to be a rock and not to roll ( Led Zeppelin )

Terry Reido 1970 a.c. (after Christ )

        Εκείνη τη βραδιά ένας dj έσωσε τη ζωή μου ( Δατ Ναϊτ εϊ Ντιτζεϊ Σέϊβτ Μάϊ Λάϊφ ) .
         Κοίτα να δεις τι έγινε :  είχα γαμηθεί να περπατάω στην έρημο του Αλ Σίσι χαζά χαμένα, από φόβο να μπω σε λεωφορείο μη κολλήσω τίποτες και μετά βήξω. Από πίσω μου ερχότανε καμιά εννιακόσιες χιλιάδες ρακένδυτοι κομπάρσοι του Φράνκο Τζεφιρέλι, εμφανώς κακοπληρωμένοι. Μια φορά που φρίκαρα και τους ρώτησα ..με είπανε ότι δε ξέρουν γιατί με ακολουθούν κε Μωυσή και να ρωτήσω πιο πίσω κανά πιο γέρο, αλλά όσο θυμόντανε λέει κάποιον παίρνανε από πίσω συνέχεια. Ένας μονάχα με ρώτησε πόσο θέλει για Τριανδρία και ..τον είπα φτάνουμε. Πού να εξηγώ.
       Είχα όμως αρρωστήσει μεγάλε, δεν ήτανε κατάσταση. Άμμος στα νύχια. Τσίμπλες και ψείρες. Μασχάλες κόλαση. Αφού, πόσες φορές ..με είπα : θα γυρίσω προς Κάϊρο, τουλάχιστον να πηγαίνουμε στο ίδιο μέρος με τις ακρίδες, να μη μας μπαίνουνε στα μαλλιά, είχα τότες πολλά μαλλιά και ατίθασα σα το Jimmy που καθάρισε τη γυναίκα του επειδή παρέβηκε την …ποια ήτανε να δεις, έκτη ; έβδομη ; εντολή, τέλος πάντων του ξενοπηδήχτηκε.   
   Εκείνη τη βραδιά μπήκα για νερό στο χάνι και βλέπω την αφίσα στη πόρτα, την ίδια που από βραδύς είχε καρφιτσώσει ο αέρας στους κάκτους και τη βάλαμε προσάναμμα γιατί φύσαγε πολύ, μια φάτσα Τουτανχαμών με αφάνα κι από κάτω έγραφε Ραμσί στα πλατώ Τρίτες και Πέμπτες, ρωτάω πίσω μου λένε μάλλον Πέμπτη είναι, μετράω τα κέρματα, πιάνω σκαμπώ και ζητάω ολόκληρο μπουκάλι, εναμισόλιτρο, κομμάτια να γίνει. Δεν είχανε Ζαγόρι.
   Μιλάμε δε μπορούσα να πάρω τα πόδια μου και με πήρε ο ύπνος στη μπάρα. Όταν τελικά ξύπνησα ο Ραμσίδης μάζευε καλώδια και τον λέω… βάλε με ρε καρτνάσι ένα ακόμα κομμάτι και θα φύγω, με κοιτάει, σου λέει πού να του πας κόντρα τώρα με τέτοια μυρωδιά και μου βάζει : Μια σκάλα προς τον Παράδεισο ( Στέαρ Γουέϊ του Χέβεν ).
    Εκστασιάζομαι.
    Εκστασιάζομαι.
    Εκστασιασμένος ών, την κάνω από το παράθυρο του μπάνιου να μη με δει το τσούρμο και ανεβαίνω τον λόφο με τα βάτα. Τα σταράκια μπίχλα. Και τι να δω στην κορυφή, μη φανταστείς, δέκα λεπτά δρόμο, μια αγκαθούρα να καίγεται. Και μου μιλάει, όχι ρε η αγκαθούρα, μη τρελαίνεσαι, μου μιλάει ο αρχικός τραγουδιστής των Zeppelin, ο Terry Reido ( φωτο ) πριν βρει ο Jimmy Page τον μέθυσο τον Robert Plant και τον αφήσουνε τον Terry στα κρύα του λουτρού, κανείς δεν έμαθε ότι έφυγε στην Ιορδανία το παλληκάρι, μου μιλάεικαι με λέει ...γράφε πολύ σχολαστικά :
         - Λες κι έχουμε τετράδιο πάνω μας, σκέφτομαι... 

1.      Γίνε βράχος αλλά ....να μη σε πάρει η κατηφόρα.

- Χριστός κι Απόστολος λέω εγώ και κοιτάω τη φωτιά στα μπατζάκια του.

    2. Απαλλάξου από τον φαντασιακό σου εχθρό.
          - Φτύνομαι και πιάνω μια πέτρα καλού κακού εγώ, δε τα βλέπω σόϊ…
    3. Μην κοιτάζεις πίσω άπαξ και σαλπάρεις.
    4. Ανέλαβε τις ευθύνες σου.
       - Ποιος μαλάκας σκέφτομαι, πως την έχει δει , Σίγκμουντ Τζέζους ;
    5. Θάψε τα όπλα της εκδίκησης.
    6. Άκουγε το παιδί μέσα σου.
      - Αυτό είναι κλεμμένο σκέφτομαι …
    7. Γίνε λειτουργικός στην δυστοπία, δεν υφίσταται παράδεισος !
    8. Δίνε σε όλα μέχρι δυο ευκαιρίες, ούτε τρεις κι ούτε δεκατρείς.
    9. Μην εγκαταλείπεις το σώμα σου.
  10. Να είσαι εκλεκτικός.
  11. Πίνε χυμό ρόδ…
          - Stop , τον λέω…. Μεγάλε γέμισε η πέτρα, είχα βάλει γραμματοσειρά για δέκα αράδες, με λέει ΟΚ εσύ θα χάσεις, μονάχα δέκα εντολές, άλλος ένας ποτισμένος με κλισέ..
          -Κούλ του λέω εγώ, κομπλέ, παίρνω τη μαδάρα και κατηφορίζω για πρωϊνάδικο.

    Εκείνη τη βραδιά ευτυχώς που ήτανε ο dj και με έστειλε στον σωστό μουσάτο. Ακόμα θα πορευόμουνα με τις δέκα εντολές του Αυγουστίνου του Καντιώτη. Σώθηκα ο άντρας.     
     Αμ τι......σώθηκα !