Αποανάπτυξη : προσανατολισμός της παραγωγής και της έρευνας στην λιτή επάρκεια αγαθών και εξορθολογισμός της οικονομικής συμπεριφοράς κοινωνιών και καταναλωτών ώστε το ενεργειακό αποτύπωμα του σύγχρονου ανθρώπου να μην ξεπερνά τα οικολογικά όρια του πλανήτη.
Ανάπτυξη : οικονομική μεγένθυνση με συνεχή άνοδο του ΑΕΠ και συσσώρευση κεφαλαίου ώστε κάτω από την διαρκώς ακμάζουσα καπιταλιστική οικονομική πολιτική να επιτυγχάνεται επαρκής ζήτηση, υψηλή απασχόληση και τελικά κοινωνική και εργασιακή ειρήνη.
Υβ Κοσέ : Γάλλος Πράσινος Βουλευτής από τους πρωτεργάτες του οικολογικού χώρου, που το 2008 εισήγαγε στο Γαλλικό Κοινοβούλιο την θεωρία της κοινωνίας της λιτότητας: "Στο εξής, η προσπάθεια περαιτέρω μεγένθυνσης είναι αντιοικονομική, αντικοινωνική και αντιοικολογική"
Ενεργειακό αποτύπωμα : Είναι η επίπτωση της παρουσίας καθενός μας στον πλανήτη. Εαν έχουμε συσκευές που βλάπτουν το όζον και χαλασμένο καταλύτη, βάζουμε τα πάντα σε πλαστικά σκεύη και αφήνουμε εφτά συσκευές όλη νύχτα σε κατάσταση αναμονής είμαστε μια οικολογική βόμβα !
Είναι φυσικό ότι κάτω από την συνεχή επιδίωξη ενός υψηλού ρυθμού ανάπτυξης οι κοινωνίες ξεπερνούν τις αναστολές για την χρήση φυσικών και ανθρώπινων πόρων. Αυτό σημαίνει ότι πλέον επιτρέπεται η υπεραλίευση στις θάλασσες, η υπερεξώρρυξη ορυκτών, η υπερχρήση ενέργειας, η υπερκατανάλωση νεωτεριστικών συσκευών και το πέταγμα των προηγούμενων, η υπερκινητικότητα των πληθυσμών, η υπεραπασχόληση εργαζομένων και πάει λέγοντας... Με τη λογική της συνεχούς ανάπτυξης δεν υπάρχουν όρια για την πρόοδο, και καλωσορίζονται ολοένα και περισσότεροι λαοί να ακολουθούν την Αμερικάνικη συμπεριφορά. Το μέσο ενεργειακό αποτύπωμα του Αμερικάνου όμως, εαν γενικευόταν στον παγκόσμιο γήινο πληθυσμό θα απαιτούσε οκτώ πλανήτες σαν αυτόν για την ενεργειακή εξυπηρέτησή του. Ο Σερζ Λατούς, συγγραφέας και πρωτεργάτης του κινήματος γράφει : "Το 1960 έτρωγα και ντυνόμουν περίπου με τον ίδιο τρόπο. Ωστόσο τα σημερινά μου τρόφιμα και ρούχα έχουν κάνει πολλές φορές το γύρο του κόσμου για να φτάσουν σε μένα. Έτσι, ενώ το '60 το ενεργειακό μου αποτύπωμα, εαν εφαρμοζόταν σε όλη την ανθρωπότητα θα απαιτούσε έναν πλανήτη φοβάμαι ότι πλέον απαιτεί τρεις..." Ο Λατούς είναι υπέρμαχος της παιδαγωγικής των καταστροφών. Με δυό λόγια αν έχεις λαίμαργο σκύλο άστον να φάει με μιας ένα τσουβάλι κροκέτα και, αν δεν πεθάνει, θα λογικευτεί. Ωστόσο η πρακτική δεν αποδεικνύεται αποτελεσματική. Μετά τις φούσκες με τα παράγωγα και τη δυστυχία και της αυτοκτονίες σε όλο τον πλανήτη τι επέλεξε να πράξει η παγκόσμια ελίτ ; Τύπωμα χρήματος. Ποσοτική χαλάρωση. Διάσωση των τραπεζών. Εκ νέου σεβασμό και δέος στα νούμερα. Θεωρίες του ΕΝΤΟΣ και ΕΚΤΟΣ... Εντός του ευρώ, εντός των αγορών, εντός του Eurogroup, εντός προγράμματος... τα ζούμε τώρα, τι να λέμε... Ένα είναι το μότο : Προσοχή να μην βρεθείς εκτός !!! Οι οίκοι αξιολόγησης σε παρακολουθούν, ανθρωπάκο...
Ο Καστοριάδης είναι από τους μέντορες της ευρωπαϊκής αριστερής σκέψης. Έχει περιγράψει την έννοια και σκοπιμότητα του επανατοπικισμού. Ο διατροφικός εθνικισμός είναι καλή συμπεριφορά. Δεν υπάρχει πραγματικό όφελος εαν δώσεις στο παιδί σου Ελβετικό τυρί και στους φίλους σου κρασί από τη Χιλή. Το μόνο που κάνεις είναι να ρίχνεις νερό στο μύλο μιας καταστροφικής, οικολογικά, συμπεριφοράς. Σε επόμενη ανάγνωση όποιος σου επιβάλλει να σταματήσεις να παράγεις στη χώρα σου γάλα, κρέας, πατάτες και ρύζι και να εξειδικευτείς μοναχά στην ...αγκινάρα διαπράττει ένα εκ του πονηρού έγκλημα κατά της οικολογίας και υπέρ της παγκοσμιοποιημένης αγοράς.
Είναι φανερό ότι κάτι κάνουμε λάθος. Και όλου ξέρουμε ότι αυτή η εκατονταετής γιορτή της βιομηχανικής επανάστασης που ξεκίνησε το 1930 πλησιάζει σε ένα ορόσημο... Το τέλος των ενεργειακών αποθεμάτων του πλανήτη. "Η αποανάπτυξη είναι το πεπρωμένο που θα κληθούμε να ζήσουμε όταν η ανθρωπότητα σκοντάψει στα όρια της βιόσφαιρας", λέει ο Κοσέ.
Συμπέραμα :
Αν αφήσουμε στη άκρη για λίγο τις εγγενείς αδυναμίες της ελληνικής πραγματικότητας που είναι εκτός της πολιτικής διαφθοράς ένα σχετικώς αντιπαραγωγικό κράτος, μια κουλτούρα βολέματος και μια παρωχημένη εκπαίδευση χωρίς αντιστοιχία ειδικοτήτων και αναγκών της αγοράς εργασίας, θα πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν τις παγκόσμιες συνθήκες σχεδιάζοντας το κοντινό μας αύριο. Από την άποψη αυτή, η ανάπτυξη, ως πανθομολογούμενος στόχος και της τωρινής διακυβέρνησης, είναι μια ανάγκη που εισάγεται ως όρος από τους δανειστές. Το τέλειο θα ήταν να μην χρειαζόμαστε ούτε τους δανειστές ούτε την μεγένθυνση. Αλλά για να πατάμε στη γη ας ορίσουμε έναν μακροπρόθεσμο στόχο με τον οποίο πιστεύω δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς...
Πρέπει να αρκεστούμε στις δυνατότητές μας, από παραγωγικής απόψεως, πρέπει να διαφυλάξουμε τη σχέση μας με τη γη που πατάμε, πρέπει να βελτιώσουμε και όχι απλά να διατηρήσουμε την υγειή βιοποικιλότητα στους αγρούς μας, πρέπει να αναπτύξουμε μια κουλτούρα της λιτής επάρκειας και να την μπολιάσουμε στα νειάτα, πρέπει να λειτουργούμε τοπικιστικά καταναλώνοντας και εαν πετύχουμε βελτίωση αυτών των δεδομένων θα ξεκινήσουμε από καλύτερη αφετηρία την μεταβιομηχανική εποχή. Ίσως το ΑΕΠ μας να παραμείνει στάσιμο. Αλλά δεν θα είναι αυτός ο λόγος για κλάματα. Οι ορδές των ηττημένων σε όλο τον κόσμο από τις φούσκες της συσώρευσης αργά ή γρήγορα θα θέσουν τα προβλήματα με κομψούς ή άκομψους τρόπους, με επαναστάσεις ή πολιτικές ανατροπές και τότε θα αναχαιτιστεί αυτός ο αγώνας δρόμου για το ΑΕΠ σε όλο τον πλανήτη. Με τον καλό ή με τον άσχημο τρόπο.
Η θεωρία της αποανάπτυξης δίνει απαντήσεις σε μία χώρα που δεν έχει τη θηλιά του χρέους και σ' ένα λαό που ξέρει τι θέλει και μπορεί να προγραμματίζει. Το ζήτημα είναι πως η ερμηνεία δίνεται από τη μεριά του "χορτασμένου" Δυτικού Κόσμου και όχι από τον πρόσφυγα της Συρίας ή τον πεινασμένο της Υποσαχάριας Αφρικής...
ΑπάντησηΔιαγραφή