αυτό με τις μαυρομάλλες...

     Εγώ ήμουν εκεί και έκοβα τιμολόγια, που από μια άποψη είναι προειδοποίηση ότι μπορεί και να εισρεύσει μετρητό. Εκείνη πέρασε γρήγορα, την ώρα που χτυπούσα 23% και δεν την τσεκάρισα.  Μετά μου κίνησε την περιέργεια. Έπιανα μια ενδιαφέρουσα βραχνή γυναικεία φωνή όσο την εξυπηρετούσε ο Θάνος πίσω εκεί στο χρωματοπωλείο μας.

     Έγινε μια παύση. Είναι η παύση να ψωνίσω ή να φύγω που κάνουν όλοι οι φτωχοί.  

– Θα τα καταφέρεις ; τη ρώτησε.

- Absolutely, απάντησε, είμαι εργατικό κορίτσι.  

     Στα ηχεία μου έπαιζε μια ρούμπα από το web paris café jazz radio, αργή, οπότε εγώ γύρισα να κοιτάξω ποια μίλησε. Ήταν μαυρομάλλα. Και εργατικό κορίτσι.

      Αυτό με τις μαυρομάλλες, πρέπει να το κοιτάξω, σκέφτηκα. Έγινα κομμάτια να βάλω το πράμα της σε σακούλα και στα αυτιά μου ήχησε σαν μελωδία της άνοιξης η προσταγή της.

-          Τιμολόγιο, παρακαλώ.

    Δε το καταλαβαίνετε εσείς, αυτό, αλλά σημαίνει ότι ξαφνικά κάποια θα μου δώσει οικειοθελώς όλα της τα στοιχεία, κι ..άμα είναι κι ένα τόσο μαυρομάλλικο εργατικό κορίτσι είναι μια μικρή γιορτή, από αυτή που δε θα βιώσει ποτέ π.χ. ο κουμπάρος μου που δουλεύει στον υπολογιστή  σε γραφείο.

-          LΙΜΙΤ ΙΚΕ μου λέει…σα να μου ρίχνει βρισιά.  Δεν αρχίσαμε καλά…Περίμενα ονοματεπώνυμο.

-          Τουριστικές επιχειρήσεις μου λέει… Τα γράφω όλα διαδικαστικά, δίνοντας βάση στη στάση του σώματός μου, ρουφώντας με τρόπο κοιλιά, με ύφος βετεράνου λογοτέχνη στο πρόσωπο και όσο πιο κουλτουριάρικη γραμματοσειρά έχει το δια χειρός μου, ( τι, δεν έχετε εσείς άλλη γραμματοσειρά για κάθε περίσταση ; ) και επιτέλους φτάνουμε στο βασικό…

-          Ένα τηλέφωνο επικοινωνίας, ρωτάω και στο «..νωνίας» μου βγαίνει λυγμός…

-          Σταθερό, στα γραφεία, μου λέει και με κοιτάζει αυθάδικα, το ‘πιασε το υπονοούμενο και το άφησε να πέσει κάτω, 2310… γαμώ τα γραφεία που δε ξέρεις ποιος θα σηκώσει και θα τον πάρει και θα τον σηκώσει… άνθρακες το τιμολόγιο, οπότε περνάω στην απεγνωσμένη προσπάθεια αντί για το κινητό της να εκμαιεύσω έναν ελπιδοφόρο αποχαιρετισμό…

-          Πιάνουν τα χέρια σου ;  της κάνω και, μάλλον κοκκινίζω λίγο.

-          Ολοένα και περισσότερο.
Τι θα πει, τώρα, αυτό ; Ολοένα και περισσότερο  ! Δηλαδή οι μαυρομάλλες πάντα με τρελαίνουν. Μια μπίμπο ξανθιά θα έλεγε, βρίσκω τυπάκια και με βοηθάνε και θα έδειχνε το χαμόγελο μιας οδοντοστοιχίας από τεχνητή λεύκανση γλύφοντας μετά ελαφρώς το πάνω χείλι, αλλά αυτή εδώ… τίποτα !!!     - Ολοένα και περισσότερο ! Ακόμα τρέμω με την απάντηση. Εξασφαλισμένη ολονυχτία είναι αυτές οι μαυρομάλλες. Θα τρώγομαι με τις πυτζάμες μου, μετά θα βγάλω την κάτω, μετά θα ζεσταίνονται τα μπούτια μου και θα τη φορέσω, μετά θα ιδρώνω, άλλο ένα πρωϊνό που θα συχτιρίζει το βράδυ… Γαμώτο !

-          Αυτό σημαίνει ότι θα σε ξαναδούμε. ( πόντος ) Είμαι πάντως ετοιμόλογος…

-          Εγώ ελπίζω όχι σύντομα, που θα σημαίνει ότι θα μείνω στη μέση Κυριακάτικα, μου αρέσει να τελειώνουν τα μαστορέματα με την πρώτη… μου λέει.

Αυτό με τις μαυρομάλλες, ξέρω κουράζω τώρα. Είναι κακές ! Και η κακία τους κάνει το πρόσωπό τους Α ΚΑ ΤΑ μάχητο. Ιδέα μου είναι ;
     Μετά συμβαίνει το υπόλοιπο... Ο τρόπος που πιάνει το τιμολόγιο και το διπλώνει να το βάλει στο σακάκι της, τα λιγνά της δάχτυλα, ο τρόπος που παραμερίζει και επανέρχεται το σακάκι πάνω από το ένα της στήθος και ο τρόπος που σιάζει τη τσάντα της στον ώμο της καθώς μου απευθύνει ένα γεμάτο υπονοούμενα ευχαριστώ, ο περήφανος τρόπος που γυρίζει να φύγει με εκείνο το λίκνισμα που οι ξανθιές το κάνυον αισχρά και οι μαυρομάλλες με στυλ. Τώρα, ξέρω κουράζω λίγο...
- Πετάγομαι στην τράπεζα, λέω στο θάνο.
- ΟΚ , λέει και ξέρει αυτός.
   Η μαυρομάλλα μπαίνει στην ALPHA και όλα είναι με το μέρος μου. Την είχα δει που κρατούσε τη ΔΕΗ και ποντάρισα. Στο μηχάνημα σκανάρει κατευθείαν την ειδοποίηση πράγμα που το κάνει μια στις εκατό γυναίκες. Αιτιολογία, επόμενη οθόνη, Πληκτρολογείστε ένα τηλέφωνο, κατά προτίμηση κινητό, η οθόνη που λατρεύω. Ψυθιρίζω τα νούμερα και τα γράφω στη χούφτα μου. Ποσό... 164 ευρώ και κάτι ψιλά....
    Έχω το τηλέφωνο μιας μαυρομάλλας που είναι έξυπνη όσο μια στις εκατό, με πάθος για το ζεστό νερό ( υψηλή ΔΕΗ ) και ενδιαφέρουσα βραχνή φωνή, που της αρέσει να μη μένει στη μέση το ΣΚ και είναι και εργατικό κορίτσι.
   

  Το θέλει κανείς ;