Το κύκνειο χάσμα ( εισαγωγή )

Να σου πω , λίγο ; Άκουσα μια κραυγή. Εσύ ;

   Μιλάμε συχνότερα για το χάσμα των γενεών από όσο μιλάμε για το χάσμα μεταξύ των συνομήλικων.  Καταλαβαίνεις γιατί… Κανείς μας δε θέλει να ζορίσει πολύ την ψυχή του.

   Μιλάμε συχνότερα για το χάσμα μεταξύ αλλοθρήσκων από όσο μιλάμε για το χάσμα μεταξύ ομοθρήσκων. Κανείς μας δε θέλει να ανακατέψει πολύ την ηθική του.

   Με την ίδια άνεση αναλύουμε μεγαλόφωνα τις ρήξεις μεταξύ ηλιθίων και εύστροφων,  απαίδευτων και μορφωμένων, ανοργάνωτων και συστηματικών, δειλών και τολμηρών,  δίνοντας άφεση στην αδυναμία μας να επικοινωνήσουμε σωστά. Όμως η αδυναμία επικοινωνίας δεν περιορίζεται σε αυτά τα κλισέ δίπολα εμπλεκομένων.  
    Τα άτομα, στη συντριπτική μας πλειοψηφία, ομαδοποιούμαστε με μια συγκαλυμμένη αλλά ισχυρή εκλεκτικότητα. Αποφεύγουμε την ανάμιξή μας με το διαφορετικό όπως ο διάολος το λιβάνι. Δεν συζούμε παρά με προσομοιώσεις μας ! Λοιπόν διεκδικούμε, κατακτούμε, κουράζουμε, φθείρουμε και σκοτώνουμε εκείνους που πρώτα έχουμε επιλέξει ως ομοίους μας ! Τούτη η κατά συρροή τρομακτική μας αποτυχία δημιουργεί ένα χάσμα που πολλές φορές αποδεικνύεται αγεφύρωτο. Οι αποτυχίες μας, αν τις γιορτάζαμε θα έφτιαχναν πλήρες εορτολόγιο.

    Σε αυτή τη σειρά διηγημάτων με τίτλο το κύκνειο χάσμα, σκοπεύω να ασχοληθώ χωρίς πολύ πολύ να το επιδεικνύω, με τα αγεφύρωτα ρήγματα μεταξύ ομοειδών προσώπων.
   Θέλω να πω, κάθε ιστορία έχει την δική της ουσία, είναι αυτόφωτη και διδακτική από μόνη της, αλλά το μοιραίο ρήγμα που “τελειώνει” απρόσμενα τις περισσότερες σχέσεις, προκαλείται σχετικά αναπάντεχα. Όταν όμως ανεβάσεις την καταγραφή όλων των καταστάσεων, ή την ανάγνωσή τους, αγαπημένε μου, δυο τρία επίπεδα ψηλότερα, όταν καταφέρεις να πιάσεις το γενικότερο πλάνο, αντιλαμβάνεσαι ότι όλες σε ανεξαιρέτως τις περιστάσεις βάδιζες με μια ηλίθια σιγουριά προς τον τοίχο.    

    Ένα βιβλίο είναι ένα βιβλίο. Δεν είναι παρά μια κοινή φωτογραφική μηχανή με ένα πανάκριβο ζουμ. Καλή χρήση.