ο ζωολογικός μας κήπος

   Τι είναι τα τέρατα ; Ζωάκια που η συγκυρία τα αλλάζει. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους τραβιούνται από την πείνα και το μίσος και όλη τους η κοινωνικότητα πάει περίπατο. Τα νύχια τους βγαίνουν από τις θήκες. Βάλε τις ειδήσεις στο ΣΚΑΙ και θα τα δεις. Ο σκοπός τους "αγιάζει" την αθλιότητά τους.  Ο θάνατός σου η ζωή τους. Τα τέρατα γεννιούνται όλες τις εποχές, αλλά κυρίως όταν τελειώνουν τα μεγάλα πάρτυ. Κυρίως όταν τελειώνουν οι γιορτές. Τότε βγαίνουν.
 

   Αν σου έδινα ένα μεγάλο τσουβάλι κροκέτες για σκύλους να ταΐσεις έναν ολάκερο ζωολογικό κήπο θα μπορούσες να μπεις έστω για λίγο στα παπούτσια του Αλέξη Τσίπρα. Θα μου πεις τώρα, γιατί να μπεις στη διαδικασία. Θα σου πω… γιατί είσαι και θεριό και νηστικό. Και δε θέλεις τέρας να γεννείς, θες ; Θες ;

        Πρέπει κατ’ αρχήν να συμφωνήσουμε για το ευκταίο. Η ευθύνη, θέλω να πω, είναι να χορτάσουν τα λιοντάρια ή να επιβιώσουν όλα τα ζωντανά ; Αντιλαμβάνεσαι.

        Πρέπει επίσης να συμφωνήσουμε ότι μείναμε με τις κροκέτες. Μπριζόλες δεν θα βρεις στους καταψύκτες, παρά μόνον πάγο που μυρίζει σάπιο κρέας. Οπότε, τρώμε κροκέτες.

        Η δημοσιοποίηση του ελληνικού προβλήματος επιτεύχθηκε με τον ταχύτερο τρόπο, δεδομένης της αδράνειας της εθνικής προπαγανδιστικής μηχανής στα προηγούμενα έτη. Σήμερα ο Ινδός γνωρίζει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώνει το χρέος της και να συνεχίσει να επιβιώνει. Δεν φτάσαμε ακόμη να διαθέτουμε συγκροτημένο επικοινωνιακό επιτελείο σε όλα τα διεθνή ΜΜΕ αλλά οι πάντες αντιλήφθηκαν ότι κάποια άλλη λύση θα γλυτώσει τις αγορές από ένα επώδυνο stress test. Το περίστροφο είναι στο τραπέζι. Πριν από έξι χρόνια ο Παναγιώτης Γεννηματάς είχε περιγράψει σε δεκάδες διαλέξεις ότι αυτό το χρέος μόνον για την εξυπηρέτησή του απαιτεί ανάπτυξη 6 με 7% ετησίως. Εφικτή ;
        Ειλικρινά, το παιχνίδι τώρα έρχεται στο γήπεδό μας. Είναι μέσα. Τα τέρατα γρυλίζουν σαν τα σκυλιά, ακόμη από μέσα τους. Όμως ακούω γρυλίσματα και πρέπει να πω, ακούγονται δυσοίωνα. Το παιχνίδι είναι μέσα και θα απαιτήσει μετριοπάθεια και παραγωγική εγρήγορση σε όλη την επικράτεια. Θα είναι τραγικό να προσπαθήσει κάποιος να χαϊδέψει τέρατα, τώρα που χιλιάδες αγωνιστές μετράνε τα εφόδια για την τελευταία τους άμυνα. Η ηγεσία κρίνεται από την αποτελεσματική καθοδήγηση.  

        Η εθνική παραγωγική μηχανή είναι συγκεκριμένων προδιαγραφών. Ίσως κάτω από τις παρούσες συνθήκες είναι ώρα να θυσιαστούν μερικά ζώα. Ο κήπος μας θα χάσει την αίγλη ενός λαμπρού αξιοθέατου αλλά δε θα εξαφανιστεί από το χάρτη. Ένας ιπποπόταμος για να γίνω πιο συγκεκριμένος έχει το κοινωνικό αντίβαρο εκατό εξαιρετικών πτηνών. Μπορούμε να χαρίσουμε τον ιπποπόταμο σε κάποιον που μπορεί να τον συντηρήσει.

      Εκατό επανδρωμένα κέντρα υγείας σε εκατό νησιά είναι μια υποδομή που δεν έχουμε το δικαίωμα να καταστρέψουμε. Αν είναι απαραίτητο, όλες οι θαλάσσιες συγκοινωνίες να αφεθούν σε έναν διεθνή διαγωνισμό και να εγκαταλειφτεί  η επώδυνη επιδότησή τους από τον κρατικό κουμπαρά ίσως να σωθούν οι ιατρικές υποδομές. Κροκέτες για πολλούς αντί  λαχταριστή σπάλα για λίγους.

      Μια στιβαρή επικοινωνιακή πολιτική μπορεί να εξηγήσει τέτοια εγχειρήματα στις μάζες των ζώων. Εκτός από τις στρουθοκαμήλους, τα υπόλοιπα ζώα θα αντιληφθούν το σχέδιο.

      Ξέρετε, δεν έχουμε και πολλές επιλογές. Πρώτα πρέπει να σηκώσουμε ανάστημα και αμέσως μετά να το διατηρήσουμε ψηλά με παραγωγικότητα, με όσα μέσα μας απομένουν. Ο πρωθυπουργός δυστυχώς είναι το κέντρο αναφοράς σε λαούς με το δικό μας θυμικό και την ξεχωριστή ενθουσιώδη ιδιοσυγκρασία. Είμαστε σαν ομάδα μπάσκετ που είναι πίσω στο σκορ και πίνουμε ένα μπουκάλι νερό κοιτάζοντας στα μάτια τον προπονητή μας.

      Είναι η ώρα ο Αλέξης Τσίπρας να σηκωθεί, να σβήσει τον μαυροπίνακα με το σφουγγαράκι και να ζωγραφίσει τα καινούργια επιθετικά συστήματα. Μετά να μας κοιτάξει στα μάτια και να ρίξει μια πεντάδα στο γήπεδο. Αυτοί οι πέντε πρέπει να είναι συγκάτοικοι στην τρέλα του. Αλλιώς να πάμε όλοι σπίτια μας, συμπεριλαμβανομένων των μονίμων θεατών.

      Ο ζωολογικός μας κήπος δεν είναι καταδικασμένος. Είναι από τους καλύτερους στον πλανήτη. Απλώς, εάν δεν τα καταφέρουμε εμείς, η ιστορία θα επιβληθεί στα υποκείμενα, ο αιώνας θα καταγράψει τον αφανισμό ενός ακόμη συνόλου συμπαθητικών, κατά τα άλλα, ζώων και μετά με φυσικό τρόπο, τούτον τον έρημο από πλάσματα κήπο θα τον εποικίσουν τα επόμενα. Διατεθειμένα να τραφούν και με μπαγιάτικες κροκέτες, αν κρίνω από τα μάτια των επιβατών των σαπιοκάραβων που ξεχύνονται από τη Λιβύη.

      Ξέρω, αποδιώχνουμε το σενάριο, ιδιαιτέρως αν οι ιπποπόταμοι είναι τα αγαπημένα μας θηρία. Θα προτιμούσαμε όλα να συνεχίσουν όπως πριν. Να συμβιώνουμε χορτάτοι, οι κότες, οι αρκούδες και οι στρουθοκάμηλοι, σε μια επίπλαστη αρμονία που σφραγίζει η επάρκεια πόρων αλλά, πώς να το πω… πάει αυτό, όνειρο ήταν και πάει. Ποιος μπορεί να πει ότι όχι ; 

      Περιμένουμε γεννητούρια και δεν είναι καθόλου κακό αυτό. Αρκεί τα μωρά, αυτά που θα βγούν από μέσα μας, να μη χώσουν τα κεφάλια τους στην άμμο.