Είμαι στον Κίσσαβο (Όσσα). Εδώ πάνω εύκολα παρεισφρύουν στην ψυχολογία σου ανησυχίες που παράγονται από τη λογική των πιθανοτήτων. Ότι θα χρειαστεί, παραδείγματος χάριν, να "διανύσεις ένα βουνό" απόσταση, έως ότου καταφέρεις, κι αν καταφέρεις να συναντήσεις έναν οδοιπόρο της προκοπής .
Σηκώθηκα κι εγώ λοιπόν προχθές και, με όλα μου τα μυαλά, διέσχισα ένα βουνό απόσταση, έτσι για να δω τι θα γίνει. Από τον Κίσσαβο έως τον Όλυμπο. Το 'κανα . Συνέβησαν δυό πράγματα :
ΠΡΑΓΜΑ ΕΝΑ
Μα τον Δία , δεν υπήρχε ούτε ένα σημάδι , τεκμήριο ή περιστατικό που να αποδείξει ότι κάποια στιγμή στο βαθύ ιστορικό βίο τους τα δυό βουνά μαλώσανε . Α... ένα βράδυ είδα τον Όλυμπο να μαλώνει με τον εαυτό του πράγμα που είναι τόσο γνώριμο σε μένανε που ούτε πια το καταγράφω. It happens .
ΠΡΑΓΜΑ ΔΥΟ
Μα τον Ουπς-άτορα , το Θεό του ξαφνιάσματος, ανηψιό του Βάκχου και μόνιμο χωρατατζή όλων των φαραγγιών του Λιτοχώρου , συνάντησα με την πρώτη, μια αυθεντική απόγοννο ενός Ξένου, ακριβώς όπως την περιέγραφε η πιθανότητα : μια οδοιπόρο της προκοπής ! What a f ... αν είναι έτσι, γιατί να μην διανύσεις ένα βουνό απόσταση ;
Θέλω να πω, δεν είναι κοντά ένα βουνό απόσταση... αλλά τι, να κάθεσαι ;
Υ.Γ. Χρήστο , το επόμενο πενηντάρικο χάλασέ το κάλτσες ορειβατικές & θα σου βρω μια γλίτσα. Υπάρχουν φίλε , δεν είναι ακόμη ένας Μύθος. Υπάρχουν οδοιπόροι της προκοπής. Μύθος ήτανε ότι καθόντουσαν δυο βουνά κι αντί να κοιτάξουν να επιβιώσουν, μαλώνανε . Το σιγούρεψα . -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;