ένας διχασμός που δυστυχώς αναζωπυρώνεται

βαρύς αχός ακούγεται και νέοι φόροι μπαίνουν και το μικρό το μαγαζί σηκώνουνε και παίρνουν... τι είναι ;
   Είναι ο κρατισμός , ηλίθιε !

   Ίσως η ψήφος μας κι αυτή τη φορά να θεωρήθηκε ότι θα ακολουθηθεί από μια μεγάλη ποσότητα ελαστικής αναμονής και καλοδιάθετης καρτερικότητας. Όμως ποτέ άλλοτε δεν ήταν μια ψήφος που συσσωρεύθηκε από πολλούς και  διαφορετικούς  ιδεολογικούς χώρους για να δώσει μια εκκωφαντική και φορτισμένη εντολή. Αλλάξτε την ύφεση με μια άλλη συνταγή. Και έπρεπε να είναι εμφανές ότι βασικά προέρχεται από  ετοιμοθάνατους !  Ποιοί ήταν αυτοί ; Αποτελούν τάξη ;  Δεν είναι του Δημοσίου.  Όχι αυτοί που έχασαν 15 % των αποδοχών τους. Όχι αυτοί που έχουν το μισθό βρέξει χιονίσει. Ούτε οι συνταξιούχοι, γιατί αυτοί ψήφισαν συντηρητικότερα. Ήταν οι μάχιμοι μικρομεσαίοι και μπαρουτοκαπνισμένοι της αγοράς που γύρισαν την κλεψύδρα του Αντώνη Σαμαρά. Πολλοί από αυτούς ήταν φιλελεύθεροι.  
    Τώρα φαίνεται ότι έχουνε να κάνουνε με κρατιστές. Όπου φτωχός κι η μοίρα του.. Όλα τα είχε η Μαριωρή, η επιστροφή των Τζεντάϊ της γραφειοκρατείας της έλειπε ! Πρόκειται για κάστες κουλτουριάρηδων που συνεδριάζουν ακατάπαυστα με μηδαμινές συγκλίσεις. Που συναντιούνται ; Σε ένα θέσφατο. Ότι για μια κρίση δεν ευθύνεται ποτέ το δημόσιο. Οι ελάχιστες συγκλίσεις γίνονται αντιληπτές από τα πρώτα τους νομοσχέδια : 
    Ανοίγει επιτέλους η ΕΡΤ ! Εντάξει και οι καθαρίστριες ! Τώρα οργανώνεται η μεγάλη επιστροφή των διοικητικών υπαλλήλων στα πανεπιστήμια ! Τους ξέρουμε τους κηφήνες στις επιτροπές ερευνών και τα γραφεία των σχολών...Οι περισσότεροι ήταν υπεράριθμοι και χωμένοι από προστάτες και θείους με ΦΕΚ που τους χαρακτήριζαν κηπουρούς και καθαριστές. Όσο για τους υπάλληλους του ΔΕΔΗΕ έχουν ήδη ξανανιώσει... απαλλαγμένοι από κάθε ανησυχία ότι θα απολυθούν έχουν ξεχυθεί στο νέο πάρτυ ψωνίζοντας ξανά για το σπιτικό τους και χρεώνοντας τιμολόγια στη ΔΕΗ. Ακόμα χειρότερα ξανατοποθετώντας μαγνήτες σε ρολόγια του οργανισμού με προμήθεια στη κλοπή πράγμα που βαραίνει τον κλέφτη αλλά διπλά εκείνον που πληρώνεται και από τη ΔΕΗ δήθεν για να καταμετρά... Η μείωση του κόστους του Δημόσιου Τομέα έτσι πάει περίπατο. Θα αντικατασταθεί με νέους  ειδικούς φόρους !!!!!!!!!!! Είναι ο κρατισμός , ηλίθιε ! 
      Πέρασαν έξι μήνες από την πρόωρη πρόκληση εθνικών εκλογών. Είναι έξι μήνες με το κράτος σε καταστολή και τον ιδιώτη παρατημένο στην τύχη του. Αυτοί όμως, οι του δημοσίου τομέα πληρώνονται. Χωρίς καθυστερήσεις.
 
      Ας δούμε τώρα, μήνας που είναι,  τι αντιμετωπίζει ένας ξενοδόχος που περιμένει να φιλοξενήσει τον φετινό του κόσμο με βάση τις κρατήσεις στο booking.com, δηλαδή με την περυσινή κοστολόγηση  και με τη δέσμευση που έχει υπογράψει έναντι παροχών και αντίτιμου...Α. εκ νέου κλιμάκωση τραπεζικού κόστους Β. άγνωστο ύψος ΦΠΑ που τελικά θα αποδώσει Γ. ΕΝΦΙΕ που τάχα θα ΕΝΦΕΥΓΕ Δ. ίση ή πιο μεγάλη έκτακτη εισφορά Ε. νέο τέλος διανυκτέρευσης ΣΤ. υψηλότερο κόστος ρεύματος λόγω υπαγωγής στο 13%. Ζ. επανακοστολόγηση στα τρόφιμα. Η. Σε μακροπρόθεσμο επίπεδο, αναβολή επ΄αόριστον της αναβάθμισης όλων των περιφερειακών αεροδρομίων Θ. Ασθενική τουριστική καμπάνια που θεωρήθηκε τέτοιο πάρεργο, ώστε κατέληξε το επιλεγμένο αντίδωρο στους ΑΝΕΛ. Ι. Αρνητική προδιάθεση των τουριστών που αγαπούν τη χώρα εξαιτίας της νομισματικής εκκρεμότητας. Κ. Ούτε λαλιά για κρουαζιέρα και νέες μαρίνες. Τι άλλο ; 
     Τα περισσότερα από τα παραπάνω ένας δημόσιος υπάλληλος θα τα ξεπεράσει με ένα "έλα μωρέ τώρα... τον ξενοδόχο" τους ξέρουμε κι αυτούς και θα γυρίσει την εφημερίδα του στα παραπολιτικά και τα αθλητικά. Ωστόσο, ένας ξενοδόχος στη Μάλτα και στην Τουρκία θα τρίβει τα χέρια του με τούτη την ελληνική αυτοχειρία.
     Οι αφετηρίες της σκέψης μας είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για μια σφαιρική κατανόηση των επιπτώσεων της πολιτικής. Οι περισσότεροι αριστεροί σε αυτό το άρθρο ήδη νιώθουν δυσφορία, γιατί το γράφει ένας έμπορος. Για παράδειγμα ένας διοικητικός υπάλληλος θα μισογελάει με τους συναδέλφους του, ικανοποιημένος που η αξιολόγηση στο δημόσιο τομέα ολοένα αναβάλλεται, ευτελίζεται, ξεθωριάζει... Μη κατανοώντας ότι η αξιολόγηση που ο ίδιος εφαρμόζει απέναντι στα μαγαζιά που επιλέγει να ακουμπάει τα χρήματά του, υπάρχει και είναι και αυτονόητη και αμείλικτη... Πόσες φορές έχει ο ίδιος πει... αν ξαναπατήσω εγώ σε αυτό το μαγαζί να μου κοπούν τα πόδια ; Ε ;Αλλά ταυτόχρονα το λέει αβίαστα... Τι καλά να ανοίγουν και τις Κυριακές την αγορά !  Ότι μας βολεύει αλλά δυό μέτρα από το κώλο μας... αυτό εννοώ λέγοντας ότι οι αφετηρίες μας μας εμποδίζουν...
     Έλα μωρέ τον ψωροξενοδόχο ; Τι κινείται άραγε γύρω από τον υγιή ξενοδόχο ;  Πάρα πολύς κόσμος ! Ο ψαράς, ο αρτοβιοτέχνης, ο λεωφορειούχος, ο περιπτεράς, ο βαρκάρης, ο μανάβης, ο ξεναγός, ο αχθοφόρος, ο καλλιτέχνης, ο χειροτέχνης, ο οινοποιός... Και όσοι απασχολούν κόσμο σε τούτες τις δραστηριότητες γιατί χρειάζονται έξτρα χέρια. Ένα ολοένα αυξανόμενης βαρύτητας εργατικό δυναμικό, μια και το δημόσιο μπούκωσε, το οποίο όμως εργατικό δυναμικό δεν έχει κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα, ούτε ασφάλεια στη θέση του. Πρόκειται για τα νειάτα της χώρας που δεν θέλουν να φύγουν ή που οι μπαμπάδες δεν αντέχουν να τα στείλουν Ελβετία. Θα περιμένουν να ακούνε κάθε χρόνο την τύχη τους από τα χείλη των ημιθανών ξενοδόχων. Και άλλων εργοδοτών της μεσαίας τάξης.Έλα μωρέ τον ξενοδόχο, είναι μια μεγάλη απλούστευση λοιπόν.
     Δεν είναι μόνον ο ξενοδόχος που έχει φρικάρει από την κατάσταση καταστολής του κράτους ! Είναι ολάκερη η αγορά. Εκτός από τις καφετέριες .
     Να μιλήσουμε για έναν τυποποιητή και εξαγωγέα με εξήντα εργαζόμενους που έχει να σκεφτεί διαφορετικό κόστος κάθε εβδομάδα; Να μιλήσουμε για έναν εισαγωγέα που πλέον προπληρώνει τα πάντα ή επιχειρήσεις που κάνουν ηλεκτρονικό εμπόριο σε ανελέητο σκηνικό ανταγωνισμού τιμών ; Να μιλήσουμε για εμπλεκόμενους στα εν εξελίξει έργα υποδομής που αραχνιάζουν ; Για τις συμβάσεις έργων που θα επαναδιαπραγματευτούν αλλά δεν θα επαναδιαπραγματευτούν ; Να μιλήσουμε για εμπόρους που προμηθεύουν το Δημόσιο με πίστωση; Αυτοί όλοι δεν απασχολούν Έλληνες εργαζόμενους ;
     Και κάτι ακόμα που για κάποιους είναι ψιλά γράμματα. Όλοι οι παραπάνω έχουν πελάτες που με κόπο απόκτησαν. Τι σημαίνει μια χρονιά τους, κακών υπηρεσιών και αντισυμβατικής συμπεριφοράς, προς το πάντα αυστηρό πελατολόγιο ; Δε θα το αναλύσω. Ο πελάτης που φεύγει και πάει αλλού, πάρα πολύ δύσκολα θα ασχοληθεί να κοιτάξει πάλι πίσω... Αν ο Αυστραλός πάρει ελιές από αλλού η Κρήτη θα τον ψάχνει για χρόνια...
     Τούτες τις επιπτώσεις που χαρακτηρίζουν τον ιδιωτικό τομέα και που για έναν βιοπαλεστή είναι αυτονόητες φαίνεται ότι πρέπει τώρα (!) να τις σπουδάσει και να τις εμπεδώσει λάου λάου η νέα κυβέρνηση.  Εν τω μεταξύ συνεχίζεται η πασαρέλλα από "σχέδια" νόμου, "υποψήφιες ειδικές" ρυθμίσεις και "πρωτοπόρες ιδέες" μεταρυθμίσεων, όχι στις στήλες των εφημερίδων από δημοσιογράφους, που θα ήταν θεμιτό, αλλά από τα πλέον επίσημα χείλη. Από του Βαρουφάκη, του Στρατούλη, του Λαφαζάνη, του Μπαλτά, της Βαλαβάνη... Έκαστος υπουργός ανακοινώνει προσωρινά τις ιδέες του και τις παίρνει πίσω χωρίς να αναλογίζεται το κόστος στην ιδιωτική οικονομία. Εκεί που οι άνεργοι αυξάνονται συνεχώς, μέρα την ημέρα και οι υπόλοιποι είναι τέσσερις μήνες απλήρωτοι. Ξέρετε τι λένε οι απλήρωτοι ; Να φύγω ; Δε φεύγω. Αν φύγω χάθηκα.  Ποιός έχει τα κότσια να προσλάβει σήμερα ; Θα μείνω μακροχρόνια άνεργος. Εκείνους μανούλες δεν τους γέννησαν ;
       Εκτός από τις πραγματικές δυσκολίες με τις οποίες έμαθε να ζει, ο ιδιωτικός τομέας τώρα θα πρέπει όπως φαίνεται να αντιμετωπίσει και μια κυβέρνηση από επιεικώς άσχετη έως εχθρικά διακείμενη με όλη την κουλτούρα και την αγωνία της επιχειρηματικότητας. Γιατί στην επιχειρηματικότητα η διαφορά με το Δημόσιο είναι τούτη. Το κάθε σφάλμα κοστολογείται και πληρώνεται μετρητοίς. Η επιτυχία όμως εξαργυρώνεται εαν συντρέξουν μακροχρόνια συνθήκες ηρεμίας. Τις έκτακτες ζημίες ο εργοδότης δεν μπορεί να τις φορτώσει στον φορολογούμενο. Ο επιχειρών, τις ζημίες τις τρώει ολάκερες. Ο Δημόσιος Υπάλληλος σχολάει και δε στενοχωριέται. Και τι έχουμε στα κανάλια ;  Υπουργούς σαν τον Φίλη, αυτάρεσκους, που γελάνε τα μουστάκια τους και κάτω από τη γλώσσα έχουν ένα μότο : ποιός τη γαμεί την επιχειρηματικότητα. Ποιός τη γαμεί την ιδιωτική πρωτοβουλία ; Είναι ο ταξικός αντίπαλος. Όμως είναι ο ψηφοφόρος σου βλάκα !
     Δεν είναι ! Δεν είναι ο ταξικός αντίπαλος. Το μεγάλο κεφάλαιο έχει αποτραβηχτεί από τα εργοτάξια. Βρίσκεται στις παρατραπεζικές δραστηριότητες. Το μικρό κεφάλαιο είναι αυτό που σε έκανε κυβέρνηση. Όλοι οι αυτοαπασχολούμενοι και οι εργοδότες που δεν είναι εφοπλιστές και δεν έχουν αποτραβήξει στη βουλγαρία το ΑΦΜ τους είναι πατριώτες. Και τους φάνηκες πατριώτης. Εσύ ο Συριζαίος υπουργός φάνηκες πατριώτης και σε επέλεξε ο φιλελεύθερος πολίτης να κάνεις παιχνίδι. Όχι να κρύβεσαι και να συνεδριάζεις. Γιατί η πρώτη φυγή κεφαλαίων έχει ολοκληρωθεί. Και πρώτοι πρώτοι αποχωρούν από μια μάχη που φαίνεται χαμένη, εκείνοι που έχουν προϋποθέσεις και plan B. Οι ισχυρότεροι. Είναι εύκολο για την chipita να φύγει. Είναι δύσκολο για τον μικροβιοτέχνη. Για όλους τους "μικρο" που εδώ και χρόνια τους κλαίνε οι ρέγγες. Αυτοί ψήφισαν τους σημερινούς υπουργούς με μια εντολή : Γρήγορες αποφάσεις και το μαχαίρι στο κόκκαλο. Κι  έχουν εδώ και πολλές εβδομάδες διαμορφώσει μια κραυγή αγωνίας :  Πάρτε μια απόφαση... Ή ρήξη ή συμβιβασμό. Εμείς και με τη ρήξη θα κάνουμε τα κουμάντα μας. Έχουμε γερά μπράτσα. Σταματήστε το κρυφτούλι με την τρέχουσα οικονομία και τις πολιτικές εξελίξεις. Βγέστε και ανακοινώστε μας πού το πάτε. Πρέπει επιτέλους να καταφέρουμε να σχεδιάσουμε τη χρονιά μας. Δεν αντέχουμε πολύ. Δεν έχουμε λίπος.
      Κούρασα ήδη. Αλλά σκάζω. Στην κυβέρνηση δεν υπάρχουν αυτιά που ιδρώνουν για τον ιδιωτικό τομέα στον οποίον εξάλλου αποδίδουν οι περισσότεροι (ακαδημαϊκής κυρίως προέλευσης) υπουργοί την ευθύνη για την δημοσιονομική κατάσταση της χώρας. Ποτέ το κράτος δεν ήταν πρόβλημα για έναν Στρατούλη. Η φορολόγηση είναι το ευαγγέλιό του. Όταν λέει ότι οι επιχειρήσεις πρέπει να πληρώσουν το παντελόνι του από μέσα γεμίζει υγρά. Το κεφάλαιο είναι ο εχθρός. Και στο κεφάλαιο ο Στρατούλης περιλαμβάνει όλους ανεξαιρέτως τους εργοδότες. Μικρούς και μεγάλους, τίμιους και λωποδύτες. Απλά δεν το διαλαλεί γιατί τον φαρισαϊσμό τον σπούδασε από τα μικράτα του στις συνελεύσεις. Ενώ θεωρεί ότι το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων ελάχιστη ζημία μπορεί να προκαλέσει στην Εθνική Οικονομία. Και συνειδητά ή ασυνείδητα το τοποθετεί στο απυρόβλητο.
     Ψηφίζεις εκεί που έχει χυθεί το αίμα σου, έλεγε η Σοφία Νικολαϊδου. Δεν είναι τυχαίο που αυτή η κυβέρνηση έβαλε το δίλλημμα  εμείς οι οι Γερμανοί. Ενέπλεξε τον κοσμάκη σε συναισθηματικά φορτισμένες αλλά παρωχημένες σκέψεις γιατί την σημερινμή πολιτική συγκυρία τώρα περιμένει να την αναλύσει και να σιγά σιγά με το καλό να την διαχειριστεί. Αλλά εμείς, η πλειονότητα των μικρών αυτοαπασχολούμενων, προσδοκώντας φροντίδα προς τον χειμαζόμενο ιδιωτικό τομέα με τις 1.500.000 απωλεσθείσες θέσεις εργασίας, μέσα στην απελπισία μας, παίρνοντας αψήφιστα το ρίσκο, αναθέσαμε σε αυτούς τους αραχνιασμένους κρατιστές την ευθύνη για την αντιστροφή της οικονομίας. Για πόλεμο στους εγχώριους τραπεζίτες, για σεισάχθεια, για κατάργηση εκτάκτων εισφορών και για μείωση των έμεσων φόρων. Και τώρα παρακολουθούμε καθαρίστριες με σηκωμένα γάντια και υπουργούς με σηκωμένο το μεσαίο δάχτυλο. Το υπόλοιπο 1.500.000 ιδιωτικών υπαλλήλων σύντομα θα τυλιχτεί σε ένα χαρτί και θα δωριστεί στο Μαξίμου. Είναι η τελευταία πνοή των επιχειρήσεων αυτό το αεράκι που αισθάνεται ο Βαρουφάκης στο μυαλό. Τουλάχιστον στο δικό του το μυαλό φτάνει αέρας. Δυστυχώς ο Δραγασάκης, εκείνος που εμείς περιμέναμε να μας κοιτάζει στα μάτια τώρα... δουλεύει με κλειστό το παράθυρο. Και το παντζούρι... Ήταν αυτός και ο Σταθάκης που εμπιστεύτηκαν οι ψηφοφόροι του μεσαίου χώρου. Οι μικροί αυτοαπασχολούμενοι και εργοδότες. Οι μικροί. Είναι πολλοί. Και από τον Γιάννη Δραγασάκη περιμένουν ένα πρόσωπο. Και τι τους δίνει ; Δεν έχει κάνει ούτε μια ανακοίνωση. Ούτε ο Σταθάκης. Και τώρα ξέρουμε όλοι γιατί. Επειδή, αυτοί οι δυό, ότι δηλώσουν θα πρέπει να το τιμήσουν.  Και δεν βασίζονται στους συντρόφους τους. Είναι σοβαροί και ...τα έχουν χαμένα. Οπότε ; 
      Οι τοίχοι έχουν την δική τους ιστορία. Οι κιμωλίες και οι μαρκαδόροι τώρα ετοιμάζονται... με ένα νέο σύνθημα :
     " Είναι ο κρατισμός, ηλίθιε ! "
     Δεν είναι ο θρίαμβος του καπιταλισμού. Είναι απλώς το φιάσκο του ΣΥΡΙΖΑ.

     Με ρωτάνε  με ποιανού τη μεριά είμαι. Με ρωτάνε αν είμαι με την Δεξιά. Με ρωτάνε αν είμαι με τους υπαλλήλους των Γερμανών. Με ρωτάνε αν αναπολώ τον παπού Μητσοτάκη. Με ρωτάνε αν θυμάμαι το Γρηγορόπουλο και την καταστολή των ΜΑΤ. Έναν αιώνα πίσω είναι τα ερωτήματά τους. Τόσο μεθυσμένοι είναι με τον απροσδόκητο θρίαμβο που εχθές ο Φίλης είπε το απίθανο.... Δεν αλλάξαμε τίποτε.. παρά μόνο την περπατησιά του Έλληνα. Εκεί έξω ο λαός κυκλοφοράει με ψηλά το κεφάλι . Φαίνεται ότι κανείς δεν μας βλέπει στα γραφεία μας με το κεφάλι ανάμεσα στις δυό χούφτες και τα χάπια στο συρτάρι. Όμως τις λεπτές κοινωνικές διεργασίες σπάνια οι κυβερνήσεις τις παίρνουν είδηση εγκαίρως.
     Ένας νέος ταξικός διχασμός αναζωπυρώνεται. Μέρα με την μέρα.  
Οι παρατημένοι στην τύχη τους εναντίον εκείνων που έχουν τη γαϊδούρα τους δεμένη.
     Ξέρω καλά με ποιούς είμαι. Με τους παρατημένους στην τύχη... Και είμαστε πολλοί...
     Είμαι με τη μεριά των ικανών. Πάνω από το μέσο όρο. Δε χρειάζομαι επιβεβαίωση.
     Είμαι με την μεριά των ντόμπρων. Αυτών που όταν μιλάνε έχουν επίγνωση ότι φοράνε πανταλόνια. Άκουσα σχέδιο και έδωσα εντολή... Στη κάλπη, όχι στο καφενείο...
     Είμαι με την μεριά των εργαζόμενων που επιμένουν στο όραμά τους με νύχια και με δόντια. Με σχέδιο, γνώση και πολύ δουλειά.
     Είμαι με την κυβέρνηση στην πράξη : με όλες μου τις εισφορές και όλους μου τους φόρους πληρωμένους. Για να το κάνω αυτό έμεινα χωρίς σπίτι.
     Είμαι λοιπόν τώρα με τη μεριά των αποτελεσματικών πολιτικών.
     Είμαι, είμαι.... Κρίμα είμαι !  
     Με αυτή τη μεριά είμαι.
     Και όταν είμαι κρίμα... δε κάθομαι στη γωνιά να κλαίω. Θα τους πάρει και θα τους σηκώσει. Γαμώ την βελούδινη αριστερίστικη μπαντάνα που αντικατέστησε τις γραβάτες γαμώ... Δεν ήθελα ακαδημαϊκούς να επανακαθορίσουν την έννοια της συνεδρίασης. Μια αλλαγή ήθελα. Με πιο αποφασισμένους ανθρώπους.
     Θα ξαναβάλω πλάτη αν ακούσω το πλάνο. Αλλά ως φαίνεται... δεν υπάρχει. Και αυτό για τον ιδιωτικό τομέα θα είναι η τελευταία συμφορά.

    Πρέπει να κάνω κι εγώ χαρτιά για το δημόσιο ή να φύγω από αυτό το καφενείο. Πόσο ηλίθιος υπήρξα Θεέ μου ;