το μουσικό κουτί της

    Χτύπησε ο βομβητής του. Ή έτσι νόμισε αυτός. Δε τον κοίταξε, ήξερε τι συμβαίνει. Έστριψε το τιμόνι και άλλαξε την ημέρα. Σε εφτά λεπτά πάρκαρε στη γωνία. 21:23' .
    Το θυροτηλέφωνο έκανε 3,75 δεύτερα. Έσπρωξε την πόρτα σαν να βρισκόταν στα 'μπάρια ενός καραβιού που ήδη βυθίζεται.  Εκεί βρισκόταν, αφού...
    Έβγαλε τα παπούτσια στην πόρτα του χειρουργείου. Η αδελφή ( ψυχή ) κρατούσε το άρρωστο κουτί ανάμεσα στα πόδια της. Έσκυψε πάνω από το αντικείμενο, κοίταξε, του άρεσε το στοίχημα κι έδωσε τις πρώτες οδηγίες. Μετά έπλυνε με αγάπη τα χέρια του. Έβγαλε ό,τι τον στένευε και αφού ξεμάκρυνε τα γόνατά της, της αδελφής ψυχής του, εξέτασε σα γυναικολόγος το μουσικό της το κουτί. Δεν ήταν κατεστραμένο, όχι, σε καμία περίπτωση. Ήταν ένα κομμάτι τέχνης, ελληνιστί. Αγγλιστί piece of arp !
    Το υπόλοιπο μισάωρο πέρασε με χειρουργικές μικροεπεμβάσεις. Το λάδωσε ώσπου κανένας τριγμός δεν ακoυγότανε ανάμεσα απ' τις νότες του. Εκείνη βοηθούσε, αφού κρατούσε με μεγάλη υπομονή τα μέλη του ανοιχτά.
     Όταν σήκωσε το κεφάλι, καταϊδρωμένος, όλοι οι γείτονες μπορούσαν να ακούσουν την μουσική.Μια συμφωνία για άρπα και μουνόχειλα. Κουρτίνες σάλεψαν και σκιές αναρωτήθηκαν αν ζουν όσο καλά τους πρέπει. Δε ζουν.
     Εκείνος έφυγε βιαστικά γιατί έτσι φεύγουν οι χειρούργοι. Και ξέχασε εκεί τον βομβητή του  

     to be continued, for ever, i suppose .