Κάτι πρέπει να 'χω γραμμένο στο κούτελο , του τύπου ΑΝΘΕΚΤΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ , ΕΦ ΟΡΟΥ ΖΩΗΣ ΕΓΓΥΗΣΗ, ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟΣ ΞΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΑΠΟ ΑΝΟΞΕΙΔΩΤΟ ΑΤΣΑΛΙ , τέτοιου τύπου.
Αρχίζει πάλι, απλώνεται σαν την επίδραση του αλκοόλ, ή της ναυτίας, ή του θυμού , ή του φοβερού μαντάτου, η... τέλος πάντων κατάλαβες, απλώνεται ανεξέλεγκτα από το μυαλό μου προς το κορμί.
Πηγαινοέρχομαι μοναχός στο σπίτι μετρώντας τα πλακάκια στο διάδρομο. Κάθε φορά χάνω το μέτρημα γιατί βασικά ποιός δίνει ένα σκατό πόσα είναι...
Και χαμένος και δαρμένος. Πόση ηλιθιότητα πρέπει να επιστρατεύσεις για να το καταφέρεις ;
Ρίχνω τον καφέ στη τρύπα, έτσι κι αλλιώς το στόμα είναι χωματερή. Σε κάθε σενάριο, σανίδι, θίασο, ποτέ δε βρωμάει του κακού το στόμα.
Πάω και πλένω με σχολαστικό τρόπο τα δόντια μου, τα ούλα μου, τη γλώσσα από κάτω, το φάρυγγα μέχρι που βάζω στο κώλο μου τη σκούπα και βγάζω τα πάντα. Ένα γυάλινο πεπτικό σύστημα σαν την πρώτη μέρα που το 'χε πετάξει από το μουνί της η μάνα του.
Το ζήτημα είναι από ποιό γαμημένο δέντρο έρχεται αυτό το αυτοκαταστροφικό σύστημα. Γιατί είναι έτοιμο να δεχτεί ότι θα το μετρήσουν στο τρωτό του μπόϊ ; Τι σημάδια στέλνει ότι
Τι παρακολουθούσε όλα τα χρόνια να εκτυλίσσεται εμπρός του, τι εισβολές επέτρεψε να δεχτεί πριν τη χειραφέτησή του και πόσο δούλεψε μετά για να αποβάλλει τις αναπηρίες που κληρονόμησε ; Γιατί δεν μπορεί απλώς να μην περιμένει καμία ανταπόδωση από κανέναν σε τίποτα ; Γιατί δεν μπορεί να λειτουργήσει ως ένα λεύτερο πλάσμα ; Και γιατί κρύβει τις ενστάσεις του μέχρι να γίνουν ένας τόνος ; Και πόσα χρόνια καταστροφών θα το διδάξουν να αποδίδει τα δέοντα τω δέοντι ; Γιατί δεν πετάει πίσω τα άκυρα να τα κολλάνε οι δημιουργοί τους στο δικό τους ντουβάρι ;
Θα σιδερώσω μαύρα πουκάμισα τώρα , δε βλέπω να τη βγάζω καθαρή ακίνητος.
Ένας μαύρος κύκλος πρέπει να ντυθεί σα μαύρος κύκνος.
Το τελευταίο που μου είπε η Φωτεινή ήταν , έβγαλες ένα τεράστιο έτος, ελπίζω να έχεις στοιβαρό σχέδιο για αυτό το τριήμερο, κάνε ένα δώρο στον εαυτό σου.
