Ο άντρας είναι φτιαγμένος έτσι : πάνω απ' όλα όσα να επιδιώκει κάθε μέρα, πάνω απ' όλα μα το Θεό, μπορώ να το γράψω και στις δυό μου πλάκες του Μωυσή, μπρος πίσω, είκοσι φορές, πάνω από όλα είναι αυτό : Να χαρίζει τη χαρά σε μια γυναίκα.
Δε ξέρω τι έγινε μετά, ούτε θέλω πολύ να το ψειρίσω, σκατά τα εκάναμε ! Με χίλια άλλα πράγματα τα μπλέξαμε που όχι μόνο δε μας έφεραν χαρά αλλά μας έφτιαξαν αγρίμια.
Ξαναζώ την ευτυχία να αντικρύζω μια χαρούμενη γυναίκα. Και αναγνωρίζω τη χαρά από κάποιες αντιδράσεις της, που εκείνη, ούτε καν τις μακιγιάρει. Πόσο μάλλον να τις καμουφλάρει. Γιατί η γυναίκα είναι φτιαγμένη έτσι : Πάνω απ' όσα επιδιώκει κάθε μέρα, πάνω απ' όλα μα το Θεό, μπορώ να το γράψω και στις δυό μου πλάκες του Μωυσή, μπρος πίσω είκοσι φορές, πάνω απ' όλα βάζει αυτό : Να ψάχνει τον άντρα που μπορεί ακόμη να της χαρίζει χαρά. Και μετά, να την εκπέμπει ...
Όλα τα υπόλοιπα είναι διαδικασίες, ντρίπλες, εξαμβλώματα και εγωϊσμοί. Και είναι όλα τα υπόλοιπα αρκετά για να σου γαμήσουν όχι τη ζωή σου, αλλά και όλες εκεί γύρω τις ζωές που δε σου φταίνε και σε τίποτα.
Μην το ξεχάσω, το λοιπόν, να της το πω, πόσο άντρα με κάνει. Μια χαρούμενη γυναίκα πόσο άντρα με κάνει :
Άκου...ψυχή μου, τη ψυχή μου. Γίνεσαι άνοιξη μες στο Δεκέμβρη μου. Έτσι χαρούμενη να περπατάς εδώ γύρω, μπορείς ; Με ξαφνιάζεις. Με κλωτσάς μπροστά. Ανοίγεις όλα μου τα παντζουρόφυλλα στη λιακάδα. Τινάζεις τα φτερά μου. Ξυπνάς τα κύταρα που έχω χρόνια αποκοιμίσει. Μάτια μου, ραντίζεις λεμόνι στα μάτια μου.
Σε ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;