Δευτέρα, Ιανουαρίου 19

για να ξέρουμε τι λέμε...

   Όσες φορές έχω παρασυρθεί σε λεκτική αντιδικία, σα να λέμε ανταλλαγή αντεγκλήσεων σε έντονο προφορικό ύφος, το έχω χάσει το παιχνίδι.
   Σύντομα στα λόγια που μου ξέφυγαν περιλαμβάνονται και πράγματα που εκφράστηκαν λάθος, υπερβολικά, άδικα, με έντονο υποκειμενικό φόρτο.
   Μετά υποστηρίζω αυτά που μου ξέφυγαν, όπως όπως, για να μη φανώ καραγκιόζης.
  Μετά αποχωρώ και χτίζω με κόστος αναχώματα για να μην επεκταθεί άλλο η ζημία που έκανα, βάζοντας πολύ νερό στο κρασί της αυτοεκτίμησής μου.
   Και στο τέλος υποφέρω όλο εκείνο το διάστημμα μέχρις ότου η ζωή μου δώσει την ευκαιρία να επανορθώσω με μια πολύ καλά προετοιμασμένη υποχώρηση, από εκείνα που μου ξέφυγαν σε εκείνα που πραγματικά ήταν και είναι οι κόκκινες γραμμές μου, έχοντας απωλέσει πλέον κάθε φιλοδοξία να τις πάω και ένα ή δυό βήματα εμπρός. 
   Με δυό λόγια... κάθε νταηλίκι της στιγμής με υποβάλλει μετά σε μια οδυνηρή μάχη χαρακωμάτων.
   Πόσο θα ήθελα, όλες μου οι αντιδικίες να λάμβαναν χώρα γραπτώς.
   Έτσι για να ξέρω τι λέω...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

εντυπώσεις ;