σχόλιο σ'εξι αφηγήματα

  Το κεφάλι του πήγαινε να σπάσει. Μπήκε σε ένα hardstore και διάλεξε ένα σφυρί. Βγήκε και βρήκε ένα άδειο παγκάκι. Γονάτισε και ακούμπησε το πρόσωπο στα βαμμένα κόκκινα σανίδια. Με το δεξί χέρι κατάφερε μια καίρια σφυριά στο πίσω μέρος, εκεί ακριβώς που θεωρούσε το κέντρο των σκέψεών του. Ύστερα το σφυρί έπεσε στο πεζοδρόμμμμμμμμμμμ....

  Έτρεχε και δεν έφτανε. Ώσπου ένα δειλινό, λίγο πριν δύσει ο ήλιος έφτασε. Όλα καλά. 

Σήμερα σέρνουμε τα πόδια μας. Έλα λίγο να ξυπνήσουμε. Χέρια ψηλά. Χτυπάμε όλοι παλαμάκια. Ζωηρά. Χοπ, Χοπ.. ωραία. Μερικές εκτάσεις. Έεετσιιι. Θα διαλέξω τώρα μια μουσική, εντωμεταξύ εσείς βγάλτε από τα τσουβάλια τα πόδια σας και φορέστε τα. Μετά σηκωθείτε όρθιοι. Πάμε ζωντανά λιγάκι. Πάμε. Πάμεεε. 

Όλο το Σαββατοκύριακο σκότωνα μύγες. Δυστυχώς υπάρχουν οι Δευτέρες. Λένε ότι οι μύγες είναι ο λόγος που επιζήσανε οι αράχνες που με τη σειρά τους είναι ο λόγος που επιζήσανε οι σαύρες που με τη σειρά τους είναι ο λόγος που επιζήσανε οι πελαργοί. Σαν σήμερα, πριν λίγα χρόνια, ένας πελαργός με έφερε στον κόσμο. Γι αυτό ευχαριστιέμαι να τις σκοτώνω.Τις μύγες, λέω.

  Έστριψε αριστερά με ένα προαίσθημα ότι πάει λάθος. Σταθεροποίησε το όχημα με μια ανάποδη τιμονιά. Είχε ένα κολωνάκι. Πέρασε Σύριζα και πήγε κι έπεσε πάνω στη ΔΗΜΑΡ. Κανείς δεν έπαθε τίποτα. Χάρις σε μια λάθος έκβαση που οφείλλονταν σε σωστή αντίδραση.

   --Mωρό μου, πιάσε ένα τσιγάρο. 

            -Ουάααααάάά.