Το νιώθεις, που έρχεται κακό. Είναι εκεί, έρπουν, τεκμήρια της κατάστασης που είναι ήδη εκτός ελέγχου, μπορεί να παριστάνεις πως δε τα βλέπεις, το καθένα μονάχο του είναι σαν ένα οικόσιτο έντομο, που κινείται αθέατο στις γωνίες, όταν η συνείδησή σου λαγοκοιμάται, όμως κάνει τη ζημιά του μια χαρά. Θέλω να πω, κάτι τρώει, κάτι μεταφέρει και κάπου ετοιμάζεται να αναπαραχθεί. Μια φορά ζει και βασιλεύει. Έχεις σταματήσει να κάνεις απεντόμωση, για την ακρίβεια έχεις αμβλύνει τα αντανακλαστικά σου. Ετούτα, τα τεκμήρια της επερχόμενης απώλειας αυγατίζουν και εγκαθίστανται μόνιμα στις χαραμάδες σου. Σύντομα, γίνεσαι από πρωταγωνιστής θεατής. Δεν μπορείς πια να αντιστρέψεις τίποτε. Το κακό είναι εδώ. Θες να το δεις ;
Σήκω, μην ανάβεις τα φώτα. Πλησίασε αργά τις κακοφωτισμένες γωνιές σου και άνοιξε τα μάτια. Τι βλέπεις ; Ε ;
Δε λες ευχαριστώ. Δε λες συγγνώμη. Δε λες συμπάθα με. Δε λες μια γνώμη. Δε συντρέχεις. Δεν αποτρέπεις τίποτε όταν δε σε απειλεί προσωπικά. Δεν προλαβαίνεις τα πράγματα. Δεν ετοιμάζεις τη ψυχή σου να δεχτεί αγάπη. Πολεμικές τέχνες εξασκείς ωστόσο. Με λύσσα. Με λύσσα. Δε σκέφτεσαι τα όριά του. Δε συγκρίνεις τις δυνατότητές τους. Δεν αφήνεις χώρο να περάσουν, ούτε να σταθούνε απλώς χώρο δεν αφήνεις. Δεν έχεις οίκτο. Δεν έχεις απλότητα καμιά. Δεν έχεις τη ματιά. Και ύστερα ;
Ενός κακού, μ(αρτ)ύρια έπονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;