ΆΚΟΥ ΦΙΛΕ 

 

δεν αρκεί ένα ηθικό πλεονέκτημα

 

   Κάθε επιλογή μας είναι αποτέλεσμα σύγκρισης των δεδομένων και των εναλλακτικών επιλογών της τρέχουσας συγκυρίας. Ο Καρτέσιος ποτέ δεν αμφισβητεί ότι η ροπή μας είναι προς το καλό. Θεωρεί επίσης αυτονόητο ότι σε άλλη στιγμή, με εξίσου αγαθό κριτήριο, πιθανώς θα αποφασίσουμε αλλιώς.

  Είναι ενδιαφέρον όμως τούτο : θεωρεί χαμένη ενέργεια να αναμασάμε τις εναλλακτικές μας κατόπιν μιας επιλογής. Πιστεύει ότι πρέπει αμέσως μετά από κάθε κομβική μας απόφαση να πράττουμε με  αποφασιστικότητα σαν να ήταν η απόφασή μας αυτή, η μόνη επιλογή . 

  Εικονογραφώντας τούτο σκέφτομαι ένα παράδειγμα πολύ οικείο στη σημερινή γενιά : σκέφτομαι οδηγούς που αφού εισέλθουν στην περιφερειακή οδό προς την κάθοδο , οδηγούν πολύ αργά για τέτοιο δρόμο, αναλογιζόμενοι αν πηγαίνουν σωστά. Ουσιαστικά δεν έχουν πλέον επιλογές, παρά στον επόμενο κόμβο, ωστόσο κάτι τους εμποδίζει να αναπτύξουν φυσιολογική ταχύτητα. Δεν αποκομίζουν κάτι, απλά καθυστερούν την ευκαιρία να ξαναπάρουν απόφαση.

    Τούτο το ξόδεμα που για την ευκολία θέλω να ονομάσουμε ανάσχεση στρατηγικής μπορεί να αποβεί μοιραίο στην αποτελεσματικότητά μας και σαν αποτέλεσμα, στην ψυχική μας δικαίωση . Μερικές φορές οι μεγάλες μας ήττες δεν οφείλονται στην απόδοση αλλά στη νωθρότητα .  

    Είναι δηλαδή πιθανόν κάποιος που εφαρμόζει με όρεξη αμφίβολης ορθότητας αποφάσεις να αποκομίσει ηθικά και πρακτικά σπουδαιότερη έκβαση από έναν που εφαρμόζει ανόρεκτα σωστότερες ! 

   Ένας δεύτερος ουσιώδης όρος αποτελεσματικότητας είναι η σωστές αποτιμήσεις. Κάθε μας απόπειρα πρέπει να κρίνεται όταν έχουμε την έκβαση. Οι οιωνοί δεν είναι ποτέ καθοριστικοί. Είναι ενδείξεις . Με την έκβαση όμως κάθε κύκλου προσπάθειας είναι καταστροφικό να μην γίνεται εξονυχιστική κριτική.

   Εδώ θεωρώ ότι εδράζεται η τετριμμένη θεωρία για το σύμπαν που συνωμοτεί, την οποία θεωρώ άσχημα καθησυχαστική. Το σύμπαν τηρεί τόσο απαρέγκλιτη τάξη, δεν ασχολείται με κανενός την επιδίωξη .

   Όταν τώρα περάσουμε από το ατομικό επίπεδο στο συλλογικό, έχουμε την αλληλεπίδραση ανθρώπων ο καθένας από τους οποίους κλονίζεται εύκολα, δύσκολα ή σχεδόν ποτέ. Αυτό παράγει αδυναμία συμπόρευσης σε σχήματα που από τη φύση τους αποδίδουν κατόπιν συντονισμένης προσπάθειας. Η επιλογή, στελέχωση και σταθερή ηθική ενίσχυση μπορεί να απογειώσει ομάδες. Πήραμε το EURO . Δεν "πήραμε" τις κοινωνικές κατακτήσεις που έπρεπε, όταν είχαμε τα άστρα...

   Είναι μέρες τώρα που η κεντροαριστερά ενδοσκοπεί και ταλανίζεται να νοηματοδοτήσει τους λόγους για τους οποίους το εκλογικό σώμα έστρεψε τις προσδοκίες του στην κεντροδεξιά. 

   Και με τα παραπάνω πιστεύω ότι πρόσθεσα λίγη τροφή για σκέψη.