toxic

    Μη ξεχάσω να σου πω πως ... ααααααα  ναι...
    Είχα που λες μια χλωμή , λίγο πρωτόγονη βάρκα. Την είχα δεμένη εκεί κάτω που εγώ κι εσύ ..πρωτοφορεθήκαμε. Πιο παλιά την έβρεχε μονάχα ο ουρανός. Από τότε πάνε δυο χρόνια και βάλε, ναι, δεν είναι ίδια πια, η βάρκα μου λέω, ο χρόνος ασχολήθηκε πολύ με δαύτη. Και εγώ επίσης. Τη φροντίζω περισσότερο τώρα.

     Κάθε φορά που με ξανασπρώχνεις μαλακά να φύγω, εγώ πηγαίνω πρώτα και γράφω ένα όνομα στη βάρκα μου. Έχει γίνει πιο τρελή κι από τους τοίχους στα σοκάκια. Την βαφτίζω. Ελενίτσα, Μαργιόλα. Φευγάτη. Πουλί. Μάγισσα. Λευκή, Λεωφορείο,  Καλύτερα να πω, την ανα βαφτίζω. Είναι που αρνούμαι ακόμα να αναβαπτιστώ ο ίδιος, ναι δε με αγάπησα ποτέ αρκετά, το όνομά μου να ξεχάσω ή να αλλάξω, και για τούτο το λόγο έχω πάρει τη βάρκα ! Το λέω επειδή, κι εγώ, όπως όλοι, δε ψαρεύω στα πολύ ανοιχτά. Η βάρκα αυτή για μένανε είναι ένας αθέατος τοίχος για grafitti. Είναι καμβάς και για αυτό τη διάλεξα λευκή. Να της βάζω τα 'νόματα : Λουκία, Ευτυχία, Μελπομένη, Αριστέα, Πολύμνια, Τρύπια, Παλαβιάρα, Ωραιοτάτη.Και το πράγμα δουλεύει !

     Κάθε φορά που με διώχνεις μακριά σου, εσύ να ανασυγκροτηθείς, εγώ πηγαίνω και βγάζω ένα εξάρτημα από τη βάρκα μου. Το πετάω. Τις περισσότερες φορές είναι από εκείνα που τα βάζουν για ομορφιά. Είναι που κι εγώ όπως κι εσύ, δεν προφταίνω να ασχοληθώ και πολύ με την ομορφιά. Δεν ψαρεύω σε γαλάζια νερά όταν εσύ δε κοιτάς. Είμαι στα σκούρα. Θα γινόταν η δουλειά μου με ένα κτηνώδες παπόρι. Η βάρκα για μένα είναι παιχνίδι, δεν είναι σωσίβια. Είναι υπενθύμιση, έμβλημα.. και για αυτό τη διάλεξα μικρή. Για να χωράει στη τσέπη. Φοβάμαι μονάχα μη τελειώσουν τα ... και ποιός δε φοβάται ωστόσο... klein.

      Κάθε φορά που μου χαρίζεις ένα σου πέταλο, πηγαίνω και το κοτσάρω πάνω στην πλώρη. Έχουν οι βάρκες πλώρη ; Έχουν, αμέ ! Είναι θέμα γεωγραφίας. Η πλώρη εμένα μου κάνει τεράστια, τεράστια αν αναλογιστώ πόσα από πεταλάκια σου χωράει ακόμη πάνω. Εσύ όμως, τι κάνεις κάθε φορά που σου λείπει ένα ακόμη πέταλο ; Σε πόσους πρέπει να τα τα δίνεις ;  Έχεις χιλιάδες από δαύτα ; Ανθίζεις ; Δύσκολο να το φανταστώ μες στο καταχείμωνό μας. Το μόνο που ξέρω είναι πως, ότι και να είναι, αυτό που μου χαρίζεις, σε κάνει γυμνότερη. Οπότε πηγαίνω στην αγορά και σου ψωνίζω μίσχους μπουμπούκια και αγκάθια. Αφού δε βρίσκω πέταλα μωρέ !!! Κάθε σου πέταλο το προσέχω σα να 'ναι το τελευταίο. Μερικές φορές, η στοργή που απευθύνω σε αυτό, αφαιρείται από τη στοργή που απευθύνω σε σένα. Δε σου φαίνομαι όλο και πιο βλάκας ; Και μένα μου φαίνομαι .
      Κάθε φορά που σε παίρνω σοβαρά, ψιλοσαλεύω. Μετά όμως ;

      Μετά εσύ με λες ανισόρροπο μου 'ρχεται να ...τρελαθώ ! Έτσι απογίνομαι λοιπόν ολοένα και πιο ανισόρροπος. Πέφτω μεσημέρια για ύπνο. Ιδρώνω και στριφογυρνάω σαν ιπποπόταμος. Βλέπω στο όνειρό μου να έχω μαζέψει εφτακόσιες χιλιάδες εκατόν πενήντα τέσσερα πεταλάκια σου και εσύ να μυρίζεις πάλι πιο ωραία από μένα. Και εγώ να τα στίβω με μανία και να τα χώνω στη μύτη και να τα τρώω και να τα ακούω και να τα χαϊδεύω με την ελπίδα να γίνω λίγο εσύ. Και να το χάνω. Μετά να στήνω πυροτεχνήματα στη πρύμνη και τα ανάβω όλα μαζί και να περιμένω ο θόρυβος να φτάσει στην Αφροδίτη. Και να σε βλέπω, μέσα στο νερό. κάτω από τις λάμψεις τους, να με αγκαλιάζεις, μια γυναίκα. Και να είμαι εγώ. Δεν είμαι πλέον άντρας. Και να κουρνιάζω κάτω από την ομπρέλλα σου παρόλο που είμαι μουσκίδι ως τη ψυχή. Και όλα μετά ξανά να σκοτεινιάζουν. Και ύστερα τα ψάρια που θέλουν να κολυμπήσουνε, κάτω από τη βάρκα με τα πέταλά σου, να χώνονται στην άμμο που δεν είναι πια άμμος αλλά νερό και από πάνω να βρέχει χώμα και ύστερα μια φωτιά να  καίει τη βάρκα και να την αφήνει μαύρη για να γράφω πάνω με κιμωλία αφού οι μόνες κιμωλίες που έχω γνωρίσει είναι οι άσπρες και δε φαίνονται πάνω στη λευκή τη χαρά. Η χαρά, η χαρά που νιώθω από τη μυρωδιά σου, είναι νομίζω η αιτία. Η λύπη που νιώθω από τη μυρωδιά σου είναι η αιτία. Είσαι ...τοξική.
    Άντρες από τον Άρη λέει.... γυναίκες απ' την Αφροδίτη λέει... αφού...
    Χθες, χθες νομίζω το διάβασα κάπου... και οι άντρες, και οι γυναίκες, είναι από εδώ απ' τη γη... Το ήξερα, αλλά όταν το διαβάζεις είναι αλλιώς !
    Που ... στον Άρη πλημμύρες. Μονάχα πάγος χοντρός και σκληρός, ένα πράμα σα στύση.

     μη ξεχάσω να σου πω, να σου τραγουδήσω,  πως...φιλάς υπέροχα.
https://www.youtube.com/watch?v=AYUdldNzLNA