Η ζωή στο χώλ.

 Η λογική λέει ότι αν έχεις μια τσουγγράνα 
και ένα κομμάτι ωραίο χόρτο το Σεπτέμβρη πιάνεις να μαζεύεις τα ξερόφυλλα των πλατανιών. Την άλλη μέρα έχει γεμίσει πάλι ο τόπος αλλά δε πτοείσαι. 
    Μια φορά κι έναν καιρό δεν είχαμε χώρο για τις λογικές αλληλουχίες... Μια τσουγγράνα ήταν μια τσουγγράνα. Δε μπορούσε να μας δώσει εντολές...Το λευκό μας ήταν άλικο και το μαύρο μας κατράμι.  Σταράτα πράματα. Ξυπνούσαμε πάντοτε αποκαμωμένοι από ολονύχτιες ιδεολογικές αναμετρήσεις με τους κολλητούς μας και η μέρα μας φαινόταν ατελείωτη γιατί θα αργούσε πάλι να νυχτώσει. Ο χρόνος τεντώνονταν και μάζευε κατά τις ευχές μας. Κάθε υπομονετικός ακροατής μπορούσε να αποδειχτεί αδελφός μας για λίγες ώρες. Φοιτούσαμε, αγαπούσαμε, γυρνούσαμε & μεθούσαμε με το γκάζι πατημένο τέρμα. Δεν πολυδουλεύαμε, αλλά ήταν έτσι η ζωή στο χωλ. Και αφού μπορούσαμε ασχολούμασταν πολύ με τη αμπελοφιλοσοφία.  Αλέθαμε τις παραστάσεις μας με τις απόψεις μας χωρίς να ξεδιαλέγουμε τα υλικά. Πετούσαμε μέσα τα πάντα, ατόφια, με τις φλούδες, τα κοτσάνια και τις συσκευασίες τους. Ο χυμός που πίναμε εκεί στην πόρτα της ενηλικίωσης ήταν πάντοτε σουρεαλιστικός.
  
   Έπειτα ανοίξαμε την πόρτα και μπήκαμε στο κυρίως δωμάτιο. Η λογική έγινε το φίλτρο μας , το ρούχο μας, ένας ζουρλομανδίας αν σκεφτεί κανείς τον τρόπο που έχει δεθεί γύρω από το μυαλό μας, με σταυρωτούς ιμάντες. Μπήκαν στο λεξιλόγιό μας άγνωστες λέξεις : επένδυση, πρόβλεψη, διαχείριση κινδύνου, ασφάλεια, απόδοση, κύρος, ψυχολόγος, δικηγόρος, λογιστής, αντικαταθλιπτικά, πόλεμος, κρίση. Μπήκαν στην ημέρα μας έννοιες πρωτόγνωρες : πρόγραμμα, υποχρέωση, διορία, ήττα, ρήξη, φθορά, απώλεια, αρρώστια. Μπήκαν στη σκέψη μας προυποθέσεις.

   Μια φορά κι έναν καιρό είμασταν νέοι. Εκείνοι που είναι σήμερα νέοι, υπάρχει σοβαρή περίπτωση να θέλουν να παραμείνουν στο χωλ. Τουλάχιστον μη τους οικτίρουμε.