Ηγέτες και σχιζοφρενείς, αλκοολικοί,
προβοκάτορες και περφεξιονιστές,
αναρχικοί και καλλιτέχνες θα συνεχίσουν να γεννιούνται στα σπλάχνα του
συστήματος όσο κι αν ελέγχουν οι ιθύνοντες τις διαδικασίες αναπαραγωγής.
Μπορείς να τους καταλάβεις από μικρά παιδιά. Τρέφουν μια λατρεία προς την
αποδόμηση.
Ερωτεύονται ασύστολα, κι όχι το όλον σου,
διαλέγουν μια έκφανσή σου, την απομονώνουν και τρέφονται από αυτή έως ότου βαρεθούν.
Σε εγκαταλείπουν απροσδόκητα.
Ενοχλούνται εξίσου εντόνως, όχι από το όλον σου, αλλά
από μια συγκεκριμένη πλευρά σου που την πολεμούν με λύσσα, λες και θα μπορέσει
κάποιος να αλλάξει κάποιον. Απογοητεύονται και αποχωρούν θορυβωδώς.
Αρπάζονται, όχι από το επιχείρημά σου, αλλά
από μια λάθος λέξη στην εκφορά του λόγου σου, ξεσηκώνοντας θύελλα μέχρις ότου η
τελική εντύπωση απαλλαχθεί από τη συμμετοχή της.
Κρατιούνται στον προσωπικό τους γκρεμό από
νήματα που καταλήγουν σε αρχέγονες, πρωτόγονες για σένα αξιώσεις
καθαρότητας των κινήτρων.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι θεωρούνται νάρκες στα
θεμέλια της δομημένης τάξης των καταστάσεων. Αλλά υπάρχουν.
Ένας κατασταλαγμένος αλκοολικός μοιάζει με
έναν ασυμβίβαστο ηγέτη. Ένας προβοκάτορας
ασφαλώς μέσα στην αναρχική του συμπεριφορά κρύβει έναν πολύτιμο για την
ανθρωπότητα περφεξιονίστα. Και ένας
σχιζοφρενής κινείται στο ίδιο σύνορο με τον φτασμένο καλλιτέχνη. Τους οδηγεί η
λατρεία τους για την αποδόμηση και ανασυγκρότηση των πραγμάτων. Αυτοί οι
άνθρωποι, με τυχαία σειρά, κινούν τα νήματα κοινωνικών αγελών πολύ πριν
ασχοληθούν με στοργή μαζί τους οι εξουσιαστικές δομές των θρησκευτικών και
πολιτικών μηχανισμών, για να τα περιθάλψουν, να τα οικειοποιηθούν ή αλλιώς να τα
"γονιμοποιήσουν" . Δια της στειρώσεως... Βλέπε Σύριζα.
-Ποιος διεκδικεί σήμερα ένα ελεγχόμενο περιβάλλον
αποστειρωμένο από τις παρεκτροπές ; Ποια είναι τα κίνητρά του πέραν της εξασφάλισης
συγκεκριμένης έκβασης της ιστορίας ; Ποιος μπορεί να κατηγορήσει τις μάζες για
την ενόχλησή τους από τους μηχανισμούς της καταστολής ; Ποιος ντύνει με ποταπά επίθετα τις κινητοποιήσεις
των μαζών σε όλα τα μέτωπα ; Ποιος χρησιμοποιεί τον φόβο για να κοντρολάρει τις
ψήφους ; Ποιός χρησιμοποιεί τις τοπικές εστίες για να τις γιγαντώσει και να τις χρησιμοποιήσει ως τις επόμενες παγκόσμιες απειλές ;
Η αποδόμηση, που τόσο λατρεύουν οι ηγέτες, οι καλλιτέχνες και οι υπόλοιποι ενδιαφέροντες άνθρωποι, είναι ο μεγάλος φόβος των κραταιών. Φυσικά.
Διαβάστε Μανουέλ Μπαρόζο, Ντόναλντ Τούσκ, Μάριο Ντράγκι, Βόλγκανγκ Σόϊμπλε, Μάρτιν Σούλτς, Φρανσουά Ολάντ και θα δείτε μια κοινή συνισταμένη : Υπάρχουν , λένε... εστίες εκφυλισμού του Ευρωπαϊκού Οικο ΔΟΜΗ ματος που πρέπει με "αποφασιστικότητα" να κατατροπωθούν. Είναι οι εστίες λαϊκισμού και εξτρεμιστικού εθνικισμού στη γηραιά ήπειρο. Και πιάνουν και τοποθετούν μέσα σε τούτες τις καταδεικνυόμενες εστίες όλους τους αμφισβητίες. Σύντομα ο λόγος του Αλέξη Τσίπρα θα είναι απαράλλαχτος.
Και τι προσφέρουν ως αντίδωρο στη μάζα ; Μια αποστειρωμένη Ευρώπη δια της Σέγκεν και των συρματοπλεγμάτων. Από μέσα οι πολίτες θα απολαμβάνουν Παβαρότι φορώντας σανδάλια 1000 €. Από έξω οι πολίτες θα σκοτώνονται για ένα ζεύγος σχισμένα σανδάλια.
Εγώ πάλι βλέπω εξτρεμιστικό εθνικισμό στη μανία του Σόϊμπλε για την εξασφαλισμένα σταθερή ισοτιμία ενός νομίσματος. Βλέπω λαϊκισμό στις κηδείες των θυμάτων των αυτόχειρων και στα πλακάτ που γράφουν είμαστε όλοι Παρίσι. Βλέπω υποκρισία στα μάτια του Πάπα και του Μπαν Κιν Μούν στη Μυτιλήνη. Και βλέπω να τρίζουν τα τείχη της Εδέμ. Γιατί εκτός από εκείνους που δυσανασχετούν που έμειναν έξω, δυσανασχετούν και πολλοί που τους θεώρησαν ότι είναι καλά μέσα. Με τους Γάλλους εργαζόμενους πάλι πρώτους στους δρόμους. Τυχαίο που είναι πάλι οι Γάλλοι ;
Αν ο Μανουέλ Μπαρόσο και ο Ντόναλτ Τούσκ με τον Γερούνδιο Ντάϊσενμπλουμ αντιπροσωπεύουν τις αξίες της ηπείρου που ανέθρεψε Αϊνστάϊν, Κιουρί, Νεύτωνα και Μικελάντζελο χαλάλι μας.
Και καλή επιτυχία στο όνειρο της αποστειρωμένης ηπείρου. Χτίστε μονάχα καλές τάφρους και σηκώστε ακόμη πιο ψηλά ντουβάρια.
Με ενοχλεί η επίθεση στον Σύριζα μονάχα όταν οργανώνεται από υπολογισμένη ιδιοτέλεια. Και εγώ τα χώνω ... Δεν τον καμαρώνω. Υπάρχει όμως ένας ολοένα γιγαντώμενος λαϊκισμός εδώ στην πατρίδα μας. Ότι στην ανεπάρκεια του Σύριζα κρίθηκε η τύχη κάθε ελληνικής φωνής, ελπίδας και αγώνος για διορθώσεις στην ρότα του Ευρωπαϊκού εγχειρήματος της ενοποίησης προς όφελος των λαών και όχι των χρηματιστηρίων και των τραπεζών. Έτσι, κάθε δυό και τρεις, χρησιμοποιώντας για προσάναμμα έναν βλάκα τύπου Φίλη, οι πρόθυμοι στρατιώτες του ολοκληρωτισμού καίνε ολάκερες φέτες της κοινωνίας με πλήθος αντιφρονούντες μεταξύ των οποίων αγωνιούν ηγέτες, καλλιτέχνες, περφεξιονιστές και προβοκάτορες, απογοητευμένοι αλκοολικοί και οξυδερκείς σχιζοφρενείς ως να είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να συντηρικοποιηθεί δια παντός η Ελλάς. Από Δεξιά ως Αριστερά. Αύριο θα χρησιμοποιούν έναν Γεωργιάδη για να απασφαλίσουν έναν Σούρλα και πάει λέγοντας.
Ξέρετε κάτι ; Δε νομίζω να πετύχει.
Γιατί ακόμη και τα αποκαϊδια ενός ηγέτη είναι δυνατότερη ύλη από τα σφριγιλά τομάρια ενός μάτσο ηλιθίων. Αλλιώς ακόμη τα παιδιά μας θα τα πουλούσαμε στα σκλαβοπάζαρα δείχνοντας τα λευκά τους δόντια σε τριχωτούς κοπρίτες με γεμάτες τσέπες. Και δε πάω μακριά. ( brain drain ) Δε πάω καθόλου μακριά. Είναι η έκβαση που επιδιώκουν οι ιθύνοντες και την βλέπει ξεκάθαρα πας μη ηλίθιος, μη Γερμανός και μη Βρετανός νηφάλιος ή πιωμένος. Τους νεαρούς ηγέτες γύρω σας και τα μάτια σας. Από μικροί φαίνονται. Μη μας τους κάψουν. Και κυρίως μην τους κάψουμε μονάχοι μας.
Χθες μιλούσα με έναν νεαρό (30) μεταπτυχιακό μηχανικό και μου είπε. Στη γεννιά μου, το ζητούμενο δεν είναι η σωστή εργασία. Είναι η αποφυγή του εξευτελισμού της ανεργίας. Ακούει ο Τούσκ ;
