..εκεί που δεν ηχεί τίποτα, υπάρχει χώρος για τα πρωτάκουστα. Κάτω από την επιφάνεια, κάτω από την επιδερμίδα, κάτω από τους τέσσερις και βάλε ανέμους, καταλαβαίνω τώρα γιατί η φίλη μου η Ελένη διαρκώς καταδύεται. Για να αναπνεύσει βαθειά.
Εδώ χρειάζεται μια αντιστροφή. Τα δεδομένα είναι όλα λάθος. Με κακοποιεί ο Δ που τον κακοποίησε ο Γ καθώς το μόνο που γνώρισε από τον Β ήταν κακοποίηση με ρίζες στο χαρακτήρα του Α. Εγώ ποιόν θα κακοποιήσω ;
Για να μην χρειαστεί να κακοποιήσω τον Ζ πρέπει να οχυρωθώ από τον Δ. Πρέπει να σταματήσει το γαϊτανάκι της συμφοράς.
Καταδύομαι το λοιπόν κι εγώ, εκεί που δεν φτάνει ο ήχος της κραυγής τους, εκεί που δεν μεταδίδεται ο παλμός αλλότριων θυμών, στρατοπεδεύω υποβρυχίως για να ανακτήσω τις παλιές συναισθηματικές εφεδρείες. Εκείνες που με προίκισε η παιδικότητά μου και εξόδεψα δικαιολογώντας συγχωρώντας και παραμερίζοντας.
Αχ, Ελένη Παπαδοπούλου # , ήξερες... δεν έλεγες ;
( # συγκάτοικος μανιώδης καταδύτρια εδώ και πολλά πολλά έτη )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;