Τα παιδιά δεν έχουν πλήρη συναίσθηση του χρόνου που κυλάει και του χρόνου που απομένει. Ένα έτος δεν είναι η μονάδα που τα ενδιαφέρει, ένα μήλο, μια μητέρα, μια ώρα αργότερα στο κρεβάτι, ένα ποτήρι πορτοκαλάδα από πορτοκάλι, ένα παιδί που καταδέχεται να τα κάνει φίλο, αυτές είναι οι μονάδες στην αριθμητική τους. Έτσι ήταν τα πράγματα πάντα και έτσι θα μείνουν.
Τα παιδιά δεν αποφάσισαν να περάσουν ένα χρόνο στην Ειδομένη και στην Λαμπεντούζα. Τα παιδιά δεν παρακολουθούν την άγονη σύνοδο για την "ειρήνευση στη Συρία" στους διαδρόμους των Βρυξελλών και στους ορόφους των ανά την υφήλιο καπιτωλίων. Τα παιδιά δεν ξέρουν τι χρειάζεται ένα Νόμπελ Ειρήνης όταν όλος ο πλανήτης φλέγεται. Μερικές φορές βλέπουν τους μεγάλους να παίζουν πετροπόλεμο και χαίρονται. Επιτέλους αντιλαμβάνονται κάτι από εκείνα που κάνουν οι μεγάλοι. Έτσι ήταν τα πράγματα και έτσι θα μείνουν.
Τα παιδιά απλώνουν τα χαρτάκια με τους ποδοσφαιριστές και είναι τα μόνα χάρτινα πράγματα που τους δίνουν την χαρά της ιδιοκτησίας. Τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν την έννοια της πατρίδας, αρκεί να υπάρχει ικανός αριθμός ανθρώπων που να μιλάει στην ίδια γλώσσα, γύρω τους. Να λέει φαγητό και να εννοεί φαγητό, να λέει ελευθερία και να εννοεί ελευθερία, να λέει φιλοξενία και να εννοεί φιλοξενία, να λέει εθελοντισμός και να εννοεί εθελοντισμός, να λέει αγκαθωτό συρματόπλεγμα και να καταλαβαίνει τι θα πει αγκαθωτό και τι συρματόπλεγμα. Έτσι ήταν τα πράγματα και έτσι θα μείνουν.
Τα παιδιά συναισθάνονται την καλή πρόθεση όπως τα νεαρά σκυλάκια . Τα παιδιά κουνούν την ουρά τους με δύναμη από την πρώτη "ματιά με ενδιαφέρον" που θα τους απευθύνεις. Για τα παιδιά αρκεί να καθήσεις στο χώμα και να παρακολουθήσεις τι φτιάχνουν τα χεράκια τους με τις πέτρες και τη λάσπη. Αυτός ο χρόνος έχει αξία για τα παιδιά. Ο χρόνος που μπορείς να ξοδέψεις μαζί τους. Έτσι ήταν τα πράγματα και έτσι θα μείνουν.
Τα παιδιά μας, ναι τα δικά μας, μέσα στα σπίτια μας, κατανοούν τις έννοιες της κοινωνίας της ανθρωπιάς και της λογικής, της δικαιοσύνης της ανεκτικότητας και της συγχώρεσης, από τον τρόπο που μας βλέπουν να αντιδρούμε σε τούτο το τσουνάμι προσφυγιάς που εκτυλίσσεται τώρα εμπρός μας. Με τις αξίες που εμείς θα υπηρετήσουμε τα δικά μας παιδιά θα χτίσουν. Έτσι ήταν τα πράγματα και έτσι θα μείνουν.
Για αυτό λιγάκι προσοχή στις αντιδράσεις μας οι μεγάλοι. Θέλω να πω μπορεί και να ξεφύγει από το στόμα ενός υπουργού η λέξη Μακεδονία. Ας το αφήσουμε να περάσει και να φύγει αν αυτός ο υπουργός είναι κατάλληλος για το καθήκον που υπηρετεί. Αφού μας παρακολουθούν τα παιδιά μας, ας κάνουμε έναν απλό συλλογισμό. Ο άνθρωπος αυτός έχει μεγάλο ιστορικό αγώνων ενάντια στις ανισότητες στον πλανήτη. Έχει μεγάλη σημασία μην γυρίσει σπίτι του να βλέπει τηλεόραση, όπως εξάλλου κάνουμε εμείς. Αν δεν μπορούμε να βοηθήσουμε τα ξένα τα παιδιά, ας βοηθήσουμε τα δικά μας, να κατατάξουν λιγουλάκι τις προτεραιότητες μιας δοκιμαζόμενης πατρίδας.
Μακεδών.