Μόλις σκότωσες την Τ_αραντούλα

    Η λογική είναι το πιο αδύναμο μετερίζι, μπροστά στις έξαλλες και ακατανίκητες ενέργειες της ψυχής και της φαντασίας.
    Στρατής Μυριβήλης 1924 ( η Ζωή εν Τάφω)

  _ Μόλις σκότωσες την τρόϊκα !

-             Κάτω οι τραπεζίτες, κάτω το σκυλολόγι ! Κάτω η Τρόϊκα. Ζήτω ο Γιάνης.  

          Ζήτω ο Γιάνης, λοιπόν.

    Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για έναν αστό σε μέθη, υπό την επίδραση που κατάφερε να ασκήσει, με αφετηρία ένα βραχύ αλλά ευφάνταστο blogging.   

    Η αλήθεια είναι ότι ο λαός, μια ασύμμετρη και αλλοπρόσαλλη μάζα συγκυριακών συγκλίσεων, δεν παρέδωσε στον συμπαθή blogger τη χώρα. Αυτός όμως δείχνει να την παρέλαβε. Και ενδεχομένως όταν την επιστρέψει βαριεστημένος , να την έχει κάνει αγνώριστη. Ο Δραγασάκης ο Γιάννης έχει πάθει ένα, μη πω και δύο σοκ. Αλλά τον ανέχεται. Βρισκόμαστε σε κόμμα ανοχής. Που τώρα είναι και σε πρεμιέρα. Ας το πούμε εμείς θίασο συγκλίσεων. Ο Αλέξης έχει την ευθύνη. Φτύνει τον κόρφο του…

   Ας υποθέσουμε ότι ο Γιάννης με δύο «ν» ήταν ο τσάρος. Δεν θα υπέπιπτε σε τούτα…  Ξέρετε ποια. Τα αυτά. Τα show. Μπορεί να μη ξανακυκλοφορούσανε τα ανέκδοτα με τον Τσάκι Τσαν.  

   Στο μυαλό του Γιάνη ως οικονομολόγου βρίσκονται τα ίδια πράγματα που θα βρείς στο μυαλό όλων των μειλίχιων καθηγητών της χώρας. Μπορούμε να διεκδικήσουμε κάποιες επιστροφές από τα κέρδη της ΕΚΤ πάνω στα δάνειά μας, μπορούμε να αποπειραθούμε να κουρέψουμε τα ελάχιστα από τα ομόλογα που είναι ακόμη σε ιδιώτες, μπορούμε να παίξουμε με το πιστωτικό γεγονός σαν άρρωστοι που βήχουμε στα μούτρα των άλλων αλλά τους Ευρωπαίους να τους ταρακουνήσουμε οικονομικά δεν μπορούμε. Όμως ο Γιάνης είναι πάστα ροκ σταρ. Με έμφαση στο Σταρ. Η μέθη τον ακολουθεί ολάκερα τριήμερα και τον εγκαταλείπει όταν εκείνη θέλει. Και ο ηγέτης σε μέθη είναι πολύ σέξυ.

   Στο μυαλό του Γιάννη Δραγασάκη ως Έλληνα παραδοσιακού πολιτικού βρίσκονται μερικά από τα πράγματα που περιμένουμε και εγώ πολύ το εύχομαι να αφήσουν, επιτέλους, αποτύπωμα στη χώρα. Βρίσκονται βαθιά σμιλεμένες σε χρόνων πολλών αναζητήσεις, οι παθογένειες του Έλληνα που μας ακολουθούν στις νίκες και τις ήττες, στη μέθη και την περισυλλογή και στις συνεργασίες αλλά και την ιδιώτευση. Ξέρει τι πρέπει ν’ αλλάξει στον τόπο. Ξέρει τι πρέπει να αλλάξει σε εμάς. Για να μη μπορούν να ασελγούν πάνω μας τραπεζίτες. Απλά, ξέρεις, δε μπορεί να το πει με σέξυ τρόπο. Έχοντας επίγνωση των αδυναμιών μας είναι σεμνός. Και λιγόλογος. Και ελοχεύει ένας κίνδυνος…

   Να περάσει η αριστερά από εδώ ως μια παράσταση που την έστησαν μαστόροι της γραφής και της σκηνοθεσίας άριστοι και την έπαιξαν οικτρά οι θεατρίνοι. Αυτό φοβάμαι. Και ποιος θα ξαναπατήσει σε μια παράσταση φόλα ;