Σύριζα... θα κατέβει κανείς ;

   Νομίζω ότι πρέπει σιγά σιγά ο πλοηγός να ξεκινήσει να ελευθερώνει μπαλλόνια. Πόσο μακριά θα πάει το εγχείρημα είναι πρόωρο να το πούμε. Γιατί καθώς χάνεις ύψος και αγγίζεις τις κορφές των δέντρων μερικοί θα πηδούν έξω. Κερδίζεις κι έτσι λίγα χιλιόμετρα πορείας, δε χρειάζεται τα μπαλλόνια να παραμένουν χιλιάδες, με λιγότερους επιβάτες πετάς μια χαρά.
    Αυτή την στιγμή, το βάρος είναι πολύ. Είναι σαν μια κιβωτός του Νώε με πολύ κόσμο που δεν διανοείται να κατέβει. Όπου και να στρίψει η πορεία, θα παραμείνει μέσα όλος αυτός ο κόσμος με τα μάτια κλειστά. Δεν θα είναι συνέχεια έτσι. Και δεν πρέπει να είναι. Με το που θα κατανοήσουν την πορεία οι πρώτοι που θα λακίσουν θα ελευθερώσουν χώρο. Και έτσι το ταξίδι θα αρχίσει να αποκτάει φυσιογνωμία, συνεπή προσανατολισμό και σχέδιο πορείας. Με ενδιάμεσες προσγειώσεις και ανεφοδιασμούς που το πολίτευμα ευτυχώς εξασφαλίζει. ( Βλέπω Καμμένο να αποβιβάζεται σούμπιτο και δε με χαλεί κι όλας ως εξορθολογικό γεγονός ).
    Τώρα ας περιγράψουμε τα βαρίδια γιατί με τα μπαλλόνια ασχοληθήκαμε όλο τον Ιανουάριο. Ας περιγράψουμε τα βαρίδια. Τα βαρίδια πάντα σε μια νέα κυβέρνηση είναι τα τρωκτικά του χρήματος που θα πέσει στο τραπέζι να το διαχειριστείς. Μα έχει τρωκτικά κι όλας μέσα ; Είναι βέβαιον πως έχει. Μεγάλα και μικρά.
    Από τον μεγαλοεκδότη μέχρι τον μικροσυνδικαλιστή.
    Από τον μεγαλοκλινικάρχη μέχρι τον μικροπρομηθευτή.
    Από τον πρύτανη μέχρι τον αφισοκολλητή.
    Από τον αρχιτραπεζίτη μέχρι τον μικρομέτοχο και τον τζογαδόρο.
    Από τον αρχισυντάκτη μέχρι τον αφιονισμένο blogger.
    Από τον πολεοδόμο μέχρι τον μικροκαταπατητή.
    Από τον μεγαλοπροεδράρα μέχρι τον μεθυσμένο οπαδό.
    Θέτε λεπτομέρειες ; Όχι.

    Σύριζα στην εξουσία η νέα κυβέρνηση. Δεν την έχει αναλάβει ακόμη. Τώρα θα πρέπει να παραλάβει τα ηνία. Όχι μονάχα στις απαστράπτουσες αίθουσες του Ζαπείου. Αλλά στις αλάνες, τα εργοτάξια, στη γη, στα σχολειά και τις υποφωτισμένες αίθουσες όπου ο πολίτης συναλλάσσεται με το κράτος.
    Έχω την βεβαιότητα ότι από αυτούς που την ψηφίσαμε, τούτη την αλλαγή, πολλοί το κάναμε με λειψό ηθικό. Με θυμό, ιδιοτέλεια, ματαιοπονία και ελαφρότητα.
    Οι προσευχές δεν θα κρατήσουν τη χώρα σε ύψος. Θέλει να βάλουμε πλάτη. Από κάτω προς τα πάνω ξεκινούν οι μεταρυθμίσεις. Και αν ο Κοτζιάς θα φροντίζει για τα γεωπολιτικά ζητήματα, εμείς καλύτερα θα είναι να σκύψουμε όλοι πάνω από την άθλια καθημερινότητά μας, αυτή που έτσι κι αλλιώς κυρίως θα καθορίσει και πάλι σε τι οικόπεδο θα προσγειώσουμε την κιβωτό.... εχμ, με συγχωρείτε, τη χώρα.
    Σύριζα, στις άκρες των δέντρων προς ώρας. Θα κατέβει κανείς ;