τι θα απογίνω εαν ...

     Η υγεία ως εμπόρευμα έχει ανατεθεί όπως διαπιστώνουμε σε λάθος χέρια.  ( Roche vs Novartis ) . Πρόκειται για αγαθό μαζικής αντιμετώπισης και εμπορίας . Επικεντρώνεται μάλιστα σε φαύλο στόχο. Να διατηρήσει το αξιόμαχο των μαζών στους χώρους της εργασίας και όχι στους χώρους που ο πολίτης αναπτύσσεται προσωπικά και ψυχαγωγείται. Ανάμεσα σε ένα νέο παιδί ανατρεπτικό και άναρχο και σε ένα πειθήνιο κατατονικό πλάσμα οι γνωστές φαρμακοβιομηχανίες σαφώς επιλέγουν να μας ποτίσουν με τις ουσίες για το δεύτερο στόχο. ( Βλέπε αποτελέσματα ετευνών για τραγική υπερδιάγνωση συνδρόμου απώλειας συγκέντρωσης και υπερχορήγηση σε παιδιά αντιστοίχων ουσιών που εμπορεύεται η Novartis ) .
    Η υγεία ως ευεξία από την άλλη μεριά, μέσα σε τέτοιες συνθήκες πίεσης των μαζών αποτελεί προνόμιο για τους εκλεκτούς ...για όσους έχουν σχετικώς δεμένο τον γάϊδαρό τους. .. Και τι γίνεται με τις ευρύτερες λαϊκές μάζες ; Νά , τι γίνεται :    
   Αναίτια μαστιγωμένα παιδιά , μόνο και μόνο επειδή δε κουμπώνουν στις νέες συνθήκες, γρήγορα εξελίσσονται σε αποκαρδιωμένους νέους, μεταλάσσονται σε κατατονικούς επαρκείς εργαζόμενους, καταλήγοντας μελαγχολικοί μεσήλικες και ηττημένοι τρομοκρατημένοι ηλικιωμένοι... και αυτό είναι ο σύγχρονος κύκλος της ζωής για τις μάζες της μεσαίας τάξης στον ανεπτυγμένο κόσμο. Γιατί στον υπανάπτυκτο τα τραινάκια οι μπάλες και οι κούκλες είναι συνήθως κάτω απ' τις ερπύστριες.
  Το μυστικό της ελευθερίας στις αποφάσεις και τις επιλογές είναι να μη σε ζώνει φόβος τι θα απογίνεις εαν...  αυτό το μυστικό, που δεν είναι μυστικό, έχει μπει στο μικροσκόπιο των χειραγωγών και οι μηχανές τρόμου το ποτίζουν και το προσέχουν σαν να ήτανε η τελευταία παπαρούνα στον πλανήτη. Σε όλες τις ηλικίες πλέον έχει φωλιάσει αυτός ο παραλητικός φόβος : Τι θα απογίνω εαν...
  Δεν αρκεί πλέον να επαναπροσδιοριστείς κάτω από τις σύγχρονες καταναλωτικές τάσεις της λιτής αυθονίας που μελετούν εδώ και χρόνια οι Γάλλοι φιλόσοφοι. Δεν αρκεί να απομυθοποιήσεις το πολύ χρήμα. Πρέπει να βρεις τρόπο να νικήσεις την παράλυση από τον φόβο για το μέλλον σου.
   Εμείς , οι ενεργοί ενήληκες , πρέπει να παίξουμε ένα θεατρικό κόντρα ρόλο , τουλάχιστον τις ώρες που συναναστρεφόμαστε με παιδιά. Πρέπει το μήνυμα που εκπέμπει η ματιά μας να είναι διαφορετικό από τη θλιμένη μας καρδιά. Πρέπει το μήνυμα να είναι ότι δεν θα χαθούμε. Δε θα πάμε χαμένοι. Μέσα σε δυσκολίες που δεν είναι συγκρίσημες με εκείνες στις υπανάπτυκτες ζώνες, εμείς και όλοι όσοι αποδειχτούν πείσμωνες και δημιουργικοί θα βρούμε τον τρόπο να δικαιώσουμε το πέρασμά μας από τη ζωή. Αυτή η θετική ματιά, η δική μας, είναι το μόνο εμβόλιο που χρειάζονται τα νέα παιδιά που τώρα κρέμονται από τα χείλη μας...
   Μην τριγυρνάμε άλλο μέσα στο σπίτι με σκυμένο το κεφάλι. Τα παιδιά μας, μας παρατηρούν. Στο φινάλε, τι θα απογίνουμε ; Θα μεγαλώσουμε κι άλλο, ανάμεσα σε φιλαράκια με τα ίδια αδιέξοδα, τα οποία θα συζητάμε σε καφενέδες με έναν μέτριο με ολίγη και θα ανταλάσσουμε λεμόνια με ρακή.
  Ε, δε θα πεθάνουμε κι όλας !!!

στρατιώτες της οπισθοφυλακής

      Για τον πόλεμο δε ξέρω, δε μιλάω. Για την κοινωνία γύρω μου εν καιρώ ειρήνης όμως... θα μοιραστώ δυό αράδες λέξεις : 

      Ώωωω πόσο οργανωμένη είναι η οπισθοφυλακή !!!

      

      Έχουμε, μικροί μεγάλοι αρκετά βουνά για να σκαρφαλώσουμε. Προσωπικώς και σε αγέλες. Το κίνητρό μας είναι σαν ένα βλαστάρι στην ξηρασία. Από μόνο του καχεκτικό. Κοιτάξτε όμως τι γίνεται και γύρω του .. Ωωωω πόσο οργανωμένη οπισθοφυλακή... και από ιχνηλάτες τίποτας !

      Η οπισθοφυλακή στα ζητήματα της κοινωνίας εν καιρώ ειρήνης αποτελείται από οπλίτες οπλισμένους με βαθειά διορατικότητα. Όμως…

       ..με το λάθος είδος διορατικότητας, εκείνο που σε καθηλώνει ! 

       Εκείνο το είδος διορατικότητας που έχει ένας καλός μάντης κακών. Οι οπισθοφύλακες δεν δημιουργούν εξελίξεις, απεναντίας τις αναστέλλουν. Με καλοδουλεμένες αντιδράσεις. Όταν οι εξελίξεις τους ξεπεράσουν με εκκωφαντικό τρόπο, αυτοί, με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος και τις γροθιές σφιχτές,  επιμένουνε να τις διαβάζουν ως περιστασιακές. Και στο φινάλε, όταν σταματήσει κι αυτό να αποδίδει,  φορούν τη νέα τους πραγματικότητα και τη θωρακίζουν για να διαρκέσει όσο πιο πολύ …  μερικές φορές τόσο κουτσουρεμένη από τις ακμές της που έχει ήδη γίνει αγνώριστη. Βαφτισμένη σε κολυμβήθρα που το νερό είναι χλιαρό και χρησιμοποιημένο , θολό, σιχαμερό. 

     Πάρε παράδειγμα το ελληνικό χωριό που βλέπει ξαφνικά ένα Κενυάτη αριστούχο με τη σημαία μας στη σχολική γιορτή. Η οπισθοφυλακή είναι οργανωμένη ειδικώς για αυτές τις απρόσμενες εξελίξεις. Δεν είναι ; Δε χρειάζεται να φανταστούμε σκηνές, διαλόγους στο καφενείο, ματιές, αποστροφή για τα «άχρηστα» δικά μας που τους φόρεσε τα γυαλιά ο ξένος. Όταν καταλήξει να χειροκροτήσει ένας οπισθοφύλακας της συναισθηματικής νοημοσύνης μια τόσο άβολη εξέλιξη, τα μούτρα του είναι ένα μάτσο χάλια. 

    Σε αυτού του είδους την οπισθοφυλακή δεν συντάσσεται συγκεκριμένο στρώμα της κοινωνίας. Δεν είναι ταξικό φαινόμενο. Δεν έχει να κάνει με την ηλικία ή με την εκπαίδευση. Έχει να κάνει με την συναισθηματική νοημοσύνη και με το μέταλλο. Μια από τις γιαγιάδες μου επέδειξε έως το τέλος υψηλότερο φρόνημα από κάποια εγγόνια της. Οι νουθεσίες της ήτανε πάντα πέντε χρόνια μπροστά. Υπήρξε απόφοιτος του δημοτικού και οικόσιτη σε ολάκερη τη ζωή της. Δημιούργησε όμως εξελίξεις…

     Είναι λυπηρό, άντρες και γυναίκες σε μια παραγωγική ηλικία, με την υγεία και το μυαλό τους σε πλήρη ευρωστία να επιδιώκουν μετάθεση στην οπισθοφυλακή. Η θέσεις μπορεί να μην είναι λίγες, αλλά κουμπώνουν σε πλάσματα,  είτε πολύ ηλικιωμένα, είτε κατατρεγμένα.  Οι μάχιμοι πρέπει να είναι εμπρός. Διατεθειμένοι να... Αποφασισμένοι να.. Προετοιμασμένοι κατάλληλα να… 

    Εντάξει… παραδέχομαι : κανείς μας δεν τρέφεται από τις ηχηρές ανατροπές, τις μεγάλες αλλαγές ή τις ραγδαίες εξελίξεις. Ο άνθρωπος της σύγχρονης εποχής είναι μαραθωνοδρόμος πολυτελείας. Με κορυφαίο εξοπλισμό και σταθερό τέμπο. Τρέχει με πανάκριβα παπούτσια στο ταρτάν του καταναλωτισμού. Κι όταν τον προσπεράσει ταχύτατα κάποιος συνήθως καθησυχάζει τον εαυτό του θεωρώντας ότι ήταν «λαγός».

    Ωστόσο, η επιφυλακτικότητα σε μεγάλες συνταγές είναι ασθένεια. Είναι βαθειά αντί υπαρξιακή νόσος και τα παράγωγα συμπτώματά της σε καθηλώνουν. Πρόκειται για μια τεράστια παγίδα.Πρόκειται για διανοητικό αναλφαβητισμό. Για δυσμορφία !

    Θα κλείσω με δυο παραδείγματα : Τις αντιδράσεις των γονέων σε παιδιά που δεν κουμπώνουν στο σύστημα. Είναι συνήθως αποκαρδιωτικά ατάλαντες. Για τούτο και οι νέοι με καταθλιπτικά περιστατικά πολλαπλασιάζονται διαρκώς. Και ακόμη ένα χαρακτηριστικό : Τη διασπορά της προπαγάνδας των μέσων λαϊκής ενημέρωσης. Ο φόβος κυκλοφορεί ανεμπόδιστα, κάνει μεταστάσεις και εξαπλώνεται εν ριπή οφθαλμού, ενώ το ελπιδοφόρο μαντάτο περνά από χίλια κύματα. Πόσο καλά το ξέρουν αυτό οι επιτήδειοι ...  

    Δεν εκτιμώ καθόλου αυτού του είδους την στάση. Σιχαίνομαι τον εαυτό μου σαν την υιοθετεί και απομακρύνω τους θιασώτες της από τον στενό μου κύκλο. Με μια τόσο αποκρουστικού τύπου διορατικότητα θα ήμασταν ακόμη στις σπηλιές μας.  Θέλω να πω... έλεος πια με την καταστροφολογία. Αφήστε την άνοιξη να ξανάλθει. Είναι ο καιρός της.