Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 11

πολίτικη κου... βέντα

    Μια κότα είναι στην άκρη του δρόμου. Βλέπει και την πλησιάζει μια παλιά συμπαγής διπλή νταλίκα. Αντί να κάνει ένα βήμα αριστερά, προσπαθεί, όπως μόνον οι κότες απολαμβάνουν να περάσει κακαρίζοντας απέναντι δεξιά. Η νταλίκα σπανίως ασχολείται με κοτόπουλα και φυσικά παίρνει από κάτω όλη την αριστερή πλευρά του πουλιού. Η κότα παραπαίοντας γυρίζει στο κοτέτσι να διεκδικήσει τη θέση της στο καθημερινό γίγνεσθαι. Ο πληθυσμός τη κοιτάζει και αποστρέφει το βλέμμα.
- Ευτυχώς δε πάθαμε και τίποτε...κάνει τάχατες ψύχραιμα.
- Τι άλλο να πάθεις ; της απαντάνε... Καλύτερα να σε κάνουν ένα ταψί με ρύζι.

       Μια κότα είναι στην άκρη του δρόμου. Βλέπει και την πλησιάζει μια παλιά συμπαγής διπλή νταλίκα. Περιμένει να περάσει και η νταλίκα και ο κουρνιαχτός και μετά ροβολάει τη ρότα της σύμφωνα με το μέγεθός της. Οι άλλες κότες την κοιτούν με απορία.
- Πως κρατήθηκες και δεν πέρασες απέναντι, αφού αυτό είναι το ένστικτό μας ; ρωτούν.
- Έχω παππού γεράκι, εγώ, τους απαντάει. Και μυαλό αλεπούς. Είχα δεθεί αριστερά με ένα κορδόνι, πριν αρχίσουν το σουλατσάρισμα οι νταλίκες. Δε βγαίνω έτσι στο δρόμο, μόνο με τα ένστικτά μου. Κάνω και κανά κουμάντο με μολύβι και χαρτί.

      Υπάρχει κότα που να μην είναι ηλίθια ; Υπάρχει. Η κότα podemos. 

το μουσικό κουτί της

    Χτύπησε ο βομβητής του. Ή έτσι νόμισε αυτός. Δε τον κοίταξε, ήξερε τι συμβαίνει. Έστριψε το τιμόνι και άλλαξε την ημέρα. Σε εφτά λεπτά πάρκαρε στη γωνία. 21:23' .
    Το θυροτηλέφωνο έκανε 3,75 δεύτερα. Έσπρωξε την πόρτα σαν να βρισκόταν στα 'μπάρια ενός καραβιού που ήδη βυθίζεται.  Εκεί βρισκόταν, αφού...
    Έβγαλε τα παπούτσια στην πόρτα του χειρουργείου. Η αδελφή ( ψυχή ) κρατούσε το άρρωστο κουτί ανάμεσα στα πόδια της. Έσκυψε πάνω από το αντικείμενο, κοίταξε, του άρεσε το στοίχημα κι έδωσε τις πρώτες οδηγίες. Μετά έπλυνε με αγάπη τα χέρια του. Έβγαλε ό,τι τον στένευε και αφού ξεμάκρυνε τα γόνατά της, της αδελφής ψυχής του, εξέτασε σα γυναικολόγος το μουσικό της το κουτί. Δεν ήταν κατεστραμένο, όχι, σε καμία περίπτωση. Ήταν ένα κομμάτι τέχνης, ελληνιστί. Αγγλιστί piece of arp !
    Το υπόλοιπο μισάωρο πέρασε με χειρουργικές μικροεπεμβάσεις. Το λάδωσε ώσπου κανένας τριγμός δεν ακoυγότανε ανάμεσα απ' τις νότες του. Εκείνη βοηθούσε, αφού κρατούσε με μεγάλη υπομονή τα μέλη του ανοιχτά.
     Όταν σήκωσε το κεφάλι, καταϊδρωμένος, όλοι οι γείτονες μπορούσαν να ακούσουν την μουσική.Μια συμφωνία για άρπα και μουνόχειλα. Κουρτίνες σάλεψαν και σκιές αναρωτήθηκαν αν ζουν όσο καλά τους πρέπει. Δε ζουν.
     Εκείνος έφυγε βιαστικά γιατί έτσι φεύγουν οι χειρούργοι. Και ξέχασε εκεί τον βομβητή του  

     to be continued, for ever, i suppose .