to be a rock and not to roll ( Led Zeppelin )

Terry Reido 1970 a.c. (after Christ )

        Εκείνη τη βραδιά ένας dj έσωσε τη ζωή μου ( Δατ Ναϊτ εϊ Ντιτζεϊ Σέϊβτ Μάϊ Λάϊφ ) .
         Κοίτα να δεις τι έγινε :  είχα γαμηθεί να περπατάω στην έρημο του Αλ Σίσι χαζά χαμένα, από φόβο να μπω σε λεωφορείο μη κολλήσω τίποτες και μετά βήξω. Από πίσω μου ερχότανε καμιά εννιακόσιες χιλιάδες ρακένδυτοι κομπάρσοι του Φράνκο Τζεφιρέλι, εμφανώς κακοπληρωμένοι. Μια φορά που φρίκαρα και τους ρώτησα ..με είπανε ότι δε ξέρουν γιατί με ακολουθούν κε Μωυσή και να ρωτήσω πιο πίσω κανά πιο γέρο, αλλά όσο θυμόντανε λέει κάποιον παίρνανε από πίσω συνέχεια. Ένας μονάχα με ρώτησε πόσο θέλει για Τριανδρία και ..τον είπα φτάνουμε. Πού να εξηγώ.
       Είχα όμως αρρωστήσει μεγάλε, δεν ήτανε κατάσταση. Άμμος στα νύχια. Τσίμπλες και ψείρες. Μασχάλες κόλαση. Αφού, πόσες φορές ..με είπα : θα γυρίσω προς Κάϊρο, τουλάχιστον να πηγαίνουμε στο ίδιο μέρος με τις ακρίδες, να μη μας μπαίνουνε στα μαλλιά, είχα τότες πολλά μαλλιά και ατίθασα σα το Jimmy που καθάρισε τη γυναίκα του επειδή παρέβηκε την …ποια ήτανε να δεις, έκτη ; έβδομη ; εντολή, τέλος πάντων του ξενοπηδήχτηκε.   
   Εκείνη τη βραδιά μπήκα για νερό στο χάνι και βλέπω την αφίσα στη πόρτα, την ίδια που από βραδύς είχε καρφιτσώσει ο αέρας στους κάκτους και τη βάλαμε προσάναμμα γιατί φύσαγε πολύ, μια φάτσα Τουτανχαμών με αφάνα κι από κάτω έγραφε Ραμσί στα πλατώ Τρίτες και Πέμπτες, ρωτάω πίσω μου λένε μάλλον Πέμπτη είναι, μετράω τα κέρματα, πιάνω σκαμπώ και ζητάω ολόκληρο μπουκάλι, εναμισόλιτρο, κομμάτια να γίνει. Δεν είχανε Ζαγόρι.
   Μιλάμε δε μπορούσα να πάρω τα πόδια μου και με πήρε ο ύπνος στη μπάρα. Όταν τελικά ξύπνησα ο Ραμσίδης μάζευε καλώδια και τον λέω… βάλε με ρε καρτνάσι ένα ακόμα κομμάτι και θα φύγω, με κοιτάει, σου λέει πού να του πας κόντρα τώρα με τέτοια μυρωδιά και μου βάζει : Μια σκάλα προς τον Παράδεισο ( Στέαρ Γουέϊ του Χέβεν ).
    Εκστασιάζομαι.
    Εκστασιάζομαι.
    Εκστασιασμένος ών, την κάνω από το παράθυρο του μπάνιου να μη με δει το τσούρμο και ανεβαίνω τον λόφο με τα βάτα. Τα σταράκια μπίχλα. Και τι να δω στην κορυφή, μη φανταστείς, δέκα λεπτά δρόμο, μια αγκαθούρα να καίγεται. Και μου μιλάει, όχι ρε η αγκαθούρα, μη τρελαίνεσαι, μου μιλάει ο αρχικός τραγουδιστής των Zeppelin, ο Terry Reido ( φωτο ) πριν βρει ο Jimmy Page τον μέθυσο τον Robert Plant και τον αφήσουνε τον Terry στα κρύα του λουτρού, κανείς δεν έμαθε ότι έφυγε στην Ιορδανία το παλληκάρι, μου μιλάεικαι με λέει ...γράφε πολύ σχολαστικά :
         - Λες κι έχουμε τετράδιο πάνω μας, σκέφτομαι... 

1.      Γίνε βράχος αλλά ....να μη σε πάρει η κατηφόρα.

- Χριστός κι Απόστολος λέω εγώ και κοιτάω τη φωτιά στα μπατζάκια του.

    2. Απαλλάξου από τον φαντασιακό σου εχθρό.
          - Φτύνομαι και πιάνω μια πέτρα καλού κακού εγώ, δε τα βλέπω σόϊ…
    3. Μην κοιτάζεις πίσω άπαξ και σαλπάρεις.
    4. Ανέλαβε τις ευθύνες σου.
       - Ποιος μαλάκας σκέφτομαι, πως την έχει δει , Σίγκμουντ Τζέζους ;
    5. Θάψε τα όπλα της εκδίκησης.
    6. Άκουγε το παιδί μέσα σου.
      - Αυτό είναι κλεμμένο σκέφτομαι …
    7. Γίνε λειτουργικός στην δυστοπία, δεν υφίσταται παράδεισος !
    8. Δίνε σε όλα μέχρι δυο ευκαιρίες, ούτε τρεις κι ούτε δεκατρείς.
    9. Μην εγκαταλείπεις το σώμα σου.
  10. Να είσαι εκλεκτικός.
  11. Πίνε χυμό ρόδ…
          - Stop , τον λέω…. Μεγάλε γέμισε η πέτρα, είχα βάλει γραμματοσειρά για δέκα αράδες, με λέει ΟΚ εσύ θα χάσεις, μονάχα δέκα εντολές, άλλος ένας ποτισμένος με κλισέ..
          -Κούλ του λέω εγώ, κομπλέ, παίρνω τη μαδάρα και κατηφορίζω για πρωϊνάδικο.

    Εκείνη τη βραδιά ευτυχώς που ήτανε ο dj και με έστειλε στον σωστό μουσάτο. Ακόμα θα πορευόμουνα με τις δέκα εντολές του Αυγουστίνου του Καντιώτη. Σώθηκα ο άντρας.     
     Αμ τι......σώθηκα !

    

γράφω , επειδή αισθάνομαι καταραμένος

   "Ένιωθα τη δύναμή μου, κι ένιωθα σίδερα" Πετρύς Μπορέλ
Γάλλος πεζογράφος και ποιητής πρωτεργάτης του ρομαντισμού 

         Για να φας καλά πρέπει να πας κυνήγι. Κάθε μπουκιά, μα κάθε μπουκιά όμως, από το μυστικό σου δείπνο, θα είναι συνυφασμένη με έναν τραυματισμό. Οι καλεσμένοι σου άντε να είναι κανά δυο.. πού καρέκλες για δώδεκα... Αυτά είναι από άλλες εποχές ! Θα τρως για θα επιβιώνεις. Αυτό τουλάχιστον θα θεωρείς ότι κάνεις. Γιατί δεν θα κάνεις αυτό... όχι, θα γράφεις άλλη μια ιστορία άξια να ειπωθεί, μοναδική, συναρπαστική, φτιαγμένη από δέκα αποφάσεις και εκατό αγωνίες και χίλιες ήττες και επιμονή και αγάπη, άλλη μια ιστορία φίλε μου. Στο τέλος τέλος της ιστορίας θα υπάρξουν οι στιγμές πληρότητας, αστείες σε διάρκεια,  αν αναλογιστείς...

         Που θα αναλογιστείς !

         Αυτή είναι η κατάρα ! Ότι θα αναλογιστείς. Θα έχεις βγει κυνήγι, θα έχεις ματώσει, θα έχεις αποτύχει εκατό φορές και την μια φορά που θα έλθει η ώρα να απολαύσεις το περί ού ο λόγος δείπνο εσύ θα αναλογιστείς. Από τέτοια πρώτη ύλη είσαι φτιαγμένος. Kι εσύ κι ο  Σίσυφος. Θα αναλογιστείς λοιπόν ότι υπάρχει ενδεχόμενο να μην άξιζε τον κόπο.

       Ξέρεις κάτι ;  Άξιζε.  Άξιζε τον κόπο.

       Υπάρχουν δυο κατασκευών μυαλά. Αυτά που ρέπουν προς το θετικό επιμύθιο και τα άλλα.. τα αυτά που ρέπουν προς το αρνητικό. Η ετυμηγορία για την έκβαση των πραγμάτων έχει λευκό ή μαύρο καπνό. Και ο λευκός καπνός, σπανιότερα εμφανιζόμενος, γίνεται δεκτός με κύματα ενθουσιασμού από το όποιο αναλυτικό εργαλείο σε προίκισε η φύση. Θέλω να πω, πανέξυπνος ή θεόχαζος μπορείς να αναγνωρίσεις ότι κατήγαγες μια νίκη. Τα ηνία τα έχει αναλάβει φυσικά η συναισθηματική σου υποδομή. Δε σε ενδιαφέρει δηλαδή πλέον εάν τα πλήθη που αλαλάζουν εκστασιασμένα για τη νίκη σου είναι βίρτσουαλ ή πραγματικά... Εσένα σε αποσπά η εσωτερική ιαχή της χαράς. Από τα αυτιά σου και μέσα είναι όλη η ουσία. Όταν έχεις καταφέρει να βγάλεις λευκό καπνό, έχεις με τόσα αναμετρηθεί, που οι πηγές των ήχων γύρω σου δεν έχουν ουδεμία σημασία. Κι αν μερικοί άνθρωποι που σε αμφισβήτησαν ή τους τρόμαξες ή τους ξεβόλεψες ή τους εκνεύρισες τώρα αποδεχτούν ότι κάτι σε έρωτα για τη ζωή σε ώθησε και δεν ήσουν απλά μαλάκας,  η γνώμη τους θα σου είναι παγερά αδιάφορη και οι ρανίδες αποδοχής τους απλώς θα σε κάμουν έξαλλο. 

    Αισθάνομαι καταραμένος επειδή διαρκώς πεινώ και επειδή διαρκώς αναλογίζομαι.Επειδή γύρω μου βλέπω στοιβαγμένα τα απορρίμματα μου,  άτομα με τα οπόία δε θέλω να ξανα συγχρωτιστώ, βιβλία που δε θέλω να ξαναγγίξω, χρονιές που δε θέλω να θυμηθώ, φαγητά που δε θέλω να ξαναδοκιμάσω και μονοπάτια που δε θέλω να ματαδιαβώ. Μεγάλωσα και καταστάλαξα τόσο επώδυνα γαμώ το φιρίκι μου. Πεινώ σα λύκος και αναλογίζομαι σα διάολος. Είμαι ανάμεσα σε αυτόν και τον άλλο κόσμο. Έχω ήδη εκατό φορές συμφιλιωθεί με το φινάλε μου. Και χαμογελώ πικρά όταν κάτι ...γατάκια επιχειρούν να με ψυχαναλύσουν. Τραβήξτε τα βρωμόχερά σας από το ημερολόγιό μου, τραβήξτε τα και βάλτε τα στη τσέπη.

   Γράφω, επειδή αισθάνομαι καταραμένος. Γιατί σε κάθε μου επαφή με τον συνηθισμένο μου περίγυρο η μυρωδιά της σαπίλας έρχεται πριν από τις οικείες κολόνιες. Οι προκαταλήψεις και οι ετυμηγορίες και τα κλισέ και η βιασύνη να τελειώνουνε με μένα... Τι σκηνικό !  Το φως, μαύρο ή άσπρο ταξιδεύει ταχύτερα από την μυρουδιά. Και δεν είναι μόνον αυτό... όχι, υπάρχει και νεότερος νόμος της φυσικής. Το μαύρο φως ταξιδεύει ταχύτερα από το λευκό. Έχω κακοποιηθεί πολλαπλώς από την μάταιη ανάγκη να γίνω αποδεκτός. Τώρα έβαλα το μυαλό που χρειαζόμουν στα τριάντα. Μα... είμαι σχεδόν εξήντα.

   Για να φας καλά πρέπει να πας κυνήγι. Και όταν γυρίσεις, απ' το κυνήγι σου, κουβαλώντας στα ματωμένα δόντια σου κρεμασμένη την αλήθεια σου, βάλτηνε κάτω και φάτηνε μονάχος. Εδώ είναι Αγριμιστάν. Ο καθένας, ό,τι μαγειρεύει το τρώει. Μη σου περάσουνε χαζά απ' το μυαλό, τύπου... τώρα θα καταλάβουν άλλοι τι έκανα και τέτοια, εντάξει ; ΕΝΤΑΞΕΙ ρε ;

   Γράφω επειδή αισθάνομαι καταραμένος. και όσο περισσότερο διαβάζω ρομαντικούς ή υπαρξιστές τόσο περισσότερο αναγνωρίζω τις συγγένειες στα κίνητρα. Οι συγκλονισμένοι έγραψαν μεγάλα έργα. Οι περιθωριακοί, οι πένητες και οι αλκοολικοί, έχουν κληροδοτήσει την ανθρωπότητα με όλη την ουσιαστική πρώτη ύλη για να προλαβαίνει το μάταιο. Του κάκου όμως... Το μάταιο είναι αυτό που προσπαθείς να πετύχεις πρώτο πρώτο. Είναι αυτό που ως απωθημένο των γονιών σου , σου παραδίδεται ως το πρώτο task letter της ζωής σου και μπορεί να σου φάει τζάμπα από δέκα έως πενήντα χρόνια. Αναζητείται ο πρώτος γονιός που δε θα παραδώσει task letter σε ένα από τα παιδιά του. Κι όσο για το πρωτότοκκο ; 

    Καταραμένα τα προικιά μας , οι κληρονομιές και οι ευχές μας στους επόμενους. Κάθε δωρεά είναι ένας τόνος βάρος. Πέταξέ τα παιδί μου τα δικά μου . Πέταξέ τα τώρα. Και μη ξοδέψεις τίποτες για να αποδειχθείς επαρκής. Σε ποιόν μαλάκα ; Σε ποιόν κριτή ; Σε μένα ; Εδώ είναι Αγριμιστάν. Πάρε τα όπλα σου και πορεύσου.