Πρόκειται για πολεμο ; Για την μητέρα των μαχών ; Και είναι Μέρκελ VS Τσίπρας το μοιραίο ζευγάρι ; Όχι ! Αλλού είναι οι δομικές δυσκολίες και θα αποδειχθεί σύντομα... Στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Δ.Ν.Τ. Αυτό πιστεύω. Στους οργανισμούς που στελεχώνονται όχι από εκλογές αλλά από δοτούς τραπεζίτες. Πρόκειται για ένα παγκόσμιο οικονομικό κατεστημένο που δεν απειλείται από τις εκάστοτε "ανεξάρτητες" εθνικές εκλογές, ακόμα και αν αυτές διεξάγονται σε χώρες του G20 , στη Γαλλία ή την Γερμανία. Ας δούμε την πορεία δυό ..δοτών ανθρώπων :
O Mario Draghi είναι ο πρώτος. Είναι ένας ήρεμος διορατικός και ευφιής λάτρης του κομψού ντυσίματος και των τέλεια δεμένων γραβατών. Έχει συνεπή και μακρά πορεία.
Διευθυντής του Υπουργείου Οικονομικών της Ιταλίας με αντικείμενο όλες τις ιδιωτικοποιήσεις της περιόδου ( 1994-1995 ) παραδίδει με επιμέλεια όλα τα "φιλέτα" σε ομίλους συμφερόντων της Goldman Sachs. Γρήγορα αυτό του αναγνωρίζεται ...
Αντιπρόεδρος της Goldman Sachs με αρμοδιότητα την Ευρώπη ( 2002-2005 ) , Διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας ( 2005-2011 ) , Αντικαταστάτης του Τρισέ στο τιμόνι της ΕΚΤ ( Ευρωπαϊκής Κοινής Τράπεζας ) έκτοτε. Δεν πρόκειται για κάποιον αδιάφθορο.
Θυμάστε πως βρεθήκαμε εδώ μέσα ;
Το 2000 η Golfman Sachs ήταν ο συνεργάτης στο φτιασίδωμα των Ελληνικών οικονομικών στοιχείων προκειμένου η χώρα να μπει από το παράθυρο στο Club. Τους εξυπηρετούσε η Ελλάδα και η Πορτογαλία και η Ισπανία εντός . O Ντράγκι ξέρει. Από μέσα ! Ποτέ δεν έχει εκφραστεί επισήμως αλλά είναι σίγουρο ότι όταν πίνει το απεριτίφ με τους ομοίους του χαμογελάει με το τσαντήρι της Ελλάδας και τα μικροσκοπικά νούμερα που απασχολούν κάθε τόσο τους συνδαιτημόνες στο μεγάλο φαγοπότι. Είναι παράπλευρη απώλεια το να νταντεύουν κυβερνήσεις μικρών λαών ώστε να επιτευχθεί με τον πιο αναίμακτο τρόπο ο μακροπρόθεσμος στόχος του ενός νομίσματος, μιας αγοράς εργασίας, μιας καταναλωτικής συμπεριφοράς και μιας μηχανής παραγωγής σε όλο τον δυτικό κόσμο. Και μετά και στον υπόλοιπο. Next stop =1 $ = 1 € = 100 ¥
Η Christine Lagarde έγινε υπουργός Εμπορίου της Γαλλίας (2005-2007), υπουργός Γεωργίας και Αλιείας (2007) στην κυβέρνηση του Φρανσουά Φιγιόν και λίγο μετά ο Νικολά Σαρκοζί την όρισε υπουργό Οικονομικών, Βιομηχανίας και Απασχόλησης. Ως υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας η Κριστίν Λαγκάρντ κατηγορήθηκε για κατάχρηση εξουσίας (δεν διαπιστώθηκε μίζα) στην πολύκροτη «υπόθεση Ταπί» το 2007. Ο αμφιλεγόμενος επιχειρηματίας Μπερνάρ Ταπί είχε απαιτήσεις από την τράπεζα Credit Lyonnais για πρόσθετες οφειλές από την πώληση της εταιρείας Adidas, αλλά στο μεταξύ η τράπεζα είχε ρευστοποιηθεί και τις υποχρεώσεις της είχε αναλάβει κρατικός μηχανισμός. Η Λαγκάρντ όρισε ένα δικαστικό συμβούλιο να διαιτητεύσει την υπόθεση και ο στενός φίλος του Σαρκοζί, ο Μπερνάρ Ταπί, έλαβε από το κράτος μετά την «πρωτοβουλία» της Λαγκάρντ αποζημίωση ύψους 285 εκατομμυρίων ευρώ. Παρά το οικονομικό σκάνδαλο η γαλλική δικαιοσύνη δεν ερεύνησε ποτέ σοβαρά την υπόθεση.
Ως υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας η Κριστίν Λαγκάρντ κατηγορήθηκε για κατάχρηση εξουσίας (δεν διαπιστώθηκε μίζα) στην πολύκροτη «υπόθεση Ταπί» το 2007.
Ο αμφιλεγόμενος επιχειρηματίας Μπερνάρ Ταπί είχε απαιτήσεις από την
τράπεζα Credit Lyonnais για πρόσθετες οφειλές από την πώληση της
εταιρείας Adidas, αλλά στο μεταξύ η τράπεζα είχε ρευστοποιηθεί και τις
υποχρεώσεις της είχε αναλάβει κρατικός μηχανισμός.
Η Λαγκάρντ όρισε ένα δικαστικό συμβούλιο να διαιτητεύσει την υπόθεση
και ο στενός φίλος του Σαρκοζί, ο Μπερνάρ Ταπί, έλαβε από το κράτος μετά
την «πρωτοβουλία» της Λαγκάρντ αποζημίωση ύψους 285 εκατομμυρίων ευρώ.
Παρά το οικονομικό σκάνδαλο η γαλλική δικαιοσύνη δεν ερεύνησε ποτέ
σοβαρά την υπόθεση και το σύστημα που προώθησε την Κριστίν Μαντλέν Οντέτ
Λαλουέτ/Λαγκάρντ σε όλη της ζωή, την επέλεξε ως διάδοχο του Ντομινίκ
Στρος Καν στ
- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/koinonia-anthropoi/443/140536/pa-ea-aea--st-agkt#sthash.lR3zstiW.dpuf
Christine Madeleine Odette Lallouette - Lagarde
Christine Madeleine Odette Lallouette - Lagarde
Αντιθέτως, μάλιστα... Η Κριστίν Λαγκάρτ διαφυλάχτηκε και μετά ανασύρθηκε από τις εφεδρείες για να συμμαζέψει την εικόνα του Δ.Ν.Τ. στις 5/7/2011. Αντικατέστησε τον Ντομινίκ Στρός Καν που είχε αρχίσει να ξαναξεσκονίζει κρυφά τις θεωρίες του Κέϋνς χωρίς να ενημερώσει τα αφεντικά του. Ο Ντομινίκ πρέπει να ξεστόμισε κάτι πολύ χοντρό σε κάποιο forum του Νταβός για να του στήσουν μια τέτοια διαπόμπευση με τον ίδιο τρόπο που τακτοποίησαν παλιότερα την "φήμη" ενός πολλά υποσχόμενου αλλά πολύ φλύαρου δημοκρατικού προέδρου με το όνομα Μπιλ Κλίντον. Ο φουκαράς ο Ομπάμα τώρα δε βγάζει το πουλί του από τα φερμουάρ ούτε για να κατουρήσει... Η Κριστίν Λαγκάρντ υπήρξε σύμβουλος σε προεδρικό γραφείο των ΗΠΑ όταν σπούδαζε. Δεν διέπραξε λάθη. Ασφαλώς δεν είναι τυχαία. Ούτε αυτή χαρακτηρίζεται αδιάφθορη.Αυτοί οι άνθρωποι που βρίσκονται στο τιμόνι του εγκατεστημένου συστήματος της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης, δεν μπορούν να αφουγκραστούν τις κοινωνίες. Ο λόγος είναι ότι επιλέγονται για να εφαρμόσουν συγκεκριμένη πολιτική. Ούτε πόντο έξω. Αντιθέτως οι εκλεγμένοι πρωθυπουργοί μπορεί να πάρουν το μέρος των λαών, και πάλι από ίδιον συμφέρον αλλά κομμάτια να γίνει. Εκεί ας ψάξουμε φωνές συμπάθειας
Τι είδους πάνελ σχηματίζεται στους θεσμούς με τέτοιους ανθρώπους από τη μια και τον Γιάνη απέναντι ; Πρέπει να δούμε τι εστί Γιάνης από την πλευρά τους. Ο ΥΠΟΚ της Ελλαδίτσας ; Όχι μόνο. Είναι μια κλωστή που κρέμεται από ένα σκληρά πλεγμένο πλεκτό.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι θιασώτης ενός οικονομικού think tank του Οικονομικού Πανεπιστημίου ( Austin Lyndon Johnson Graduate School of Public Affairs) στο Τέξας. Πρόκειται για νεοΚεϋνσιανούς οικονομολόγους οι οποίοι είναι θιασώτες της συγκράτησης της απληστίας του Καπιταλισμού. Αυτό προϋποθέτει ρυθμιστικά πλαίσια λειτουργίας χρηματαγορών και τραπεζικών ιδρυμάτων ώστε να μην προκαλέσουν γενικευμένη επανάσταση των λαών & επάνοδο σε χρόνια αταξίας. Δεν πρόκειται για κομμουνιστές. Πρόκειται για σώφρονες καπιταλιστές. Η επιλογή του Αλέξη να στείλει στο πάνελ τον Βαρούφ είναι συνεπώς εντός θεσμικού πλαισίου της Ευρώπης και κάτω από αυτό το πρίσμα μπορεί ακόμη και να συνενώσει φωνές. Πίσω από τον διαπραγματευτή με τα δερμάτινα υπάρχει ισχυρή ακαδημαϊκή φιλοσοφία της οποίας είναι απλά ο κομιστής. Διαμορφωτής της είναι ο Τζέϊμς Γκόλμπρεϊθ. Προσωπικότητες του συγκεκριμένου ακαδημαϊκού ρεύματος είναι επίσης ο Robert D.Auerbach με θητεία στη FED του Άλαν Γκρίνσπαν, ο Thomas Ferguson του πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης, ο Richard Parker του Χάρβαρντ και ο Norman Bimbaum της Georgetown. To κεντρικό τους moto είναι το ακόλουθο : Το χρέος που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί ξεχάστε το.Κοιτάξτε να αναπτύξετε τις αγορές ώστε να ανοίξουν θέσεις εργασίας και χτυπήστε την ανθρωπιστική κρίση, γιατί έρχονται χειρότερες μέρες. Και εκκολάπτεται και ένα νέο αυγό του φιδιού...
Οι ακαδημαϊκοί της παραπάνω σχολής σκέψης λοιπόν τονίζουν "είναι ξεκάθαρο τι χρειάζεται τώρα η Ελλάδα : οικονομική ανάκαμψη, με στήριξη από τη σημαντική χαλάρωση των δημοσιονομικών στόχων, θέσπιση μέγιστου πλεονάσματος στο 1,5% του ΑΕΠ, με κάποια χρηματοοικονομική αναδιάρθρωση των χρεών της, συσχετισμό της εξυπηρέτησης του χρέους με κάποια ουσιώδη ανάπτυξη και με δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις που θα περιλαμβάνουν πάταξη της διαφθοράς και αποδυνάμωση των οικονομικών δυνάμεων των ολιγαρχών".
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, αν θεωρήσουμε ότι εκφράζεται από το Ευρωκοινοβούλιο, δεν είναι πολύ μακριά από αυτές τις σκέψεις. Τα κράτη μέλη όμως διοικούνται από εθνικιστές όπως συμβαίνει συνήθως. Ο νέος εθνικισμός είναι ο οικονομικός εθνικισμός. Προκειμένου μια εθνική κυβέρνηση και η κεντρική της τράπεζα ( π.χ. της Ισπανίας ) να υποστεί πλήγματα στο αξιόχρεό της προτιμά την αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και την "ευμένεια" των οίκων αξιολόγησης ώστε να μπορεί να αναχρηματοδοτεί ένα χρέος που ποτέ δε θα αποπληρωθεί. Μια διεθνής συνδιάσκεψη για το χρέος είναι πιστωτικό γογονός...
Πρέπει μέσα από αυτό το πρίσμα να διαβάζουμε τις εξελίξεις. Δεν γίνεται να χωρίζουμε τους Έλληνες και ξένους ηγέτες σε προδότες και σωτήρες, ούτε σε φιλλέληνες και μισέλληνες. Τους εκλεγμένους από τους λαούς πρωθυπουργούς νομίζω πρέπει απλά να τους αντιμετωπίζουμε ως αντιπροσώπους σχολών σκέψης. Και αν το κάνουμε αυτό θα πάψουμε να θεωρούμε την κάθε διαπραγμάτευση πόλεμο και ίσως να πετύχουμε πολύ περισσότερα με το γάντι. Γιατί το εκτόπισμά μας είναι ελλειπές για να πάρουμε όλη την Ευρώπη στην πλάτη μας. Αντιθέτως μπορούμε να έχουμε σύμμαχο ακόμη και την Μέρκελ. Είναι πιο διαλλακτική από τη Λαγκάρτ και τον Ντράγκι. Γιατί το σύστημα θα αποβάλλει εκείνην πιο εύκολα... άρα την ενδιαφέρει η απήχησή της στις μάζες των Ευρωπαίων ψηφοφόρων...Για αυτό εξάλλου έχει εκφραστεί υπέρ Ευρωπαϊκών Οίκων Αξιολόγησης κάτι που το σύστημα της των τραπεζιτών της το απέκλεισε ως out of question...
Σκιτσογράφοι, Bloggers και απλοί πολίτες καλύτερα να ξέρουμε που ελοχεύει ο εχθρός. Γιατί αν προετοιμάζεις τον κόσμο για μια nockdown μονομαχία Τσίπρα Μέρκελ μπορεί στο τέλος να αποδειχθεί μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Καλύτερα σεμνότερα τη μπάλλα.
Με το φτωχό μου το μυαλό, τη Μέρκελ πιο από δίπλα. Αυτό.
Υ.Γ.
Αμερική. Πολλά βλέμματα είναι στραμμένα προς τις Ηνωμένες Πολιτείες με ερωτήματα για την στρατηγική των. Ο Γκάλμπρεϊθ εξηγεί : Η Αμερική βλέπει τη μεγάλη εικόνα, δεν θέλει να δει την Ευρώπη να κατακερματίζεται, δεν θέλει να δει χώρες να τις πετάνε έξω από την Ευρωζώνη, δεν θέλει πολιτική αστάθεια σε μια χώρα που βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της Γηραιάς Ηπείρου. Νομίζω πως οι ΗΠΑ στέλνουν ένα ηχηρό μήνυμα πως είναι ζήτημα ασφαλείας, όπως εξελίσσεται η κατάσταση στην Ουκρανία και τη Συρία, να υπάρχει σταθερότητα στην Ελλάδα. Αυτά είναι τα κυρίαρχα ζητήματα στο μυαλό των Αμερικανών αξιωματούχων πρωτίστως και δευτερευόντως η οικονομική διαχείριση της ελληνικής οικονομίας που είναι πολύ μικρή.
Αυτό σημαίνει πως από την άλλη μεριά του Ατλαντικού οι παρεμβάσεις είναι και θα είναι καθαρά πυροσβεστικού χαρακτήρα, αν και εφόσον οδηγηθούμε σε μια ρήξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;