Όλοι δικαιούνται μια επανεκκίνηση. Γιατί δεν το καταλαβαίνει καννένας αυτό ; Να έλθει ο μπαμπάς σου να σου δώσει στο χέρι όλα όσα τους χρωστάς, να πας να τους τα χώσεις και να πεις τους : Χαίρεται. ( Κούρεμα )
Να σου σκάσει ένα λαχείο και να κλειδώσεις να φύγεις ένα τρίμηνο μοναχά για να ..σκεφτείς. ( Γέφυρα )
Να διαλέξεις φιλενάδες, να πας και να 'ρθεις σπίτια τους μέχρι να συμπεθεριάσεις και να ιδρύσεις ένα σωματείο νέο, με καλό σκοπό. ( Ανάταξη γεωπολιτικών συμμαχιών )
Να γυρίσεις στο παλιό σου το γραφείο και να είναι φρεσκοβαμμένο με καινούργια καφετιέρα και γυαλιστερούς φοριαμούς, οι συνάδελφοι καταρτισμένοι και υπεύθυνοι και με το χαμόγελο στα χείλη. ( Διοικητική μεταρρύθμιση )
Και όσο για το φρόνημα, μικρού παιδιού, ενός παιδιού που τον δεχτήκαν στο ωραιότερο παιχνίδι.
Η τέχνη της ζωής.
Τα ρέστα μου.
Rest art .
Μη κάνεις θόρυβο. Κοιμούνται τα παιδιά.
Χρωστάω παντού τελικά και δεν το ξέρω. Κακό του κεφαλιού μου. Μα θα τα ξυπνήσω τα παιδιά, να μπούνε λίγο στο παιχνίδι, να μάθουν, να μη πάθουν τα ίδια. Στο κάτω κάτω, ποτέ η επανάσταση δεν ήτανε αθόρυβη. ε!!
ΑπάντησηΔιαγραφή