ξάστερος

       Άμα διαλύσεις τα σύννεφα μέσα σου ξεκινά κείνη η γλυκιά αλληλουχία, να βλέπεις από τη μια τα λιοβασιλέματα και μόλις γυρίσεις το κεφάλι από την άλλη ανατολές του φεγγαριού. Και ώσπου να της μιλήσεις λιγάκι, δυό κουβέντες της σελήνης, να ροδίζει από την ανάποδη ο ήλιος, είναι σα να μην απομένεις ποτές σκοτεινός. Φωτισμένος πορεύεσαι. Κι όταν πορεύεσαι φωτισμένος από αυτά τα δυο ουράνια θάματα δε γυρεύεις τίποτες άλλο, πράμα ή πρόσωπο, τίποτες για να το βάλεις να σου διαλύει τις τρομάρες. Σιγά σιγά οι σχέσεις σου αποχτούν κείνη την ευμορφιά της λευτεριάς. Θέλω να πω, απεκδύονται των μεθοδεύσεων και μνήσκουν αυθόρμητες, πηγαίες, παιδιάστικες, λιτές κι απολαυστικές . Τι όμορφες σχέσεις που χτίζεις, σαν είσαι ξάστερος !

       Άμα διαλύσεις τα σύννεφα μέσα σου, δεν είσαι συνέχεια με το φόβο βροχής, περιγελάς τις μπόρες, μουσκεύεις στεγνώνεις αλλά δε κρυολογείς, ξεχνάς οριστικά και τις ομπρέλες. Και τα δύο σου τα χέρια απομένουν λεύτερα. Έτσι δεν πιάνεις μονάχα χειραψίες αλλά κάμεις και δυνατές αγκαλιές. Έτσι δεν κόβεις μοναχά λουλούδια αλλά σκύβεις και τεντώνεις το κορμί να τα μυρίσεις. Έτσι δεν διαβάζεις πια τίτλους αλλά ξεκοκαλίζεις ολάκερες τις καλές εφημερίδες. Έτσι δεν κρατάς μονάχα τα κλειδιά σου αλλά και ένα δώρο για εκείνην. Είναι σημαντικό να έχεις και τα δύο σου χέρια λεύτερα. Οι άνθρωποι στην Βρετανία περπατάνε με το ένα χέρι να σφίγγει την ομπρέλα. Οι άνθρωποι στην Βρετανία ποτέ δεν ήταν το ίνδαλμα κανενός. Η χώρα προκαλούσε πάντα δέος μα οι άνθρωποί της αποστροφή.

      Άμα διαλύσεις τα σύννεφα μέσα σου ντύνεσαι το πρωί με κέφι. Φοράς τσαλακωμένα αγαπημένα και πάνω σου φαίνονται μούρλια γιατί γίνονται πινελιές και όχι κρυψώνες, γίνονται ένα με το κορμί που σφύζει από ζωή. Έχεις δει κακοντυμένους αισιόδοξους ;

     Αν διαλύσεις τα σύννεφα μέσα σου οι ανατροπές που σου κάνει η τύχη δεν είναι ανυπέρβλητες. Γένονται στοιχήματα.

     Πρέπει να μάθεις να διαλύεις τα σύννεφα μέσα σου. Μοναχός πρέπει να το μάθεις αυτό το πράγμα. Είναι ίσως το σημαντικότερο από τα ανθρώπινα προσόντα. Η δυναμική πλευρά του εγκεφάλου μας, εκείνο που οι άλλοι λένε ψυχή, δεν είναι παρά μια θετική διανοητική εργασία. Και ποτές, ποτές, δεν είναι αργά για να την κατακτήσεις.

     Άμα τώρα εσύ δεν έχεις σύννεφα, τζάμπα έφαγες την ώρα σου. Για τους υπόλοιπους τα λέω.      

το θέμα με την άσκηση βίας..

... είναι ότι αποτελεί πρόσφορη λύση. Αποφεύγεις να ασχοληθείς με το ζουμί, την ρίζα ενός προβλήματος.  Tο ξεφορτώνεις ωστόσο προσωρινά από μέσα σου σπάζοντας ένα βάζο ή ταπεινώνοντας έναν αγαπημένο σου άνθρωπο με συνοπτικές διαδικασίες. 
    Ύστερα αρχίζει η βραχεία περίοδος συναίσθησης των επιπτώσεων και επειδή η συγγνώμη είναι η πιό ταπεινωτική διαδικασία επιλέγεις να καταπιείς μερικές ακόμη μερίδες από όσα πάντοτε σε έκαμαν έξαλλο, ως αντίδωρο. Ως εξισορρόπηση λαθών. Με αυτό το τρόπο ναρκοθετείς συστηματικά το συναισθηματικό πρόσημο μιας σχέσης που, άλλα της έπρεπαν, δηλαδή είναι πολύ πιθανόν να μην είναι αντικειμενικά τελειωμένη, αλλά τη σπρώχνεις ασυναίσθητα στην ήττα. 
     Σε αντρικούς όρους είσαι ο διαιτητής που δίνει ένα ανύπαρκτο πέναλτυ για μια απλή επαφή ώμο με ώμο και στην αμέσως επόμενη φάση αποβάλλει έναν παίχτη γιατί του απηύθηνε το λόγο ώστε να πατσίσει τη μαλακία με μαλακία. Δεν μπορούμε να πούμε ότι διευθύνει έναν αξιομνημόνευτο και επί ίσοις όροις αγώνα, έτσι δεν είναι ;
     Οι συμβουλές δεν είναι το φόρτε μου. Σε εκατό μου κείμενα να ψάξεις δεν πρόκειται να βρεις ευθείες παραινέσεις και χειραγώγηση με κηδεμονικό ύφος. Το φόρτε μου είναι η ψυχανάλυση και το σκάψιμο των βαθύτερων αίτιων στα πράγματα. Εξάλλου το μοντέλλο Ντοστογιέφσκι με τους παντογνώστες αφηγητές ξεπεράστηκε. Η μοντέρνα συγγραφική αντίληψη είναι η αφαιρετική σκιαγράφηση καταστάσεων με τον αναγνώστη ελεύθερο να τις προεκτέινει κατά "όπου θέλει". Και τις επιπλοκές, και τις εκβάσεις της υπόθεσης και το κυριότερο τα συναισθηματικά επιδόρπια.
     Με το κύκνειο χάσμα, το πρώτο μου βιβλιο, θα περιγράψω σκηνές άσκησης βίας. Και θα τις απομυθοποιήσω με τέτοιο τρόπο ώστε να περάσουν έξω από τη δέσμη των προβολέων ώστε το κοινό να εστιάσει στους υπαίτιους παράγοντες και όχι στην άτυχη στιγμή. Το όπλο του σπιτιού της Ναντίν Γκόρντιμερ είναι ένας από τους αριστουργηματικούς οδηγούς μου για αυτή την τεχνική. Και τα κείμενα του Χένρυ Μίλερ και του Τσαρλς Μπουκόφσκι θα είναι το ποτό που θα πίνω για να εμπνέομαι.
      Ελπίζω το τελικό αποτέλεσμα να μην είναι ανάξιο λόγου. Και τότε θα αποφασίσω εαν αξίζει τον κόπο να επιχειρήσω να γίνω ένας κανονικός συγγραφέας. Ένας δηλαδή που δε γράφει στο περιθώριο της ζωής αλλά ζει για να γράφει.   
    

στο μπαρ το ναυάγιο

    Μια καμπαρντίνα έξω από την πόρτα. Η σκιά του άντρα πέφτει στο σκαλί. Κοιτάζει το ρολόϊ. Μετά το δρόμο, δεξιά ζερβά. Απλώνει το χέρι στο πόμολο. Σφυγμοί ταμπούρλα. Τικ τακ.
   Βραδάκι. Εννιά για όλους, αλλά, καμία σχέση.  Για την Ντίνα μες στη μπάρα, μια ώρα πριν σχολάσει η βάρδια. Χαμόγελο, αλλά πακέτο με την κούραση. Ανυπομονησία συγκαλυμμένη. Διεκπεραίωση. Το μυαλό στο κρεβάτι της. Ρέστα για μισή ωρίτσα σιωπής. Να τεντώσει το κορμάκι της.
     Για τον Νικόλα στο δεύτερο σκαμπώ με το πράσινο μπεγλέρι έναρξη γαμπρίσματος, άλλης μιας νύχτας που ό,τι φέρει ας το φέρει. Έσο έτοιμος. Αυταρέσκεια. Προθέρμανση για το ματς του ναρκισσισμού.. Το μυαλό στην πόρτα. Όλες οι αφίξεις επιλέξιμες.
     Για τον Λεόνι το  αφεντικό εκεί πίσω στην μικρή αυλή, όσο στοιβάζει κάσες με άδειες φιάλες ένα άγχος, για τα φράγκα. Νεύρα. Αδημονία. Τσίτωμα. Το μυαλό στον Ρώσο. Τον προστάτη. Τον Ιβάν τον τρομερό. Πρέπει κατιτίς να μείνει και μετά το μερτικό του.
     Για την Τάνια την πουτάνα ένα συμμάζεμα μυαλού. Το παιδί στη μάνα εντάξει, να το διαβάσει, κινητό ανοιχτό, προσοχή στους φτιαγμένους, κρυφή ευχή για μια βαρετή βραδιά. Ας είναι μέτριο το μεροκάματο αρκεί να μην χαραχτεί επάνω στο κορμί. Κάτι που να ξεχαστεί. Φόβος. Αδρεναλίνη.  Εκγρήγορση. Προσευχή.
     Για τον φοιτητή στο βάθος που θα φάει την δεύτερη σφαίρα, χαλαρότης. Καλή διάθεση από κούνια.  Άγνοια κινδύνου απότοκος της ηλικίας. Ξεγνοιασιά.
     Και για τον Ιβάν που μπαίνει και κοιτάει τα βυζιά της Τάνιας μια ολέθρια στιγμή, μια λανθασμένη εκτίμηση πραγμάτων.
   Βραδάκι. Εννιά και τρία για όλους. Αλλά, καμία σχέση. Για την σφαίρα που είναι στον αέρα κι έρχεται προς τον Ιβάν ο χρόνος κυλάει σε εκατοστά δευτερολέπτου. Από το πιστόλι που είναι στο χέρι της Ντίνας μέχρι το αριστερό αυτί του Γεωργιανού μετράει πέντε εκατοστά δευτερολέπτου.
     Για τον Ιβάν :
    Ένα τικ. Δεν έπρεπε να απειλήσεις την μπαργούμαν για το παιδί της που διάβαζε πίσω από τη μπάρα. Είναι καλύτερα να μην ανοίγεις μέτωπα που δεν έχεις ξαναδιαχειριστεί.
    Δύο τακ. Ο πούστης ο Λεόνι δεν είναι καν στο μαγαζί του.
    Τρία τικ. Έπρεπε να στείλλω τον "κτίστη" απόψε για την παστρικιά δουλειά.
    Τέσσερα τακ. Ωραία βυζιά η τελευταία μου εντύπωση.
    Πέντε ντουκ. Καίει η γαμημένη όταν μπαίνει στο κεφάλι.
    Έξι μπαμ... πάρτε όσο μολύβι έχει το ραβόλβερ μου καργιόλια. Θα βρεθούμε στη κόλαση.
    Για τη Ντίνα :
    Ένα τικ. Πάρτην να μη στη χρωστάω αρχίδι.
    Δύο τακ. Να καείς στην κόλαση πουστόγερε.
    Τρία τικ ... πρέπει να ξεφύγω από τις δουλειές της νύχτας.
    Τέσσερα τακ. Λες να αστόχησα ;
     Πέντε ντουκ. Όχι.
    Για την Τάνια:

συνεχίζεται...άσκηση σε ρυθμό εκατοστών του δευτερολέπτου...

η κουτσουλιά

   7.20 το πρωϊ με την κούπα του καφέ στο χέρι κάνω λίγα βήματα στο πεζοδρόμιο, έξω από το μαγαζί και ανασαίνω βαθειά θαλασσινό αεράκι πριν πιάσει να μυρίζει ζέστη με υγρασία... Ένα κάτι, σαν ριπή αέρα, περνάει ξυστά απ΄το αριστερό μου μάτι, αλλά  λίγο περίεργα : από πάνω προς τα κάτω. Νιώθω στην άκρη των μαλλιών μου ένα σκουπιδάκι. Μετά αισθάνομαι μια υγρασία στο μπλουζάκι μου, εκεί αριστερά στο στήθος, στο μέρος της καρδιάς. Θα μπορούσε να είναι σκίρτημα έρωτα προλαβαίνω να ευχηθώ. Και μετά σκύβω και με κοιτώ. Κουτσουλημένος πατόκορφα !
   Η κουτσουλιά είναι τύχη. Κυριολεκτικά. Θέλω να πω, τα πουλάκια χέζουν μέρα νύχτα ελεύθερα, σαν φοιτητές στο Κεδρόδασος της Κρήτης. Το να πέσει το σκατό την ώρα που περνάς δεν είναι απίστευτο, θα γίνει μάλιστα καμιά δεκαριά φορές σε μια ζωή. Εεεε... το λες και τύχη το λες και νομοτέλεια, το λες και γκαντεμιά άμα είσαι φρεσκοσιδερωμένος, το λες και να σας απαυτώσω τη μάνα και τον πατέρα σας κωλόπτηνα, όπως και να το πεις, μετά από δέκα δεύτερα είσαι εσύ και το παράσημο στη μπλούζα. Έχεις όμως επιλογές :
   Μετά από κουτσουλιά μπορείς να συνεχίσεις τη ζωή σου αφρίζοντας από νεύρα ή κουλαρισμένος. Κι αν έχρις φάει άλλου είδους κουτουλιές, εχμ, κουτσουλιές θέλω να πω, στα έκπληκτά σου μούτρα. Εκείνα που δε τα βλέπεις να έρχονται. Αλλά έρχονται. Θέλω να πω , άμα την κερατώνεις ακατάπαυστα, εεεε , έρχεται μετά μια μέρα το παπούτσι στο χέρι, δεν είναι κουτσουλιά. Άμα περνάς με βαθύ πορτοκαλί θα τα τσουγκρίσεις με κάποιον που περνάει με υποψία πράσινου, δεν είναι κουτσουλιά. Αλλά άμα στείλεις τα πρώτα σου άνθη στην πρώτη σου αμαρτία με ένα ροζ σημείωμα τύπου "πέρασα υπέροχα" και δώσεις μέσα στη ταραχή  σου κατά λάθος τη διεύθυνση του σπιτιού σου στον ανθοπώλη, και μετά γυρίσεις και στα φέρει η άλλη στο κεφάλι, αυτό  είναι κουτσουλιά καρακουτσουλιά από μεγάλο περιστέρι που έχει φάει τον αγλέωρα, χωρίς να έχω κάτσει να αναλύσω και ποτές τι συστατικά είναι εκείνα που δίνουν στον αγλέωρα αυτή την γαμημένη βρώμα. Και άμα, λέω άμα, μουτζώσεις έναν που κόντεψε να σε σκοτώσει και κατέβει από το αυτοκίνητο και είναι ο Ζαμπίδης, αυτό είναι κουτσουλιά, καρακουτσουλιά από μεγάλο κλπ κλπ...
    Εμένα αυτή η κουτσουλιά με βρήκε πρωί πρωί γερά κι αριστερά σαν εγκεφαλικό ( μακριά απ' εδώ), κεφάλι, μανίκι χέρι παπούτσι μέχρι κάτω. Τα 'χασα. Σιχάθηκα και απόρεσα με την ποσότητα του ειδαρούς  υλικού. Σήκωσα τα μάτια να σιχτιρίσω και ήταν μόνο ο θεός από πάνω, κι αυτός ενδεχομένως δηλαδή, γιατί λίγοι παίρνουν όρκο. Και έσπευσα στο WC του μαγαζιού να πλύνω ότι κι αν πλένεται, όπως σπεύδω με τις καρανταντάν αμαρτίες μου. Γιατί συνήθως οι κουτσουλιές καθαρίζονται από το θύμα. Δεν είναι ζητήματα συλλογικής ευθύνης.
    Έτριψα με λύσσα τα σημάδια. Έμειναν και οι λεκέδες και η μυρωδιά. Όπως συμβαίνει με τις καρανταντάν αμαρτίες μου. Και σκέφτομαι... δεν φταίνε τα πουλιά που κουτσουλάνε στο βρόντο. Φταις εσύ που κάθεσαι και δεν τις περιμένεις. Που είσαι εφησυχασμένος και ανοιχτός σε νέες εμπειρίες. Που δεν την περιμένεις την κουτσουλιά αριστερά από πάνω μέχρι κάτω, σαν εγκεφαλικό ένα πράμα ( μακριά από εδώ ) και νομίζεις ότι μπορείς να τριγυρνάς πέρα δώθε κάνοντας ασκήσεις ιδεολογικής υπέρβασης. Θέλω να πω...
    Έμπορος και να ψηφίσω Σύριζα ;  Έλεος....Αυτό δεν είναι αμαρτία. Ακροβασία είναι.Κάτσε τώρα και με τους λεκέδες και με τη μυρωδιά. Στο κάτω κάτω, έχεις επιλογές. Να μην τα ξαναγράψω, να τα ξαναγράψω ; 
    Όχι. Αφού.

το αέναο μικρό μας μεγαλείο

   Δεν τον τσεκάρισαν τούτο τον τόπο, του Ντίνου τον προορισμό στο Google Earth, καθώς, ως φαίνεται, δεν είναι τόπος ! Τσάμπα λυσσάξαμε να περπατάμε το λοιπόν... Κι εγώ κι εσύ. Το επήραμε στραβά το πράμα... Δεν προσέξαμε ότι δεν είναι στο αέναο ούτε στο μεγαλείο η μαγεία. Δεν προσέξαμε. Η μαγεία ήταν στο "μικρό" .

   ( Κάποτε πρέπει να βρεις προορισμό και να τον κατοικήσεις, μέσα σου πρώτα. Να σταματήσεις με τα τετελεσμένα. Πάνε αυτά, τι κατάλαβες είναι το θέμα. Όλοι το ξέρουμε πλέον πως και μια Ελένη χρειαζόσουν για να πας και μία Πηνελόπη για να γυρίσεις. Κι όσοι σου λένε «σημασία έχει μόνο το ταξίδι», πες τους «χαρήκαμε» και πήγαινε παρακάτω να βρεις το αέναο μικρό μεγαλείο. Τα υπόλοιπα είναι λόγια παρηγοριάς που τα λένε αυτοί που δεν πληρώνουν ποτέ εισιτήριο για να σου κάνουν παρέα). 
      Ντίνος Λυρικός 8/8/15 ... απόπειρα ιδιωτικού λόγου σε δημόσιο χώρο.

   Το αέναο μικρό μας μεγαλείο υποψιάζομαι πως είναι θέμα λήθης. Θέλω να πω.... πόσα και πόσα κάναμε στραβά... Τετελεσμένα. Και δεν αφήνουνε να πάμε ούτε ένα ρούπι παρακάτω. Τετελεσμένα. Πράματα που πρέπει σε κασόνι να κλειστούν και με ένα φτυάρι κάτω να θαφτούν. Δεν είναι ώρα ; Πότες δηλαδή ;

   Το αέναο μικρό μας μεγαλείο υποψιάζομαι πως είναι θέμα οπτικής. Θέλω να πω πως το ψάξαμε θεωρώντας ότι δεν είναι δα μικρό. Οτι δεσπόζει στον ορίζοντα ως μέγα κτίσμα ή ως ψηλό βουνό. Τι μεγαλείο θα 'ταν ; Ε.. λοιπόν δεν είναι. Είναι "άλλου" μεγέθους.  Η αξία του είναι στα τεράστια συναισθήματα που κινητοποιεί. Τα συναισθήματα ελέγχουνε μετά τα πλάσματα. Και τότες τα πλάσματα μεγαλουργούν.

    Το αέναο μικρό μας μεγαλείο υποψιάζομαι πως είναι θέμα ευελιξίας. Θέλω να πω ίσως να μη χωρείς στην είσοδό του να χωθείς. Ίσως να πρέπει κάπως να μικρύνεις, να τεντώσεις, να συρθείς ή να απλωθείς και να πηδήξεις, αντί αγέρωχος να κάθεσαι να το κοιτάς. Και εμείς, μα το Θεό, όταν το ψάχναμε όρθιοι καθόμασταν λες κι έπρεπε για την προεδρκή να μας διαλέξουν.

   Το αέναο μικρό μας μεγαλείο υποψιάζομαι πως δε ΄ναι γραμμικό. Θέλω να πω πως άπαξ και το καβατζώσεις δε το κατέεις και καλά. Στο άψε σβήσε ξεγλυστράει και ξανα φεύγει. Γι αυτό την ώρα εκείνη αγκάλιασ' το. Κατανάλωσέ το. Τράβα τον καπνό του ως τα μπούνια. Τρίψου απάνω του να πάρεις μυρουδιά. Σώπασε κι άκου το. Και κάτι ακόμα... μη μαζεύεις κόσμο να το δει... Τι είναι αυτό το πράμα με τη μανία επίδειξης ;

   Το αέναο μικρό μας μεγαλείο είναι μια αγκαλιά που την εθέλουν δυό. Ένας αγώνας βόλευ που τον εθέλουν δώδεκα. Ένα γεύμα που το ορέγονται τέσσερις. Ένας ύπνος που ποθείς τον μοναχός. Ένα ηλιοβασίλεμα για χίλιους έναν. Ένα μπουζούκι που το ακούνε έξι σιωπηλοί. Ενα κουλούρι που το τρώς με τρία περιστέρια. Όλα τα νούμερα είναι καλά, δεν έχει λάθος. Έχει μόνον πάθος.

   Το αέναο μικρό μας μεγαλείο είναι ένα πάθος. Μπορεί να το ξορκίζουνε θρησκείες κι οργανώσεις γιατί βολεύονται τα πλάσματα να δρούνε σε κοπάδια. Μπορεί να μην το θέλουνε οι δικοί σου οι ανθρώποι γιατί σε θεωρούν αέναη ιδιοκτησία. Μπορεί να το αποδιώχνεις μοναχός σου γιατί έμαθες τα πάθη να φοβάσαι. Ετούτα τα δεσμά αν δεν σάσεις αποκλείεται να πάρεις μυρωδιά. Θέλω να πω...

   Το αέναο μικρό μας μεγαλείο είναι ζήτημα ελευθερίας. Καλά ;   


    

  

black sabbathογεννημένος

Maths first ...
  1.  Γυναικοδουλειά που δε την πληρώνεις, και μάλιστα με ένα ... αξιοσέβαστο τίμημα, περνάει στη λήθη σούμπιτη. 
   2.  Άμα είσαι Σαββατογεννημένος οι γυναικοδουλειές που σου αναλογούν είναι από αυτές που δεν περνούν στη λήθη σούμπιτες .
  =>  Η ωραία Ελένη δεν είναι η περίπτωσή σου... Του Σαββατογεννημένου, εννοώ...  Η περίπτωσή σου είναι η Κλυταιμνήστρα . Με τα χέρια προσφάτως ξεπλυμένα.

    Ο θυμόσοφος λαός πιστεύει ότι οι Σαββατογεννημένοι είναι αλαφροΐσκιωτοι, δηλαδή
βλέπουν φαντάσματα και στοιχειά, αλλα eke;ina ποτέ δεν τους πειράζουν. Δεν αναφέρει τίποτε για την περίπτωση που οι ίδιοι, οι Σαββατογεννημένοι πάνε και "πειράζουν" όσα στοιχειά και φαντάσματα βρούν μπροστά τους. Τις περιπτώσεις αυτές ο θυμόλογος λαός μας δεν τις πιάνει στο στόμα του. Πρέπει να είναι από τις μη διαχειρίσιμες. Στη σφαίρα του θρύλου.  Οι Θρύλοι είναι οι ανεξερεύνητες πτυχές της αμαρτίας .
     Για να καταλάβεις ένα θρύλο πρέπει να περάσεις μία νύχτα Σαββάτου με κάποια Κλυταιμνήστρα μέσα στο ΦραγκοΚάστελλο. Να ακούσεις τις οπλές των αλόγων. Να ιδρώσεις και να ξεϊδρώσεις τρεις φορές. Και το ξημέρωμα να ξεπλύνεις τα χέρια της στη θάλασσα. Και μετά το πρόσωπό σου. Τις πληγές σου όχι. Μόνο το πρόσωπο. Οι πληγές από Κλυταιμνήστρες είναι παράσημα. Τότε θα εμπεδώσεις το θρύλο με ένα αντίδωρο...  θα πάψεις να είσαι αλαφροϊσκιωτος.

     Η πρώτη Κλυταιμνήστρα δεν ήταν καμιά άσχημη... ήταν η αδελφή της ωραίας Ελένης. Κατά τις μαρτυρίες άλλων ο Αγαμέμνων μάλλον παντρεύτηκε τελικά τη λάθος αδελφή, αν αναλογιστούμε ότι δε πρόλαβε και να μας τα γράψει. Γενικώς αυτοί που προλαβαίνουν να μας τα γράψουν, την αυτοβιογραφία τους που λέμε εμείς,  έχουν κάνει ...ΤΙΣ βαρετές επιλογές στα μουνιά. Και ακούνε και κακή μουσική, έχω παραδείγματα. Αλλά ποιός τους γαμεί. Εδώ μιλάμε για τους Σαββατογεννημένους, αφού.

    Οι Σαββατογεννημένοι, το λοιπόν, χωρίζονται σε δυό υπο-κατηγορίες : 
    Σε λευκοσαββατογεννημένους και μαυροσαββατογεννημένους ( on a Black Sabbath ) . 
    Οι δεύτεροι κάνουν ...ΤΙΣ ενδιαφέρουσες επιλογές στη μουσική και στα μουνιά. 

    Οι Σκορπιοί Σαββατογεννημένοι δεν είναι λευκοσαββατογεννημένοι. Ό,τι ωροσκόπο και να έχουν, πόσο μάλλον δε Λιοντάρι. Αυτά δε τα λέει ο θυμόπρωκτος λαός μας αλλά τα ταρώ. Όπου τα Ρώ είναι τα επόμενα από τα Πι και τα πριν από τα Σιγμα. Ρω + Πι Vs Πι & Ρω, βάλε και το σίγμα,  φτου και βγαίνει ο περι ου ο λόγος Πέ ρη ς .  
   
   ( Σα 31/10/1964  & μετά Σα 24/10/2015 ΦραγκοΚάστελλο to be reborned or not to be γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα ενώ ο θρύλος ως ποινή )

    Καλύτερα να προσέχεις τι εύχεσαι . Ακόμη κι όταν είσαι ένας Iron Man. 

https://www.youtube.com/watch?v=5s7_WbiR79E