Εκείνη τη στιγμή έπεσε από την καμινάδα ο χοντρός. Δεν ήταν και η πιο κατάλληλη γιατί ψήφιζαν για Greek Democracy President - Grexit - World War III - Nuclear Disuster, οπότε του έκανα νόημα να περιμένει, του (2) μίνιτς. Άφτερ Λάστ Βόουτ έτρεξα να δω το μπάχαλο που δημιούργησε. Πάνω στης Μιραράκαινας μα το Χριστό σου λέω, ( με το συμπάθειο ρε βρέφος ), να έχει προσγειωθεί η Χισορίμα σε στάχτες. Ο χοντρός με στένωση μεσοσπονδύλιου να είναι έτοιμος να κλάψει στον ώμο μου, εμένα ο ώμος βγαλμένος για να περάσει το ( φυσικό ) δέντρο που ήθελε η Ανθούλα φέτος και η Σία να κάνει post game resume. Δεν εκλέξαμε πρόεδρο ούτε με την τρίτη κυρίες και κύριοι. Απομένουν εννενήντα εφτά ( 97 ) ψηφοφορίες με τον πρόεδρο να ορίζει την τέταρτη ( 4η ) σε πέντε ολοκληρωμένς ημερολογιακές ημέρες. Πίστευα ότι οι μέρες ολοκληρώνουν πάντα, χύσουν δε χύσουν, δεν το περίμενα αυτό να το ακούσω από τον Greek Parliament President ενώ ευχαρίστως θα το αποδεχόμουν αν το έλεγε ο Χ-Ασκητής. Χ-μας και τα μυαλά στα κάγκελα, Ανθούλα φέρε δυό σουβέρ γιατί είμαστε παρέα. Ο χοντρός με την επιδέξια υποστήριξή μου να έχει καθίσει σ ( όλον ) τον καναπέ, πάνω από το χρυσό ριχτάρι, και να ζητάει κάτιτίς να πιεί. Στην οθόνη ο Σόϊμπλε με απειλητικές δηλώσεις ότι το σύστημα είναι τώρα έτοιμο κάτι να πιεί, το αίμα επί παραδείγματι και μάλιστα επί παραδείγματι για να μην ανοίξει η όρεξη στο Μιλάνο. Εγώ που καταλαβαίνω, δεν είμαι κανας βλάκας να έχω μια χαρμολύπη γιατί χθες βράδυ που σήκωσα το κρεβάτι μας για να βρω ένα εικοσάευρω βρήκα ένα φάκελλο με τα χαμένα εκατόν εβδομήντα έξι χιλιάρικα της μακαρίτισσας που τα 'χε χώσει στο στρώμα, όλα σε κολλαριστές και υπέροχα πακεταρισμένες δέσμες χιλιόδραχμων, μάλιστα, η δε Ανθούλα που επέμεινε να μην πετάξω το κρεβάτι της μάνας της ακόμα να πλάθει κουλουράκια με τα δυό χεράκια στην κουζίνα ολοταχώς. Ολοταχώς να πλάθει η Ανθούλα, ολοταχώς να πίνει ο χοντρός και δώρο να μη βγάζει να δώσει, κι εγώ ολοταχώς να μεγαλώνω τον ορίζοντα των σχεδίων μου για το υπόλοιπο της ( εργένικης ) ζωής μου, γιατί άμα έχεις τόσα φράγκα, το στεφάνι ( σου ) το καταθέτεις στον άγνωστο πατριώτη και δε το χάνεις άλλη φορά το κορμί, ούτε μιας τουρίστριας από τη Σλοβακία. Και τότε ...κρααααααακ.
Έχουμε , λέει η Σία Καδρόνη , τον κο Λαφαζάνη στον αέρα. Κε λαφαζάνη σας ακούμε , λέει η Σία και ο ατσαλάκωτος την πετάει. Πάρθηκε οριστική απόφαση, και πρέπει να το μοιραστούμε αυτό με τον ελληνικό λαό, πάρθηκε παρά τις παρορμήσεις μου, οριστική απόφαση να παραμείνουμε πάσει θυσία στο κοινό νόμισμα, κάνοντας όσες και όποιες θυσίες αυτό θα απαιτήσει.
______________________________________________________________________
Αυτή η γραμμή είναι οι κτύποι της καρδιάς μου για έξι λεπτά. Με το που επανέρχομαι από τη ζώνη του λυκόφωτος γυρίζω και δε βλέπω το χοντρό. Τρέχω στη κουζίνα και είναι καμμένα τα μπισκότα και ένας κόκκινος σκούφος πάνω στον πάγκο. Γυρίζω τρέχω στις σκάλες και βλέπω στάχτες όλα μου τα όνειρα και κάλτσες και κόκκινα εσώβρακα ριγμένα σκαλί σκαλί, καλέ μου θα τα ανεβώ. Και καθώς φτάνω στην πόρτα της κρεβατοκάμαρης Β' της μεζονέτας που ήθελε η Ανθούλα, ακούω τα πυροτεχνήματα, μετά μου έρχεται νταμπλάς, μετά μου έρχεται ο χοντρός και μου ρίχνει χαστούκια, εγώ μάλλον από εγκεφαλικό δε μπορώ να ρίξω μπουνιά στη μούρη του τσίτσιδου, μέχρις ότου με σηκώσουν σαν τον Μάρκους Μπέρκ τέσσερις σε κόκκινο ( νομίζω ) φορείο και με χώσουν στο άσπρο και κόκκινο ( νομίζω ) ασθενοφόρο. Το τελευταίο που θυμάμαι είναι το κόκκινο ( νομίζω ) φως να γυρίζει γύρω γύρω όλοι.
Το μόνο που θυμάμαι.
Θα περάσει ο καιρός καλέ μου μετρώντας σώβρακα και καμένα κουλουράκια. Κι έπειτα θα μουρμουρίζεις τι δεν έκανες να πείσεις το Λαφαζάνη για να μην..."πάσει θυσία" Υπάρχει βέβαια η λύση της τελευταίας στιγμής. Ρίξε τη μπουνιά στο χοντρό πριν σου έρθει ο νταμπλάς, ρίξε και ένα τελευταίο στην Ανθούλα πριν κάψει τα κουλούρια και άσε πίσω τη ζώνη του λυκόφωτος. Κι έπειτα... ξύπνησα!
ΑπάντησηΔιαγραφή