με τα αφεντικά.
- Κε Jiοnαs, είστε ελεύθερος να αποχωρήσετε. Καταλαβαίνουμε. Μόνο σας ενημερώνω ότι στο σπίτι ο γιός σας είναι ήδη με τους συνεργάτες μας. Υπάρχουν λεπτά μυστικά στη ζωή του καθενός. Είναι καλύτερα να μένουν στη σφαίρα των προσωπικών δεδομένων. Είστε βέβαιος ότι θέλετε να περάσετε στο σπίτι σας αυτή τη δοκιμασία ; Πρόκειται να αναφερθούμε ξέρετε σε όλο το ιστορικό επισκέψεών σας σε ιστοσελίδες. Θα ήταν άβολο για τη σύζυγό σας νομίζω. Τι νομίζετε εσείς ;
- Γκραφμ διλτιροπ. (Δανέζικη βρισιά) - Δώστε μου ένα λεπτό. Μπορώ να δω κάποιο διακριτικό σας στοιχείο ; Πρέπει να σας πω ότι επιφυλάσσομαι…
- Jionas, ακολουθήστε μας χωρίς πολλά λόγια. Σε μια ώρα θα σας φέρουμε πίσω. Παρακαλώ κύριοι, μετά από σας.. έκανε ο ημίψηλος και έδειξε το ασανσέρ στο βάθος του διαδρόμου.
______________________________________________________

…f corp
H πινακίδα του άσπρου κτιρίου έδειχνε τόσο άκακη όσο και η μαύρη γάτα που λιαζόταν στο parking. Δίπλα στο van με τους προσκόπους ήταν παρκαρισμένα έξι ή επτά ίδια φορτηγάκια.
Οι ομοιόμορφοι επισκέπτες πήραν νούμερα από μια άχρωμη κοπελιά και κάθισαν στους καναπέδες από συνθετικό δέρμα. Υπήρχε μια μυρωδιά που του Jionas του φάνηκε οικεία αλλά πριν προλάβει να την αναλύσει κάλεσαν το νούμερό του.
Ο κοντός τον οδήγησε σε ένα τετράγωνο κύβο που έμοιαζε με δημοσιογραφικό γραφείο αλλά στο πιο τακτοποιημένο. Μια έγχρωμη άχρωμη κοπελιά του έκανε νεύμα να καθήσει.
- Είμαι η Naomi και θα σας βοηθήσω να συμπληρώσετε μερικά κενά στη σχέση σας με τον οργανισμό μας.
- Είμαι ο Jianos και είμαι ακόμη έξαλλος για την καταχρηστική συμπεριφορά σας.
- Ηρεμήστε. Θέλετε καφέ, αν και στην κατάστασή σας δεν..
- Θέλω να φύγω το συντομότερο.
Η μιγάδα έστρεψε την οθόνη της για να την βλέπουν και οι δυό τους και ξεκίνησε την «περιήγηση» σταυρώνοντας δυό extra large γάμπες.
Click
- Κύριε Jiohansen εδώ είναι όλες οι συμβάσεις με τις οποίες έχετε συμφωνήσει τα τελευταία χρόνια τσεκάροντας τα καρέ με την ένδειξη : I agree.. [_] . Θα σας θυμίσω μερικούς όρους.
Click
Farmville εγχειρίδιο εγκατάστασης σελίδα 4 όρος 13 : Σε περίπτωση που τα παντζάρια που πουλώ προκαλέσουν πρόβλημα καθ’ οιονδήποτε τρόπο στη δημόσια υγεία αρμόδια είναι τα δικαστήρια της πρωτεύουσας της χώρας του χρήστη και ενάγων η facebook corporation ltd η οποία και προσάγει τα μέλη της ως ‘πραγματικούς΄παίχτες στις διαδικασίες της δικαιοσύνης.
Ι accept [_] 12lwq 124.dot που είναι η ηλεκτρονική υπογραφή με απόληξη το στίγμα σας στο διαδίκτυο. Jionas Jiohansen κλπ κλπ
Click
Travian εγχειρίδιο εγκατάστασης σελίδα 1 (ένα κύριε jionas) τα γράφει πάνω πάνω. Εάν κυρήξετε πόλεμο σε γειτονική κοινότητα θα πρέπει να ενημερωθείτε για τη σύμβαση 235/2009 του ΟΗΕ για τα ηλεκτρονικά ανταγωνιστικά παίγνια η οποία ρητά προβλέπει την καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων με το πέρας των εχθροπραξιών. I agree [_] 12lwq 124…. Κλπ κλπ… Να πάμε παρακάτω…

Του Jionas το σαρκαστικό χαμόγελο όταν ξεκίνησε η περιήγηση ήταν τόσο πλατύ που θα μπορούσε ο ταχυδρόμος να ρίξει μέσα το μηνιαίο τεύχος του National Geographic αλλά μετά από τις πρώτες ατάκες έγινε τόσο σφικτό που δε θα μπορούσες να χώσεις ούτε αχρησιμοποίητο γραμματόσημο… Η "μακροσκελής" έγχρωμη συνέχισε ακάθεκτη.
Click
Sex&thecity ville εγχειρίδιο όρων χρήσης σελίδα 21 όρος 143. Σε περίπτωση ανεπιθύμητης εικονικής εγκυμοσύνης ενός από τα θύματα του ‘πραγματικού’ καζανόβα, τα συμπτώματα της hyper λεχώνας μπορούν να βλάψουν την ψυχική υγεία της. Ενδέχεται ο νόμιμος σύζυγος ή ο κηδεμόνας της να προσφύγει κατά του σφριγηλού ηλεκτρονικού σπερμοδότη οπότε το facebook είναι αρμόδιο να προσάγει τον υπαίτιο στη δικαιοσύνη παραδίδοντας τα στοιχεία του ηλεκτρονικού του στίγματος στα αρμόδια όργανα.
I accept [_] 12lwq … κλπ κλπ…
- Κύριε Jiohanson εδώ στη στήλη Οι επαφές μου ορισμένες από τις «φίλες» σας αναφέρονται με ένα πράσινο ^ δίπλα στο όνομα. Είναι περίπου 27 οι μέχρι στιγμής εικονικές γκαστρωμένες από τις νυχτερινές σας αγχωμένες δραστηριότητες. Πάμε παρακάτω.
Click
DanishplayerXXX εγχειρίδιο όρων χρήσης sexshops σελ….
- Μήπως μπορώ να έχω ένα σκέτο ca putcino ; ψέλισσε ο Jionas
- Cappuccino λέγεται και τώρα είναι αδύνατον. Άκου caputcino. Πρώτη φορά μου ζητάνε σεξομανή καφέ. Ας μη καθυστερούμε..
Danishplαyer…
- Σας παρακαλώ… φτάνει ! Θέλω με δυό λόγια να μου πείτε τι ακριβώς αντιμετωπίζω εδώ. Παρακαλώ με ήπιο τόνο, αργά. Ο Jionas δεν μπορούσε πλέον να ελέγξει τα χέρια του. Αν υπήρχε καφές θα ήταν αδύνατον να φτάσει στα χείλη του.
- Κύριε Jianos Jiohanson έχετε 72 καταγγελίες για σημαντικές ηλεκτρονικές καταχρήσεις οι οποίες θα αρχίσουν να συζητούνται στα δικαστήρια της Κοπενχάγης από τη Δευτέρα στις 12 το πρωί. Υπάρχουν σοβαρές και λιγότερο σοβαρές ποινές.
- Δηλαδή, για όνομα του Θεού !
- Δηλαδή για κάθε τραυματία του πολέμου σας προβλέπεται να ποτίζετε και να αρμέγετε τις αγελάδες του στη φάρμα του μέχρι την πλήρη αποκατάσταση της υγείας του. Υπάρχουν φοιτητές πρόθυμοι να αρμέγουν για λογαριασμό σας με το πενιχρό τίμημα 0,22 λεπτών το κάθε μαστάρι. Εδώ βλέπω καμιά 226 αβοήθητες Ολλανδικές αγελάδες στο λογαριασμό σας αλλά ίσως με λίγη καλή θέληση τις ξεφορτωθείτε όλες. Η National Bank δίνει αρμεξοδάνεια με τα καλύτερα επιτόκια για την εποχή.
- Δε το πιστεύω !
- Από το Danish sexshop υπάρχει όρος που υπογράψατε και προβλέπει ότι αποδέχεστε την αυτόματη χρέωση και αποστολή κάθε νέου μοντέλου του GIANTBLACK XX LARGE. Πρόκειται νομίζω, να σας πω στο αυτί… για αυτούς τους τεράστιους δονητές με δακτυλίδια και μπίλλιες που κρέμονται από τις δύο άκρες. Θα μπορούσατε βεβαίως να καταγγείλετε την σύμβαση αλλά ελπίζω να έχετε αρκετά χρήματα στην άκρη για δικηγόρους….
- Δε το πιστ λεύο αυ τώ
- Εκεί που θα μπλέξετε είναι με τα ανεμογκάστρια. Οι σύζυγοι των ηλεκτρονικών τσουλιών ίδρυσαν έναν πανίσχυρο σύνδεσμο και έχουν προσφύγει ομαδικά κατά των ηλεκτρονικών γαμπρών. Σύντομα θα σας έλθει στα χέρια μια τεράστια δικογραφία. Αν είστε τυχερός θα τη βγάλετε μόνο με τα δίδακτρα…
- Τα ποια ;
- Τα δίδακτρα των ηλεκτρονικών σας απογόνων για να σπουδάσουν στο πανεπιστήμιό μας.
- Το πανεπιστήμιό σας ;
- Κύριε Jiohanson, το facebook είναι ένα δημιούργημα Τσέχικου πανεπιστημίου το οποίο έπνεε τα λοίσθια. Τώρα επεκταθήκαμε στην εκπαίδευση ηλεκτρονικών, άϋλων, εικονικών φοιτητών τους οποίους οι ηλεκτρονικοί τους γονείς έχουν εγκαταλείψει σκληρά στις οπτικές ίνες…. Θέλετε φωτογραφίες από τον τελευταίο σας γιό ; Να σας τυπώσ….
Ο Jionas σωριάστηκε πάνω στο καλαθάκι της ανακύκλωσης. Όταν ξύπνησε το πρωϊ ήταν στο πάτωμα πίσω από το γραφείο του και ο Bockerman τον σκουντούσε με το πόδι άτσαλα. Η μυρωδιά από τις κάλτσες του σκότωνε τάρανδο. Ο Jionas μπόρεσε να δεί μέσα από το φαρδύ παντελόνι του υπεύθυνου ασφαλείας ότι οι γάμπες του ήταν άψογα ξυρισμένες...

____________________________________________________
Εξηγήσεις…


# Το Farmville είναι ένα παιχνίδι βασιζόμενο σε φυλλομετρητή ιστοσελίδας που προσομοιάζει έναν κόσμο με χιλιάδες άλλους ‘πραγματικούς’ παίκτες. Αρχίζεις το παιχνίδι ενεργώντας ως αγρότης που ανταγωνίζεται άλλους αγρότες καλλιεργώντας φυτά και εκτρέφοντας ζώα στην οθόνη του υπολογιστή σου.
# Το Travian είναι ένα παιχνίδι βασιζόμενο σε φυλλομετρητή ιστοσελίδας που προσομοιάζει έναν κόσμο με χιλιάδες άλλους ‘πραγματικούς’ παίκτες. Αρχίζεις το παιχνίδι ενεργώντας ως αρχηγός ενός μικρού χωριού. Οι συγχωριανοί σου δεν έχουν ερωτηθεί για αυτό γιατί είναι σύνολα από κουκίδες.
# Πραγματικός παίχτης είναι κατά το facebook όποιος έχει με ένα ψευδώνυμο και μια οπτική ίνα συνδεθεί με το διαδίκτυο.
# Ανεπιθύμητη εικονική εγκυμοσύνη: ελληνιστί το ανεμογκάστρι
# Ca putsino είναι το ελληνικό συνθηματικό για γρήγορο sex το οποίο στη βόριεα Ελλάδα αποκαλείται και ξεπέτα.
# Καμία γάτα δε μπορεί να λιαζόταν στο parking όχι γιατί ο Jionas έβλεπε όνειρο αλλά γιατί τό 'παμε οτι στη Δανία τέτοια ώρα είναι σαν πίσσα η νύχτα, απρόσεκτοι !
# Ο ιδρώτας στο μέτωπό σας ίσως να είναι κάποια ένδειξη ότι πρέπει να φύγετε αμέσως μπροστά από την οθόνη.

ΤΩΡΑ !!!

Τι είναι το πάθος ρε παιδιά, ρώτησε η Σοφία...

Ούτε εμμονή, ούτε παθογένεια, ούτε μένος, ούτε λάθος. Ακούστε. Με λένε πάθος.
Ας κάνουμε τώρα τους χαζούς και ας συστηθώ λες και δε με ξέρετε. Είμαι συστατικό της ζωής. Η όψη μου είναι ανώτερη από τα κόκκινα παντζάρια του Τομ Ρόμπινς αλλά σίγουρα κατώτερη από το decolte της Monica … είμαι κάτι σαν ένα φρέσκο λουλούδι μια ώρα μετά την ανατολή του ήλιου.
Όσοι με έχετε μυρίσει, πρόσφατα λέμε, με αντέξατε και με απορρίπτετε προτιμώντας μια πιο νηφάλια αναμέτρηση με τον προορισμό σας, όσοι φτάσατε στο level ΙΙΙ , γλιτώνετε απόψε το διαγώνισμα. Μπορείτε να βγείτε στην αυλή με μια μπάλα.
Οι υπόλοιποι όμως, εσείς που δεν είστε μικροί Βούδες, ρωτάτε.
Και επειδή με ξαναρωτήσατε, θα σας τα πω λίγο πιο δεικτικά. Ακούστε τι προκαλώ , από πρώτο χέρι, για να μη ψάχνετε μετά τους Μπαμπινιώτηδες :

Είμαι το καύσιμο εκείνων των ανθρώπων που ξέρουν ότι δεν υπάρχουν αδιέξοδα στη ζωή. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ...τόσο ωραίοι ! Είναι οι κηπουροί το Coelho… Είναι αυτοί που όταν βαλτώσουν, είναι διατεθειμένοι να προξενήσουν φθορά στον εαυτό τους επιδιώκοντας μια πιθανή βελτίωση.
Μια βελτίωση είναι ένα βήμα προς την ολοκλήρωση. Έχει ρίσκο. Είναι πορεία προς κάτι που δεν έχεις ακόμη γνωρίσει. Την πιστεύεις χωρίς να τη ψηλαφείς.. μικρέ Θωμά.
Φθορά ξέρουμε τι είναι. Έχει να κάνει με τα όρια. Φθορά είναι η λανθασμένη τοποθέτηση του μυαλού και του κορμιού σας. Έξω από τη βολή. Η φθορά είναι μετρήσιμη. Αν νομίζετε ότι έχετε ανεξάντλητη ενέργεια, με γεια σας με χαρά σας. Αλλά όχι. Δεν έχετε.
Τα όρια είναι αντικειμενικά, ε; Τα όρια είναι εκείνο το σημείο πέραν του οποίου το κορμί και το μυαλό σας, το σκεύος, αρχίζει να δημιουργεί ενοχλήματα.
Μα τα όρια είναι και υποκειμενικά, έτσι; Κανένας υποτίθεται ότι δε θα έτρεχε τα 100 μέτρα πιο γρήγορα από το puma… Τα ενοχλήματα είναι λοιπόν ρεαλιστικά και μη. Υπάρχει περίπτωση να καείς ακουμπώντας πάγο, αν όλοι σου λεν ότι ο πάγος καίει.
Ας πούμε ότι κυνηγώντας μια βελτίωση με πάθος υποφέρεις.
Όταν έρχονται τα ενοχλήματα, είναι πιο …ενοχλητικό το πόσος κόσμος πέφτει πάνω σας για να σας τα « εξηγήσει ». Γιατί ;
Τα ενοχλήματα είναι το εργαλείο και τελικά η δικαίωση της ηθικής. Και εγώ, το πάθος, δεν έχω αντιμετωπίσει χειρότερη εμμονή από την ηθικολογία.
Έτσι φτάσαμε απλά στο αντίδοτο της ζωτικής μου ύλης.
Στην ηθική σας.( Αυτή ακυρώνει μέχρι και τη λογική σας )
Η ηθική είναι η συνηθισμένη αντί ΔΡΑΣΗ της μάζας στο ...εξοργιστικό θέαμα ενός παθιασμένου ανθρώπου.
Να λοιπόν τι συμβαίνει με μένα (το πάθος) και με τους θεατές (το πλήθος…).
Η ενδεχόμενη απουσία ενοχλημάτων, τη στιγμή που εσείς μεταλαμβάνετε τα μυστικά και τις παρενέργειές μου, ενοχλεί πολύ τους υπόλοιπους. Τους μουρλαίνει.
Το καταλάβατε;
Ξεβολεύω τρομερά τους ανθρώπους. Τους ξεβολεύω. Τους κάνω να αναρωτιούνται γιατί είναι τόσο μικροί και ανεπαρκείς εμπρός στις καταστάσεις. Και θυμώνουν γι αυτό. Πολύ.
Ένας θυμωμένος άνθρωπος είναι το χειρότερο θηρίο. Τον κυριεύει μένος. Καταφέρεται κατά δικαίων και αδίκων. Δεν έχει τελειωμό το ντόμινο των πληγών που δημιουργεί.
Ένας θυμωμένος άνθρωπος είναι διατεθειμένος να προξενήσει φθορά στους άλλους για να πετύχει μια δοκιμασμένη βελτίωση : Να υποβιβάσει το σύνολο στο επίπεδό του ώστε να αισθανθεί ότι δεν είναι τελικά και τόσο μίζερη η ζωή του.
Τι γίνεται όμως με έναν που φτάνει στον προορισμό του ; Τι γίνεται με αυτόν που δοκιμάζει, για μια στιγμή, α glimpse of happiness ; Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων. Αυτοί που έχουν ολικά βαπτισθεί στο πάθος και εκείνοι που έχουν παρασυρθεί. Όσοι έχουν παρασυρθεί επιδιώκουν να καταστείλουν τις επιπτώσεις της ευτυχίας στην τακτοποιημένη ζωούλα τους. Αυτοί είναι που με ονομάζουν αμέσως λάθος…
Οι άλλοι, οι μύστες, με επιβεβαιωμένη την κοσμοθεωρία τους ανεβάζουν κι άλλο τον πήχη. Και σε λίγο καιρό απλώς ξεμακραίνουν...
Γύρω από ένα σμάρι απλούς ανθρώπους , αν παρατηρήσετε τις κοινωνίες, υπάρχει μια κρούστα. Είναι όπως στο φρέσκο ψωμί. Η κρούστα είναι που προστατεύει το εσωτερικό από τη φθορά. Οι παθιασμένοι άνθρωποι φτάνουν νωρίτερα σε κάθε μέτωπο. Αν αντέξουν στον πόλεμο οδηγούν τις μάζες ένα βήμα παραπάνω. Πολλοί, πολλοί δυστυχώς λυγίζουν. Ωστόσο αυτοί που τελικά απομένουν παλεύουν για τρεις ο καθείς. Έτσι υπάρχει ένας τόπος γαλήνης παραμέσα στον οποίο ευδοκιμούν τα λάχανα και οι βολεμένοι. Αυτοί οι τελευταίοι είναι για φτύσιμο και όχι τα λάχανα που δεν αναστέλλουν και την πρόοδο κανενός, ε;
Πίσω από κάθε άνθρωπο που εμφορείται από ένα πάθος, υπάρχουν και δυο τρεις φίλοι και σύντροφοι, παιδιά και γονείς και άλλοι τυχεροί. Εμπνέονται και ψηλαφούν τα όριά τους, κατά κάποιο τρόπο μπολιάζονται και αν είναι καλές οι ρίζες τους κάνουν και κανέναν ιδιαίτερο καρπό. Έτσι μεταδίδομαι. Όχι με το φτάρνισμα ούτε με το sex. Μεταδίδομαι με μπολιάσματα.
Δεν θέλω να με μπερδεύετε με το λάθος. Δεν είναι ούτε παιδί μου ούτε φίλος μου. Δεν έχει το ίδιο DNA. Είναι απλώς ένα από τα ξαδέλφια μου. Σε όμορφα δέντρα υπάρχουν κακοί καρποί.
Είμαι το πάθος.
Αν πιστεύετε ότι συνήθως στη ζωή "η πρόβλεψη νικά και ο μπαμπάς χαμογελά" που λέει ο ρεμπέτης, τότε…
Παρακαλώ, φτάνει με αναλύετε. Απλώς καθίστε βολικά στην άκρη του δρόμου. Και απολαύστε με να περνώ. Ως ένα θέαμα…

Επισκέπτες...

- Από πού ήρθες ;
- Γιατί ρωτάς ;
- Χρειάζομαι μια κατηγορηματική επιβεβαίωση.
- Κρύωνες πάλι. Το ίδιο και εγώ.
- Τυχερέ !
- Τυχερός που κρύωνα ;
- Όχι, τυχερός που έχεις κάπου να επιστρέφεις, όποτε θες.
- Και λοιπόν ; Τι σε κρατάει εσένα και δεν … ;
- Εγώ είμαι άλλο. Εγώ πρέπει πρώτα να τελειώσω.
- Πρέπει να τελειώσεις ; Πρόκειται για εκκρεμότητα ;
- Όχι, όχι αυτή η λέξη.
- Εμμονές ;
- Να τελειώσω. Ακόμη ανασύρω δυνάμεις για ξόδεμα. Να τελειώσω. Όσο βρίσκω δυνάμεις λειτουργεί ο τρόμος της αλλαγής.

Η Ρεβέκκα του γύρισε την πλάτη και σηκώθηκε αέρινα. Απόθεσε τα ρούχα της σε διάφορες παράλογες θέσεις στο δωμάτιο. Περπάτησε προς το μπάνιο αφήνοντας θερμά αποτυπώματα από τις πατούσες της στα κρύα πλακάκια. Μέχρι να κρυώσουν οι κόκκινες πατούσες έτριψε τα βρεγμένα με παγωμένο αόρατο νερό χέρια της στο μέτωπο και τους κροτάφους της. Μετά κατάφερε να πάρει δύο ή τρεις ολόκληρες βαθιές εισπνοές. Πόσο καιρό είχε να πάρει δύο ή τρεις βαθιές εισπνοές ; Περπάτησε ανάποδα τις πατούσες της για να γυρίσει στο ίδιο σημείο. Η ζέστη ήταν ολοφάνερη. Για τις επιστροφές ενδείκνυται ο ίδιος δρόμος.

- Ρίχνε κάτι στα νώτα σου. Συνέχεια το ξεχνάς. Μια μπέρτα, μια ματιά..
- Υποτίθεται ότι δε πρέπει να μου μιλάς.
- Υποτίθεται ότι δε πρέπει να με ακούς.
Η Ρεβέκκα κάθισε πάνω του και τον έσφιξε στα χέρια της. Ήταν μυώδης και ζεστός. Αναλόγως…Και το στήθος του ήταν φουσκωμένο από θαλπωρή. Μόνο τα μάτια του την απωθούσαν. Σκέτο λευκό, χωρίς κόρες, ασπράδι που δεν καταλάβαινες τι κοιτάζει. Μάτια λίμνες με όχθες λερές, μοναχά η καταχνιά θα ταίριαζε για να φτιάξει δύο φρύδια. Από έξω κροτάλισε μια αποφασισμένη ψιχάλα. Μα δεν την έβλεπε, εκείνη.

- Να θυμηθώ να ανοίξω τη κουρτίνα. Τέσσερα χρόνια μαγκωμένη, δε πρόκανα να ανέβω στη καρέκλα να την λύσω.
- Με κάνεις και βαριέμαι. Τι σκέφτεσαι να κάνεις μ’ αυτόν ;
- Ακόμη μια φορά να μιλήσεις και θα σε στείλω πίσω, τ’ ακούς ;
- Νομίζεις. Δε με ελέγχεις πια.
- Αρκεί να χτυπήσω με τη παντόφλα μου οποιοδήποτε σημείο στο τοίχο.
- Θα τον ξυπνήσεις. Και θα τον υποστείς. Αφού με προτιμάς.
- Αυτή η παντόφλα ήταν πάντα ανάρμοστη. Έπρεπε να κινούμαι παντού ξυπόλυτη. Οι πατούσες σου που λατρεύω…υπάρχουν ακόμη παντού. Τα πόδια μου τις ανιχνεύουν. Ακόμη και στο χαλί.
- Το χαλί πρέπει να μένει τεντωμένο. Πολύ συχνά το σηκώνεις. Και όλα από κάτω μερικώς να τα αφήνεις …τακτοποιημένα first in last out. Η δέουσα μέθοδος της αναβλητικιάς ερωμένης. Μα, κοίταξέ τον πως κοιμάται. Σαν μωρό.
- Φύγε. Φύγε αμέσως τώρα. Ακούς ; Αει στα κομμάτια βλαμμένε.

Η Ρεβέκκα άπλωσε το ένα χέρι της στην ήβη της και το άλλο στη θηλή της. Ψαχούλεψε λίγο τα σημεία ανακούφισης. Τίποτα. Μετά άρπαξε με τα δόντια τον αντίχειρά της και τον δάγκωσε μέχρι να πονέσουν τα δόντια της. Τίποτα. Σηκώθηκε και πήγε στο ντουζ. Άνοιξε παγωμένο το νερό για να νιώσει κάτι. Τίποτα. Μάλλον ήταν κι αυτή μια από δαύτους. Γύρισε να τον αγκαλιάσει σφιχτά. Στο κρεβάτι της που ήταν μούσκεμα δεν υπήρχε τίποτα. Ούτε εκείνος. Υπήρχε μονάχα υγρή αγωνία. Στριφογύρισε με απόγνωση. Και τότε έπεσε από το στρώμα. Από παιδί είχε να πέσει έτσι.
Άνοιξε τα μάτια και τρόμαξε.

Ο Μάρκος την κοίταζε με ένα σαρδόνιο χαμόγελο. Ήταν ήδη ξυρισμένος και χτενισμένος άψογα σαν νεοσύλλεκτος.
- Όλη σου η δραστηριότητα κατευθύνεται προς το ακαταλόγιστο !
- Εσύ με ξέντυσες ; Δε θυμάμαι. Νομίζω πως είχα γίνει στουπί.
- Φεύγω. Κοιμήθηκες άθλια. Και γω επίσης, δεν είχα επιλογή.
- Στο καλό να πας, αντράκι. Με συγχωρείς για χθες. Ήμουν πτώμα.. Το βράδυ θα επανορθώσω. Θέλεις να ανοίξω ένα κόκκινο ;
- Άνοιξε ότι νομίζεις. Αρκεί κάτι να ανοίξεις εσύ αυτή τη φορά…

Ο Μάρκος έσυρε τα βήματά του μέχρι τα παπούτσια του. Στα πλακάκια οι βηματησιές του δεν αποτυπώθηκαν. Ήταν δυό πόδια παγωμένα. Ο πάγος δε χαράζει τον πάγο. Τις περισσότερες φορές, φυσικά.

- Πάρε ομπρέλλα καλέ μου. Δε θέλω να βραχείς και συ…
- Εμένα λες ; Εμένα λες να μη βραχώ ;

Με νωχελικές κινήσεις φόρεσε τη καμπαρντίνα του. Της έδειξε την κλειστή ομπρέλα σαν τρόπαιο και την ξανακρέμασε στο γάντζο, πίσω από την ανώφελη πόρτα. Με πιο αποφασιστικές κινήσεις μπήκε στο ασανσέρ.
Τα ασανσέρ της πόλης έχουν καθρέπτες. Τα περισσότερα, βεβαίως.
Ήταν εκεί ! Ο άλλος ήταν εκεί πίσω από το ακάθαρτο κρύσταλλο. Οι κόρες του διασταλμένες και εκρηκτικά κόκκινες. Η οργή έκανε τις φλέβες του λαιμού του τραχειά τεντωμένες. Χορδές θυμωμένου κοντραμπάσου.
- Ηλίθιε. Νεκρέ.
- Άσε με, δεν ήρθε η ώρα. Θα την παρατήσω.
- Ηλίθιε. Τι περιμένεις. Η γυναίκα είναι ήδη φευγάτη. Όρνιο είναι.
- Άσε με σου λέω να πιάσω μια μόνο μέρα τη φορά. Τόσο αντέχω. Τόσο σηκώνει η κράση μου. Θα έλθει η ώρα.
- Ηλίθιε. Αν μπορούσα θα ανατίναζα το καθρέφτη να σου χώσω τζάμια σε όλο το αρωματισμένο σου πρόσωπο αηδιαστικέ.
- Άσε με. Έχω αποθέματα ακόμη. Πρέπει πρώτα να τελειώσω.
- Να τελειώσεις ; Τι να τελειώσεις εσύ, τελειωμένε ;
- Ε κ κ ρ ε μ ό τ η τ ε ς. Που να ξέρεις, τι σου λέω τώρα. Δρόμο !

Ο Μάρκος γύρισε βίαια προς την πόρτα. Απέστρεψε τα μάτια του από τον άλλον. Μα για λίγα βήματα τον πήρε μαζί του, σα σάκο στη πλάτη γεμάτο χειροβομβίδες. Μπήκε στο βρώμικο από τη ψιχάλα αμάξι. Πάλι τσάμπα το πλύσιμο. Έκλεισε τη πόρτα με σκοπό να τη συνθλίψει. Ο άλλος τρόμαξε και γύρισε να κρυφτεί. Θριαμβευτής… Ο Μάρκος ξεκίνησε σαν αφιονισμένος. Λίγο έλειψε να σωριάσει την καγκελόπορτα με τον προφυλαχτήρα του.

- Μπαμπά, πονάει η κοιλιά μου. Γιατί τρέχεις σαν τρελός μπαμπά ;
- Ax..
Του κόπηκαν τα ύπατα. Κοίταξε το μωρό στο πίσω κάθισμα. Για πρώτη φορά το αντιλήφθηκε σήμερα. Κι όμως, του είχε φτιάξει τα σάντουιτς με κάθε επιμέλεια, το είχε βοηθήσει να δέσει τα παπούτσια του. Δε θυμόταν τίποτα. Έκοψε λίγο ταχύτητα και προσπάθησε να επικοινωνήσει.
- Τι έχεις πρώτη ώρα Ναταλί;
- Πατριδογνωσία. Ήμουν και προχθές διαβασμ..
Ο Μάρκος γέλασε τρανταχτά με όλο του το μέσα. Δεν άφησε το κέλυφός του να προδώσει τίποτε. Του κώλου την εθνικοφροσύνη την σερβίρουν εγκαίρως. Μετά σε ρίχνουν στους λύκους πασπαλισμένο με αίμα όλων των προηγούμενων…
- …. και δεν μου έδωσε άλλη ευκαιρία. Ήταν άδικο μπαμπά. Σήκωνα το χέρι σε κάθε ερώτηση. Νομίζω ότι κάτι έχει μαζί μου.
- Τι ; Τι ερώτηση ;
- Δεν με άκουγες πάλι ;
- Τι ήταν άδικο ;
- Άσε. Φτάσαμε. Κατεβαίνω. Γειά
- Γειά σου μωρό μου. Να φας το σάντουιτς. Έβαλα μπριζόλα καπνιστή..

Η μικρή έκλεισε την πόρτα να την συνθλίψει. Έσυρε τα βήματα προς το κιτρινισμένο αδιάφορο κτίριο. Μαζί με άλλα κοντά πλάσματα. Μαζί με άλλα βουβά κοντά πλάσματα. Κανένα δεν είχε όρεξη για αστεία. Είχαν ένα ύφος κάποιου που παίρνει στα σοβαρά τα πράγματα. Από τα δέκα. Το τελευταίο σχολικό σταμάτησε μπροστά στον χωμάτινο αυλόγυρο. Έξι παράθυρα με πρόσωπα. Αφη(ρη)μένα. Κοτσίδες ανόρεχτες. Μούτρα μέσα σε παλάμες σκεφτικά.
Το αμάξι του μπαμπά ξεκίνησε. Μόλις επιτρεπόταν η μικρή γύρισε να δει. Πάλι δεν έσπασε το τζάμι. Αύριο πιο δυνατά. Η ίσως όχι.. Μη του χτυπάς την πόρτα. Την άλλη φορά άστην ανοιχτή να σκυλιάσει. Τούρκος θα γίνει, να κάνει το γύρο να τη κλείσει.
- Μη χτυπάς τη πόρτα του μάταια Ναταλί μου. Την κατάλληλη στιγμή θα του ανατινάξουμε το αμάξι. Ίσως τότε ξεβουλώσουν τα αυτιά του. Τι κρετίνος. Θα έπρεπε να τους κάνουν στείρωση εγκαίρως.
- Άσε με και συ. Όταν σε παρακαλάω το βράδυ να έλθεις να με κρατήσεις αγκαλιά που φοβάμαι , εξαφανίζεσαι.
Το άλλο παιδί χαμογέλασε πικρά με τα κίτρινα δόντια του. Ήταν τελείως φαλακρό αλλά σχεδόν τρυφερά ελκυστικό. Είχε ατημέλητα διάφανα νύχια με λερωμένες άκρες.
- Κανείς δεν ξέρει ότι φοβάσαι. Πρέπει να τους το πεις. Να σου κάνουν παρέα. Να σου πούνε κανένα παραμύθι να σε παίρνει ο ύπνος.
- Αυτά είναι για τα μωρά. Εγώ φοβάμαι τι θα απογίνω. Μαλώνουνε σα τα σκυλιά μόλις νομίσουν ότι αποκοιμήθηκα. Και γω σε χρειάζομαι τότε να με πάρεις αγκαλιά, σαν μωρό. Μωρό έπρεπε να είμαι ακόμη. Γιατί με βιάζετε να μεγαλώσω ;
- Κανείς δε σε βιάζει. Γεννιέσαι γέρος. Συναισθηματικά ώριμος αλλά ανεπαρκής για να τους αντιμετωπίσεις. Σπάνια έχεις την ευκαιρία να αναπτυχθείς φυσιολογικά. Συνήθως σου αφήνουν ένα πακέτο κουσούρια.

- Μη κτυπάς τη πόρτα γαμώ τη μάνα σου, μαλακισμένο. Είπε ο έξαλλος..
- Μη χτυπάς τη πόρτα μωρό μου είπε ο Μάρκος. Μη χτυπάς μια πόρτα που θα αναγκαστείς να ξανανοίξεις.
Μια ακόμη φορά αισθάνθηκε άθλιος. Για λίγο. Μέχρι την 1η στροφή. Οδήγησε μέχρι τη θέση του στο πεντακάθαρο πάρκιγκ και μετά έσυρε το κορμί του μέχρι το γραφείο 234 στους αποστειρωμένους διαδρόμους. Η γραμματέας του ορόφου μίλησε μέσα από ολόλευκα σφιγμένα δόντια.
- Σας περιμένει. Ο τμηματάρχης είναι στις μαύρες του. Επάνω.
Τα δικά της νύχια ήταν η αποθέωση της ευφάνταστης φροντίδας.
- Επάνω. Μάλιστα. Ανεβαίνω αμέσως. Τι ευδόκιμο ξεκίνημα ημέρας…

Πλησίασε σε αργή κίνηση φθονώντας την σκοπίμως βαριά πόρτα. Την άνοιξε ωστόσο.. Μαζεύοντας όλη του την αυτοκυριαρχία κοίταξε με… ενδιαφέρον προς τον χοντρό με το πιο ξινό χαμόγελο στο κτίριο.
- Περάστε, και κλείστε, απαλά παρακαλώ τη πόρτα πίσω σας. Κύριε Μαρκόπουλε , Μάρκο ;
- Μάρκος , ναι.
- Μάρκο τα νούμερά μας είναι τα χειρότερα που έχω αντικρύσει. Σας απασχολεί κάτι;
- Γιατί να με απασχολεί κάτι. Είναι ένας ονειρεμένος κόσμος.
- Χα, πρωϊνό χιούμορ. Το καλύτερο του είδους. Κάτι συγκεκριμένο ; Κύριε χμ, κύριε..Μακρόπουλε σας κάλεσα για να σας συμβουλευτώ. (sic)
- Με απασχολεί ότι και του χρόνου θα έχουμε συρρίκνωση στο κλάδο.
- Ο κλάδος είναι κάτι ομιχλώδες κύριε ..Μπρακόπουλε. Η φίρμα είναι κάτι με ύλη και την κρατάμε με τα χέρια μας δεμένη στο λιμάνι. Οι ανεπάρκειές μας είναι οι άγκυρές της. Αλλά δεν μου αρέσουν τα κατηχητικά..
- Αν νομίζετε ότι αποτελώ κι εγώ βαρίδιο να σας διευκολύνω με…
- Δεν είμαι εδώ για να νομίζω. Είμαι εδώ για να προτείνω. Χρειάζεστε κάποιο , πώς να το θέσω, νέο κίνητρο για να σηκώσετε τα μανίκια σας ;
- Χρειάζομαι νέα μανίκια. Τα παλιά έχουν χωθεί στις μασχάλες. Αν μου επιτρέπετε θεωρώ ότι οι περικοπές πρέπει να αρχίσουν από τα έξοδα παραστάσεων της διοίκησης. Είμαστε σαν δημόσια επιχείρηση σε κομουνιστική χώρα. Μια πυραμίδα που επιβλέπει και ρουφιανεύει τους λιγοστούς που εργάζονται κάτω, στο πραγματικό εργοτάξιο.
- Θα το θεωρήσω ως την υπογραφή σας στα σημερινά μας πρακτικά. Δεν υπήρξατε πρωτότυπος. Καλή σας μέρα και απαλά παρακαλώ την πόρτα.

Ο Στέφανος παρακολούθησε τον Μάρκο να απομακρύνεται με τα σκληρά τεντωμένα χέρια και το κυρτό σώμα. Όλοι είχαν από πίσω την ίδια όψη. Όλοι τώρα τελευταία, όσοι έφευγαν από το γραφείο του επάνω ορόφου. Για μια στιγμή αναρωτήθηκε πως κρατιούνται λεπτοί. Βρήκε μια ρηχή δικαιολογία … Σηκώθηκε και έβαλε στον εαυτό του καυτό καφέ χωρίς ζάχαρη και γάλα. Ήταν η ποινή του, κάθε φορά που έπαιζε το καθίκι. Ένας πικρός. Πάτησε τη μνήμη 1 στο απίστευτα ακριβό τηλέφωνο και πήρε μια προκαταβολική ανάσα.
- Κύριε διευθυντά είδα έναν έναν όλους τους σημαντικούς. Υπήρξαν ενδιαφέρουσες απόψεις. Ήταν ένα ξάφνιασμα από την ύφεση. Μένω με την βεβαιότητα ότι πάμε σε μια δυναμική χρονιά. Το προσωπικό είναι ικανό και αποφασισμένο. Μπορείτε να είστε αισιόδοξος. Είμαι και εγώ πραγματικά αισιόδοξος. Θα είμαστε μια εξαίρεση στο κλάδο.
- Θέλω να διώξεις ακόμη ένα 5% φέτος. Μπορείτε εκεί κάτω. Και δε θα ξεχάσω να σε ανταμείψω για αυτό το λεπτό χειρισμό. Ξεκίνα.
- Ευχαριστώ, ευχαριστώ. Δεν μου είναι βάρος. Υποχρέωσή μου. Καλή σας μέρα. Καλή σας μέρα. Χαιρετισμούς στην κυρία Μιράντα.
- Θα τους διαβιβάσω. Στέφανε, ελπίζω να μη βρεθώ προδομένος. Σε πιστεύω, αλλά είμαστε όλοι στη βροχή χωρίς ομπρέλα. Το πιάνεις ;
Ο Στέφανος ρούφηξε αρκετό καφέ για να καυτηριάσει τη συνείδησή του. Οι φωνές δεν έλεγαν να ησυχάσουν. Βούιζε όλο το μυαλό του σαν σταθμός του μετρό σε ώρα αιχμής. Και μύριζε εκείνο το συνονθύλευμα σκόνης, καμμένων λαδιών, υγρασίας και κάτουρου. Δε μπορούσε να το αποδιώξει. Σηκώθηκε και έβαλε κολόνια στα δάχτυλα. Τα έχωσε στη μύτη του. Για λίγο νόμισε πως άλλαξε την ατζέντα. Μετά την αναγνώρισε πάλι με φρίκη. Αρωματισμένα κάτουρα. Θα προτιμούσε να είναι ένα φάντασμα. Κοίταξε το είδωλό του στη σβηστή οθόνη. Έσπευσε να την ανοίξει μα η φωνή πρόλαβε. Ήταν της σκιάς πίσω από την οθόνη…
- Νομίζω ότι θα χρειαστείς εκείνο το γαμημένο ρούμι.
- Όχι. Όχι πάλι. Άσε με. Αφήστε με όλοι σας.
- Μάλιστα. Ξεροσφύρι θα τη βγάλουμε σήμερα…
- Φύγε. Πήγαινε σε ένα μπαρ και άσε με να δουλέψω δικέ μου.
- Βάλε λίγο στον καφέ ! Και χύσε λίγο κάτω.
Ο Στέφανος έριξε μια δολοφονική ματιά στο μπουκάλι. Έγραφε με δήθεν διακριτικά γράμματα «Εταιρικό δώρο υψηλόβαθμων» . Έριξε λίγο στο καφέ και πολύ στο γραφείο. Έτρεμε. Χρειάστηκαν μόλις δυό γουλιές για να γεμίσει το δωμάτιο φωνές…Γυναικείες , αντρικές, θυμωμένες…
- Εσείς θα απολυθείτε κύριε τμηματάρχα ; Και αν όχι για πόσο ακόμη ;
- Εμένα Στέφανε ; Εμένα πετάτε πρώτον έξω ; Είμαι αχρείαστος τώρα;
- Δεν πειράζει κύριε Μαρκόπουλε. Κάτι θα βρεθεί. Είμαι νέα ακόμη.
- Είναι τελεσίδικο αφεντικό; Θα με χωρίσει η άλλη μετά από αυτό.
- Το ξέρετε ότι έχω τρία παιδιά κύριε τμηματάρχη ; Τι θα απογίνω ;
- Δεν χρειάζεται να μου το πείτε κατάμουτρα. Κατεβαίνω να μαζέψω. Να πάτε να γαμηθείτε και σεις και η φίρμα σας.
- Τι να γίνει… ήρθε η σειρά μου. Σας εύχομαι εσάς καλύτερη τύχη.
Σας εύχομαι καλύτερη..Θα με χωρίσει...Καλύτερη τύχη.Καλύτερη…εσάς..φίρμα σας
Σωριάστηκε στη καρέκλα. Αισθανόταν ότι κουβαλούσε μια άφθαρτη μωβ συντριβή, ότι θα ζούσε αιώνια ειδικά αυτός από όλους για να την υπομένει ώσπου να μη νιώθει τίποτε πιά. Ούτε χαρά ούτε θλίψη. Πάνω που έσφιξε τα αυτιά του με λύσσα για να σταματήσει τις φωνές χτύπησε το τηλέφωνο.
_Ναι, έλα Νίκη. Προσπαθώ... Πες μου. Ναι. Θα είναι την Τετάρτη στην αντιπροσωπεία οπότε προλαβαίνουμε. 10 μέρες από το γάμο. Ξέρω , τις μετρούσες στον ύπνο σου. Ναι καλή μου. Καμπριολέ. Αν και διαφωνώ. Είπαμε θα γίνουν όλα όπως τα φαντάστηκες. ΟΚ…στηκε. Καλά. Όπως τα φαντάστηκε η κορούλα μας. ΟΚ. Μια την έχουμε. (Γαμώ) Τι ; Γαμάτο κόκκινο λέω, ναι. Αφού στα έχω πει, άσε με να δουλέψω. Έλα… Ξέρεις, καμπριολέ δεν είναι το καλύτερο για τα μέρη μας. Ψιχαλίζει επίμονα κάθε δυό ώρες. ΟΚ. Δε ξαναμιλάω, έλα σε αφήνω. Καλημέρα.
Ο Στέφανος έκλεισε το τηλέφωνο και τα μάτια του με τις ιδρωμένες παλάμες του. Το μυαλό του πήγε κατευθείαν στο ρούμι.

Η Νίκη έκλεισε το τηλέφωνο και αφοσιώθηκε στο παράθυρο. Οι ψιχάλες ήταν πράγματι επίμονες. Ειδικά από αυτή τη μεριά του σπιτιού όπου ήταν κρεμασμένη η φωτογραφία. Η μάνα της δε πρόφτασε να ζήσει χαρά από κόρη. Ίσως αυτή να προλάβει.
Σηκώθηκε και έφερε από τη ντουλάπα το κουτί με τα κειμήλια της μάνας. Ψαχούλεψε μικρές μπιζουτιέρες, αλυσίδες με σταυρουδάκια, ένα ρολόϊ του μπαμπά, μικρές ξέθωρες γκρι φωτογραφίες. Ώσπου τα δάκτυλά της άγγιξαν την βαριά καδένα. Ήταν μια κλασσική ασημένια αλυσίδα, αρκετά μαυρισμένη, πολύ φθαρμένη για να περάσει απαρατήρητη. Δώρο από την προγιαγιά σου είχε πεί η μάνα. Την έσωσε από το σπασμένο μπαούλο της προσφυγιάς…
Η Νίκη πάγωσε. Δεν ήταν το αντικείμενο. Ήταν η ποσότητα των συμβολισμών που κουβαλούσε. Για δυό λεπτά η θερμοκρασία του μυαλού της και της καδένας εξισώθηκαν. Την τύλιξε στα δάκτυλα και δάκρυσε… Γύρισε και κοίταξε το σταβά κρεμασμένο κάδρο.
-Δέκα μέρες. Δέκα μέρες ακόμη. Αν δεν αλλάξει γνώμη το σκατοκόριτσο.
- Δεν ήταν ανάγκη αυτό, ε ;
- Αυτό, ποιο ;
- Να τη πεις σκατοκόριτσο. Ξέρεις, μου μοιάζει.
- Ναι, πήρε όλα τα χούγια σου. Κελεπούρι. Αχ ρε μάνα.
- Ακούς τις ψιχάλες ;
- Δε χρειάζεται, πονάνε τα κόκαλά μου.
- Οι ψιχάλες είναι ο οδυρμός των αδικοχαμένων. Δε πρόλαβα…
- Μάνα σκάσε θα ανοίξω τηλεόραση.
- Αν δεν ήσουν σουρλουλού θα είχα δεί ένα δυό εγγονάκια. Μα με την τρέλα σου κατάφερες και έμεινες στο ράφι ώσπου να με τελειώσεις.
- Ανυπόμονη ήσουν. Αυτό είναι όλο. Και με γάνιασες. Ορίστε. Όλα θα γίνουν τέλεια. Και θα σε μνημονεύσουμε στα πρώτα μας βαφτίσια.
- Κάνε ότι θες. Εσύ είχες όλες τις επιλογές. Για τον εαυτό σου. Ότι θες.
Μονάχα να ξέρεις. Αυτά που δίνουμε μας γυρνάνε πίσω. Δανεικ….
- Γειά, μαμάκα !

Click.
Ο Γιούρι Γκέλερ απόψε σε κάτι μοναδικό. Στις δέκα η ώρα ακριβώς θα ακούσετε τον Αβραάμ Λίνκολν να συζητάει με τον Τζων Μπούθ για τις διαφορές του με το Νότο. Μήπως υπάρχουν φαντάσματα ; Μείνετε μαζί…
Click.

- Ρε άμε στο διάολο και σεις. Ας γράψω τις προσκλήσεις. Προς τον κύριο Αθανασάκο, Χαράλαμπο… ωχ. Πέθανε αυτός. Χριτςτςτςτς..
Θεός συγχωρέστον.
Πάμε παρακάτω.
Προς οικογένεια Μάρκου και Ρεβέκκας χμ..Μπρακοπούλου, ενταύθα.
Θα μας τιμήσετε ιδιαίτερα…


Κάτω από τις γρίλιες της θέρμανσης υπήρχε δραστηριότητα. Η σύναξη της Τρίτης είχε έναν καινούργιο καλεσμένο.
- Θα είσαι ο ΧΑΘ214 και για λίγο καιρό πρέπει να είσαι τυπικός.
- Θα προτιμούσα το Μπάμπης..ή έστω Αθανασάκος κοφτό..
- Δεν εκφράζουμε προτιμήσεις και απόψεις εδώ. Περνάμε στα βασικά.
1. Δεν τους επισκεπτόμαστε ποτέ εκτός έδρας. Μόνο στη ρουτίνα τους.
2. Δεν μπορούμε να χειραγωγήσουμε τις αποφάσεις τους.
3. Συναισθηματικές εμπλοκές κάνουν κακό στους σκοπούς μας.
4. Υπηρετούμε την αλήθεια κυνικά και αποφασιστικά.
5. Δεν είμαστε φύλακες άγγελοι. Είμαστε αδικαίωτες συνειδήσεις.
6. Εστιάζουμε τις πιέσεις μας στους συναισθηματικά ανώριμους.
7. Μόλις μας επικαλεστούν υποχρεούμαστε να παραστούμε.
8. Μπορούμε ωστόσο να μείνουμε σιωπηλοί.
9. Προσοχή στα κινητά. Ανοικτό blue touth μας κάνει ευάλωτους.
- Ακούω απορίες.
- Υπήρχε μια 10η εντολή, καλά θυμάμαι ;
- Ναι. Ου μοιχεύσεις.






____________________________________________________________

Οι ρόλοι...

Ρεβέκκα : πρόκειται για μια ανένταχτη ή αν θέλετε εσείς ανισόρροπη που τυπικά συζεί με τον άντρα και το παιδί της αλλά συνδιαλέγεται με το παρελθόν της.

Μάρκος : Πρόκειται για έναν καθηλωμένο ή αν θέλετε εσείς ενταγμένο στο σύστημα που ως τάχατες θύμα των περιστάσεων διστάζει να αλλάξει κάτι προσμένοντας το τίποτα.

Ναταλί : Πρόκειται για ένα παιδί μικροαστικής οικογένειας που με το ζόρι κρατάει τη συνοχή της. Σύντομα θα μισήσει όλους τους θεσμούς.

Στέφανος : Πρόκειται για έναν πρωταγωνιστή ή αν θέλετε εσείς για ένα γρανάζι του συστήματος. Θα πεθάνει χωρίς να δημιουργηθεί κανένας ιδιαίτερος ντόρος.


Νίκη : Πρόκειται για μια γυναίκα ή αν θέλετε εσείς για ένα είδος γυναίκας. Οι αλληλουχίες των γεννεών συντάσσονται με το μητρικό καθήκον σε μιά θριαμβική ουτοπία.