Από το σαλόνι ερχόταν ο ήχος της τηλεόρασης. Πρέπει να ήταν κάτι σημαντικό, ένας Αμερικάνος περιέγραφε τους κανόνες του παιχνιδιού με μια υποβλητική υπόκρουση από εκείνες που χρησιμοποιούσε ο Άλφρεντ στο Ψυχώ. Δεν κατάλαβα αν ήταν ανακοίνωση για τον επόμενο πόλεμο ή απλώς Master Chef. Έσπρωξα με το πόδι την ενδιάμεση πόρτα. Κάποιος πρέπει να δυνάμωσε ισόποσα την TV γιατί ο Αμερικάνος τρυπούσε το ίδιο δυνατά τα αυτιά μου. Σηκώθηκα και έκλεισα την ενδιάμεση πόρτα. Η μουσική υπόκρουση έβαινε αυξανόμενη. Μια ταχυπαλμία άρχισε να με κυριεύει. Άνοιξα ψιλοέξαλλος πάλι την πόρτα και ετοιμάστηκα να ορμήσω στο σαλόνι. Τότε είδα το πρόσωπο του παρουσιαστή. Οι βαθιές χαρακιές στο πρόσωπό του και το αναμαλλιασμένο του κεφάλι με τρόμαξαν. Είχε το σκληρό πρόσωπο του Σταλλόνε χωρίς εκείνη την αγελαδινή ηλιθιότητα που ανέδιδε ο Σταλλόνε. Σκέφτηκα ότι κάποτε κάποιος πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από τις αγελάδες, για αυτή την απλούστευση. Αυτός εδώ, ο αναμαλλιασμένος με τις χαρακιές, φαινόταν αληθινά επικίνδυνος. Περίμενα ένα λεπτό για να κάνει την ανακοίνωση. Κοντοστάθηκα είναι η έκφραση. Αυτός κοίταξε τους απέναντι που έτρεμαν σα τα ψάρια. Σκέφτηκα ότι κάποτε κάποιος πρέπει να ζητήσει ένα σύστημα θέρμανσης για τα ψάρια. Ο σκληρός αφού τσεκάρισε ένα ένα όλα τα θύματα με τις άσπρες μπλούζες γύρισε και με κοίταξε κατάματα. Ένας από εσάς, είπε, απόψε θα πάει στο σπίτι του. Εγώ κοίταξα γύρω μου και αποφάνθηκα ότι μια χαρά είμαι στο σπίτι μου. Τότε η κάμερα έδειξε τα πρόσωπα των παιχτών που είχαν αποδεχτεί την ετοιμηγορία σαν ένα κοπάδι πρόβατα. Σκέφτηκα ότι κάποτε κάποιος πρέπει να μας αποδείξει ότι τα πρόβατα δεν έχουν αντανακλαστικά. Οι παίχτες έστρεψαν τα νώτα στους θεατές και αποσύρθηκαν με αξιοσημείωτη τάξη. Ο Αμερικάνος γύρισε και με ξανακοίταξε. Τότε εγώ αυθόρμητα έκανα εκείνη την κίνηση που κάνουν τώρα τελευταία οι Έλληνες όταν έρχεται το εκκαθαριστικό.
- Δε παίρνεις τα αρχίδια μου ; του είπα.
Η ομήγυρη γύρισε και με κοίταξε έντρομη...
- Θεός φυλάξει είπε κάποιος. Θεός φυλάξει...
Σκέφτηκα ότι κάποτε θα πρέπει να μας μας εξηγήσουν ποιές ακριβώς υποχρεώσεις έχουν οι Θεοί.
Τώρα που το σκέφτομαι, ο Χαρδούβελης έχει κάτι από εκείνο το βλέμμα του Σταλλόνε. Χωρίς τις βαθιές χαρακιές...Πέρα από κάποιες βασικές απορίες, αν είμαστε σε παιχνίδι τηλεοπτικό, γιατί φορούν τα θύματα άσπρες μπλούζες, ο κερδισμένος πάει στο σπίτι του ή το χάνει λόγω εκκαθαριστικού, το κείμενο είναι υπέροχο. Ιδιαίτερα η συγγνώμη στις αγελάδες και η ματαιότητα στην αποφυγή της "φωνής" που μας συντρίβει.
ΑπάντησηΔιαγραφή