Έχει μονάχα ένα δυο ντουβάρια και τους κάδους. Ελάχιστοι βλέπουν μέσα στους κάδους, όλοι βγάζουν μια ελαφρόμυαλη λατρεία για το σύνθημα στον τοίχο. Και τι λέει ; Κάτι που κάποιος κάποτε ξεφορτώθηκε !
Πρόκειται για φενάκη... που την αγοράζεις για τη δροσιά, βανίλια υποβρύχιο σε κρύο νερό κάθε φορά που ξυπνάς κάθιδρος από τον χθεσινό σου εφιάλτη. Ένα διακύβευμα τη μέρα...
Θέλεις να το πιστέψεις.
Ένα μικροσκοπικό κουταλάκι με μια μικρή νίκη σε λευκό, που το γλύφεις το βουτάς και το ξανα γλύφεις ευχαριστημένος σαν κουτάβι και όλο το νόημα είναι να κουνάς την ουρά στην οποία θα σου δέσουν το λάβαρο της επόμενης εποποιϊας.
Θέλεις να το πιστέψεις.
Μια θάλασσα από ουρές κραδαίνουν συγχρονισμένα τα λάβαρα, επειδή οι φορείς τους γλύφουν με λαγνεία τα κουταλάκια τους, νομιμοποιώντας το αφήγημα ότι τα πράγματα θα σιάξουν για τους πολλούς. Μοιάζει κάθε φορά με μια θάλασσα με λάβαρα, επιβολής της "ελευθερίας" , εφαρμογής της "δημοκρατίας", μισαλόδοξα, φονταμενταλιστικά, οπαδικά, δυτικά, ανατολικά, γυναικεία, αντρικά, λοάτκι, ζωγραφισμένα με σύμβολα έμπλεα νίκης. Μιας κάποιας νίκης. Ποτέ δεν είδα διαδήλωση με αιτήματα παραχώρησης. Με παραδοχές ήττας. Τα σύμβολα φτιάχνονται για την υπέρβαση.
Θέλεις να το πιστέψεις.
Ωστόσο , όταν έρχεται η ώρα της συμμετοχής και της διανομής, του απότοκου της διεκδίκησης, κανένας δεν ανα-γνωρίζει εκείνους στους οποίους πηγαίνουν τα λάφυρα. Ούτε την ουρά τους. Δεν έχουν ξοδευτεί να την κουνάνε, όχι, ποτέ μαζί με το πόπολο....Την έβαλαν την ουρά τους, μια και καλή εκεί που μυρίστηκαν το συμφέρο... κατευθείαν στο στόχο. Ο δρόμος είχε την δική του τη μαφία...
Δεν θέλεις να το πιστέψεις.
Τα όνειρά σου αναβάλλονται, εκ νέου. Μια συμφιλίωση αναβάλλεται. Μια έγκαιρη πρόνοια αναβάλλεται. Κάποια υπέρβαση αναβάλλεται. Η ανακωχή αναβάλλεται. Μια προσέγγιση ματαιώνεται. Μια νίκη υφαρπάζεται... Και τελικά παρ' όλο που δε θες να το πιστέψεις :
ο άνθρωπος βάλλεται
Και καθώς μαζεύεις τα κουρέλια σου και αποφασίζεις να ιδιωτεύσεις, κάποιος φίλος που έχει πρόσβαση στο νου σου θα βρεθεί να σου βάλει την ιδέα στο μυαλό και τις νότες στο θυμικό σου :
Ο δρόμος είχε την δική του ιστορία , κάποιος την έγραψε
Θέλεις , εκ νέου, να το πιστέψεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;