Τι μοχθηρή συμβουλή !

 

      Να βρίσκεσαι σε σχέσεις που να ξεκουράζεσαι !!!

          Τι συμβουλή ... ιδιαιτέρως στην εποχή της απορρύθμισης του συναισθηματικού γίγνεσθαι όλων ανεξαιρέτως. Στην εποχή που ο συναισθηματικός αλτρουισμός καταγγέλλεται ως ηλιθιότητα από τους ίδιους τους ειδικούς της ψυχικής υγείας. ( βλ... φύγε γιατί θα σε πάρει μαζί του/της ) βρίσκεστε σε σπιράλ 

   Και αν είσαι αποφασισμένος/νη κατά βάθος ότι δε θα συντροφευτείς και καλά, γιατί παιδεύεις κόσμο με απόπειρες ;

   Να είσαι μονωμένος ;  Να είσαι σε σχέσεις, σαν στέλεχος πολυεθνικής, με ραντεβού 45 λεπτών που τα κλείνει γραμματέας ; Να είσαι με χειριστήρια, ευχές στο 4, χαρά στο 3, χάδια στο 5, φροντίδα στο 2 ;

    Η συντριπτική πλειοψηφία σήμερα , επιδιώκει να συντροφευτεί με ένα ρομπότ. Με κάποιον που δεν θα έχει εξάρσεις αναγκών και αιτήματα εκπλήξεων. Με μια ευθεία γραμμή μεταμφιεσμένη σε πλάσμα....

    Οπότε το ζήτημα που τίθεται , να ξεκουράζεσαι μέσα στη σχέση σου, μήπως είναι μια φαινάκη ;

    Ας δούμε αν η μοναχικότητα μπορεί να είναι υγιής.. γιατί, αν δεν μπορεί, είναι απλά αναχώρηση . -

    Τι σημαίνει να ξεκουράζεσαι , με τις αισθήσεις σου και το κορμί σου ξύπνιο ; Σημαίνει να καλύπτεις περιστασιακά τις φυσιολογικές ανάγκες σου, αυτές που δεν προκύπτουν μετά από μια ηθική επιμέλεια : 

•     Να τρως νόστιμο θρεπτικό φαγητό, αργά, γαλήνια, αν γίνεται κουβεντιάζοντας και χωρίς επιθέσεις . Να πίνεις ακριβό κρασί αλλά ένα μονάχα ποτηράκι.
  
•     Να κοιμάσαι, ζεστά το Χειμώνα, δροσερά το καλοκαίρι, αν γίνεται με μια ακόμη ανάσα δίπλα σου. Να μπορείς να απλώσεις το χέρι και να αγγίξεις ζεστή επιδεκτική επιδερμίδα.
  
•     Να κάνεις έρωτα, τακτικά, με στοργή και συχνότητα ανεκτή, χωρίς το ημερολόγιο, από πόθο της στιγμής, με τρόπο που δεν κακοποιεί το σώμα. Να μπορείς να ζητάς ακριβώς αυτό που' χεις ανάγκη.
  
•     Να βγαίνεις βόλτες, να χορταίνεις τις αισθήσεις σου  από την ομορφιά που ξέρεις , που να την ψάξεις. Να κάνεις εκδρομές με όρεξη, όχι με μισή καρδιά. Να πλησιάζουν οι μέρες μιας εκδρομής και να το γιορτάζεις όχι να "αγχώνεσαι" . 
  
•    Να συναντιέσαι με ολιγομελείς παρέες ατόμων που μιλούν λίγο και ακούν με προσοχή όταν δε μιλούν. Να βλέπεις κοινή πρόοδο στα μέλη της συγκεκριμένης παρέας και να την προκαλείς εις έτι.
  
•    Και να έχεις μια ρουτίνα προσωπικής ανάπτυξης, με στόχους βατούς, να διαλογίζεσαι, να διαβάζεις, να ακούς και να παίζεις μουσική, να περι ποιείς φροντίδες στο σώμα σου ώστε να νιώθει ευεξία. Τα μαλάκια σου, τα δοντάκια σου, τα άκρα σου, το σώμα ως σκεύος , αφρόντιστο σε ρίχνει.

      Με τις επιδιώξεις αυτές που είναι τα εργαλεία ώστε να ζεις σχετικά ξεκούραστος εν- καθιδρυθείς την προσωπική σου προϋπόθεση ψυχικής ευεξίας και κατόπιν ελέγχεις αν είναι σε βάρος του/της συντρόφου . 

       Αυτός ο παράδεισος έχει προαπαιτούμενο την απλόχερη αμοιβαία συντροφιά ανθρώπων που έχουν απαλλαγεί από το τραύμα τους. Δεν το έχουν απωθήσει, το έχουν αντιμετωπίσει.  Δυο ανθρώπων ώριμων και αποφασισμένων να συντροφευτούν με κάποιο κόστος γιατί αλλιώς δεν την παλεύουν. Απλώνοντας από ένα λευκό χαρτί ο καθένας , άγραφο, για να ξεκινήσουν να ζωγραφίζουν το λεύκωμα με τα αντίδωρα . Δυο ανθρώπων που δεν επιδιώκουν τη μοναχικότητα και μετά της δίνουν επίθετα εξωραϊσμού... υγιής, ρεαλιστική, δε ξέρω εγώ τι άλλα... δυο ανθρώπων με το φυσιολογικό ένστικτο να αποζητούν παρέα. 

     Είναι συχνά εδώ το ζήτημα όταν είσαι σε διαδικασία ψυχοθεραπείας, ιδιαιτέρως μακραίωνης.... 

      Μερικές φορές, η στοχοθεσία που επιλέγουν οι σύμβουλοι ψυχικής υγείας είναι κεντημένη σε έναν ιδιοτελή καμβά : Να επιστρέφεις στραπατσαρισμένος σε αέναους κύκλους με το 50άρικο στη τσέπη. Γιατί ο πήχυς που περιγράφουν είναι 7,5 μέτρα στο επί κοντώ...

     Αλλιώς θα σου έλεγαν αμέσως.... Υπό τις συνθήκες που επικρατούν εκεί έξω,  πήγαινε χρυσέ μου στο Άγιον Όρος. Φθηνότερα, απλούστερα, ασφαλέστερα, μονιμότερα. Και με πολλά βράχια δίπλα σε φαράγγια, για κάθε ενδεχόμενο. Άκου εκεί, να θέλεις να συντροφεύεσαι. Άμα το ξέραμε το παιχνίδι , κι εμείς μονάχοι θα ζούσαμε ; 

     

c 19

 

   (  έργο του αείμνηστου ζωγράφου στοχαστή Κωστάκη Λούστα )

   Η επικοινωνία μας με τους ανθρώπους βαίνει δυστυχώς προς το ρηχότερο, ως προς την ουσία.

   Ως προς την συχνότητα ωστόσο , την ευκολία πρόσβασης και την έλλειψη εν συναίσθησης, ως προς την παραβίαση του ιερού προσωπικού μας χώρου, έχει ξεχειλώσει ! Δεχόμαστε επίθεση !

    Δεχόμαστε μια καταιγίδα από εισβολές =>  

    Η δυσφορία μου για το τραγικά διάτρητο του προσωπικού μου χώρου, είναι η ενόχληση που εξέφρασα στο κείμενο, συνεισφορά σε τούτη την ευγενική ευκαιρία, που μας έδωσε η Τύρφη. 

    Έτσι προέκυψε το διήγημα "Δανάη Πετρουλάκη διαμέρισμα c 19"

   Μια μπουχτισμένη Κρητικιά έχει πάρει σανίδες και σφυριά και καρφώνει τις πόρτες της από μέσα. Να μη μπει κανένας κερατάς ! .... ΔΕΝ ΚΑΝΩ spoil, να αγοράσετε το βιβλίο μας , ο Τέλειος κλέφτης θα γίνει ; Απλά, να :

   Με το πέρας του εγκλεισμού, έκαμα μερικές διορθώσεις για προχωρημένους. Κράτησα από αυτή την τραγική περίοδο ένα δυνατό δεδομένο : Δεν μου έλλειψαν όλοι αυτοί που δεν μπορούσα να συναντώ. Δεν με χάλασε και ότι, μερικοί,  ξέχασαν να αποκαταστήσουν ευθύς αμέσως την βουλιμική πρόσβασή τους πάνω μου. Και με την «αποφυλάκισή μου» έκανα μια εκκαθάριση στη ντουλάπα με τα κοινωνικά μου ρουχαλάκια… Έξω, ξεδιάλεγμα, πάλι μέσα. Πέταξα πράμα...

    Με τον ίδιο τρόπο που μικρά οικοσυστήματα αναζωογονήθηκαν από την ετήσια αγρανάπαυση ( βλέπε πάρκα, δασύλλια, ρηχά παράκτια νερά), σε μένανε εδραιώθηκε μια ανακούφιση χάρις στον ελεύθερο ζωτικό χώρο, που εξασφάλισα. Και ήταν σαν να βγήκα σε ολάνθιστο λιβάδι. Ουπς ... όχι ακριβώς !

   Η φρεσκάδα αυτής της αναπτέρωσης ήταν τυλιγμένη , όπως κάθε δώρο, με την υπερβολή που φέρει ! Μια αυταπάτη : μήπως είμαι θεός ; σούπερ ήρωας ; σοφός ; ηγέτης ; ... ΣΚΑΤΟΥΛΕΣ .

      Βλέπεις όταν αποκτήσεις ένα εργαλείο αυτοβελτίωσης , πρέπει πολύ σχολαστικά να μελετήσεις τις οδηγίες χρήσης. Πρέπει να το κατακτήσεις.  Έσκασε μύτη το λοιπόν το θεριό και μπήκα στον πειρασμό. Μήπως δεν χρειάζομαι κανέναν ; 

     Και δοκίμασα, ο ηλίθιος να απαλλαγώ από πράματα που δεν ήμουν σίγουρος ότι δεν τα θέλω . Τα κενά που αφήκανε τούτες οι βουλιμικές "ειδικές επιχειρήσεις" τα ένιωσα αμέσως στην κοιλιά μου :

    Πέταξα πράμα που δεν ήτανε για πέταμα.

    Και ευθύς αμέσως ξεκίνησα άλλον ανήφορο : Να αποκαταστήσω τις ζημίες που προξένησα μέχρι να χτίσω μερικές αλληλεπιδράσεις και πάλι, εκείνες χωρίς τις οποίες δεν μπορούσα να νιώσω ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

   Όλη τούτη η περιπέτεια ήταν απότοκος του εγκλεισμού. Και νομίζω ότι μας άφησε σοφότερους. Όχι ; 

   

  

   

η αυθεντική διαδρομή...

 

 ...είναι εκείνη που τρέχει ο καθένας μας ! Έχει τους δικούς της σπόνσορες και τις δικές της λακούβες. Είναι χωρισμένη σε 400άρια, 1500άρια, είναι χαραγμένη από τη μοίρα μας και έχει τις προδιαγραφές του γενεαλογικού δέντρου που μας φορτίζει με το ειδικό προσωπικό μας κίνητρο. Έχει τις κορδέλες της σε διάφορα σημεία, αόρατες για όλους αλλά κρίσιμες για εμάς, εκείνη τη στιγμή που καθεμιά τη βλέπουμε να χύνεται στο έδαφος κομμένη. Έχει τους χειροκροτητές της που νομίζουν ότι συμμετέχουν αλλά στην πραγματικότητα εξυπηρετούν ένα δικό τους κίνητρο. Έχει τους κριτές σε κάθε γωνιά, ωωω... μη πω για τους κριτές. Τα υπόλοιπα τα ξέρετε όλοι .

  Άντε , με τη νίκη .

ο δρόμος, ποτέ δεν έχει την δική του ιστορία

   Έχει μονάχα ένα δυο ντουβάρια και τους κάδους. Ελάχιστοι βλέπουν μέσα στους κάδους, όλοι βγάζουν μια ελαφρόμυαλη λατρεία για το σύνθημα στον τοίχο. Και τι λέει ; Κάτι που κάποιος κάποτε ξεφορτώθηκε !

    Πρόκειται για φενάκη... που την αγοράζεις για τη δροσιά, βανίλια υποβρύχιο σε κρύο νερό κάθε φορά που ξυπνάς κάθιδρος από τον χθεσινό σου εφιάλτη. Ένα διακύβευμα τη μέρα...

    Θέλεις να το πιστέψεις.

    Ένα μικροσκοπικό κουταλάκι με μια μικρή νίκη σε λευκό, που το γλύφεις το βουτάς και το ξανα γλύφεις ευχαριστημένος σαν κουτάβι και όλο το νόημα είναι να κουνάς την ουρά στην οποία θα σου δέσουν το λάβαρο της επόμενης εποποιϊας. 

   Θέλεις να το πιστέψεις.

   Μια θάλασσα από ουρές κραδαίνουν συγχρονισμένα τα λάβαρα, επειδή οι φορείς τους γλύφουν με λαγνεία τα κουταλάκια τους, νομιμοποιώντας το αφήγημα ότι τα πράγματα θα σιάξουν για τους πολλούς. Μοιάζει κάθε φορά με μια θάλασσα με λάβαρα, επιβολής της "ελευθερίας" , εφαρμογής της "δημοκρατίας", μισαλόδοξα,  φονταμενταλιστικά, οπαδικά, δυτικά, ανατολικά, γυναικεία, αντρικά, λοάτκι, ζωγραφισμένα με σύμβολα έμπλεα νίκης. Μιας κάποιας νίκης. Ποτέ δεν είδα διαδήλωση με αιτήματα παραχώρησης. Με παραδοχές ήττας. Τα σύμβολα φτιάχνονται για την υπέρβαση.

   Θέλεις να το πιστέψεις. 

   Ωστόσο , όταν έρχεται η ώρα της συμμετοχής και της διανομής, του απότοκου της διεκδίκησης, κανένας δεν ανα-γνωρίζει εκείνους στους οποίους πηγαίνουν τα λάφυρα. Ούτε την ουρά τους. Δεν έχουν ξοδευτεί να την κουνάνε, όχι, ποτέ μαζί με το πόπολο....Την έβαλαν την ουρά τους, μια και καλή εκεί που μυρίστηκαν το συμφέρο...  κατευθείαν στο στόχο. Ο δρόμος είχε την δική του τη μαφία...

   Δεν θέλεις να το πιστέψεις. 

   Τα όνειρά σου αναβάλλονται, εκ νέου. Μια συμφιλίωση αναβάλλεται. Μια έγκαιρη πρόνοια αναβάλλεται. Κάποια υπέρβαση αναβάλλεται. Η ανακωχή αναβάλλεται. Μια προσέγγιση ματαιώνεται. Μια νίκη υφαρπάζεται... Και τελικά παρ' όλο που  δε θες να το πιστέψεις :

   ο άνθρωπος βάλλεται

   Και καθώς μαζεύεις τα κουρέλια σου και αποφασίζεις να ιδιωτεύσεις, κάποιος φίλος που έχει πρόσβαση στο νου σου θα βρεθεί να σου βάλει την ιδέα στο μυαλό και τις νότες στο θυμικό σου : 

   Ο δρόμος είχε την δική του ιστορία , κάποιος την έγραψε

   Θέλεις , εκ νέου, να το πιστέψεις.