ένα εύλογο τίμημα για ένα ευλογημένο μέλλον

   - Επειδή ο Τσίπρας πήρε 35% των ψήφων στην Ελλάδα δεν άλλαξε ο κόσμος.  ( Βόλφγκαγκ Σόϊμπλε ) .
    Όσο ισχυρότερος αισθάνεται ο άνθρωπος τόσο ευκολότερα υποπίπτει σε παιδικά σφάλματα, όπως τούτη η δήλωση...

     1. Ποιό είναι το ποσοστό με το οποίο θα άλλαζε ο κόσμος ; 
     2. Σε ποιά χώρα, αρχηγός με 35% θα άλλαζε τον κόσμο;  Στη Γερμανία ίσως ; Πέρασε ποτέ ηγέτης που ορμώμενος από μικρότερο ποσοστό προκάλεσε τον παγκόσμιο όλεθρο ; 
    3. Χρειάζεται ο κόσμος να αλλάξει ; Χρειάζεται άραγε ;

    Πρώτα πρώτα πρέπει να πάρει ένας έκαστος απόφαση τι απαντάει σε αυτά τα ερωτήματα. Μετά μπορεί από ισχυρή αφετηρία να αντιμετωπίσει τον φόβο στην άκρη της αποβάθρας. Το φόβο για την ενδεχόμενη απώλεια κάποιων κεκτημένων του. Για ένα εύλογο τίμημα προς ένα εύλογημένο μέλλον.

    Το ποσοστό με το οποίο ξεκινάνε οι αλλαγές είναι 1%. Μετά από ένα διάστημμα διπλασιάζεται. Συνεχίζει να διπλασιάζεται, όσο παραμένει το αίτημα ισχυρό. Ένα αίτημα που υποβάλλεται από το 35% μιας κοινωνίας είναι ισχυρό. Έχει όλη τη νομιμοποίηση να ξεδιπλώσει μια πρόταση.
    Στην Ελλάδα αρχηγός με 35% δεν δικαιούται να επιχειρήσει να αλλάξει τον κόσμο. Δικαιούται να επιχειρήσει να αλλάξει την Ελλάδα. Στο βαθμό που ξεκαθαριστεί αυτό εγκαίρως θα διευκολύνει τα πράγματα. Αλλάζεις τον κόσμο με το παράδειγμά σου. όπως αλλάζεις τα παιδιά σου. Από αυτή την άποψη είναι ατυχής η επιδίωξη διεθνούς διάσκεψης για το χρέος και θα αποτελέσει ένα φιάσκο. Το φιάσκο δεν βοηθάει στην αφετηρία. Στην αφετηρία βοηθάει η συγκέντρωση και η εκτίναξη.
    Ο κόσμος χρειάζεται να αλλάξει. Αυτό είναι το αίτημα που θα βρεί ανταπόκριση στο διεθνές ακροατήριο. Εφόσον λοιπόν χρειάζεται να αλλάξει η βασική εστίαση γυρίζει προς τα μέσα. Όσο το επιτελείο του υπουργείου εξωτερικών επικοινωνεί ένα απλό και καθαρό μήνυμα προς τα έξω για τις παθογένειες του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, το υπόλοιπο δυναμικό της διοίκησης της χώρας ασχολείται δυναμικά και ακούραστα με την εσωτερική αλλαγή.

    Όλα τα υπόλοιπα είναι θέματα ποιότητας ηγεσιών , στελεχών και λαού. Είμαι αισιόδοξος ; Όχι. Αλλά δεν είμαι και κότα. Μπορώ και με δραχμή. Οποιοσδήποτε ψήφισε Σύριζα και δεν είχε στην άκρη του μυαλού του ως ύστατο εγχείρημα το εθνικό νόμισμα είναι βλάκας. Και άμα μπορώ και με δραχμή, εννοείται ότι θα μπορέσω να δοκιμάσω ένα τρίμηνο χωρίς την περιβόητη πιστωτική στήριξη των εταίρων. Μέσα στο ευρώ προτιμότερον λοιπόν, αλλά με λίγο υψηλό φρόνημα. Δεν χρειάζονται διεθνείς κοκορομαχίες. Όλοι έχουν πιάσει το υπονοούμενο. Τα κεφάλια μέσα τώρα. Στα του οίκου μας. Μεταρυθμίσεις με νωπή εντολή. Μεταρυθμίσεις χωρίς απεργίες. Ιδού η Ρόδος.

   Δεν υπάρχει μεγαλύτερο πλεονέκτημα, για έναν καλό δρομέα από μια συγκεντρωμένη εκκίνηση. Καλύτερα λοιπόν να εστιάσουμε τώρα στη Ρόδο, όχι στο πήδημα, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ.