Τι σκέφτεσαι ; Πάλι τον δικό σου, ε ; Κι εγώ ρε γαμώτο, κι εγώ. Κι ΕΓΩ !
Ο δικός μας ο σταυρός, είναι αυτό που σκεφτόμαστε μέρα νύχτα. Και πολλές φορές δεν βγαίνει και τίποτα από όλη αυτή την φαιά ουσία. Να σκεφτούμε άλλον έναν.
Τον σταυρό εκείνου που μας έκανε έξαλλους την τελευταία φορά. Που τον έχουμε και πρόσφατο. Τον σταυρό εκείνου που του κοντράραμε σα λυσασμένοι. Εκείνου που τον θεωρήσαμε ένα βράχο και τον εκδικηθήκαμε με το Ν και με το Σ.
Ο δικός μας ο σταυρός είναι με "σ" μικρό. Αν σκεφτείς πόσα μέτρα γης πιάνουμε ξάπλα. Με μεγάλο "Σ" είναι των κατατρεγμένων, που 'ναι και μιλλιούνια στον ντουνιά. Και ας μη γελιόμαστε, όσα κάναμε για τον πλανήτη πέρυσι, τόσα θα κάνουμε και φέτος, ε ; Οπότε αντί να κάνεις μια ευχή θεόρατη, ειρήνη στον κόσμο κι άμα είναι πόλεμος μακριά απ' τον κώλο μου, κάνε μια πράξη, αντί να ξεστομίσεις ένα θεόρατο κλισέ και να καθαρίσεις, κάνε μια ρημαδιασμένη πράξη, πλησίασε λίγο νοερά εκείνους που τους σφάζεις με το πούπουλο την κάθε μία μέρα. Που τους ξύνεις την πληγή θελημένα ή άθελά σου μέρα νύχτα.
Και δώστους ένα πεντάλεπτο σκέψης . Να εγώ τελειώνω εδώ να μη χώνομαι.
. _
" Όλες οι δυστυχίες του ανθρώπου ξεκινούν από την ανημποριά του να κάτσει σ΄ένα δωμάτιο μόνος και σιωπηλός."
ΑπάντησηΔιαγραφήΠασκάλ
από το blog της Μάρως Βαμβουνάκη : Πώς τα πας με τον εαυτό σου σε συνθήκες μοναξιάς ; Διαλέγω ένα απόσπασμα :
Η σχέση μας με τη μοναξιά καθορίζει δραματικά τις επιλογές στη ζωή μας. Ο φόβος μοναξιάς είναι φόβος εαυτού. Εκείνος που αναζητά τον άλλον, τους άλλους, επειδή δε μπορεί να μείνει μόνος, είναι έτοιμος για τους μεγαλύτερους συμβιβασμούς και όπως λέμε ο συμβιβασμός φέρνει βαριά θλίψη, μειονεξία.
Υπάρχουν εκείνοι που σκέφτονται: Καλύτερα με κακή παρέα παρά χωρίς παρέα. Και εκείνοι που λένε: Καλύτερα χωρίς παρέα παρά με κακή παρέα.
Έχει αξία να δείτε πού ανήκετε. Διότι άλλο αγάπη, άλλο ανάγκη. Η εξάρτηση δεν είναι σχέση. Μονάχα οι ελεύθεροι μπορούν να κατανοούν. Ο Ευριπίδης γράφει πως η μεγαλύτερη μιζέρια του ανθρώπου είναι η Ανάγκη. Όταν δε μπορείς να μείνεις μόνος, και στην προσωπική σου ζωή, και στην κοινωνική σου ζωή, συνεχώς υποχωρείς και κάνεις εκπτώσεις, εξαρτάσαι. Εξαρτάσαι από παρέες που δεν εκτιμάς, από ομάδες που δεν έχουν αξία, από οικογένεια που δεν ανήκεις, από κόμματα που δεν κρίνεις. Αντλείς προσωπικότητα από ξένους στην ψυχή σου, που περισσότερο σου έτυχαν παρά τους επέλεξες. Γι' αυτό και τέτοιου είδους δεσμοί και εντάξεις οδηγούν σε εμπάθειες και φανατισμούς. Χάνονται ζωές έτσι!
Η ανάγκη και ο φόβος μοναξιάς θολώνουν την κρίση και την διάκριση.
Ο άνθρωπος νιώθει πληρότητα μόνο στις ελεύθερες σχέσεις αγάπης. Οι μοναχοί, οι ασκητές δεν είναι μόνοι, βιώνουν την σχέση των σχέσεων, την σχέση με τον Θεό, την πιο ζωντανή δηλαδή σχέση ζωής, σχέση με ανταπόκριση, με εκπλήξεις, με συνομιλίες, με θέρμη.
Και να θυμάστε, οι άλλοι βολεύονται με τις προσφορές και την υποταγή εκείνων που κρέμονται απ΄αυτούς, αλλά δεν τους εκτιμούν. Ο έρωτας προϋποθέτει θαυμασμό. Οι εξαρτημένοι δεν είναι ερωτεύσιμοι. Είναι εκμεταλλεύσιμοι, αλλά όχι ερωτεύσιμοι.
Έχει μεγάλη αξία για τις σχέσεις μας, όλων των ειδών, να μπορείς να λες αντίο! Και να το ξέρουν οι άλλοι ότι το μπορείς.
Το μπορούν εκείνοι που δεν φοβούνται αν χρειαστεί να μείνουν μόνοι. Μονάχα όσοι μπορούν να μείνουν και μόνοι, μπορούν και να δέσουν σχέση με τον άλλον, με τους άλλους. Σχέση ισοτιμίας δηλαδή, τη μόνη αυθεντική και εξελίξιμη.
Καλό δρόμο γιατί για δυο αξίζει να ζούμε: για αγάπη και για ελευθερία. (Η σειρά είναι μόνο αλφαβητική).