η αγωνία, αυτό το πολύτιμο τέρας

                                                           Πως σου φαίνεται το φετινό έργο ; Στις Βρυξέλες λέω...

Σασπένς , τραγικούς ήρωες και αναπάντεχη πλοκή... Όλα ! Εμένα τελικά αυτό το θριλεράκι λίγο μου αρέσει ! Μπορεί να μην καταλήξει σε happy end αλλά θα μας βγάλει πολύ πονηρεμένους στο τέλος. Έτοιμους για την επόμενη μέρα.

     Είναι καλό να ξυπνάμε ενίοτε από τη νιρβάνα.  Είναι καλό που γυρίζουμε το τραπέζι ανάποδα και σκορπίζουμε τα πιόνια. Είναι ένα κατά κάποιο τρόπο βαλκανικό προτέρημα ο χλευασμός στις βεβαιότητες. Ουδέποτε στην ιστορία χτίστηκαν αριστουργήματα από τέλεια μικρά τουβλάκια ασφάλειας. 
       Επιβιώνοντας στο πεδίο μάχης μιας αγωνίας απολαμβάνεις πρωτόγνωρες απότοκες ανάσες. Βγαίνοντας από το γκρεμισμένο κτίριο και ρίχνοντας λίγο νερό στο γκρι από στάχτη και σκόνη τσιμέντου πρόσωπό σου, δεδομένων των καταστάσεων, είσαι σαν ένα γυμνό και ροζ μωρό που επιπλέει με νούφαρα σε μια κρυφή γαλάζια λίμνη.

     Βγαίνοντας από ένα ριγκ αισθάνεσαι πόνους που επιβεβαιώνουν την σωστή λειτουργία του νευρικού σου συστήματος. Επουλώνεις τραύματα που ξυπνούν το ανοσοποιητικό σου σύστημα. Έχεις περιθώρια να ομορφύνεις και στο τέλος της ημέρας να ευχαριστήσεις τη νομοτέλεια, ότι είσαι στο παιχνίδι ζωντανός.

     Η αγωνία είναι ένα πολύτιμο τέρας. Οδηγώντας τις μάζες στα όριά τους φέρνει στην επιφάνεια τους χαρακτήρες και τις δυνατότητες των λαών. Μετά από μια αναμέτρηση με την αγωνία όλοι ξέρουν τι να περιμένουν από τον κάθε εμπλεκόμενο στο μέλλον. Οι αγωνίες χρησιμοποιούνται δημιουργικά ως εκπαιδευτικά εργαλεία. Στην περίοδο που οι αδρεναλίνες χορεύουν κάτσε και κράτησε σημειώσεις. Το & το… Έτσι κι έτσι. Εκείνος αυτά κι ο άλλος τα άλλα.

     Καταλαβαίνεις φαντάζομαι. Όταν στο μέλλον θα ετοιμάσεις μια μάχη, όχι σαν αυτές τις μικρές, μια αληθινά μεγάλη μάχη, εσύ με τον εαυτό σου, ο λαός σου με τα όριά του και οι συνοδοιπόροι σου με το μέλλον τους, είναι καλύτερα να έχεις μια ιδέα τι καπνό φουμάρει ο καθείς. Ο μέσος αστός, ο μέσος νεαρός, ο μέσος Γερμανός κι ο μέσος Έλλην, ο μέσος βολεμένος κι ο μέσος παρειάς, ο μέσος εαυτούλης σου κι ο μέσος ήρωας μέσα σου. Αυτό ήθελα να πω.