Σχημάτισε μια μεγάλη χοάνη τούτη η Αυγουστιάτικη ολόγιομη. Ρουφώντας μέσα της όλες του τις γαμημένες ...καλές προθέσεις. Καταγγέλοντας, ό,τι δεν είναι ολάκερο, ακυρώνοντας τα μαθηματικά που του δίδαξε όλη η σύρραξη με τη ζωή. Δεκαδικοί οι θρίαμβοί του. Ποτέ ακέραιοι. Και κείνος τάχαμου επαρκής. Να στέκει μπρός από καθρέφτες σε στάσεις που τον κολακεύουν. Για το Μενέλαο λέω.
Σχημάτισε μια μεγάλη τρύπα τούτη η Αυγουστιάτικη ολόγιομη. Μονάχα να...και πάλι ήτανε πολύ ψηλά. Για να ξεφύγει απο το σκότος απαιτούσε μια υπέρβαση : παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα εις ύψος. Και ποτέ κανείς δε γύρισε να τον φωνάξει κατά λάθος Αίαντα. Ήταν ένας κοντός χλωμός και μέτριος άντρας. Αν ήτανε Ελένη ούτε ένας Πάρης σε διακόσια χρόνια θα κοντοστεκότανε για δαύτον. Για το Μενέλαο λέω.
Σχημάτισε μια κίτρινη γραμμή απ' τα μάτια του ως τον ουρανό τούτη η Αυγουστιάτικη ολόγιομη. Κοίταζε αυτός με δισταγμό. Πολλοί την πέρασαν για σκάλα και πήγαν και γκρεμοτσακίστηκαν. Εκείνος δεν ανέβηκε. Άρα δεν έπαθε και τίποτε. Πονούσε πάντως. Γιατί κατάματα να τη κοιτάξει δε μπορούσε. Της έδωσε υποσχέσεις μοναχά... ο φαφλατάς. Για το Μενέλαο λέω.
Σχημάτισε άκρες κόκκινες σε μάτια αντρικά τούτη η Αυγουστιάτικη ολόγιομη. Άλλη μια φορά μικρός απέναντι στα πράγματα.Στερέψανε οι αυταπάτες. Το τελευταίο του δάκρυ όλο αγκάθια. Βγαίνοντας ξέσκισε τις κόγχες και τον άφησε τυφλό. Δε θα κοιτάξει άλλη φορά ωραίες Ελένες που ολόγιομα τους πρέπει μοναχά να κοιταχτούν. Για το Μενέλαο λέω.
Σχημάτισε μια θάλασσα χρυσή της επανάπαυσης ετούτη η ολόγιομη. Έδωσε σε πολλούς την ευκαιρία να ψηλώσουν πενιχρά ή πανώρια, ανάλογα τον πήχυ τους. Έκανε κόσμο να πιστέψει ότι απλώνοντας το χέρι θα ακουμπήσει. Κοντύτερα δεν ήλθε. Έτσι νόμισαν. Κι εκείνος που τεντώθηκε άλλη μια φορά αποδείχτηκε μικρός. Για το Μενέλαο λέω.
Αναθεματισμένος Τρωϊκός. Έκτοτε άρχισε το κακό. Οι ωραίες Ελένες ούτε μια φορά να μη μπορούν να ερωτευτούν χωρίς να αποζητούν και φονικά. Και οι Μενέλαοι να μη μπορούν ούτε τον εαυτό τους να σκοτώσουν αν δεν είναι για μια Ελένη.
Σχημάτισε μια ολάκερη καταγγελία τούτη η Αυγουστιάτικη ολόγιομη. Από την μία άκρη του ουρανού ως και την άλλη ένα τεντωμένο σκηνικό γεμάτο λύπη. Όμορφα ζωγραφισμένο για να μη μπορεί τα μάτια του να πάρει. Διέκρινε μια μια εκείνες τις πανωλεθρίες που 'χε κάτω από χαλιά άτσαλα χώσει. Διέκρινε τα δήθεν του και έδρεψε τις ποινές που αρμόζουνε. Απόστρεψε το βλέμμα και σωριάτηκε μπρούμητα στη γη, ο Μενέλαος.Να μη κοιτάζει ό,τι να γευτεί διστάζει. Ο Μενέλαος. Ο Μενέλαος...
Για μένα λέω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;