Κάθε πατέρας έχει την "υποχρέωση" απέναντι στη δική του υστεροφημία να παραδώσει στον πρωτότοκκο γιό του ένα task που να είναι αδύνατον να επιτευχθεί. Έτσι θα βεβαιωθεί ότι η "δυναστεία" θα τελειώσει με την υπογραφή του, οτιδήποτε μετά θα είναι ανάξιο λόγου ώστε ο γιός να μη καταφέρει να τον "σκοτώσει" ηθικά.
Κάθε πρωτότοκκος γιός έχει την "υποχρέωση" απέναντι σε μια ανέφικτη ανάθεση ευθύνης να σκοτώσει μέσα του την ευθύνη και τον σαλεμένο πατέρα που την επιμελήθηκε. Μερικές φορές θα δεί σε όνειρα να σκοτώνει τον πατέρα του κυριολεκτικά, μάλιστα σε πιο σπάνιες περιπτώσεις να τον παρασύρει σε μια ταυτόχρονη βουτιά σε γκρεμό , σε κοινό τέλος, αφού δεν αντέχει κανένα νεκρό απ' τα χέρια του να αντικρύσει.
Ο παρατηρητής, η μητέρα, τα αδέλφια που έρχονται από πίσω, δεν αντιλαμβάνονται το ειδικό βάρος αυτού του αέναου αγώνα που ξεκινάει μόλις ο πρωτότοκκος γιός γίνει έφηβος. Και για τα αδέλφια η επίπτωση δεν είναι σημαντική, η μητέρα όμως εαν είναι ώριμη πρέπει να γίνει το αντίβαρο με τον μόνο τρόπο που υπάρχει : να αποσυμφορίζει και να ξεφορτώνει από τον πρωτότοκκό της το υπέρογκο φορτίο που έχει επωμιστεί, λέγοντάς του ότι ο πατέρας του θα τον αγαπάει έτσι κι αλλιώς αλλά ποτέ δεν θα τον εγκρίνει ή αποδεχτεί ! Οι μητέρες όμως , αντί για αυτό, ασχολούνται να μετατρέψουν το γιό τους σε έναν ακέραιο ηθικά μπουνταλά που θα στρέφει και το άλλο μάγουλο όταν τρώει χαστούκια. Γιατί εκείνο που ζητάει η ψυχούλα της είναι να ακούει : Τι καλά παιδιά που έβγαλες ! Και συχνότατα το πετυχαίνουν.
Έτσι έχουμε έναν πατέρα αμείλιχτα σκληρό και έναν γιό απόλυτα δεκτικό και καλοπροαίρετο. Με τούτο το πλαίσιο παράγεται είτε ένας ευνούχος γιος που απλά θαυμάζει και διαλαλεί τι σπουδαίο πατέρα είχε και αρκείται να τσιμπολογάει από την οικογενειακή περιουσία είτε ένας αντάρτης που επιβάλλει στον πατέρα του μια σιωπηλή τιμωρία αμαυρώνοντας το οικογενειακό δέντρο μέχρι να απομείνει μια μουτζούρα. Εκείνος, ο αντάρτης πολλές φορές διαπρέπει σε ένα τομέα εντελλώς κόντρα στων προγόννων.
Ετούτη είναι μια ιστορία που επαναλαμβάνεται με ξεκαρδιστικά κυνικό τρόπο και το εργαλείο που είναι οι σφαίρες της είναι η δημιουργία τύψεων από την προηγούμενη γεννιά στην επόμενη. Έτσι, το μόνο που έχει να κάνει ένας γιός είναι να μάθει με τη βοήθεια ειδικών συμβούλων ότι οι τύψεις είναι "εξωτερικές" εισβολές στο δικό του σύστημα αξιών που πρέπει να το προστατεύει με νύχια και με δόντια.
Η πατρότητα δεν είναι αθώα. Δεν είναι μητρότητα. Τα λάθη μιας μητέρας γίνονται από ασυνέπεια ή απειρία ή από ηλιθιότητα αλλά δεν είναι επιμελημένα. Τα λάθη ενός πατέρα είναι κινήσεις στη σκακιέρα και η νίκη είναι ο απώτερος και υπεράνω κάθε συναισθηματισμού, στόχος.
Στην πρώτη γυμνασίου θα μπορούσε να παραλειφθεί ένα μάθημα προκειμένου να μπει μια γνωσιακή ενότητα : Μάθε αγκαίρως να σκοτώνεις τον πατέρα σου μέσα σου. Μετά μάθε να υποκρίνεσαι ότι τον σέβεσαι. Η πρώτη σου συνθήκη ελευθερίας θα επιτευχθεί αργά ή γρήγορα , μετά τον βιολογικό του θάνατο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;