Η Ελένη, η δικιά μου, ζει πάνω από το Tiffany's. Η αίθουσα παραχωρείται σε χορούς - σχολεία και τα πρωϊνά Κυριακής. Για αυτό σου λέω. Άλλος είναι άτυχος, άλλος πάλι πιο άτυχος.
Έχω σκύλο. Τον Άδη. Τον έλεγα Άρη. Μετά το άλλαξα. Ο σκύλος μου λατρεύει τον γκαντέμη από κάτω, εχμ τον κο Θύμιο θέλω να πω, από το Ευθύμιος. Και ο κυρ ΕυΘύμιος τον γουστάρει. Ο ίδιος δε κρατάει σκυλί. Λέει ότι τον εκνευρίζουν που σκάβουν και παραχώνουν διάφορα. Εγώ δε κάνω συγκρίσεις.
Ο κυρ ευΘύμιος ο νεκροθάφτης λοιπόν δε κρατάει σκυλί. Ζει με τη γυναίκα του. Έχουν μια "ανθεκτική" σχέση. Εκείνη δουλεύει σα σκυλί. Τυπώνει και κολλάει τα μακάβρια Α4. Άλλη ζωή δεν έχει. Ούτε τυχερά. Τι τυχερά να έχεις ως γυναίκα νεκροθάφτη ; Κι αυτός, ήρεμη δύναμη, όλο και παραχώνει. Τη γκαντεμιά της γυναίκας του και τους τεντωμένους. Εμένα τι με νοιάζει όμως ; Από χώμα που δε τρως. Εκείνο που με νοιάζει είναι που ακούνε τους διαλόγους μας χαρτί και καλαμάρι. Η πολυκατοικία από μόνωση μουνί. Τα άτομα ακούνε φαρσί ! Τι λογιό εργολάβος το 'χτισε κι αυτό το μέγαρο, μήπως κηδειών ;
Πριν από δυό εβδομάδες εμείς πηδιόμασταν και, όπως ταχτικά μου συμβαίνει, το Λενάκι τα'παιξε. Χάνομαι, χάνομαι, τσίριζε...είμαι κι εγώ ένας "μάστορας". ΑαΧΧάνομαι, φώναζε, πεθαίνωωωωω... Ε , λοιπόν πρέπει να ακούγανε πάλι γιατί εμένα τότε μου φάνηκε ότι ο άλλος από κάτω που κάρφωνε μια κάσα νωχελικά πήρε μια φόρα και βαρούσε τα καρφιά με άλλη όρεξη. Ενθουσιασμένος. Μαρίκαααα, φώναξε, τρέχα, θα πέσει δουλειά.
Με τον κυρ Ευθύμιο έχω τα πάνω και τα κάτω μου. Έχω ξεπεράσει πάντως φοβίες που χαρακτηρίζουν τους προληπτικούς. Οι γάτες δε με ενοχλούν. Τα κηδειόχαρτα επίσης. Οι παπάδες, που άλλοι φτύνουνε κόρφους και μαλακίες, ούτε. Τα κιβούρια ; Το έχω κάνει πάνω σε κάσες, μέσα σε κάσες, με στεφάνι στο κεφάλι, με στεφάνι στο κεφάλι της Ελένης, με κερί χοντρό αναμμένο και εκείνη μπρούμητα, δε πιστεύω ότι όλες αυτές οι κάσες που έχει βάλει ο κυρ ευΘύμιος στη πίσω πρασιά είναι κάτι το αποτρόπαιο ή καταθλιπτικό. Εμείς με την Ελένη πάντως τις γλεντάμε. Έκαστος με τα τυχερά του.
Είχα κάνει και μια πρόταση στον κυρ Ευθύμη να τη δουλέψω τη πρασσιά μπαράκι με μουσική Nick Cave και μικρές θεατρικές παραστάσεις σε κείμενα Sarah Kane. Θα σπάζαμε ταμεία. Δε με άκουσε, αυτός ακούει Μενιδιάτη. Τον αγαπάω πάντως τον κυρ Ευθύμιο.
Εντάξει, τώρα... τις Τρίτες που πέφτουν 13 ένα θέμα το' χω. Αλλά κρατιέμαι... Δεν είμαι και ο Μπάμπης ο Φλού . Τρομάζω και φρικάρω, αλλά μόνον όταν έχω τα φεγγάρια μου. Και πιστεύω ότι με βοήθησε να βελτιώσω τη στάση μου για τη ζωή και το θάνατο. Θέλω να πω, ζω σα να ετοιμάζω βαλίτσα. Κάθε μέρα , μία μέρα. Αύριο μπορεί να μη γυρίσω σπίτι. Είναι σημαντικό να το ξέρεις αυτό, να το έχεις στην άκρη του μυαλού σου.
Πέρυσι μια φορά που είχα λείψει καιρό, ο Ευθύμιος πρέπει να ανησύχησε, όχι αν έπαθα κάτι αλλά μήπως με παράχωσε άλλο γραφείο μάλον. Γυριζοντας, ο πρώτος που βγήκε να μου πει welcome back ήταν ο νεκροθάφτης. Δε ξέρω από που νόμιζε ότι γύρισα, ήμουν και χλωμός, αλλά ήταν τόσο ενθουσιασμένος που του έδωσα και το χέρι. Μετά ανέβηκα και καθώς πήγα να πάρω τα φυστίκια μου ψιλοφρικάρισα. Μετά πλύθηκα. Μετά ξαναπλύθηκα. Μετά έκανα δυό μέρες να φάω με τα χέρια ξηροκάρπια. Κανένα επάγγελμα δεν είν' ντροπή, είχε πει κάποιος μαλάκας, αλλά εγώ με τη χειραψία δε τη παλεύω. Τι να κάνω. Και ήσυχο, ήσυχο, λέω να το αλλάξω. Το σπίτι. Φτάνει.
Τώρα ψάχνουμε σπίτι πάνω από χασάπη... Η σχέση μας περνάει τα κάτω της. Είναι κάτι βράδια που ονειρεύομαι να κρατάει μπαλντά και να με κυνηγάει. Στο πως το λένε βέβαια τα στρώματα ακόμα στενάζουν. Έχει η Ελένη κάτι νέες κραυγές... Με σκίζεις, με σφάζεις, κοπάνα με, χτύπα με Μπάμπη μου, κάνε με κιμά και τα λοιπά. Θέλει να τις δοκιμάσουμε σε κατάλληλο περιβάλλον, κι εγώ, άμα έχει φαντασία η αγάπη μου, χατήρι δε χαλώ. Σπυριά να βγάλω , εκεί. Η φαντασία στο κρεβάτι. Απόψε θα πάμε Σπυριδούλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;