το φθινόπωρο του Βαλεντίνου

    Το φθινόπωρο στον έρωτα είναι εδώ.Οι καρποί της λατρείας φθίνουν. Το λέει και η λέξη. Φθιν_όπωρο... στα αμπέλια του θεού με το τόξο.

     Ο έρωτας είναι κυνήγι. Και το κυνήγι δεν γίνεται «στο πόδι». Θέλει κούρνιασμα και χαλάρωση, θέλει προετοιμασία των όπλων, θέλει αυτοσυγκέντρωση και μετά αναμονή για το θήραμα που θα αξίζει τον κόπο. Είναι κρίμα να φεύγουν έξι μπαταριές στον αέρα για τρείς τσίχλες. Εκτός από απειρία καταδεικνύει και μια, πως να το πω, παθογένεια.

      Περνάμε μια εποχή κυνικότητας. Ολοένα και πιο βιαστικά, παρακάμπτουμε ολοένα και περισσότερο, από το μεδούλι του έρωτα. Όταν λέω μεδούλι εννοώ την φάση της αποθέωσης. Είναι τόσο μαγευτική η φάση της αποθέωσης. Είναι η φάση που φιλάς τα ψωμάκια της χοντρούλας που ερωτεύτηκες και τους δίνεις ονόματα. Την κάνεις να θέλει να τρέξει για φαγητό γιατί για πρωτη φορά αγαπάει το σώμα της.  Κάποτε κρατούσε ακόμη και χρόνια. Αργότερα τα χρόνια έγιναν μήνες. Τώρα αντιλαμβάνεσαι ότι παρέρχεται τόσο γρήγορα όσο μια καταιγίδα. Ένα πολύ έντονο φαινόμενο που μας πιάνει απροετοίμαστους αλλά μέχρι να μας καθηλώσει περνάει. Κατόπιν η ψιχάλα που την ακολουθεί, μοιραία φαίνεται «λίγη».

     Στα κίνητρα κρύβεται ο διάβολος. Πολλές από τις σχέσεις μας πλέον υπόγεια τις πατρονάρει ο θυμός ή η απόγνωση όπως οι πετονιές μια μαριονέτα. Έτσι εξηγείται και η πρεμούρα να σουλουπωθούν γρήγορα για να παρουσιαστούν οι ωφέλειές τους σαν εργασία για τις εξετάσεις, σε κάποιους που πρέπει να τις επιδείξουμε. Κραδαίνουμε μια καινούργια σχέση στα μούτρα κάποιου, προηγούμενου, υφιστάμενου ακόμη προφανώς στη ζωή μας, που δεν στάθηκε επαρκής,  σαν τα καλά τρίμηνα αποτελέσματα του τμήματός μας στον στριφνό διευθυντή.Εκεί κατά βάθος οφείλεται και ο θρίαμβος του fb. Για βρες μια σχέση που πριν την διαμορφώσεις και πριν καν αρχίσεις να την απολαμβάνεις την "ανακοινώνεις" στο social media με τους γνωστούς δειχτικούς τρόπους.

      Το πλάνο είναι πάνω από τη συγκυρία. Ψάξε το πλάνο πίσω από τις λέξεις. Κάνε μια αντιπαράθεση με τον έρωτά σου με στόχο να αλιεύσεις λέξεις. Για να το κάνεις πρέπει να προκαλέσεις όσο πιο πολλά μύχια κίνητρα μπορείς . Για πολλούς τύπους ανθρώπων δεν υπάρχει καμία ενέργεια που να μην κουμπώνει σε ένα πλάνο τους. Κάτω από αυτή τη συγκαλυμμένη κυνικότητα βρίσκονται οι αιτίες που δημιουργούν τις συνθήκες της μετριότητας. Μετά από μια άτυχη ενηλικίωση για πολλούς από εμάς όλα, όλα ακολουθούν λάθος «ένστικτο». Δουλειές, σχέσεις, συμβάσεις ακολουθούν το καλούπι της «αιτίας». Και ο έρωτας επίσης. Είναι σαν να βγαίνεις στον αγορά για κεριά και να έχεις μονάχα ένα είδος κηροπήγιου. Τα πιο όμορφα είναι απίθανο έως αδύνατον να κουμπώσουν οπότε δε τα αγοράζεις.
      Στον έρωτα από πρόθεση, η χειραγώγηση παίρνει τα ηνία. Μπορεί η πρόθεση να καμουφλάρεται τέλεια, αλλά η χειραγώγηση είναι εμφανής όσο ένας ελέφαντας στη στέπα. Όμως το παιχνίδι της χειραγώγησης είναι ανήθικο. Γίνεσαι master μετά από καιρό, αλλά και πάλι δεν αποφεύγεις τα παιδιάστικα λάθη. Εμφανίζεις διαφορετικό εαυτό κάθε μέρα. Είσαι κάθε στιγμή με μια άλλη στολή, εκεί που θα έπρεπε να απεκδύεσαι τους ρόλους. Μακιγιάρεις τα προφανή. Κάνεις τις επιθέσεις σου οργανωμένα αλλά σε λάθος πεδίο. Περιμένεις την αντεπίθεση εκεί που επιτέλους υπάρχει γαλήνη. Η ποσότητα ενέργειας που απελευθερώνεις είναι τρομακτική  αλλά πριν την ώρα της ή το χειρότερο όταν είναι πλέον πολύ αργά.. Μπορεί να αισθάνεσαι αλεπού αλλά χρειάζονται και οι περιστάσεις και οι προετοιμασίες για έναν ωραίο «εγκλωβισμό». Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος μιας απόδρασης του λαγού. Αν φαίνεται κυνικό αυτό, σκέψου τι σε πόνεσε περισσότερο, την τελευταία φορά στην απώλεια. Ότι έχασες το υπέροχο λαγό ή ότι απέτυχε άλλο ένα κυνήγι ;

      Οι εξαιρετικώς έξυπνοι άνθρωποι αντιτάσσουν χειραγώγηση στη χειραγώγηση. Αυτό μετατρέπει τη σχέση σε σκάκι. Το σκάκι πνίγει την ελάχιστη ποσότητα διανοητικής χαλαρότητας που απαιτεί ο έρωτας. Τι απομένει ; Ένας ακήρυχτος πόλεμος. Και στις τρυφερές και στις άγριες στιγμές ο πόλεμος «κατευθύνει» το μυαλό και η απόλαυση καίγεται σε μια ιδιότυπη πυρά των αχρήστων, σαν αυτές τις πυρές που οι αγρότες βάζουν στα σπαρτά βαθειά στο Φθινόπωρο. Και μετά καπνός.

    Στη διασταύρωση των έξυπνων "πουλιών" επιπλέουν και άλλα ανεπιθύμητα σα τα βούρλα στη λίμνη. Τα χειρότερα συναισθήματα, οι πληγές και τα σάπια ενοχλήματα ανεβαίνουν και σε πνίγουν. Η συναισθηματική σου νοημοσύνη πάει περίπατο. Οι αντιδράσεις εγείρουν αντιδράσεις και δεν είναι ποτέ διακριτικές. Αρχίζει ο ένας να προκαλεί τον χειρότερο εαυτό του άλλου. Τα ομώνυμα συναισθήματα απωθούνται. Στο τέλος μένει η απογοήτευση από αυτή την απώθηση. Και η παρτίδα τελειώνει.
    Είναι ολοένα και σπανιότερο να βιώσουν δυό άνθρωποι έναν ήμερο έρωτα. Εκείνο τον τσίτσιδο θεό με το τόξο. Το φθινόπωρο κρατάει περισσότερους μήνες. Και όταν αυτό συμβεί για πολλές χρονιές, ενδόμυχα φεύγει από το νου το καλύτερο.
   Η πρεμούρα για την άνοιξη. Θυμάσαι την Άνοιξη ; Είχε τραγούδια καλογραμμένα ...

Μισιρλού μου, η γλυκιά σου η ματιά
Φλόγα μου 'χει ανάψει μες στην καρδιά.
Αχ, για χαμπίμπι, αχ, για λε-λέλι, αχ,
Τα δυο σου χείλη στάζουνε μέλι, αχ.

Αχ, Μισιρλού, μαγική, ξωτική ομορφιά.
Τρέλα θα μου 'ρθει, δεν υποφέρω πια.
Αχ, θα σε κλέψω μέσ' απ' την Αραπιά.

Μαυρομάτα Μισιρλού μου τρελή,
Η ζωή μου αλλάζει μ' ένα φιλί.
Αχ, για χαμπίμπι ενα φιλάκι, άχ
Απ' το γλυκό σου το στοματάκι, αχ.