Ας μη μιλήσουμε για πολιτική απόψε...

    Ας μην μιλήσουμε για πολιτική απόψε. Ας μιλήσουμε για τα φράγκα. Έτσι μάλλον θα συνεννοηθούμε καλύτερα. Ένα δολάριο στο σωστό τόπο και χρόνο μπορεί να κάμψει τις αντιστάσεις ανήλικης να καταπιεί το σπέρμα ενός γέρου. Αυτό μπορεί να συμβεί επειδή το δολάριο είναι σκληρό νόμισμα και το πέος του γέρου το αντίθετο. Είναι ευνόητον ότι όταν λέμε ανήλικη δεν πάει ο νους μας στην δική μας κόρη. Αφού μιλάμε για ένα μόνο δολάριο. Αν είσαι γέρος, έχεις κάθε συμφέρον να διατηρηθεί το δολάριο σκληρό. Αντιπροσωπεύει πολύ περισσότερα από ένα εργαλείο. Σου προσφέρει ανωτερότητα από θέση. Βρίσκεσαι στο club.

    Ας μην μιλήσουμε για πολιτική απόψε. Ας μιλήσουμε για τα φράγκα. Έτσι μάλλον θα συνεννοηθούμε καλύτερα. Ένα πενταδόλαρο στο σωστό τόπο και χρόνο μπορεί να κλείσει το στόμα ενός αυτόπτη μάρτυρα. Αυτό μπορεί να συμβεί επειδή το δολάριο είναι σκληρό νόμισμα και το στομάχι του αυτόπτη κουβάρι από την πείνα.  Έτσι θα ακυρωθεί ολάκερη δικογραφία και πίσω της μια έρευνα και πίσω της μερικά κατεστραμμένα χαμένα κορμιά προκειμένου να διασωθεί το κύρος του πολιτεύματος. Αντιπροσωπεύει πολύ περισσότερα από ένα εργαλείο. Σου προσφέρει ασφάλεια από θέση. Βρίσκεσαι στο club.

   Ας μη μιλήσουμε για πολιτική απόψε. Ας μιλήσουμε για τα φράγκα. Έτσι μάλλον θα συνεννοηθούμε καλύτερα. Ένα δεκαδόλαρο στο σωστό τόπο και χρόνο μπορεί να επισφραγίσει μια συμφωνία. Μια σειρά από γεγονότα θα προωθηθούν σε άριστο timing για να φτάσει η κρίσιμη πληροφορία στις εφημερίδες. Έτσι θα αποτραπεί μια εναλλαγή στην εξουσία και αυτό θα συμβεί επειδή το δολάριο είναι σκληρό νόμισμα και το ήθος του σπιούνου εύπλαστο. Η εξουσία θα παραμείνει σε σωστά χέρια. Βρίσκεσαι στο club.

   Ας μη μιλήσουμε για πολιτική απόψε. Ας μιλήσουμε για τα φράγκα. Έτσι μάλλον θα συνεννοηθούμε καλύτερα. Ένα εκατοδόλαρο στο σωστό τόπο και χρόνο μπορεί να σου αγοράσει έναν μεσολαβητή. Έτσι το υποδεέστερο προϊόν σου θα φτάσει στην αγορά αντί για το επικρατέστερο και οι λάθος άνθρωποι θα βρεθούν στην ανεργία. Αυτό θα συμβεί επειδή το δολάριο είναι σκληρό νόμισμα και η αξιοκρατία ευάλωτη. Η ευημερία θα αναπαραχθεί και θα αυγατίσει και θα παραμείνει σε κλειστό κύκλωμα. Βρίσκεσαι στο club.

   Ας μη μιλήσουμε για πολιτική απόψε. Ας μιλήσουμε για τα φράγκα. Έτσι μάλλον θα συνεννοηθούμε καλύτερα. Ένα χιλιοδόλαρο μπορεί να αγοράσει ένα ξενοδοχείο στην Πράγα, υπό προϋποθέσεις. Αρκεί να βρεθεί στο σωστό χρόνο στη σωστή μετοχή. Έτσι μια περιουσία που χρειάστηκε θυσίες πέντε γενεών για να στηθεί θα αλλάξει χέρια στο πι&φι. Αυτό θα συμβεί επειδή το δολάριο είναι σκληρό νόμισμα και μια μετοχή ένα λάστιχο. Χειραγωγείται, εξαϋλώνεται, αποθεώνεται και αλλάζει χέρια σαν τα μικρόβια στο φτάρνισμα. Έτσι οι υποδομές και η καθαρή θέση μιας χώρας μπορεί να περάσει σε ξένα χέρια εν μία νυκτί.  Έτσι οι περιούσιοι λαοί εξασφαλίζουν την προοπτική των παιδιών τους. Βρίσκονται στο club.

    Ας μη μιλήσουμε για πολιτική απόψε. Ας μιλήσουμε για τα φράγκα. Έτσι μάλλον θα συνεννοηθούμε καλύτερα. Δέκα χιλιοδόλαρα μπορούν να εξασφαλίσουν εκρηκτικά και σφαίρες για να ζώσεις δέκα αυτόχειρες. Αυτοί με τη σειρά τους θα διασκορπιστούν σε όλο τον κόσμο με όχημα ένα θυμό ανεξέλεγκτο. Στις επιθέσεις τους θα κτυπήσουν τυφλά. Αυτό μπορεί να συμβεί γιατί το δολάριο μπορεί να είναι σκληρό νόμισμα αλλά όχι τόσο σκληρό όσο ένας θυμωμένος αυτόχειρας. Τα παιδιά των περιούσιων λαών που θα εξερευνούν με browsers τις δυνατότητες των νέων I-pads μπορεί να σταματήσουν απότομα αυτή τη ρέμπελη ασχολία. Μπορεί να βρεθούν στο νεκροτομείο. Και μετά στο χώμα. Και τότε χιλιάδες διαζηλωτές, εχμ διαδηλωτές ίσως έπρεπε να πω, θα αγοράσουν κεράκια από το πιφ άναψε τα 'βγαλε τα λεφτά του Jumbo, για να περπατήσουν σε όλες τις δυτικές δημοκρατίες ολιγαρχίες ίσως έπρεπε να πω, ένα πορτοκαλί δειλινό, αγκαζέ, χέρι με χέρι, πόπολο και ηγεσίες μαζί, αναλογιζόμενοι για μερικά πεντάλεπτα τη ματαιότητα της αγωνίας για ανωτερότητα, ασφάλεια, εξουσία, αξιοκρατία, ευημερία και καλή προοπτική. Στα πλακάτ θα γράφει είμαστε όλοι Σαρλύ αλλά ένα πλακάτ θα γράφει απλώς πωλείται δυάρι.

    Ουφ... Τα 'πα...Το είχα λίγο ανάγκη να μη μιλήσουμε για πολιτική απόψε. Εσύ ;

    Υστερόγραφο : Μερικοί πιστεύουν ότι ο Βαρουφάκης και ο Ντάϊσενμπλουμ είναι απλώς πολύ φιλάργυροι που εξυπηρετούν μια ολιγαρχία ο καθένας ( Ποτάμι ). Μερικοί ότι εξυπηρετούν την ίδια ολιγαρχία. ( ΚΚΕ ). Μερικοί ότι δεν την εξυπηρετούν αρκετά καλά. ( ΝΔ ). Μερικοί ότι Εμείς μπορούμε να γίνουμε η απόλυτη ολιγαρχία του πλανήτη ( Χρυσή Αυγή ). Μερικοί δεν καταλαβαίνουν Χριστό ( Σύριζα ) και μερικοί απλώς είναι αλλού ( Ανεξάρτητοι ). Εγώ πουλάω απλώς καρφιά και μερικές φορές τα καρφώνω.
   Επιμύθιο : Ο λόγος που μιλάμε για το δολάριο είναι γιατί το ...ευρούλι είναι απλά ένα χαρτί που πασχίζει να γίνει δολάριο. Και σε αυτή την προσπάθεια αλοίμονο σε όποιους σταθούν εμπρός του. Ένα κιλό καρφιά πωλείται δυό δολάρια ή εφτακόσια φράγκα. Δραχμές, ντε... Ξεκίνησε από ογδόντα το 1980. Πολύ δεν έχει ανέβει ; 

ένα εύλογο τίμημα για ένα ευλογημένο μέλλον

   - Επειδή ο Τσίπρας πήρε 35% των ψήφων στην Ελλάδα δεν άλλαξε ο κόσμος.  ( Βόλφγκαγκ Σόϊμπλε ) .
    Όσο ισχυρότερος αισθάνεται ο άνθρωπος τόσο ευκολότερα υποπίπτει σε παιδικά σφάλματα, όπως τούτη η δήλωση...

     1. Ποιό είναι το ποσοστό με το οποίο θα άλλαζε ο κόσμος ; 
     2. Σε ποιά χώρα, αρχηγός με 35% θα άλλαζε τον κόσμο;  Στη Γερμανία ίσως ; Πέρασε ποτέ ηγέτης που ορμώμενος από μικρότερο ποσοστό προκάλεσε τον παγκόσμιο όλεθρο ; 
    3. Χρειάζεται ο κόσμος να αλλάξει ; Χρειάζεται άραγε ;

    Πρώτα πρώτα πρέπει να πάρει ένας έκαστος απόφαση τι απαντάει σε αυτά τα ερωτήματα. Μετά μπορεί από ισχυρή αφετηρία να αντιμετωπίσει τον φόβο στην άκρη της αποβάθρας. Το φόβο για την ενδεχόμενη απώλεια κάποιων κεκτημένων του. Για ένα εύλογο τίμημα προς ένα εύλογημένο μέλλον.

    Το ποσοστό με το οποίο ξεκινάνε οι αλλαγές είναι 1%. Μετά από ένα διάστημμα διπλασιάζεται. Συνεχίζει να διπλασιάζεται, όσο παραμένει το αίτημα ισχυρό. Ένα αίτημα που υποβάλλεται από το 35% μιας κοινωνίας είναι ισχυρό. Έχει όλη τη νομιμοποίηση να ξεδιπλώσει μια πρόταση.
    Στην Ελλάδα αρχηγός με 35% δεν δικαιούται να επιχειρήσει να αλλάξει τον κόσμο. Δικαιούται να επιχειρήσει να αλλάξει την Ελλάδα. Στο βαθμό που ξεκαθαριστεί αυτό εγκαίρως θα διευκολύνει τα πράγματα. Αλλάζεις τον κόσμο με το παράδειγμά σου. όπως αλλάζεις τα παιδιά σου. Από αυτή την άποψη είναι ατυχής η επιδίωξη διεθνούς διάσκεψης για το χρέος και θα αποτελέσει ένα φιάσκο. Το φιάσκο δεν βοηθάει στην αφετηρία. Στην αφετηρία βοηθάει η συγκέντρωση και η εκτίναξη.
    Ο κόσμος χρειάζεται να αλλάξει. Αυτό είναι το αίτημα που θα βρεί ανταπόκριση στο διεθνές ακροατήριο. Εφόσον λοιπόν χρειάζεται να αλλάξει η βασική εστίαση γυρίζει προς τα μέσα. Όσο το επιτελείο του υπουργείου εξωτερικών επικοινωνεί ένα απλό και καθαρό μήνυμα προς τα έξω για τις παθογένειες του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, το υπόλοιπο δυναμικό της διοίκησης της χώρας ασχολείται δυναμικά και ακούραστα με την εσωτερική αλλαγή.

    Όλα τα υπόλοιπα είναι θέματα ποιότητας ηγεσιών , στελεχών και λαού. Είμαι αισιόδοξος ; Όχι. Αλλά δεν είμαι και κότα. Μπορώ και με δραχμή. Οποιοσδήποτε ψήφισε Σύριζα και δεν είχε στην άκρη του μυαλού του ως ύστατο εγχείρημα το εθνικό νόμισμα είναι βλάκας. Και άμα μπορώ και με δραχμή, εννοείται ότι θα μπορέσω να δοκιμάσω ένα τρίμηνο χωρίς την περιβόητη πιστωτική στήριξη των εταίρων. Μέσα στο ευρώ προτιμότερον λοιπόν, αλλά με λίγο υψηλό φρόνημα. Δεν χρειάζονται διεθνείς κοκορομαχίες. Όλοι έχουν πιάσει το υπονοούμενο. Τα κεφάλια μέσα τώρα. Στα του οίκου μας. Μεταρυθμίσεις με νωπή εντολή. Μεταρυθμίσεις χωρίς απεργίες. Ιδού η Ρόδος.

   Δεν υπάρχει μεγαλύτερο πλεονέκτημα, για έναν καλό δρομέα από μια συγκεντρωμένη εκκίνηση. Καλύτερα λοιπόν να εστιάσουμε τώρα στη Ρόδο, όχι στο πήδημα, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ.   

    


     

Σύριζα... θα κατέβει κανείς ;

   Νομίζω ότι πρέπει σιγά σιγά ο πλοηγός να ξεκινήσει να ελευθερώνει μπαλλόνια. Πόσο μακριά θα πάει το εγχείρημα είναι πρόωρο να το πούμε. Γιατί καθώς χάνεις ύψος και αγγίζεις τις κορφές των δέντρων μερικοί θα πηδούν έξω. Κερδίζεις κι έτσι λίγα χιλιόμετρα πορείας, δε χρειάζεται τα μπαλλόνια να παραμένουν χιλιάδες, με λιγότερους επιβάτες πετάς μια χαρά.
    Αυτή την στιγμή, το βάρος είναι πολύ. Είναι σαν μια κιβωτός του Νώε με πολύ κόσμο που δεν διανοείται να κατέβει. Όπου και να στρίψει η πορεία, θα παραμείνει μέσα όλος αυτός ο κόσμος με τα μάτια κλειστά. Δεν θα είναι συνέχεια έτσι. Και δεν πρέπει να είναι. Με το που θα κατανοήσουν την πορεία οι πρώτοι που θα λακίσουν θα ελευθερώσουν χώρο. Και έτσι το ταξίδι θα αρχίσει να αποκτάει φυσιογνωμία, συνεπή προσανατολισμό και σχέδιο πορείας. Με ενδιάμεσες προσγειώσεις και ανεφοδιασμούς που το πολίτευμα ευτυχώς εξασφαλίζει. ( Βλέπω Καμμένο να αποβιβάζεται σούμπιτο και δε με χαλεί κι όλας ως εξορθολογικό γεγονός ).
    Τώρα ας περιγράψουμε τα βαρίδια γιατί με τα μπαλλόνια ασχοληθήκαμε όλο τον Ιανουάριο. Ας περιγράψουμε τα βαρίδια. Τα βαρίδια πάντα σε μια νέα κυβέρνηση είναι τα τρωκτικά του χρήματος που θα πέσει στο τραπέζι να το διαχειριστείς. Μα έχει τρωκτικά κι όλας μέσα ; Είναι βέβαιον πως έχει. Μεγάλα και μικρά.
    Από τον μεγαλοεκδότη μέχρι τον μικροσυνδικαλιστή.
    Από τον μεγαλοκλινικάρχη μέχρι τον μικροπρομηθευτή.
    Από τον πρύτανη μέχρι τον αφισοκολλητή.
    Από τον αρχιτραπεζίτη μέχρι τον μικρομέτοχο και τον τζογαδόρο.
    Από τον αρχισυντάκτη μέχρι τον αφιονισμένο blogger.
    Από τον πολεοδόμο μέχρι τον μικροκαταπατητή.
    Από τον μεγαλοπροεδράρα μέχρι τον μεθυσμένο οπαδό.
    Θέτε λεπτομέρειες ; Όχι.

    Σύριζα στην εξουσία η νέα κυβέρνηση. Δεν την έχει αναλάβει ακόμη. Τώρα θα πρέπει να παραλάβει τα ηνία. Όχι μονάχα στις απαστράπτουσες αίθουσες του Ζαπείου. Αλλά στις αλάνες, τα εργοτάξια, στη γη, στα σχολειά και τις υποφωτισμένες αίθουσες όπου ο πολίτης συναλλάσσεται με το κράτος.
    Έχω την βεβαιότητα ότι από αυτούς που την ψηφίσαμε, τούτη την αλλαγή, πολλοί το κάναμε με λειψό ηθικό. Με θυμό, ιδιοτέλεια, ματαιοπονία και ελαφρότητα.
    Οι προσευχές δεν θα κρατήσουν τη χώρα σε ύψος. Θέλει να βάλουμε πλάτη. Από κάτω προς τα πάνω ξεκινούν οι μεταρυθμίσεις. Και αν ο Κοτζιάς θα φροντίζει για τα γεωπολιτικά ζητήματα, εμείς καλύτερα θα είναι να σκύψουμε όλοι πάνω από την άθλια καθημερινότητά μας, αυτή που έτσι κι αλλιώς κυρίως θα καθορίσει και πάλι σε τι οικόπεδο θα προσγειώσουμε την κιβωτό.... εχμ, με συγχωρείτε, τη χώρα.
    Σύριζα, στις άκρες των δέντρων προς ώρας. Θα κατέβει κανείς ; 

Ω, ναι.... η εγκράτεια εκδικείται πάντοτε !

   Η εγκράτεια εκδικείται γύρω μας παντού. Δεν είναι και σπουδαία τακτική, στην τελική. Εκδικείται στους δεσμούς, την δύσκολη στιγμή, εκδικείται στις φιλίες, εκδικείται στις συνεργασίες και εκδικείται και δημοσίως, on air, στην πολιτική. Ακόμη και σε επίπεδο ανώτατο, τη στιγμή της παράδοσης της εξουσίας. Ακόμη και πάνω στα σκαλιά...

   -  Να πάτε να πνιγείτε !  Να πάτε και στο διάολο πλέον. Εγώ σας προειδοποίησα. Να πάτε στο στόμα του λύκου. Κοπούκια. Αντίχριστοι ... που δεν ακουμπάτε ένα δάχτυλο στο ευαγγέλιο, μη σας κάψει...Γμτ...
    - Είστε στον αέρα, κύριε υπουργέ.... τέως.
    - Δε ξέρω τι με έπιασε... Έβγαλα τον χειρότερό μου εαυτό ! Ο εκνευρισμός των ημερών.... ζητώ τη συμπάθειά σας. Ας αρχίσουμε την τελετή παράδοσης.  Αγαπητέ ! Καλωσορίζω τον φίλτατο ... που μας συνδέει μακρά ιστορία κοινοβουλευτισμού και ευγενών αγώνων για το καλό του τόπου, βεβαίως βεβαίως...Σιδεροκέφαλος...

       Ωστε έβγαλες τον χειρότερό σου εαυτό ; Ε ;

       Μωρέ τι μας λες ; Και τώρα, που πήγε ;  Και τώρα ; Που πήγε, μου λές ;. Να μην τον κρύβεις, ακούς ; Να μην τον καμουφλάρεις, τον χειρότερό σου εαυτό, με καμία κυβέρνηση, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω εδώ έναν "μοχθηρό" όρο. Γιατί πολλά χρόνια χάθηκαν με τον καλό σου εαυτό στις εφημερίδες και το γυαλί. Πολλά χρόνια χάθηκαν, και πολλές γεννιές, μέχρι τώρα δύο, αναλώθηκαν.
      Είσαι εκνευρισμένος ; Να κυκλοφορείς με τον εκνευρισμό σου σε δημόσια θέα, έτσι για να ξέρουμε όλοι από που να πιαστούμε. Για να ξέρουμε που βρισκόμαστε. Γιατί όσο ελοχεύεις, τόσο χτίζω εγώ, ο απέναντί σου, σε λάθος θεμέλια. Και, πως να στο πω... δε λέει ! Καλύτερα να ξέρω όλους τους οχτρούς. Και τους έξω, και τους μέσα.
      - Είχαμε να αντιμετωπίσουμε λυσσαλέα αντιπολίτευση, ένα κατευθυνόμενο πόπολο στα κάγκελα όλη μέρα, πως να προβείς σε μετερυθμίσεις με τέτοιο λαό ; Εν πάσει περιπτώσει, ο πολιτικός μας πολιτισμός επιβάλλει εμείς να επιδείξουμε συναίνεση σε ό,τι αντιληφθούμε ότι είναι προς το καλό του τόπου, γιατί μπορεί να μας δείξατε την πλάτη στην κάλπη, λες και  είμαστε κατώτεροι, αλλά υπάρχουν και κατώτεροι από εμάς που μας λέτε κατώτερους, και θα το δείτε προσεχώς... αλλά εύχομαι από ψυχής τα καλύτερα... στον κύριο συνάδελφο ( ναι αυτή τη λέξη... συνάδελφο χρησιμοποιούν όλοι οι καργιόληδες και την βιάζουν χωρίς αναισθητικό ).

      Ξέρεις κάτι, απερχόμενε ; "Συνάδελφε"; Μην τον βγάλεις βόλτα. Τον καλύτερό σου εαυτό. Άσ'τον σπασμένο. Κυκλοφόρησε λίγο με τον χειρότερό σου εαυτό. Θα είναι λυτρωτικό και για σένανε...Και για εμάς !
      Έλα να κυκλοφορήσουμε για λίγο με τον χειρότερό μας εαυτό εκτεθειμένο. Να δούμε το ζώο, ο άνθρωπος, σε κοπάδια πως αντιδρά. Αλλά το ζώο. Όχι το οικόσιτο. Το λεύτερο. Με όλα του τα ένστικτα απλωμένη μπουγάδα. Στα σχοινιά της περίφραξης να τα απλώσεις, δίπλα στη δημοσιά... ακούς ; Να τα απλώσεις τούτα που νομίζεις ότι είναι τα καμουφλαρισμένα σου άπλυτα, πέρασ'τα ένα νερό και κρέμασ'τα στα μανταλάκια. Και τότε συζητάμε.
    Να σου πω εγώ τι σε έπιασε, κι έβγαλες τον χειρότερό σου εαυτό... Σε 'πιασε στα πράσσα η ζωή.
 Ανώτερε !  Εεεε ανώτερε. Απειλήθηκαν τα σιδερωμένα και τα τακτοποιημένα σου. Μπήκε λίγο φως εκεί που δε θες. Και έβγαλες νύχια. Η αγαπημένη σου φράση :  Α, ως εδώ και μη παρέκει... Ναι ;  
   Να σου πω εγώ τι σε έπιασε, κι έβγαλες τον χειρότερό σου εαυτό... Χάλασε το σύστημα ψύξης σου φιλαράκο. Βρέθηκε επιτέλους η ανηφόρα ή αν θες εσύ πες, το φρενάρισμα που ήταν too much για τις δυνατότητές σου. Ε ;  Έχουν και οι δικές σου δυνατότητες ταβάνι, ε ; Παρ' όλο που όταν μένεις μόνος σου τα βράδια, μετράς κατώτερα πρόβατα για να κοιμηθείς. Έχεις δοκιμάσει να μετρήσεις λύκους ;
   Να σου πω εγώ τι σε έπιασε, κι έβγαλες το χειρότερό σου εαυτό. Είχες υπολογίσει ακριβώς αυτά που θα θυσιάσεις. Μέχρι εκατοστού. Και τώρα με έναν πρόχειρο υπολογισμό, μπαίνεις μέσα ! Και όχι πολύ μέσα, μη φανταστείς, αλλά μέσα. Εσύ. Ο ταβλαδόρος με το εξάπορτο μπορεί και να χάσεις ένα παιχνίδι. Κι έβγαλες νύχια. Είχες υπολογίσει και πως, πότε και με πόσα θα την κάνεις. Και τα μπαλόνια που θα σε σηκώνανε, έξω από δω, ήταν με αέρα κοπανιστό, αντί με ήλιο φουσκωμένα.
   Λοιπόν, φαίνεται πως θα χάσουμε όλοι λίγα περισσότερα από εκείνα που είχαμε βάλει στο τραπέζι. Και όταν λέμε όλοι, συμπεριλαμβάνεται και η μεγαλειότητά σου. Δεν φαίνεται στον ορίζοντα λέμβος, θα χρειαστεί να κολυμπήσουμε όλοι μέσα στο κρύο. Γιατί καράβι να γυρίσουμε πίσω δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο μια στεριά, μια Αμερική, μια Ιθάκη, μια βραχονησίδα, αλλά μια,  μια για όλους.
   Τώρα θα φανούν οι χαρακτήρες μας. Μερικοί θα ανεβαίνουν στις πλάτες των άλλων. μερικοί θα εγκαταλείπουν. Μερικοί θα χτυπιούνται μεταξύ τους κάτω από το νερό. Και μερικοί θα κολυμπήσουν με ρυθμό και το μυαλό τους εκεί. Μερικοί θα απλώνουν χέρι στους ηλικιωμένους. και μερικοί θα παίρνουν στον ώμο παιδιά. Και θα είμαστε όλοι χωρίς ντουλάπα να κρύψουμε τα άπλυτα.  
   Ξέρω θα γυρίσεις να ψάξεις το πλοίο. Ξέρω θα φουσκώσεις μπαλόνια αυταρέσκειας και θα περιμένεις να σε σηκώσουνε πάνω. Να μη βραχεί το σακάκι.  Γενικά το σχέδιο ήτανε να μην βραχούν τα σακάκια, από ότι καταλαβαίνω. Αλλά το νερό ανέβηκε πολύ. και οι κοντοί, οι αβοήθητοι και οι αδύναμοι πνίγηκαν. Και όσο πνίγονταν κόσμος, τόσο ανέβαινε η στάθμη. Και βραχήκαν τα σκάκια....
Βραχήκαν τα σακάκια.

    Λοιπόν ο κανόνας των αρρύθμιστων αγορών πρέπει να ήτανε μεγάλη μαλακία. Τώρα τι κάνουμε ; Απαιτούνται ρυθμίσεις. Και στις αγορές, και στο σπίτι μας. Απαιτούνται ρυθμίσεις. Είναι μενού για προχωρημένους. Αν δεν τό' χεις , μη το ανοίγεις. Κάτσε να διαβάσεις πρώτα κανά manual. Το θέμα είναι ότι απλώθηκε το νέο. Απαιτούνται ρυθμίσεις. Και απαιτείται να βγάλουμε όλοι τώρα έναν άσσο απ' το μανίκι μας. Τον καλύτερό μας εαυτό.
     Ξέρω πως πίστευες ότι δεν ήλθε ακόμη η ώρα. Και γω απευχόμουνα, για να σου πω το κρίμα μου. Αλλά ως φαίνεται ήρθε από σπόντα. όχι από ωριμότητα, όχι από επιφοίτηση, λίγο από θυμό, λίγο από φτώχεια, λίγο από ξεβόλεμα και πιο πολύ από πραγματική δυστυχία.Που ήταν δίπλα εκεί, στη σκιά των όμορφων μαρμάρων, λίγο παραδίπλα. Και έγινε καταλύτης. Και γύρισε η χύτρα.
     Υπάρχει μια θεωρία ότι η παγκόσμια ανθρωπιστική κρίση μπορεί γεωγραφικά να τιθασευθεί. Οι αυτόχειρες την κάνουν πύργους από τραπουλόχαρτα. Υπάρχει μια θεωρία για τις κοινωνίες των ελίτ. Οι εκτοπισμένοι δεν αφήνουν τελικά τις ελίτ να ολοκληρώσουνε τις δεξιώσεις τους. Οι φωνές αγριεύουν.Υπάρχει μια θεωρία για την αυτορρύθμιση των ανοικτών οικονομιών. Τα ανεξέλεγκτα και συνεχιζόμενα οικονομικά ατυχήματα την έχουν κάνει ανέκδοτο. Υπάρχει μια θεωρία για την μετατόπιση των δύσκολων αποφάσεων στις επόμενες γεννιές. Τα μάτια των παιδιών όλου του κόσμου την κάνουν να φαίνεται κατάστιχο του διαόλου. Γι αυτό σας λέω, κύριε υπουργέ.
     Καλύτερα να παραδώσετε όμορφα και ωραία το υπουργείο. Και κυκλοφορείστε όξω με τον χειρότερό σας εαυτό. Να ξέρουμε την αφετηρία μας. Να ξέρουμε πόση δουλειά μένει να γίνει...

    Με τσίγκλισμα το παρακάτω χειρόγραφο... Και με κανέναν, μηδέ των νεοφανών, εξαιρούμενον...

   "Κάποια βρωμιά έχεις μέσα σου για να πιστεύεις σε κάτι ανώτερο. Για να δεχτείς το ανώτερο πρέπει να ισοπεδώσεις την ύπαρξή σου. Και για να ισοπεδώσεις την ύπαρξή σου πρέπει να έχεις ισοπεδώσει άλλες υπάρξεις που θεωρείς κατώτερες. Άρα κατά κάποιο τρόπο η πίστη σου είναι αποτέλεσμα φόνου. Έχεις σκοτώσει κάποιον επειδή και μόνο τον έχεις υποβιβάσει. Έχεις ξεκοιλιάσει κάποιον μόνο και μόνο επειδή τον θεωρείς κατώτερο. Το αίσθημα ανωτερότητας που έχεις πρέπει να το θρέψεις με θεό. Με πίστη. Με υποκρισία. Με ξέπλυμα. Για να μετριάσεις τις τύψεις και να τα βρεις με το δολοφόνο εαυτό σου πρέπει να ξεπέσεις στη σαγήνη του ανώτερου όντος. Βέβαια ο πονηρούλης σου εαυτός ξέρει πως κανένα ανώτερο όν δεν απαιτεί από σένα καραγκιοζλίκια και προσευχές. Και πως το ιδεώδες της παρθενίας και της αγνότητας που διαλαλείς είναι το ιδεώδες της δικής σου αχαλίνωτης τάσης να ξεπαρθενεύεις. Γιατί ακόμα και η διαστροφή πρέπει να ντυθεί με πετραχήλια. Για να μπορείς τελετουργικά να υπηρετείς τα χρηστά ήθη. Για να μπορείς εσύ που διαπράττεις έγκλημα πάθους να ομολογείς το έγκλημα αλλά όχι το πάθος. Γιατί το πάθος θέλει ένα καλλιτέχνη να το ομολογήσει και να το διακηρύξει κι όχι ένα χριστιανομαλάκα που κρυμμένος πίσω απ’ την ομολογία τού εγκλήματος διακωμωδεί το πάθος. Ω ναι, η εγκράτεια εκδικείται πάντοτε. Η εγκράτεια οδηγεί σε σαδιστικές παρορμήσεις. Τα νεορθόδοξα όντα και οι νεοχριστιανοί της γενιάς μου το γνωρίζουν αυτό. Και οι διαφημιστές που τους τροφοδοτούν μεταφυσική υστερία το έχουν σπουδάσει. Όλες οι διαφημίσεις έχουν μέσα θεολογία. Μεσσιανισμό. Απ’ την επιλογή καπότας έως την επιλογή αρχηγού κράτους. Γιατί τα πρόβατα θέλουν θεό. Θέλουν αρχηγό. Θέλουν να γαμάν με ασφάλεια". (του Α. Αντωνάκου / Κύκλος ποιητών Δυτικής Ακτής )
    

Οι πρώτες εφτά μέρες

  Είναι 8 Φλεβάρη, μια βαρετή Κυριακή. Στις Βρυξέλλες οι ηγέτες προσέρχονται με το ύφος κάποιου ποδοσφαιρόφιλου που η γυναίκα τους τους τραβολογάει σε πρεμιέρα παράστασης πειραματικής σκηνής.  Μπαίνοντας ο Αλέξης κλείνει κρυφά το μάτι στην Άγκελα.
  Είναι Δευτέρα 9 Φλεβάρη. Η Γερμανίδα πρωθυπουργός ανακοινώνει διαδικασίες αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ. Ο Αλέξης από το Μαξίμου επιβεβαιώνει. Όλοι οι τραπεζίτες και οι χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι σε Γερμανία και Ελλάδα είναι σε θέση μάχης. Μέσα σε μια συνεδρίαση τζογάρεται στα ταμπλώ δυό φορές το επίσημο χρέος της Ελλάδας. Μισό τρις. Τα μισά καταλήγουν στη  DeucheBank και τα υπόλοιπα στην Εθνική Τράπεζα.
  Είναι Τρίτη 10 Φλεβάρη. Η Τράπεζα της Ελλάδος καλεί  όλους τους πιστωτές να πληρωθούν. Τα πρωτοσέλιδα παγκοσμίως είναι έξαλλα με τις δύο κυβερνήσεις. Ο Σορός του Σόρος εκτείθεται στα Σκόπια σε δημόσιο προσκύνημα. Ο Βόλφγκαγκ με το Βαρουφάκη σιγοτραγουδάνε σε ανατολικο Βερολινέζικο μπιστρώ κέλτικα εμβατήρια.
  Είναι Τετάρτη 11 Φλεβάρη 2015. Η Γερμανία ανακοινώνει ότι ο όρος GREXIT αποτελεί πλέον κειμήλιο μιας παρελθούσης εποχής. Ο Βαρουφάκης καλείται από το ΔΝΤ για να το αναλάβει.
  Είναι Πέμπτη 12 και στην κηδεία του Σόρος ο Καμμένος προσφέρει συμφωνία με τον όρο Σλαβομακεδονία στους τεθλημένους και ορφανούς από τον ¨προστάτη¨τους ηγέτες. Μετά τις υπογραφές οι Σκοπιανοί ανακαλύπτουν ότι η ονομασία ήταν γραμμένη με ένα μικρό λάθος. Οι χώρες όλου του πλανήτη καλωσορίζουν στα διεθνή φόρα τη Σκατομακεδονία. Ο Καμμένος προσκαλείται από τον Πούτιν για να αναλάβει την KGB.
  Είναι Παρασκευή και 13. Όλα γαμιούνται. 
  Είναι 14 Φλεβάρη και δε παρακολουθώ τι συμβαίνει γιατί έχω να στείλλω χιλιάδες τριαντάφυλλα σε ερωτευμένες με τα κείμενά μου πάρα πολύ ξαναμμένες γυναίκες. 
  Είναι Κυριακή 15 Φλεβάρη. Στην έκτακτη σύνοδο κορυφής ο Σόϊμπλε προσέρχεται με ζιβάγκο. Οι πόρτες κλείνουν. Για μια ώρα επικρατεί μέσα πανδαιμόνιο.  Η πόρτα της αίθουσας Συνόδου στις Βρυξέλλες ανοίγει και δυό φουσκωτοί στέκονται δεξιά και αριστερά με τα χέρια σταυρωμένα μπροστά. - Έλα ρερ Σουμάχερ, λέει ο Αλέξης στον Σόϊμπλε και τον σπρώχνει μια δυνατή φόρα στο καρότσι ανεβαίνοντας πίσω του για να κυλήσουν μαζί. - Ούρααααα  φωνάζει ο Βόλφγκανγκ. Από την αίθουσα ξεχύνονται πενιές του Βαμβακάρη και η Άγκελα εξέρχεται υποβασταζόμενη από τον Ολάν και κατευθύνεται στα μικρόφωνα. Κοιτάζει με κόκκινα μάτια τους δημοσιογράφους, σηκώνει το πλαστικό ποτηράκι με το ούζο και δηλώνει τραγουδιστά. Μια ζωή την έκουμε καν δε τη κλεντήσομε τι θα γκαταλάβουμε τι θα κατατίσουμε τι τα γκαταλάπουμε, χικ,  τι τα κατατίσουμε. Γειά μας. 

κόκκινη κλωστή λυμένη ...

    Λένε πως οι απελπισμένοι γίνονται οι πιο καλοί επαναστάτες. Δε συμφωνώ. Οι απελπισμένοι γίνονται εύκολα τα θύματα, οι αυτόχειρες, γίνονται θύτες, καμιά φορά και στρατοί αλλά όχι επαναστάτες. Οι λέξεις έχουν όλες μια βαρύτητα την οποία πρέπει να διαφυλάσσουμε. Οι λέξεις έχουν και μια ιστορία που δεν πρέπει να την ..βιάζουμε !
    Δεν είναι επανάσταση η αντίδραση, οπότε αν ψήφισες για να μη γίνει αξιολόγηση στην υπηρεσία σου, τράβα στην άκρη να κοιτάς. Δεν είναι επανάσταση η τσέπη, οπότε αν ψήφισες για να πάρεις το επίδομα τράβα στην άκρη να κοιτάς.  Δεν είναι επανάσταση οι δημόσιοι λιθοβολισμοί οπότε αν ψήφισες για να δεις στη φυλακή αυτόν που σου χάϊδευε χθες τα αυτιά τράβα στην άκρη να κοιτάς.. Προσπάθησε τέλος πάντων να μην είσαι πρώτο πλάνο στις φωτογραφίες. Δώσε στην "συγκυρία" μια ποσότητα σιωπής για να ακουστεί.
   Κόκκινη κλωστή υπήρχε στις κοινωνίες μας πολύ πριν το ξεσάλωμα των αγορών. Οι κοινωνίες των δύο τρίτων, των τριών τετάρτων, του ενός τετάρτου και των ολιγαρχιών δεν είναι πρωτόφαντες. Ούτε βρισκόμαστε στον μεγαλύτερο κυκεώνα της ιστορίας μας. Την Τετάρτη το βράδυ ίσως θα έπρεπε να έχεις κράτηση για να πιείς μια μπύρα σε οποιοδήποτε μπαράκι της Βαλαωρίτου ή των Λαδάδικων.
   Αυτό που έχουμε να αποκομίσουμε από μια άλλη αντίληψη οργάνωσης της κοινωνίας απέναντι στη λαιμαργία του καπιταλισμού και από μια νέα θωράκιση των δικαιωμάτων μας απέναντι στην ολοένα και πιο ανάλγητη παγκόσμια αγορά εργασίας, θα το αποκομίσουμε μόνον εαν του δώσουμε μια ευκαιρία.
   Υπάρχει πολιτικό και επιστημονικό δυναμικό στη χώρα, μέσα και έξω, που για δεκαείες δεν είχε την ευκαιρία να αποκτήσει ακροατήριο. Το πιο μεγάλο σφάλμα που μπορώ να φανταστώ, είναι να περάσει μια κυβέρνηση αριστεράς από τη χώρα, χωρίς να αφήσει αριστερό αποτύπωμα στην κουλτούρα μας. Αν και φιλελεύθερος από τα φοιτητικά μου χρόνια, Αδριανοπουλικός, με κουλτούρα επιχειρηματικότητας και εξωστρεφή αντίληψη, ξεχώριζα πάντα τις μηχανές χρήματος από τις κρεατομηχανές. Αν και αστός, ξεχώριζα με μια ματιά το χρήμα ως εργαλείο από το χρήμα ως "ανδρισμό". Αν και πρωτοποριακός στην αγορά, ξεχώριζα την καινοτομία από την λοβιτούρα.  ( Δεν χρειάζεται ν'αλλάζεις τις προδιαγραφές σε έξι εκατομμύρια ταμειακές μηχανές με μια φωτογραφική διάταξη ώστε να πάρουν όλοι Sharp, πετώντας ολοκαίνουργιες Casio, κύριε υπουργέ αν με πιάνετε...  Δώστε τρία χρόνια περιθώριο για να πετιούνται όσες και όταν χαλάνε... τέλος πάντων) .
   Είχα την ευκαιρία να συναντήσω εύστροφους ανθρώπους όλων των ιδεολογιών μέχρι σήμερα και έχω την βεβαιότητα ότι θα συνεχίσω να το κάνω. Τρείς μέρες πριν τις εκλογές πήρα την απόφαση να συμβάλλω με την ψήφο μου σε μια ενδεχόμενη καθαρή αυτοδύναμη κυβέρνηση της αριστεράς. Δε το λέω για να δεχτώ μούτζες ή χτυπήματα στην πλάτη. Η ψήφος είναι ζαριά κατά δήλωσιν και κανέναν δε θεωρώ αρμόδιο να μου τραβήξει αυτί. Δάνεισα κι εγώ όπως χιλιάδες πολίτες μια ψήφο σε χώρο που δεν αντιπροσωπεύει την ιδεολογική μου ταυτότητα. Θα καθήσω στην άκρη να παρακολουθήσω την πρόταση εξουσίας που θα αναπτυχθεί. Αν αναπτυχθεί. Αν δεν αναπτυχθεί, μα το Θεό, θα είναι μια πολύ μεγάλη χαμένη ευκαιρία. Όσοι αφιέρωσαν τη ζωή τους να προετοιμάζονται για τούτη την ώρα είναι ώρα να εργαστούν απρόσκοπτα. Εμείς, οι δανεικοί, οι προσωρινοί,  πρέπει πάσει θυσία να παρέχουμε τρία πράγματα στη συγκυρία. Ανοχή σε λάθη, υπομονή κόντρα στην πρεμούρα και ησυχία. Ησυχία για να ακουστεί.
    Η συγκυρία έχει φωνή. Έχει ψυχή. Έχει λόγο που είναι εδώ. Έχει ραντεβού με κάτι που υπάρχει μέσα μας. Έχει θεραπείες σε πράγματα που δεν γνωρίζουμε καν ότι τα κρατάμε άρρωστα. Έχει πολλά και τίποτα να μας προσφέρει. Για αυτό κάντε της λιγάκι σσσσςςςςςςςς...
   Κόκκινη κλωστή λυμένη...

ράβε ξήλωνε , φθορά να μη σου λείπει

   Όλα για κάποιο λόγο συμβαίνουν. Απλά, είναι λιγάκι επώδυνο όταν περνάνε πάνω μας. Για κάποιο λόγο επιλέγουμε τους λάθος ανθρώπους για να ακουμπήσουμε τις σωστές αγωνίες μας. Για κάποιο λόγο χρησιμοποιούμε λάθος χέρι για να χαστουκίσουμε τον σωστό υπαίτιο. Για κάποιο λόγο χάνουμε οριακά την αμαξοστοιχία που πάει στο σωστό ραντεβού. Για κάποιο λόγο απαιτούμε έξαλλα το σωστό δικαίωμα σε λάθος χώρο. Για κάποιο λόγο γεννηθήκαμε σε λάθος στιγμή στη σωστή πατρίδα. Και για κάποιο λόγο φεύγουμε από τον διψασμένο τόπο μας την ώρα που είμαστε πλέον χρήσιμοι αν παραμείνουμε.
   Ξέρουμε τον λόγο ! Είναι η βιασύνη. Είναι η αγωνία της φθοράς. Είναι η απατηλή αίσθηση του χρόνου. Είναι η απόγνωση της επίγνωσης, ότι κάθε χαμένο δευτερόλεπτο έφυγε και πάει. Είναι το κυνήγι του momentum. Είναι μια "ευλογημένη καταδίκη", η αποκλειστική κληρονομιά του ανθρώπινου είδους.
   Ας μιλήσουμε για κάτι τόσο ρηχό όσο μια βράβευση με πολλούς μνηστήρες. Για να γίνει λιανά...
   Η επικαιρότητα είναι γεμάτη με παραδείγματα ανθρώπων που ευτύχησαν στο ραντεβού τους με μια συγκυρία. Ο Ρονάλντο πέτυχε ένα εντυπωσιακό χατ τρικ 10 μέρες πριν την ψηφοφορία των ρεπόρτερ για τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή της σεζόν. Ο Μάριο Γκέτσε είχε την ίδια εβδομάδα μια θλάση προσαγωγού. Κανείς ποτέ δε θα ασχοληθεί με την περίπτωση του Γκέτσε. Αυτός ξέρει ότι επιχείρησε να κάνει το βολπλανέ της χρονιάς αλλά τον πρόδωσε ένα κομμάτι βρεμμένο χορτάρι. Όλα λοιπόν ήταν απότοκα βιασύνης, αγωνίας και επίγνωσης ότι το momentum περνάει μια φορά. Είμαστε τόσο ανυπόφορα αδύναμοι. Είμαστε σαν μερικές χιλιάδες Ινδών εκ των οποίων πέντε θα καταφέρουν να κρεμαστούν από ένα κατάμεστο τραίνο που περνάει από τον κάμπο τρέχοντας με τα χίλια.
      Έχω την εντύπωση ότι η μεγαλύτερη συμφορά μέσα στο νου μας είναι τα ορόσημα. Και το κακό είναι ότι όταν τα θέτουμε δε το παιδεύουμε και πολύ. Είναι αυθαίρετα, επιπόλαια και τις περισσότερες φορές ανεδαφικά. Από την πόρτα της ενηλικίωσης μέχρι το ειδώλιο της αποτίμησης. Από το λεγόμενο βιολογικό ρολόϊ της γυναίκας μέχρι την επιλογή της καριέρας μας, από το κατώφλι της άλλης ηλικίας μέχρι το προαύλιο της ωριμότητας. Από την πιστολιά της αμφισβήτησης μέχρι την υποστολή του προσωπικού μας λάβαρου. Η σχέση μας με την στιγμή, είναι απλώς ολέθρια.
     Τώρα είναι ευκαιρία να θυμηθώ ποιά σταυροδρόμια πέσανε στο δρόμο μου τη λάθος ώρα. Και εσύ νομίζω. Γι αυτό ας παρατήσω το computer μου. Πάω για καφέ.

μια αυτονόητη πρώτη ομιλία του Αλέξη στο Μαξίμου

   Σας καλωσορίζουμε σε μια χώρα με ανθρωποκεντρική φιλοσοφία. Ξεκινάμε δουλειά ως αριστεροί και θα παραδώσουμε στους επόμενους ως αριστεροί. Αυτή είναι η κουλτούρα μας και θα την τιμήσουμε γιατί μονάχα έτσι μπορούμε να προσθέσουμε σημαντικά πράγματα στην ιστορία του τόπου. Η κυβίστηση δεν θα λάβει χώρα. Η χώρα όμως θα επιχειρήσει μια ωραία κυβίστηση. Με στόχο από ανάσκελα να βρεθεί σε στάση ορθή. Όσοι μας ψηφίσατε ως διασκεδαστές, κλόουν ή εκδικητές την επόμενη φορά εύχομαι να ψηφίσετε και πάλι αριστερά με θετικότερη σκέψη.
   Απευθύνομαι στους εταίρους μας στην Ευρώπη. Όσον αφορά την εξυπηρέτηση του δανείου θα ορίσουμε ένα ποσοστό επί του εκάστοτε ΑΕΠ το οποίο εξασφαλισμένα θα αποδίδεται στους δικαιούχους. Οι μεταρυθμίσεις κατ΄επιταγήν του ΔΝΤ λαμβάνουν εδώ τέλος. Καλούμε τους εταίρους μας να χρησιμοποιήσουν τα διαθέσιμα κεφάλαια ασφαλείας για να αποπληρώσουμε το μερίδιο του ΔΝΤ στον ελληνικό δανεισμό κατά τα πρότυπα της Πορτογαλλίας. Δεν ζητάμε άλλο δανεισμό. Θα αγνοήσουμε για λίγο τις αξιολογήσεις των εταιριών που συνεργάζονται με τα μεγάλα funds έως ότου ως χώρα βρούμε τον οδικό μας χάρτη προς την αειφόρο και βιώσιμη ανάπτυξη της πατρίδας μας. Μπορείτε από σήμερα αν το θεωρείτε έξυπνο να μας καταττάξετε στα σκουπίδια, στα γουρούνια ή σε ότι άλλο διανθίζει με ηχηρό τρόπο τις περιβόητες εκθέσεις σας. Το ελληνικό χρηματιστήριο δεν μπορεί να υποβαθμιστεί περαιτέρω. Είναι στον πάτο. Το έχετε καθηλώσει αδίκως στην απαξίωση. Ας παραμείνει για λίγο ακόμη εκεί. Όταν θα πάρει να ανεβαίνει θέλουμε να είμαστε βέβαιοι ότι θα αντιπροσωπεύει ρεαλιστικές αποτιμήσεις. Η ελληνική κυβέρνηση θα λάβει μέτρα ώστε τα λεγόμενα ράλλυ προς τα πάνω και τα κάτω να γίνουν στη δική μας αγορά ανεφάρμοστα. Δεν θα επιτρέψουμε την αφαίμαξη άλλων διαθεσίμων. Οι καταθέσεις των ελλήνων είναι αξιοσημείωτες. Θα παραμείνουν εκεί που είναι, στις ελληνικές τράπεζες, εγγύηση για το μέλλονν των ελληνόπουλων χωρίς να διώκονται, χωρίς να θεωρούνται τεκμήριο και χωρίς να εκπατρίζονται σε κάθε συγκυρία. Εκείνο που υπόσχομαι είναι να ανημερώνουμε τον απλό λαό να μην τις εκθέσει σε παιχνίδια τζόγου. Όσον αφορά αυτή τη χώρα τραβάμε μια και μόνον κόκκινη γραμμή. Δεν θα υποστηρίξουμε αλλοπρόσαλες επιλογές επενδυτικών σχημάτων που ορέγονται τον φυσικό μας πλούτο. Θα υποστηρίξουμε τους πυλώνες ανάπτυξής της που είναι συνυφασμένοι με την γη μας και την ιδιοσυγκρασία μας και είναι οι ακόλουθοι :
1) Αγροτοδιατροφικός τομέας με εξαγωγικό προσανατολισμό. Πρώτη προτεραιότητα. => Κάθε επένδυση που θα καταστρέφει εύφορη ελληνική γη, απορρίπτεται εν τη γεννέσει. Ο χρυσός της Χαλκιδικής θα μείνει βαθειά θαμμένος. Η συμμετοχή από εδώ και εμπρός των εξαγωγέων κρασιού, γαλακτοκομικών, βοτάνων, φρούτων, παραφαρμακευτικών σκευασμάτων και προϊόντων ελιάς σε κλαδικές εκθέσεις αναδυόμενων αγορών υιοθετείται και υποστηρίζεται σθεναρά από την ελληνική κυβέρνηση. Η οικογενειακή επιχείρηση και το προϊόν με ετικέτα προέλευσης γίνεται σύμβολο...
2) Ανεργία και μετανάστευση. Απευθύνομαι στα παιδιά της ανεργίας. Για κάθε ένα πτυχιούχο που βρίσκεται σε ξένου εργοδότη τη δούλεψη, μακριά από την πατρίδα, παρέχουμε πέντε χρόνια αφορολόγητη περίοδο χάριτος και ένα κεφάλαιο τριάντα χιλιάδων ευρώ για να ξεκινήσει μια δραστηριότητα με έδρα την ελληνική ύπαιθρο. Για την υποστήριξή του μετατάσσουμε μηχανικούς, γεωπόνους, τεχνολόγους τροφίμων και στελέχη δημόσιας διοίκησης από την Αθήνα σε μια ειδική υπηρεσία στις 54 πρωτεύουσες των νομών μας. Οι μετατάξεις θα γίνουν με κριτήριο την εντοπιότητα των επιστημόνων που για τον άλφα ή βήτα λόγο δε κατάφεραν να επιβιώσουν στον τόπο τους. Ο Γρεβενιώτης θα επιστρέψει στα Γρεβενά. Η τράπεζα της Ελλάδος θα επιβλέπει τη ροή κεφαλαίων από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες προς την πραγματική οικονομία. Σε περίπτωση συνεταιριστικών σχημάτων ο κάθε εταίρος θα δικαιούται το δικό του αρχικό κεφάλαιο των τριάντα χιλιάδων, αρκεί να είναι εργαζόμενος νέος στην αλλοδαπή. Σε κάθε περιφέρεια η υπηρεσία των αποσπασμένων εμπειρογνωμόνων θα καταρτίσει μελέτες σκοπιμότητας με τις δραστηριότητες της περιοχής που έχουν ισχυρά συγκριτικά πλεονεκτήματα. Το πρόγραμμα ξεκινάει τις πρώτες 100 μέρες. Και μια ειδική αναφορά με συμβολικό χαρακτήρα. Δεν θα παρέχονται πλέον αφειδώς άδειες έναρξης για δραστηριότητες καφετέριας. Για κάθε πέντε που θα κλείνουν θα εγκρίνεται μια. 
3) Υποδομές. Καλωσορίζουμε όλες τις τεχνικές εταιρίες που επιθυμούν να κατασκευάσουν δρόμους λιμάνια μαρίνες και αεροδρόμια στη χώρα μας. Δεν έχουμε πράγματι τις δυνάμεις να τα προχωρήσουμε μονάχοι. Παρέχουμε μακροχρόνια συμβόλαια εκμετάλλευσης μέσω των καθιερωμένων συμβάσεων σύμπραξης δημοσίου με ιδιώτες. Η κυριότητα των υποδομών παραμένει στο ελληνικό δημόσιο. Το νερό θα το διανέμουμε και θα το εκμεταλλευόμαστε ως εθνικό αγαθό όσο ακόμη η Ελληνική σημαία κυματίζει στο σύνταγμα. Για τις επενδύσεις στις Α.Π.Ε. αποκλείουμε από τους διαγωνισμούς εταιρίες που εκπροσωπούν εξοπλισμό αναλώσιμα και προστιθέμενη αξία εάν το 50% αυτών δεν παράγεται από ελληνικές εταιρίες. Η παραγωγή ενέργειας απελευθερώνεται, το σύστημα μεταφοράς και διανομής παραμένει σε εθνική κυριότητα. Η ίδια φιλοσοφία διέπει και τα δίκτυα φυσικού αερίου. Η υγεία παραμένει δημόσιο αγαθό. Τα πανεπιστήμια επίσης θα διατηρήσουν τον δημόσιο χαρακτήρα τους. Η έρευνα όμως ανατίθεται σε ιδιώτες αρκεί να κουμπώνει στις υπάρχουσες πανεπιστημιακές μας υποδομές.
4) Πρόνοια. Όλες οι δημόσιες επενδύσεις κατευθύνονται για δυό χρόνια σε τούτον τον τομέα. Δεν χρειάζονται παχειά λόγια. Τα χαρτόνια δεν είναι για να κοιμάται ο κόσμος. Τα χαρτόνια σε αυτή τη χώρα θα χρησιμεύουν για να διανέμεται αρωγή προς όλες τις κατευθύνσεις. Εντός και εκτός της επικράτειας. Δυστυχώς δεν μπορούμε να προσφέρουμε εργασιακό παράδεισο σε μετανάστες. Δε θα τους προσφέρουμε όμως ηλεκτροφόρα σύρματα. Η ελληνική εκκλησία είναι ώρα αντί για ναούς να χτίσει κέντρα ένταξης και φιλοξενίας αλλοδαπών. Με στόχο τον επαναπατρισμό τους αφού τους έχουν παρασχεθεί εφόδια αξιοπρεπούς αυτοεξυπηρέτησης. Η γη της ελληνικής εκκλησίας πρέπει και θα συννενοηθούμε να παραδίδεται με αναθέσεις εκμετάλευσης σε άκληρους για την παραγωγή διατροφικών ειδών. Οι καρποί της θα προωθούνται στις χώρες προέλευσης των άκληρων. Θα χρειαστεί μια στροφή προς την παγκόσμια δυστυχία και βασιζόμαστε στην ελληνική εκκλησία για να την πραγματοποιήσουμε με κοινή φροντίδα.

Όλα τα υπόλοιπα θα πάρουν σιγά σιγά το δρόμο τους. Ο μετεωρίτης που έρχεται κατά πάνω μας είναι μια δροσερή μπάλλα ανθρωπιάς. Το μέλλον είναι στα χέρια μας. Σας καλωσορίζουμε στην ελλάδα των ανθρώπων. Καλή μας πρόοδο.  

Οι πικροί άνθρωποι ( κατευόδιο )

   Είναι κάτι αγόρια που δε γίνονται ..χάντρες, στο τιποτένιο μπεγλέρι του συστήματος, στο μπλέντερ της αέναης υποταγής, Γίνονται όμως άντρες, και άντρες πικροί. Δε σου χαϊδεύουν αυτιά γιατί δεν έχουν δάχτυλα επιδέξια. Τα χέρια τους είναι σφιγμένα σε γροθιές. Είναι κάτι κορίτσια που δε χωρούν ούτε στα πανέρια ούτε στα κοφίνια. Γίνονται γυναίκες άσκημες, κατά πως κρίνει το καθιερωμένο  σύστημα αξιών τις εύμορφες γυναίκες. Δε τις κατακτάει κανείς γιατί αυτές δεν έχουν στην ούγια τους τις οδηγίες. Όσοι λοιπόν πλησιάζουν, αυτούς, αυτές, τούτους τους πικρούς ανθρώπους, σπάνε τα μούτρα τους. Γιατί οι πικροί άνθρωποι δεν είναι για κατανάλωση. Είναι τα τελευταία σφηνάκια στο πάρτυ που διαλύεται κάθε απόψε. Είναι το βιαστικό φιλί της καληνύχτας όταν η μέρα κοντεύει να επιστρέψει. Το κορδόνι που λύθηκε στο ασανσέρ την ώρα που γυρίζεις σπίτι. Τις περισσότερες φορές δεν έχουν σημασία. Ούτε που θα τους κοιτούσες καθώς περνάνε δίπλα σου για να πάνε στο βάθος του λεωφορείου. Στέκονται στη φυσούνα και δεν επιδιώκουν επαφές. Ούτε που θα σε ενοχλούσαν στο πάρκο καθώς το κορμάκι τους, με τα πόδια και τα χέρια μαζεμένα, δεν πιάνει παρά ένα τέταρτο παγκάκι.Ούτε που θα σε ενοχλούσαν, αν αυτή είναι η έγνοια σου...
    Είναι κάτι παιδιά που χαμόγελα δε χαρίζουν. Ούτε κάστανα. Το βλέμμα τους πρέπει να το αποσπάσεις με την αξία σου. Είναι "αντράκια" με τον καθρέφτη τους. Δε παραμυθιάζονται ούτε λιβανίζουν το είδωλό τους. Ξέρουν από κούνια τι θα πει αναλώσιμος, προσωρινός, επίπλαστος, έρμαιο, μάταιος, μαριονέτα, αχυράνθρωπος, σκιάχτρο, θέλω να πω, όλες αυτές  τις λέξεις στο αλφαβητάρι της πρώτης δημοτικού του πεζοδρομίου που εσύ λες κατ' ευφημισμό επιβίωση γιατί δε θέλεις να ονομάσεις κωλοτούμπα. Δε ξέρουν να κλείνουν το εγώ σωστά, ωστόσο. Ούτε στον ενικό αριθμό, ούτε κυρίως, στον πληθυντικό. Ο πληθυντικός απαιτεί στρογγυλέματα που δεν αφορούν τους πικρούς ανθρώπους. Είναι πλάσματα του ενικού αριθμού. Τελεία και παύλα. 
    Το καλό με τους πικρούς ανθρώπους είναι ότι δε μοιάζουν με τους γλυκερούς ! Δεν θα σου φορέσουν χειροπέδες μ' ένα γιακά "τύπου" αγάπη. Δε θα σου σπείρουν τη συγγνώμη που θα ..φυτρώσει εκδίκηση. Δε θα σου ορκιστούν πίστη που θα κρύβει ευνουχισμό. Δε θα σε γλυκάνουνε, μα δε θα σε πικράνουνε κι όλας. Αφού δεν ακουμπάς. Αφού δεν απασχολούν. Την πίκρα τους την κουβαλούνε μέσα στα μάτια τους, με τα βλέφαρα σβηστά. Δεν είναι για δημόσια κατανάλωση. Είναι μια προσωπική τους συντριβή, δεν είναι εργαλείο πουτανιάς και δεν ανταλάσσεται με τίποτα, με εκείνα τα ψίχουλα φροντίδας που έχεις στη τσέπη σου, χαϊβάνι. Δε θα συντροφέψεις έναν πικρό άνθρωπο τις Τετάρτες έξι οχτώ. Δε θα τον πηδάς Σαββατόβραδο. Μπορείς καλύτερα να δεις τηλεόραση. Αν επιχειρήσεις να τους συντροφέψεις σε εισαγωγικά, θα την ακούσεις.
    -Ασε φιλαράκι, θα σου πούν. Είμαστε από άλλους κόσμους , συ και εγώ. Τράβα παραπέρα.
    Το κακό με τους πικρούς ανθρώπους είναι ότι πεθαίνουν μοναχοί. Εκείνη τη στιγμή που όλα τα πλάσματα αποζητούν να τους κρατήσει κάποιος το κεφάλι, ανασηκωμένο, να ρίξουν μια στερνή ματιά ένα γύρω και να διαλέξουν μια έσχατη εικόνα αποσκευή, δεν βρίσκεται ένα χέρι να το κάνει. Οι πικροί άνθρωποι αναχωρούν με τα μάτια στο άπειρο. Αν τύχει νύχτα με τα μάτια στα αστέρια. Αν τύχει μέρα με τα μάτια στους αγγέλους. Αν τύχει έκλειψη ηλίου με τα μάτια καμμένα. Κάρβουνα. Στάχτη. Κανείς δε τους βάζει φλουριά, δεν γνωρίζουν επίγεια πλούτη.
     Οι πικροί άνθρωποι, δεν είναι όμορφοι, κατά πως θεωρείς την ομορφιά. Μερικές φορές έχουν αποκρουστική εικόνα. Έχουν μαύρα φτερά. Είναι που με το έξω τους δεν έχουν επαρκώς ασχοληθεί. Αν κάτσεις όμως μια νύχτα, ολονυχτίς, με το κεφάλι σου στο στήθος τους γερμένο, κι ακούσεις το τραγούδι της ψυχής τους, θα αποσβολωθείς. Μαντάρα θα σε κάνουν. Η πίκρα τους είναι το τραγούδι που γεννά από τη χόβολη φωτιά και σε σηκώνει να χορέψεις. Κι αν έχεις ένα πόδι, σου βάζει δεύτερο. Κι αν έχεις μια μικρή καρδιά, σου τη μεγαλώνει. Κι αν έχεις ένστικτα νεκρά, τα ανασταίνει. Κι αν έχεις μέσα σου ακόμα μια σταλιά ζωής, να τρεμοπαίζει, την κάνει θεόρατη και θέλεις πάλι να τη ζήσεις. Όχι, όχι να τη ζήσεις, να τη ξεζουμίσεις. Όχι να τη ξεζουμίσεις, να την πιάσεις από τα μαλλιά. Τη πουτάνα, τη ζωή που ολοένα σε κρυψώνες ελοχεύει. Γυρεύοντάς σε μάταια ώσπου  να ξυπνήσεις, αν ποτέ ξυπνήσεις.
      Πρέπει να είσαι φίλε μου πολύ προσεχτικός. Με τους πικρούς ανθρώπους να μη μπλέξεις. Γιατί ευθύς θα πρέπει να διαλέξεις. Ναι, αμέ... Γιατί ευθύς θα πρέπει να διαλέξεις. Επίγνωση πλέον έχοντας ισχυρή, τι είναι γυάλα και τι 'ναι μια καλή ζωή.   Με Ζ .

Οι πικροί άνθρωποι ( του Ν. Κυριακίδη )

Οι όμορφοι άνθρωποι
Έχουν το βλέμμα τους λίγο χαμένο.

Πηγαίνουν να σκλαβωθούν

Φορώντας πάντα τα καλά τους. Βγαίνουν το βράδυ με παρέες

Και σιωπούν ή φλυαρούν πολύ. Αγοράζουν παχιές εφημερίδες

Και τις τελειώνουν τόσο γρήγορα.
Έχουν την τσαντίλα στην τσέπη
Τους έρωτες στα όνειρα
Τη «συγνώμη» στο μπροστά της γλώσσας.

Στο στήθος τους χοροπηδούνε άλογα
Τα πόδια τους τα χαϊδεύουν μαιμούδες
Τ' αυτιά τους γίναν φωλιές για κουκουβάγιες.

Κάνουν τις εξομολογήσεις τους
Και τις ακούει το στομάχι τους.

Οι όμορφοι άνθρωποι
Είναι αξιοπρεπείς:
Ποτέ δεν παύουν να ζητούν.

Είναι πρόστυχοι:
Αναζητούν μάταια τα άκρα, που ξεφύγαν.

Οι όμορφοι άνθρωποι
Διψούν συνέχεια, στον ύπνο και τον ξύπνιο.

Σιχαίνονται τις εκδρομές
Ξέρουν το μέρος τους όλο και πιο λίγο,
Το ψάχνουν συνεχώς, μέσα απ’ τις ίδιες διαδρομές.

Τους όμορφους ανθρώπους
Δεν τους ποθεί κανείς
Τους αφήνουν άταφους σα φύγουν.

Κάποιοι μονάχα το ίδιο τρελοί
Μυστικά
Τους λατρεύουν.

εκθετική η καμπύλη εξέλιξης της χυδαιότητας

https://www.facebook.com/video.php?v=352243791600019&fref=nf

    Οι άνθρωποι δικαιούνται να αλλάζουν το πεπρωμένο τους. Έχουν δικαίωμα στην οργή. Έχουν δικαίωμα στην επαναστατικότητα. Δεν έχουν δικαίωμα στη χυδαιότητα, όμως. 
    Πάντα πρέπει να ξεκινάμε από την απελπισία. Ο άνεργος, ακόμα περισσότερο ο μεσήλιξ άνεργος, ακόμα περισσότερο ο καταρτισμένος και ταλαντούχος άδικα άνεργος, ακόμη πιο πολύ ο ανήμπορος αντικειμενικά να αντιδράσει, τούτος ο άνθρωπος δικαιούται να μιλάει με όποιο λεξιλόγιο θέλει για όσους καθόρισαν με τα λάθη τους την τύχη του. Αλλά το πράγμα έχει πάλι ξεφύγει. Με πρωτεργάτες τις αθάνατες τηλεοπτικές περσόνες και τις ραδιοφωνικές ντίβες της μαγκιάς η διάλεκτος των λιμανιών έχει διαχυθεί παντού, στα γηρατειά, στη νεολαία, στα σχολειά, εξαφανίζοντας τη δυνατότητα επικοινωνίας. Αν υπάρχει μια ατάκα που μας χαρακτηρίζει αυτές τις μέρες είναι η ακόλουθη υποκριτική :
    Να ψοφίσουν όσοι ασχολούνται με την πολιτική. Πολύ ωραία...

    Ποιούς εξυπηρετεί ένας διάλογος με κορώνες ;
    Ποιούς βολεύουν τα λιμανίσια ;
    Τι τύχη θα είχε ένας νέος πολιτικός σχηματισμός των σκεπτόμενων και κοινωνικά μορφωμένων ανθρώπων σε ενδεχόμενη απόπειρα να επικοινωνήσει τις ιδέες του στο εκλογικό σώμα ; 

    Σε αυτό το κείμενο δε μιλάω για ευθύνες. Ξέρουμε τι έγινε. Το ξήλωμα της ενωμένης Ευρώπης άρχισε. Σύντομα θα βρεθούμε καμιά τριανταριά λαοί ο καθένας μόνος του απέναντι σε κολοσσούς όπως η Κίνα , η Ινδία, η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Εαν κάποιος εξασκούσε την ίδια διχαστική προπαγάνδα με στόχο τη διάλυση των Ηνωμένων Πολιτειών σε κρατίδια δε θα δυσκολευόταν να βρει επιχειρήματα. Ασφαλώς η Αλαμπάμα είναι φτωχότερη από την Νέα Υόρκη και το Τέξας υποδέχεται την μεγαλύτερη μεταναστευτική επίπτωση από όλους. Απλά εκεί υπάρχει αδρανοποίηση των πολιτών μέσω ελλειπούς πληροφόρησης, ισχυρής καθοδήγησης και αν χρειαστεί καταστολής.
    Εδώ στην Ευρώπη, ενώ βασίσαμε το αρχικό μας όραμα-οικοδόμημα στις κουλτούρες μας, φυσιολογικό αφού υπερτερούσαμε, κατά δεύτερον στις οικονομίες και εν τέλει στα κέρδη και τους τραπεζίτες, αυτό μετά από λαιμαργία ανατράπηκε και μπήκαν επάνω επάνω τα funds και κάτω κάτω οι κουλτούρες. Δικαίως το παιχνίδι κατέβηκε στο πεζοδρόμιο. Και το χάσαμε. Η Ευρώπη δεν είναι πια των λαών. Και αφού δεν είναι των λαών ας το ξέραμε να τη στήναμε από την αρχή με εργαλείο την καταστολή. Θα έλπιζα να είχαμε γίνει πρώτα Ευρωπαίοι και μετά Έλληνες. Πρώτα Ευρωπαίοι και μετά Γάλλοι.

    Ωστόσο. Αυτή η αποτυχία δεν έπρεπε να γίνει η δικαιολογία του εκχυδαϊσμού μας. Όταν συντόμως απομείνουμε οι λαοί και πάλι μόνοι, γιατί αυτή την επιλογή προτάσουμε πλέον, εμείς μόνοι οι Έλληνες, οι ηγεσίες μας και οι γείτονές μας, δε θα βοηθήσει σε τίποτε ο εθισμός στο χυδαίο και το εριστικό. Θα είναι μια ακόμη τροχοπέδη μες τη φτώχεια. 
    Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας υπήρχε το υπόβαθρο και θα υπάρχουν πάντοτε οι συνθήκες για να μεταφερθεί το καφενείο στη βουλή και το ανάποδο. Χωρίς καμία συναίσθηση εθνικής στρατηγικής και χωρίς κανένα ηθικό ανάχωμα, η μπάλλα παίρνει τους πάντες και η λάσπη εκτοξεύεται με κανονάκια. Όλοι αποκαλούνται από όλους .. λαμόγια. Ο Μανιάτης και όλο το επιτελείο που μεθοδεύει τις έρευνες για τους υδρογονάνθρακες, ή ο Βενιζέλος και όλο το επιτελείο που προετοιμάζει και αποστέλλει τις διεθνείς νότες στον ΟΗΕ και τη ΧΑΓΗ προκειμένου να περιχαρακωθούν τα δικαιώματα της χώρας στις θαλάσσιες ζώνες αποκλειστικής εκμετάλευσης, ή ο εκάστοτε Πρωθυπουργός, Ο Σαμαράς, ο Παπαδήμας, ο Παπανδρέου, όποιος...  ο οποίος καταστρώνει την οικονομική στρατηγική εν μέσω παγκόσμιου διατραπεζικού και χρηματιστηριακού κυκεώνα, μπορεί όχι απλώς να ανατρέπεται ανά πάσα στιγμή εν μέσω θητείας και πριν την έκβαση των προσπαθειών του αλλά και να διαπομπεύεται, να λοιδωρείται και να διασύρεται στο πεζοδρόμιο με τις χειρότερες των εκφράσεων και πρακτικών λες και δεν αποτελεί θεσμικό σύμβολο. Έτσι θα διαπομπευτεί ο Τσίπρας και ο Μηλιός και ο Γιάννης Δραγασάκης σε λίγους μήνες και δεν θα έχουν προλάβει να εφαρμόσουν την ασφαλώς έτοιμη νέα εθνική στρατηγική τους. Η κλεψύδρα γυρίζει εδώ αυτομάτως.

     Όμως τα θεσμικά σύμβολα είναι οι κορυφές στην πυραμίδα του πολιτικού μας συστήματος. Θλίβομαι. Και ας με χαρακτηρίσεις μεταξωτό ή ελιτίστα. Θλίβομαι και τσαλακώνομαι και δεν σκοπεύω να επιδείξω κοινωνική ευαισθησία προς αυτές τις ορδές από τους τσάμπα μάγκες. Θα επιλέξω να σταθώ δίπλα σε νηφάλιους. Και έτσι, λίγο εγώ λίγο εσύ θα οδηγήσουμε όση κοινωνική συνοχή απέμεινε στα τάρταρα.

για να ξέρουμε τι λέμε...

   Όσες φορές έχω παρασυρθεί σε λεκτική αντιδικία, σα να λέμε ανταλλαγή αντεγκλήσεων σε έντονο προφορικό ύφος, το έχω χάσει το παιχνίδι.
   Σύντομα στα λόγια που μου ξέφυγαν περιλαμβάνονται και πράγματα που εκφράστηκαν λάθος, υπερβολικά, άδικα, με έντονο υποκειμενικό φόρτο.
   Μετά υποστηρίζω αυτά που μου ξέφυγαν, όπως όπως, για να μη φανώ καραγκιόζης.
  Μετά αποχωρώ και χτίζω με κόστος αναχώματα για να μην επεκταθεί άλλο η ζημία που έκανα, βάζοντας πολύ νερό στο κρασί της αυτοεκτίμησής μου.
   Και στο τέλος υποφέρω όλο εκείνο το διάστημμα μέχρις ότου η ζωή μου δώσει την ευκαιρία να επανορθώσω με μια πολύ καλά προετοιμασμένη υποχώρηση, από εκείνα που μου ξέφυγαν σε εκείνα που πραγματικά ήταν και είναι οι κόκκινες γραμμές μου, έχοντας απωλέσει πλέον κάθε φιλοδοξία να τις πάω και ένα ή δυό βήματα εμπρός. 
   Με δυό λόγια... κάθε νταηλίκι της στιγμής με υποβάλλει μετά σε μια οδυνηρή μάχη χαρακωμάτων.
   Πόσο θα ήθελα, όλες μου οι αντιδικίες να λάμβαναν χώρα γραπτώς.
   Έτσι για να ξέρω τι λέω...

Εντός τόπου και χρόνου ( σπειρογράφημα )

    Ένας Έλληνας εφοπλιστής παραγγέλνει 6 ποντοφόρα γκαζάδικα σε ναυπηγείο της Taiwan. Με τον τρόπο αυτό δεσμεύει την παραγωγή του ναυπηγείου για τον επόμενο ενάμισυ χρόνο και πληρώνει τμηματικά με την πρόοδο των εργασιών. Κατά την ναυπήγηση οι εξελίξεις τρέχουν και Ολλανδική εταιρία πλησιάζει για παραγγελία το παραπάνω ναυπηγείο. Η απάντηση είναι ότι τα επόμενα έξι συμβόλαια ναυπήγησης ανήκουν στον Έλληνα κροίσο. Οι Ολλανδοί ζητούν εμβόλιμη εξυπηρέτηση και είναι διατεθιμένοι να την πληρώσουν. Ο εφοπλιστής, που έτσι κι αλλιώς χρειάζεται δυό πλοία και όχι έξι, παραχωρεί δικαιώματα προτεραιότητας με το αζημίωτο στους Ολλανδούς. Με τις υπογραφές αποκομίζει μερικές δεκάδες εκατομμύρια δολλάρια. Είναι η αμοιβή του για μια σωστή πρόβλεψη. Το καπιταλιστικό σύστημα έχει δομηθεί για να επιβραβεύει την πρόβλεψη και το ρίσκο. Ίσως το παιδί του εφοπλιστή εμφανιστεί στην Καστέλλα με μια νέα απαστράπτουσα Jaguar στην τρυφερή ηλικία των δεκαεννέα χρόνων. Ίσως το μαζέψουν με τα κουταλάκια από τα συντρίμια της τα ξημερώματα. Ο καθένας που θα γίνει μάρτυρας αυτής της σκηνής θα βγάλει από ένα απόφθεγμα για να συντηρήσει το ηθικό και την συγκρότησή του.
    Ένας Έλληνας νεο-Συριζαίος, πες εσύ αν θες νεο-Έλληνας Συριζαίος, θα πει ότι το εύκολο χρήμα δε μπορείς να το πάρεις μαζί σου στο μνήμα σου. Παρ' όλο που το εύκολο αυτό χρήμα δεν έχει σε καμία περίπτωση αποκτηθεί πάνω σε πτώματα εργατών αλλά σε δυό γραφεία με δυό υπολογιστές. Δε θα του περνούσε ασφαλώς από το μυαλό ότι απώτερος σκοπός του Έθνους μας πρέπει να είναι το παραπάνω ναυπηγείο κάποτες να είναι όχι στην Taiwan αλλά στην Καβάλα.
    Ένας Έλληνας νεο-Χριστιανός, πες εσύ αν θες νεο-Έλληνας Χριστιανός θα πει ότι ο Ναός του Χρήματος είναι γεμάτος τέτοια μοιραία πτώματα επειδή συνοδεύεται από υλικές επιδιώξεις. Παρ΄όλο που δεν γνωρίζει ότι ο γιός του εφοπλιστή πήρε και στούκαρε τη Jaguar της μάνας του επειδή την είδε εκεί μέσα να πηδάει τον Πακιστανό κηπουρό της. Δε θα του περάσει από το νου ότι, στην τελική, το παιδάκι έκρινε και απέρριψε τη μαμάκα του με βάσει τις αρχές των πυλώνων του Χριστιαννισμού, τον Γάμο, την Πίστη και την Εγκράτεια.Και ότι ίσως να μην έπρεπε να κρίνει εκείνη την γυναίκα που ο μπαμπάς της την "έδωσε" εικοσιένα χρονώ ως εμπόρευμα σε φίλο του μέσα σε ένα γενικευμένο deal.
    Ένας Έλληνας νεο - Ναζιστής, ή αν θες εσύ πες νεο-Έλληνας Χρυσαυγίτης θα πει ότι αυτή η τύχη αρμόζει σε όλες τις μάνες που μεγαλώνουν αδύναμα Ελληνόπουλα, βυθισμένα στην καλοπέραση. Να κλάψουν πάνω από το μνήμα τους και τα δάκρυά τους να ενωθούν με τα φτυσίματα των νταήδων.  Δε θα του περνούσε ποτέ από το μυαλό ότι οι Έλληνες εφοπλιστές κάποτες κατατρόπωσαν με τις διεθνείς δημόσιες σχέσεις τους και με μερικά από τα σκαριά τους ολάκερους τούρκικους στόλους σε δυό απογεύματα.
   Ένας Έλληνας νεο -Αστός, πες εσύ αν θες νεο- Έλληνας Αστός θα φέρει ένα μπουκέτο λουλούδια στο μαυσωλείο με τα κόκκαλα του γόννου των Καραβοκυραίων έχοντας στη μασχάλη το Chiao και έτοιμα δυόμισυ ευρώ για ένα εσπρεσάκι σε χάρτινο ποτήρι από τα Mikel. Θα αφήσει ένα δάκρυ να τρέξει, λίγο από τη πρωϊνή δροσιά, λίγο από συμπάθεια προς την τραγουδίστρια που εθεάθη προχθές αναμαλλιασμένη πάνω από τα συντρίμια της Jaguar με τα υπολείμματα του αμόρε της. Δε θα του περάσει ποτέ από το μυαλό ότι στο παραδίπλα κοιμητήριο υπάρχουν παραχωμένα τα κορμιά δεκάδων θυμάτων εργατικών ατυχημάτων στο βωμό της ταχύτατης παραγωγής πλοίων, δρόμων και σπορ αυτοκινήτων των οποίων οι οικογένειες δεν είχαν πόρους για να γράψουν σε μάρμαρο ένα όνομα.
    Ένας Έλληνας νεό-Πτωχος, πες εσύ άμα θες νεο-Έλληνας Πτωχός θα ξεκινήσει ευχαριστημένος τη μέρα του. Κάτω από το συγκρατημένο χαμόγελό του θα φαίνεται το "όλα εδώ πληρώνονται". Στην άκρη του μυαλού του θα είναι όλα εκείνα τα , τα, τεράστια τα ζητήματα που θα του έλυνε ένα σεμνό χαρτζηλικάκι εκείνου του μούλικου με τη Jaguar. ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, ΑΣΤΙΚΟ, ΤΣΙΓΑΡΑ. Κάτω από την πίεση για αυτά δε θα περνούσε ποτέ από το μυαλό του ότι καθώς ο εφοπλιστής θα αυξάνει το μερίδιό του στην παγκόσμια αγορά, περισσότεροι Έλληνες καπεταναίοι θα βρίσκουν εργασία και περισσότεροι Έλληνες σεφ θα σερβίρουν τους καπεταναίους στα Αθηναϊκά εστιατόρια και ακόμη πιο πολλές κομμώτριες θα χτενίζουν και θα βάφουν τα μαλλιά των καπετάνισσων και ακόμα ολοένα και περισσότεροι αχαίρευτοι και τεμπέληδες θα παίρνουν ένα πενηντάρικο για να πουλήσουν μια φωτογραφία pollaroid στον νταλγκαδιασμένο με το πούρο στο πρώτο τραπέζι στην πίστα.
    Ένας νεο-Έλληνας Εφοπλιστής, αν θες εσύ Έλληνας νεο-Εφοπλιστής, θα κλείσει το τηλέφωνο με την τραγική αναγγελία του θανάτου του γιού του. Θα βάλει το κεφάλι του στα δυό του χέρια και θα συντριβεί. Εκείνη τη στιγμή δε θα περάσει από το μυαλό του ούτε μια στο εκατομμύριο ότι η αξία της περιουσίας του επαρκεί για να φέρει πίσω το παιδί του. Είναι θέμα προσωπικής αποτίμησης.
   Ένας νεο-Έλληνας στοχαστής, αν θες εσύ πέστον Έλληνα νεο-στοχαστή, θα  εμπνευστεί από αυτή την εκτός τόπου και χρόνου τραγωδία, με την έννοια ότι αυτή προσφέρεται για καταγραφή, ανάλυση αιτιών, συγκριτική ηθογραφική πεζογραφία και παραγωγή σεναρίου που θα αποφέρει πόρους ικανούς να χρηματοδοτήσουν την αέναη λούμπεν εκλεκτική κοινωνική του συμπεριφορά. Δε θα του περάσει από το μυαλό ότι εαν ο εφοπλιστής δεν είχε εμπλακεί στην μικροαστική διαδικασία του γάμου και της τεκνοποίησης δε θα ξενυχτούσε εκατοντάδες βράδια να περιμένει να ακούσει τη μηχανή της Jaguar να σβήνει στην αυλή και τον κανακάρη του να επιστρέφει γερός για το τελευταίο κατούρημα. Και τότε ίσως αυτός ο εφοπλιστής να γινόταν απλώς ένας μποέμης νεοστοχαστής αντί για ένας χαζομπαμπάς
   Την επόμενη Κυριακή όλοι αυτοί μαζί με μένα και σένα θα πάνε να ψηφίσουνε. Οι περισσότεροι κατά έναν ψήφο, ακόμη κι αν είναι οι νεο-Ναζιστές, ακόμη και τότε, δικαιούνται να επιβάλλουν ατζέντα στη χώρα. Όλοι οι υπόλοιποι θα πρέπει να επαναπρογραμματίσουν την συμπεριφορά τους απέναντι στην νεο-Ελληνική πραγματικότητα με βάση τα νέα δεδομένα. Και θα το κάνουν, δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Η χώρα θα βαδίσει εντός τόπου και εντός πραγματικού χρόνου. Τα θέματά της θα λυθούν εντός τόπου και εντός περιορισμένου χρόνου. Θα υπάρξουν επιπτώσεις εντός τόπου και χρόνου. Ελάχιστοι θα είναι οι μακροπρόθεσμα ευχαριστημένοι, δικαιωμένοι και νουνεχείς. Εαν η χώρα βρεθεί στα συντρίμια ενός δυστυχήματος, ο καθένας θα αναλύσει το γεγονός με βάση τις αφετηρίες του και την κοινωνικομορφωτική του παράμετρο. Όλοι, μα όλοι θα υποστούν συνέπειες αλλά τις περισσότερες θα τις υποστούν οι νεόπτωχοι, μετά οι νεοαστοί, μετά οι νεοεφοπλιστές και στο τέλος οι νεοανισόρροποι. Αλλά αν τις απώλειες τις μετρήσουμε σε δολλάρια τις περισσότερες θα τις υποστούν οι εφοπλιστές, μετά οι αστοί, μετά οι κομμουνιστές και μετά οι νεόπτωχοι. Για αυτό σου λέω...
    Τι τα θες.... το καλύτερο είναι να μη μαζεύουμε ούτε ένα παιδί από την άσφαλτο. Τα υπόλοιπα είναι ... εντός τόπου και χρόνου. Κοντή γιορτή... η νεο Ελληνική Δημοκρατία. Αν θες πες εσύ η Ελληνική Νέα Δημοκρατία. Κοντή γιορτή και η επόμενη νεο-Ελληνική πραγματικότητα. Κύκλοι εντός τόπου και χρόνου. Κύκλοι ή αν θες εσύ πες σπείρες.
     Κατάλαβες ;

     

πολύ σκληρός για να ...επιζήσει

    Για τις αποτιμήσεις στη Σοφοκλέους στενοχωριούνται άλλοι. Εμένα με καίει για τους απο-τιμητές γύρω μου. Ακούτε ; Άλλη δουλειά δεν έχετε να κάνετε ;
    Δηλαδή, άντε απ' εκεί !
    Όταν βλέπω αυτό το φρύδι... βγάζω νύχια. Νιαρρρρρ. Αγκρρρρρρρρρ...
    Επιτρέπω σε ολίγους και εκλεκτούς να μου πουν οτιδήποτε. Δε με πειράζει να μου πει δικός μου άνθρωπος ότι είμαι μικρός, ότι δεν έχω καρύδια, ότι όσα δε φτάνω τα κάνω κρεμαστάρια, ότι έχω εμμονή με το ένα και με το άλλο, δε με πειράζει γιατί η ζωή μου, τον δικό μου τον άνθρωπο, τον έχει επηρρεάσει, σημαδέψει, χρωματίσει και μερικές φορές καθορίσει. Να μου την πει. Οκ. Ο δικός μου άνθρωπος. Το αμόρε μου. Το καρντάσι μου. Το παιδί μου. Θα την ακούσω και θα στοχαστώ.Και μπορεί να του την έχω πει κι εγώ πολλάκις.
   Με τον ξένο έχω πρόβλημα. Τον κατα συρροήν εισαγγελέα. Τον περιφερόμενο αποτιμητή. Αυτόν που τον στενεύουνε τα ρούχα του. Βρε άμε από εδώ...Χορτάσαμε ! Άμα δεν έχεις ζήσει στα δικά μου τα παπούτσια μην ασχολείσαι. Και μη μου περιγράφεις πως θα έκανες εσύ τα πράγματα στη θέση μου. Δεν είσαι στη θέση μου. Ας μιλήσουμε για άλλα θέματα. Κοινού ενδιαφέροντος.
   Ας μιλήσουμε για σένα ... Αντέχεις ;
   Κατά βάθος, πρέπει να είναι και πολύ δυστυχισμένα άτομα. Οι τιμητές λέω. Τα κόμπλεξ τους πρέπει να μη χωράνε στα ντουλάπια τους. Και ίσως είναι ακόμη πιο σκλήροί με τον εαυτό τους. Το φρύδι δύσκολο να κατεβεί σαν πέσεις σε καθρέφτη, ε ; Τους συμπονώ, μα δε τους συμπαθώ.
   Έκανα δρόμο για να αγαπήσω λίγο τον εαυτό μου. Έκανα δρόμο. Και πίσω δε γυρνώ.

fade in

     Νομίζω ότι ακούω ακκορντεόν. Πρωϊνό Κυριακής και σχόλης, τσουχτερό κρύο έξω από το τζάμι. Ανοίγω. Βγαίνω. Κλείνω τη μπαλκονόπορτα πίσω μου. Ο γλυκός ήχος πλησιάζει και, ω του θαύματος, είναι ο μόνος ήχος σε τούτη την ευτυχή αστική συγκυρία. Ανατριχιάζω ολάκερος χωρίς πολύ να ασχοληθώ με την αιτία. Πες εσύ, από το κρύο.  Η ..αιτία πλησιάζει και το βελούδο στα αυτιά δυναμώνει. Γίνομαι έρμαιο.
    Ξαφνικά ο παππούς σηκώνει τα μάτια και με εντοπίζει, που τον κοιτώ από τον 5ο όροφο. Σκύβει ελαφρά το κεφάλι για καλημέρα. Νεύω κι εγώ καταφατικά. Ολοκληρώνει την εισαγωγή στα πλήκτρα και παίρνει μια βαθειά ανάσα. Μετά ξαμολάει το παράπονο.
      Αυτό που ανεβαίνει και διαχέεται στα δύσμοιρα μπετά είναι ικανό να τα ραγίσει. Κλείνω τα μάτια αντανακλαστικά. Δεν έχω ακούσει τόσο δυνατά εκφρασμένο λυγμό στη ζωή μου. Ο άντρας, κοντά στα 75, γυρτός αγέρωχα, συνοδεύει τις λέξεις με τα πλήκτρα σε ένα ντουέτο με ενδείξεις μουσικής ημιμάθειας. Η φωνή του όμως, η φωνή του είναι καταπέλτης συναισθημάτων. Χτυπάω κόκκινο.  Εκείνος με τα μάτια κλειστά. Εγώ τώρα με ορθάνοιχτα.  Σχεδόν κρεμιέμαι από το μπαλκόνι να μη χάσω ούτε μια γκριμάτσα. Είναι τραγούδι διάβημα. Νομίζω ότι μεταφράζω χωρίς αναισθητικό. Είναι τραγούδι νοσταλγικό για χαμένη πατρίδα, αγάπη, νιότη, που να ξέρω, πάντως σίγουρα νοσταλγικό. Προσπαθώ να διακρίνω ένα δάκρυ. Φοράει γυαλιά και τα αυλάκια στα μάγουλά του είναι σκοτεινά για να διακρίνεις οτιδήποτε. Μέχρι να πω κίμινο σκουπίζω ένα από το δικό μου μάγουλό μου. Λένε ότι στο κρύο τα δάκρυα κυλάνε αυθόρμητα. Αυτό το δικό μου είναι πολύ ζεστό για αυθόρμητο.
   Τρέχω μέσα και ψάχνω κέρματα. Αυτό με επαναφέρει λίγο στην πραγματικότητα. Δέχομαι ερωτήσεις από άτομα που κυκλοφορούν στο σπίτι. Ξαναβγαίνω στο μπαλκόνι και πετάω ένα κέρμα άτσαλα. Προσγειώνεται μέσα σε μια συστάδα χόρτα. Ο παππούς  σταματάει τον αρπισμό και πλησιάζει σκυφτός φωνάζοντας ευχαριστώ. Δεν ξέρω αν ήθελα να προκαλέσω αυτό το σκύψιμο. Αισθάνομαι γελοίος, μετανιώνω τη στιγμή που αποτίμησα τούτη τη μυσταγωγία και την πλήρωσα με ένα κέρμα. Δε ξέρω πως να το πάρω πίσω.
   Ο άντρας τεντώνεται, περπατέει το δρόμο του. Κοντοστέκεται και γυρίζει να με κοιτάξει. Θέλω να ανοίξει η γης να με καταπιεί. Εκείνος όμως μου στέλνει ένα χαμόγελο και ξεκινάει μια εισαγωγή που την απευθύνει καταπάνω μου. Τώρα τα χέρια του παλεύουν εκεί, παγωμένα και σκεβρωμένα να επιδειχτούν. Γίνεται στην φαντασία του βιρτουόζος και στη δική μου ένας φίλος από τα παλιά. Δεν έχουν σημασία τα κίνητρα, επικοινωνούμε. Ζητώ συγχώρεση με τα μάτια. Δεν έχω ιδέα αν φτάνει κάτω. Εκείνος τραγουδάεο τώρα ένα λαϊκό χορευτικό γιατί αρχίζει να λικνίζεται ευχαριστημένος. Σκουπίζει από πάνω μου κάθε δεύτερη σκέψη και με αποδίδει λεύτερο και χαρούμενο στη μέρα που έρχεται.
   Γυρίζω και μπαίνω μέσα, σε ένα σπίτι όπου τα κορμιά που κινούνται ξαναγίνονται οικεία. Είναι τα ανθρωπάκια μου. Κι εγώ δεκτικότερος. Εξημερωμένος.

ζητείται δέντρο

Οι ζωές των άλλων

   je suis Sharlie.
   Τη γνώμη του Sharlie ποιός τη ρώτησε ; Θέλω να πω, τι λένε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι σε αυτό το ανατρεπτικό περιοδικό ; Τι λένε τα αδέλφια των θυμάτων ; Οι μάνες ;
    Βιώνουμε μια προσωρινή συμμετοχή μας στο παγκόσμιο σύστημα δημοσιότητας. Πολύ γρήγορα ένα άλλο γεγονός θα μας επικαλύψει και θα μας ξεχάσουν όλοι μαζί, ακριβώς όπως μας "έμαθαν", αφήνοντάς μας πάλι να ζήσουμε τη ζωή μας. Ευτυχώς !
   Αυτό λένε οι άνθρωποι εκεί, γύρω από ένα λιτό κτίριο του Παρισιού και το καταλαβαίνουν αυτό μονάχα οι ...ομοιοπαθείς σε πολλά μέρη του κόσμου. Το καταλαβαίνουν οι συγγενείς των θυμάτων όλων των θηριωδιών που έχουν επισυμβεί σχολιαστεί και μετά λησμονηθεί μέσα στο αλέτρι της παγκόσμιας καταιγιστικής δημοσιότητας.
    Αυτή τη στιγμή οι δημοσιογράφοι, οι φίλοι και οι συγγενείς των θυμάτων του  Παρισιού έχουν να αντιμετωπίσουν μια λαίλαπα. Δεν την επικροτούν. Η εισβολή στις ζωές των άλλων γίνεται εδώ και κάμποσα χρόνια με απροκάλυπτο και εκκωφαντικό τρόπο. Χωρίς αναισθητικό.
    Je suis Sharlie. Τι φαρισαϊσμός ! Είναι σα να ισχυρίζομαι εγώ ότι θα μπω για λίγο στα παπούτσια του Ζαϊρινού που το παιδάκι του πεθαίνει από μια ελαφριά γρίπη. Με διακυρήξεις δε γίνονται ρήξεις. Η συμπαράσταση είναι κάτι που απαιτεί φυσική παρουσία και συμμετοχή, πρωτοβουλία, δουλειά, έργο.
   Πολλές φορές επισκέφτηκα οργανώσεις αλληλεγγύης και ρώτησα για τις ανάγκες τους. Όσες από αυτές ζήτησαν μακαρόνια ή κάλτσες μου φάνηκαν βολικές. Εκείνες που ζήτησαν ώρες έργου, μια δέσμευση σε απογεύματα, ελεύθερο χρόνο, φαιά ουσία και ταλέντο, δε με ξανάδανε ζωγραφιστό.
  Αυτό είναι ένα ζήτημα κουλτούρας που δε μπαίνει κάτω από το χαλί. Το να ντυθείς και να πας μέχρι το Γαλλικό προξενείο για να είσαι στα ρεπορτάζ με τα αναμμένα ρεσώ και τα Α4 με το je suis Sharlie είναι κάτι σαν τις επισκέψεις πολιτικών στις βασιλόπιτες των σωματείων. Καλύτερα να μη το κάνεις.
  Καλύτερα να διαβάσεις για λίγα απογεύματα Αλγερινούς συγγραφείς για να κατανοήσεις τι έλεγε ο αυτόχειρας εκτελεστής όταν ηχογραφούσε το απονενοημένο του διάβημα. Θα γίνεις χρησιμότερος πολίτης του κόσμου, αύριο κι όλας το πρωί. Καλύτερα να ξοδέψεις λίγες ώρες πάνω στα στατιστικά του ΟΗΕ και την σύγχρονη ιστορία των εθνών. Θα γίνεις καλύτερος σχολιαστής και μέσα από αυτό ίσως να γίνεις άλλος ένας φάρος γνώσης. Μετά θα μπορείς να μεταβείς σε κινητοποιήσεις χωρίς να τεντώνεις το κεφάλι προς τις φωτογραφικές μηχανές. Γιατί θα σε έχει συγκλονίσει η επίσκεψή σου στις ζωές των άλλων.

Έχω ακόμη πράματα να χάσω

    Ο πάτος είναι στέρεο έδαφος. Δε χωράει αμφιβολία. Έτσι εξηγείται η μαζική ψύχωση για περιοδικές βυθοσκοπήσεις.

    Δεν έχω τίποτε να χάσω, πια. Το ακούς τριγύρω πάλι τώρα περισσότερο από την καλημέρα. Δε το λένε άνθρωποι με κομμένα πόδια, ούτε καρκινοπαθείς στο τελικό στάδιο. Δε το λένε ιθαγενείς στο φλεγόμενο Μαλί ούτε Παλαιστίνιοι. Το λένε ηλεκτρολόγοι από το Καραμπουρνάκι και ξενοδόχοι του Καϊμακτσαλάν. Το λένε κτηνοτρόφοι από την Πίνδο και κομμώτριες από τη Καβάλα. Το λένε επίσης πολλές χιλιάδες κακοπληρωμένοι δημόσιοι υπάλληλοι και απεργοί στο λιμάνι. Δεν έχω τίποτε να χάσω πια.
    Η Ευρώπη βράζει και δεν ξέρει που να στείλλει τον ατμό. Ο Γάλλος αστός έχει χάσει τη βολή του. Ο Ισπανός έχει τον ίδιο με τον Έλληνα νταλγκά. Οι μισοί νεολαίοι είναι λάθος σπουδαγμένοι. Ο Ιρλανδός δεν ήξερε που έμπλεκε όταν τις αγορές προσκάλεσε στο πάρτυ. Ο Ιταλός αδύνατον να το χωνέψει ότι ολάκερο το ΑΕΠ δε φτάνει για τόκους εξαμήνου. Τι πρέπει να γεννεί ;
     Με το που θα περαιωθεί η νέα βυθοσκόπηση και αλλάξουν οι μουτσούνες στα υπουργεία όλα τα προβλήματα θα είναι εδώ. Και πριν λαλήσει ο πατεινός οι νέοι κυβερνώντες θα έχουν γίνει αλήτες, ιλαροί, προσκυνημένοι και λαμόγια. Οι χειρότεροι οχτροί θα είναι δήθεν οι ηγέτες μας. Μα όχι ! Οι χειρότεροι οχτροί δε θα είναι, παρά οι πικρές αλήθειες. Δεν βαδίζει το πράμα και θέλει από τη ρίζα αναμόρφωση.
     Αυτά που πρέπει να λυθούν με κόπο θα χρειάζονται και πάλι κόπο. Αυτά που πρέπει να αλλάξουν από ρίζα θα χρειάζεται ευθύς να ξεριζωθούν. Και αυτά που σώζονται θα αποζητάνε φροντίδα. Με το που θα το καταλάβουν οι πολλοί θα αρχίσει η εκλογολογία. Θα τεθεί το θέμα της δυσαρμονίας του εκλογικού σώματος με τους κυβερνώντες. Θα αρχίσει το ροκάνισμα της σκάλας και όσα σκαλιά ανεβήκαμε θα τα γυρίσουμε πίσω, κάτω, να αποζητήσουμε τον πάτο.
     Δεν είναι το ισχυρότερο αίτημα για αλλαγή των παγκόσμιων συσχετισμών που θα λυτρώσει εδώ τις μάζες. Ασφαλώς και θα τεθεί πρωταρχικά και δυνατά. Ασφαλώς και θα γίνουν συσκέψεις για τον δανεισμό. Και θα βροντοφωνάξουν κυβερνήσεις απ' τον Νότο να συνέλθει ο Βοράς. Αυτά όμως θα περάσουν από τις εφημερίδες στις ενδότερες σελίδες. Το ζήτημα είναι να σταματήσει να ακούγεται αυτό το πράγμα.... δεν έχω τίποτα να χάσω.
     Στα σχολειά, όσο δυσκολεύουν τα μαθήματα, τόσο πιο χαρμόσυνα ακούγεται του διαλείμματος ο κώδων. Οι μαθητές ξεχύνονται πριν η δασκάλα αποσώσει την κουβέντα. Εδώ έχουμε αποχτήσει μια ροπή για ένα διάλειμμα διαρκείας. Λες και δε θα χρειαστεί να μάθουμε γράμματα ποτές.

    Να τι προτείνω : Καθώς θα ρίχνουμε το φέκελλο στην κάλπη να έχει μέσα και μια δέσμευση. Να λέει φαρδιά πλατιά ότι ψηφίζω τους καινούργιους για να ΚΑΝΩ αρχή. Όχι για να ξεφορτωθώ της αλλαγής την ευθύνη. Ψηφίζω τους καινούργιους για να ΒΑΛΩ πλάτη. Θα την ΠΑΛΕΨΩ με αυτούς μέχρι να ΒΓΑΛΩ κάλους στα χέρια μου. Γιατί ΕΧΩ ΝΑ ΧΑΣΩ ακόμα πράγματα. Και έχω πράγματα που μπορώ ΝΑ ΤΑ ΠΡΟΛΑΒΩ. Δεν είμαι ούτε στο Μαλί ούτε στην Παλαιστίνη. Είμαι σε χώρα ευνοημένη από τις συγκυρίες και η επιβίωση εδώ είναι εφικτή. Η επιβίωση δεν είναι πλουτισμός, αλλά δεν είν' και πάτος. Η επιβίωση είναι ο αγώνας με απώλειες και φρόνημα και πίστη.
    Η χώρα είναι ένας ατελείωτος οργανισμός υπηρεσιών. Θέλεις να βγάλεις πιστοποιητικά, να λάβεις δέματα, να οργανώσεις δεξιώσεις, να στήσεις εργαστήρια επιμόρφωσης, εδώ είναι ο παράδεισος. Μη μιλήσεις όμως για παραγωγή αγαθών. Μη μιλήσεις για ρίσκο και ευθύνη. Μη μιλήσεις για συμμετοχή με ίδια κεφάλαια. Μη μιλήσεις για υπομονή στην απόδοση. Αυτά δε θα τα λύσουν καμιά εικοσαριά καινούργιοι κι ατσαλάκωτοι στα έδρανα. Εκείνοι είναι η σάρκα από τη σάρκα μας. Αυτά δε θα λυθούν παρά όταν το καταλάβουμε καλά οι πολλοί, ή όταν οδηγηθούμε όλοι μαζί σε κάτι που δεν θα είναι δήθεν πάτος αλλά το ...σημείο μηδέν. Διαλέγουμε και παίρνουμε.
    Υποψιάζομε ότι θα προτιμήσουμε και πάλι λείαν συντόμως πρόωρες εκλογές. Σε δύο χρόνια. Σε δεκαοχτώ μηνάκια. Ή και σε ένα τρίμηνο...Καχύποπτος εγώ ; Άντε να δούμε. Τον φάκελλο παιδιά...