για τη ζημία

    Πόσοι χρειάζονται για να επιδιορθώσουν τη ζημία που προκαλεί ένας ; Σε καθημερινά περιστατικά τουλάχιστον πέντε, έξι. Μετά από έναν κακοπροαίρετο πρέπει να μιλήσεις με πέντε φυσιολογικούς για να αποθεραπευτείς. Πόσοι χρειάζονται για να επιδιορθώσουν τη ζημία που προκαλεί ένας ; Μερικές φορές τόσοι πολλοί που δε θα βρεθούν ποτές.

    Τι είδους «πόσοι»; Τι είδους «ζημία» ; Τι είδους «ένας» ; Και τι είδους «επιδιόρθωση» ;

    Οι επιδιορθωτές είναι οι νεράιδες της καθημερινότητας. Υπάρχουν νεράιδες ; Σήμερα ; Αν υπάρχουν λέει ! Βεβαίως υπάρχουν. Οι άνθρωποι που προκαλούν μια θετική απόσπαση της προσοχής σου. Τα πλάσματα που σε ξαφνιάζουν με την αθωότητά τους.  Καλοκάγαθα και ήμερα γεροντάκια, ζωηρά και σκανδαλιάρικα παιδάκια, ερωτικοί ενήλικες και ξεδιάντροποι έφηβοι, επιτήδειοι μικροπωλητές και κομψευόμενες δεσποινίδες. Οι νεράιδες είναι παντού και πρέπει να είσαι πολύ φορτωμένος για να μην τις διακρίνεις. Μερικές φορές μια νεράιδα μπορεί να σε κάνει να σκάσεις στα γέλια και μετά απ’ ευθείας στα κλάματα. Και ύστερα, ως δια μαγείας, όλη η κακή ενέργεια σου έχει φύγει. Αυτού του είδους «πόσοι» .

    Συχνά η ζημία που μπορούμε να αντέξουμε είναι κοντά στο μηδέν. Υπάρχουν μικρές ζημίες που ξεχειλίζουν θαρρείς ένα ποτήρι. Σε αυτή την περίπτωση η ζημία είναι ελαφριά αλλά οι επιπτώσεις που αλυσιδωτά προκαλεί σοβαρές. Και καταγράφεται η καημενούλα η μικρή ζημία ως η αφορμή ενός Βατερλό. Αδίκως ή δικαίως εκείνος που την ξεκίνησε είναι η καμένη περίπτωση. Δεν έχει δεύτερη ευκαιρία. Μερικές φορές όμως μια ζημία είναι από μόνη της τεράστια. Απρόοπτη, ωμή, άδικη και ..πολύ μεγάλη για να τη σπάσεις σε μερίδες και να την αναλύσεις. Αδίκως ή δικαίως εκείνος που την ξεκίνησε θεωρείται σημαντικός και παντρεύεται το καθήκον να ασχοληθεί με τη βλάβη. Ο παράλογος εραστής, η ανίκανη μάνα και ο δυνάστης πατέρας θα φάει τα σκατά της συμπεριφοράς του για πολλά χρόνια. Τις βρίσκουμε μπροστά μας τις μεγάλες ζημίες που προκαλούμε. Δεν υπάρχει νεράϊδα να σε γλυτώσει. Το θύμα σου στοιχειώνει το μέλλον σου. Αυτού του είδους οι ζημίες θα είναι δεμένες στο πόδι σου σαν μια σιδερένια μπάλα του βαρυποινίτη.

     Ο «Ένας» που σου έχει προκαλέσει τη μεγάλη ζημία είναι ένα ζήτημα που αισθάνομαι αναρμόδιος να αναλύσω. Πολλές φορές σηκώνουν τα χέρια οι ψυχολόγοι. Αναμφίβολα ο ένας που σου κάνει τη μεγάλη ζημία είναι εκείνος που ζωγραφίζει τη θάλασσά σου. Και η εύκολη σκέψη είναι ότι είναι ο πρώτος. Ο πρώτος που σε άγγιξε, ο πρώτος που σε τάϊσε, ο πρώτος που σε έκανε να κλάψεις, ο πρώτος που σε έσπασε στο ξύλο. Αμφισβητώ αυτή την άποψη. Όταν ασχολούμαι με μια ζημία, ανασύρω και ασχολούμαι με την τελευταία που αναγνωρίζω. Την βρίσκω πάνω πάνω στη στοίβα με τα προς ενέργεια. Δεν τραβάω από κάτω. Οι ζημίες που καθορίζουν την καθημερινότητά μου είναι οι πρόσφατες. Και ο ένας ή η μία που ο θυμός μου ορίζει ως απειλή είναι ο τελευταίος ή η τελευταία που μου έχωσε τη μαχαιριά. Ίσως είναι δείγμα συναισθηματικής ρηχότητας, αλλά έτσι το βιώνω.

    Η επιδιόρθωση που με αγγίζει εμένα είναι μοναχά η συναισθηματική. Αυτήν αναγνωρίζω ως θεραπεία, όχι την τιμωρία του θύτη, όχι την ζημία του διπλανού μου, όχι το γενικό χάλι, όταν η ζωή μου παίρνει το γλυκό από το στόμα, θέλω να βάλω ένα άλλο γλυκό στο δικό μου το στόμα. Με τις ίδιες θερμίδες και με την ίδια ποιότητα στα σάλια που θα μου τρέξουν. Οι επίμονοι είναι οι δυσκολότεροι λένε. Αλλά είναι πολλοί που γουστάρουν να κάνουν παρέα με τους επίμονους.

    Πόσοι χρειάζονται για να επιδιορθώσουν τη ζημία που προκαλεί ένας ; Ένας λέμε εμείς τις περισσότερες φορές !  Ένας και καλός ! Τι υπερφίαλος στόχος !  Για αυτό θρυμματίζονται πριν την ώρα τους οι σχέσεις σήμερα. Από αυτή την άδικη αφετηρία. Όταν περιμένεις Ένας να σε διορθώσει πάνω κάτω, μέσα έξω, χάθηκες. Σε αυτή την περίπτωση θα έπρεπε να μείνεις μοναχός σου και να γλύφεις τις πληγές σου για ένα απροσδιόριστο διάστημα. Είναι ανορθόδοξο το κυνήγι του Ενός εκεί έξω. Τι να πρωτοκάνει με σένανε ο ανθρωπάκος ; Τι να πρωτοκάνει χωρίς να ξέρει κι όλας την έκβαση ; Μιλάμε για ιππότη με άσπρο άλογο, όχι για νεράϊδα. Και οι ιππότες με τα άσπρα άλογα, αυτοί είναι πράγματι αποκύημα φαντασίας.

     Είναι τόσο κρίμα που πολλές φορές, όταν συναντήσεις μια νεράϊδα την σπρώχνεις, τη χτυπάς, την πατάς στην άσφαλτο και βάζεις και φωτιά στα φτερά της. Θα μπορούσες απλώς να την απωθήσεις παραπέρα. Θα βρεθεί πιο ώριμος να την αφήσει να τον ακουμπήσει. Οι νεράϊδες είναι ολονώνε των πλασμάτων το δικαίωμα. Η προσευχή των πολλών. Αν δεν μπορείς να μάθεις να επωφελείσαι, τουλάχιστον μην τις απενεργοποιείς.  Εντάξει  ;